Przyczepa Setha 'Sety' Clustera

First topic message reminder :

Jeśli ktoś zawędruje do końca osiedla przyczep zauważy jedną w dość... ciekawym stanie.
Jeśli akurat świeci się w jej oknach światło, to na zewnątrz musi stać motocykl nie pierwszej nowości, postawiony na stopce tuż nieopodal skrzynki pocztowej. Po wejściu po drewnianych schodkach na dobudowany, zadaszony 'ganek' należy otworzyć drzwi, potem moskitierę, a w końcu wchodzi się do dość niewielkiego wnętrza. Po prawo, na samym końcu znajduje się aneks kuchenny.
Nowy to on z pewnością nie jest, ale nie da się też powiedzieć żeby był zaniedbany. Nieco bliżej, na lewo od aneksu znajduje się stolik z trzema krzesłami, nad którym na ścianie naklejony jest plakat Lemmy'ego z Motorheada. Zaraz obok stolika jest kanapa, a naprzeciwko niej, tuż przy wejściu niewielkich rozmiarów telewizor kineskopowy - cóż, widać że Seth raczej nie bardzo dba o wygody.
Po lewo, gdzie kończy się kanapa, jest ściana, która oddziela główne pomieszczenie od łazienki. Za małą łazienką jest niewielki pokoik, gdzie umiejscowione jest łóżko.
Charakterystyczną cechą przyczepy jest spora kolekcja płyt jednej tylko kapeli - Motorhead. Podobnie jak flaga rozwieszona nad łóżkiem i praktycznie niezlliczona ilość plakatów, jakimi 'sypialnia' jest powyklejana.

- Jeszcze pytasz? Zdejmuj, rozgość się, myślałem że to oczywiste - zaśmiał się i spojrzał na jej nogi... A nogi miała fajne. Wykorzystał jednoznaczność sytuacji by móc się na nie trochę pogapić, chociaż właściwie to nie wstydził się tego, dlatego też dał ten fakt zarejestrować pani doktor.
- Tak... no. - zagrał delikatne zwieszenie się i uśmiechnął lekko do niej.

Na słowa mężczyzny zdjęła więc szpilki i kilka razy rozprostowywała i zgięła palce stóp. Skoro Set patrzył na te stopy to na pewno mignął mu czerwony lakier na paznokciach. O ile w dłoniach były krótkie, bez lakieru to o tyle na stopach jak widać kobieta lubiła poszaleć. I skoro miała się czuć jak u siebie. to podwinęła jedną stopę i na niej usiadła wcześniej pozbywając się żakietu.
- Dzięki. Moje stopy będą ci wdzięczne po wieki. I jeżeli masz zamiar pytać dlaczego katuję się takimi butami to nawet tego nie rób.- oczywiście było widać, że żartuje i się trochę naśmiewa ze swojego knypkowatego wzrostu.

- Cóż, czyżby to jakiś kompleks związany z byciem hobbitem? - zażartował z niej, uśmiechając się szeroko. przyjrzał się jej uważnie, jakby ciekaw, czy jego żart rozbawi ją, czy raczej urazi. Nie miał oczywiście zamiaru jej urażać, liczył na jej poczucie humoru. Przyglądając się jej w oczekiwaniu na reakcję zatopił usta w szklance i przełknął alkohol, wzdychając lekko. Nie miał teraz oporów z patrzeniem na panią doktor, dlatego teraz wbijał swoje spojrzenie w jej oczy. Może nie tak nachalnie jak by mógł, ale wystarczająco, żeby zauważyła że lubi na nią patrzeć.

- Przynajmniej nie mam owłosionych stóp. - pomachała tą stopą na której akurat nie siedziała w powietrzu.- Gorzej gdybym była krasnoludem z brodą byłoby mi zupełnie nie do twarzy.- roześmiała się bo oczywiście, nie obraziła się o to porównanie. Mało tego już dawno pozbyła się kompleksów ze swoim wzrostem. W sumie miał on swoje zalety w końcu laski metr osiemdziesiąt facet nie poniesie bez problemów do łóżka o kilku innych ciekawych pomysłach nie wspominając.
- Mam coś na twarzy, że się tak przyglądasz?- posłała mu szelmowski uśmiech. W sumie jak jakiś mały chochlik. Jak widać po poważnej dyskusji rozluźnili nieco atmosferę.

- Tak, masz. To znaczy, w pewnym sensie... - odparł, jednocześnie w jakiś sposób drwiąc z niej w dalszym ciągu.
- Ja po krasnoludach mam tylko zarost, na szczęście na wzrost nie narzekam. - przeskoczył na inny temat i wyszczerzył się niewinnie.
- Dobra, powiem ci... Gapię się bo widok mi się podoba, to raczej dość prosty algorytm, mam rację? - przyznał, dość otwarcie ukazując, że pani doktor sprawia przyjemność jego oczom.
Przesunął się tak, by siedzieć nieco bardziej przodem w kierunku do kobiety, jedną nogę kładąc na kanapie bokiem i kontynuował spoglądanie na kobietę. Ciekawe, czy ją to zirytuje...

- W pewnym sensie?- Jej brew powędrowała lekko w górę. Tak, wybitnie udawała, że nie ma zupełnie pojęcia o co chodzi Sethowi. I wcale się nie obrażała, raczej ją bawiły te przekomarzanki i może trochę tylko żałowała, że nie ma tak ciętego języka jak William.- I w ogóle to mam bardzo ładne stopy o.- wyciągnęła paluszek w jego kierunku. Niech no tylko spróbuje zaprzeczyć. Prz okazji posłała mu rozbawione spojrzenie.
- Taa popatrz a ja jestem fanką krasnoludów.- tym razem nie mogla się powstrzymać od śmiechu. Rozmowa stawała się coraz bardziej absurdalna.
- Tak dość prosty.- potwierdziła i cholera jasna wbrew własnej woli nieco się zaczerwieniła. Czy ona miała piętnaście lat czy co ale te szare wpatrujące się w nią oczy wraz z prostotą wyznania dały taki efekt.- Czyli mogę się odwzajemnić tym samym.- stwierdziła tylko.

Spojrzenia nie zabrał, nie zamierzał się wycofywać, bo to byłoby zbyt proste i nudne. Dalej wlepiał gały w jej oczy, co jakiś czas zjeżdżając nimi niżej, ale wracając po raz kolejny do jej oczu.
- A skąd mam wiedzieć, czy nie mówisz tego tylko i wyłącznie z grzeczności, żeby mi przykro nie było? - uśmiechnął się nonszalancko i zrobił podejrzliwą minę, jakby wprost wyrażając swoją niewiarę co do jej wyznania.
- A wiesz... Jak ktoś mnie oszukuje, to ja robię się bardzo... Nieprzyjemny. Wiesz, wyłazi ze mnie zwierzę! - ironia trwała w najlepsze, wespół z robieniem z siebie z lekka pajaca. No może nie aż tak drastycznie...
- Gorsze niż twój Brutus, o. - rzucił niebotycznym porównaniem.

Biedny nawet ja zjeżdżał niżej to i tak niczego nie mógł się dopatrzyć przy grzecznie zapiętej koszuli. W każdym razie Beth nigdzie nie uciekała wzrokiem wręcz przeciwnie zaczynała coraz bardziej być rozbawiona tą sytuacją.
- Ha właśnie. Może tak jest. Nigdy nie będziesz wiedział.- specjalnie się z nim droczyła sprawdzając granice, które ewentualnie może przekroczyć. Nie wydawało się jednak by Seth się miał zamiar obrażać.
- Panie Cluster.- zaczęła swym najbardziej lekarskim tonem.- Jak by pan pomieszkał z Brutusem to w życiu by się pan nie bał innego zwierzaka, tak że ta groźba nie robi na mnie najmniejszego wrażenia.- nie wytrzymała jednak z tym poważnym tonem do końca wypowiedzi i końcówkę wyartykułowała ze śmiechem w głosie.

- Zdziwiłabyś się, oj zaprawdę powiadam ci, zdziwiłabyś się. - Puścił jej oczko. - Potrafię gryźć i zrywać firanki nie gorzej niż inne sierściuchy. Wiesz, ta grzywa. - zarzucił malowniczo włosami, aż chciałoby się dolepić logo L'oreal gdzieś w tle.
- Jestem lwem wewnątrz. - Miał ochotę zaryczeć jak lew, ale uznał że to już byłoby nieco za dużo więc zaniechał tego pomysłu podczas samej wypowiedzi.

- Lwiątko tak? - przechyliła głowę i podparła brodę dłonią jakby się nad czymś zastanawiała.- W sumie z takiego zwierzak byłby większy pożytek bo jakbyś pozrywał zasłony i firany to potem sam byś je powiesił. Kuwetę byś sobie posprzątał. Sam się nakarmił. Chyba poważnie muszę rozważyć opcję adopcji.- jej oczy błyszczały od śmiechu a kiedy zarzucił swoją grzywą niczym rasowy model w reklamie nie wytrzymała i parsknęła wesołym śmiechem.

- Oj przyznaj że nadawałbym się na wybieg. Albo chociaż do reklamy szamponu. - zadrwił z siebie i spojrzał na nią.
- No chyba że to co widziałąś w gabinecie raczej nie było pozytywnym doświadczeniem... - zrobił smutną minę, sprawiając że dolna warga stałą się wydęta. Mogłoby się wydawać że zaraz łza pojawi się w jego oku.
Zaraz potem ten wyraz twarzy ustąpił uśmieszkowi (który można podziwiać na awatarze, tak przy okazji).

- Tak, tak. Oczywiście. Ja jeszcze nie wiem dlaczego twoja twarz nie spogląda na nas z każdego bilbordu w drodze z AP do nas. Zrobiłbyś taką kasiorę, że hoho. No i darmową reklamę dla klubu. ciekawe czy Sue byłby z niej zadowolony.- No bo taki Seth na swojej maszynie to by na panienki działało. Przynajmniej te w wieku dwudziestu lat.
- Mój drogi na takie minki to ja się nie nabieram. Zresztą moi pacjenci w wieku czterech lat robią je lepiej. Przyślę ci jakiegoś na przeszkolenie.- zapewniła drocząc się z nim i w pewnym sensie unikając odpowiedzi na zadane pytanie.

- Zaraz zaraz, pani doktor... Ktoś tu próbuje się wymigać od jednoznacznej odpowiedzi. Czyżby chciała pani denerwować gospodarza? - uniósł szklankę do ust i pociągnął z niej nieco, spoglądając na kobietę. Zmarszczył lekko brwi, patrząc na nią podejrzliwie. Jego wzrok stał się bardzo intensywny, taksując panią doktor. Miało się wrażenie jakby przewiercał ją na wylot... A przynajmniej Cluster chciał osiągnąć taki efekt. W jego oczach widać było oczywiście wesołe refleksy. Dało się to także wywnioskować po zmarszczkach mimicznych około oczu, zdradzały one bowiem rozbawienie motocyklisty. Podobał mu się wieczór spędzany z panią doktor. Myślał już o powtórce, ale na rozmowę o tym nieco za wcześnie.

- Hmm wiesz to te gadki o tym lwie i tych targanych firanach. Pewnie bym chciała zobaczyć jak ten zwierz z ciebie wychodzi. Najwyraźniej ze mnie kobieta lubiąca balansować na krawędzi.- i to akurat był chyba fakt. Ostatnio cały czas się ocierała o różne granice. Kiedyś zrobi o jeden krok za dużo i spadnie w przepaść. Wtedy chyba nikt jej nie pomoże.
- No dobrze, panie uparciuchu widok w gabinecie był pozytywnym doświadczeniem.-nie unikała jego wzroku tylko spoglądała mu prosto w oczy. Jej ciemne spojrzenie krzyżowało się z jego szarym.

Był to dość równy pojedynek bo ani Cluster ani Roberts najwyraźniej nie zamierzali zaniechać walki. Długa chwila ciszy przeminęła, gdy oboje tak milczeli do siebie, gapiąc się prosto w swoje oczy.
- Pani doktor, sądzę że jak pani się postara, to uda się pani wywołać zwierzę. - rzucił, nie odrywając od niej spojrzenia.
Cokolwiek by nie zrobiła, nie zamierzał oderwać spojrzenia.

Roześmiała się słysząc jego słowa. Ciekawe ile panienek z miasteczka miało okazję poznać tego zwierzaka wychodzącego ze świętego. Nie żeby to oceniała w jakikolwiek sposób bo taką hipokrytką nie była ale myśl taka przemknęła jej przez głowę. Zresztą taka już kobieca natura. Ciekawość i takie tam.
- Będę o tym pamiętała jak zachce mi się ekstremalnych doznań.- stwierdziła z powagą w głosie, chociaż jej usta lekko drżały z rozbawienia.
Oczywiście pojedynek na spojrzenia nadal trwał. Jak widać ani kobieta ani mężczyzna nie mieli zamiaru odpuścić. Beth ze zwykłej przekory. Chociaż może powinna zastosować starą kobiecą sztuczkę, spuścić skromnie oczka i zamrugać zalotnie rzęsami.

Przechylił lekko głowę nadal jej się przyglądając bez krzty zamiaru zaniechania tego czynu.
- Ekstremalnych? Tak, niektóre będą ekstremalne... - powiedział, jakby starając się sklasyfikować coś, co przyszło mu na myśl. Ale czym to było tylko on sam wiedział.
Autor mógł dodać że chodziło o taką jedną czynność której Cluster nie zamierzał teraz próbować, gdyż według jego oceny było na to stanowczo za wcześnie...
Ale może kiedyś.

Rozmowa zaczynala sie chyba wyrywac spod kontroli. Roberts obwiniala za to trzecia szklaneczke whiskey. Byla jeszcze trzezwa jednka delikatne dzialanie alkoholu dalo sie odczytac.
Podniosla brwi w pytajacym gescie ciekawe czy z Sethem mowili o tym samym.
-Poki co jednak zwykle, nudne zycie wiejskiej doktorki jest calkiem przyjemne.- oderwala w koncu spojrzenie od twarzy Setha i przeniosla je na trzymany w dloniach alkohol.

Seth parsknął śmiechem i pociągnął ze szklanki. Zwyciężył! Duma rozpierała go jak nie wiadomo co...
A tak poważniej mówiąc to po prostu rozbawiło go to wszystko.
Wrócił spojrzeniem do pani doktor.
- Cóż, ja też nie narzekam na swój byt tutaj, w Old Whiskey. Znaczy się, zawsze można mierzyć wyżej, albo czasem brakuje większego miasta, ale w sumie jak zniknąłem na parę miesięcy, co byłem w Chicago grzebać brata i pomagać jego żonie to troszeczkę się utwierdziłem w przekonaniu że wolę mniejsze miejsca. - Cluster celowo zmienił temat rozmowy, żeby nie przeginać. Wszystko w swoim czasie!

Dolaczyla do smiechu mezczyzny rozbawiona sytuacja. Potyczki slowne, wzrokowe zaraz zaczna sie silowac na rece. W tej dziedzinie Elisabeth nie miala najmniejszych szans, no chyba ze wykorzystlaby kilka nieczystych zagran, chociaz narratorka obstawia, ze te by sie Sethowi podobaly.
- Wiem o czym mowisz, ostatnio ktos sie dziwil dlaczego po studiach tutaj wrocilam zamiast zrobic specjalizacje z chirurgii i miec lukratywna posadke w duzym szpitalu.- przesunela palcem po krawedzi szklanki. - A ja zdecydownie bardziej wole prace w tutejszej przychodni. Duze miasto to nie dla mnie.- dodala jeszcze.

Seth zastanowił się chwilę nad tym co zamierzał powiedzieć.
- W sumie gdybym miał żyć na ulicy jak za czasów kiedy byłem młodszy to wolałbym żyć w większym mieście.. Tutaj nie ma zbyt wielu okazji. Ludzie cię kojarzą, trudno byłoby zachować status incognito, jeśli wiesz o co mi chodzi - jego wzrok spłynął po lekarce, zatrzymując się na jej nogach. Potem przepłynął po kanapie osadzając się na paczce papierosów leżącej na stoliku nieopodal. Może powinien rzucić w cholerę...

W oczach kobiety pojawil sie blysk zaskoczenia. Troche mogla wywnioskowac o jego zyciu i mlodosci ale takich rewelacji chyba jednak sie nie spodziewala. Uwazniej przyjrzala sie mezczyznie i kiwnela glowa.
- Tak rozumiem o co ci chodzi.- chociaz tak naprawde mogla sie wszystkich szczegolow tylko domyslac. - W sumie to cie podziwiam bo trzeba miec troche samozaparcia by sie wyrwac z takiego zycia i zaczac normalnie funkcjonowac.
Wychwycila spojrzenie rzucone na papierosy.
- Pal nie krepuj sie. Will mnie i tak co rusz truje wiec jestem przyzwyczajona.- sama zas umoczyla usta w alkoholu.

- Tak właściwie to nie trzeba się było z niczego przestawiać. Po prostu tak wyszło. Żeby przeżyć i mieć co jeść tak się działało. Może nie jestem z tego jakiś szczególnie dumny, ale wolałem to niż siedzenie w domu z pijanym ojcem. - wzruszył ramionami i sięgnął po paczkę papierosów. Pogmerał w niej trochę, wyjął papierosa i wsunął sobie jednego w usta. Odpalił go i zaciągnąl się głęboko, trzymając fajkę palcem wskazującym i kciukiem.
- Coś w tym stylu jak i ty robiłaś wszystko żeby się wyrwać, na przekór wszystkim.

- Niby tak ale nie jestem pewna czy dałabym sobie radę na ulicy. Fakt pogodzenie pracy i studiów potem kiepsko płatny staż i zero zaplecza finansowego od rodziców właściwie, zero jakiegokolwiek kontaktu z nimi nie było łatwo ale i tak pewnie łatwiej niż tobie. Z drugiej strony w ekstremalnych sytuacjach jak człowiek musi to daje sobie radę. Prawda?- obserwowała jak odpalał papierosa.
Poprawiła się na kanapie zmieniając nogi bo ta na której siedziała już od dłuższego czasu zaczęła jej powoli cierpnąć a nie lubiła tego uczucia mrowienia.

Zaciągnął się znów i przeniósł spojrzenie na plakat z Lemmym z Motorhead.
- Cóż... Ja nie spłacałem żadnego kredytu - spojrzał na panią doktor. - NIEWAŻNE, że nikt by mi kredytu nie przyznał, to taki szczegół... - rozpogodził się znów. Właściwie to wielu ludzi mogłoby się zdziwić że Cluster tak szybko potrafił się przestawać denerwować. Jeszcze chwilę temu był cichy, jakby ogarnęła go zaduma, teraz znów się uśmiechał i patrzył na nią tym swoim przeszywającym spojrzeniem. Człowiek huśtawka.