Appaloosa Plains Avenue

Jeszcze brzmi nieco niepokojąco, ale w tym mieście wszystkiego można się spodziewać. Urok wielkich miejsc.
- Za dużo wrażeń w ostatnim czasie - podsumował, nieświadom, że właściwie to ma rację całkiem sporą! Bez skrępowania uścisnął dłoń Smitha i zaraz wcisnął ręce w kieszenie spodni.
- Nie, na razie mi wystarczy - odpowiedział z nikłym uśmiechem. - Jeszcze chcę jakoś wyglądać, a kolejne pytania o to, z kim pracuję mogłyby wprowadzić w zastanowienie - wyjaśnił. - Dzisiaj jedynie przejażdżka i relaks.

Skinął na jego słowa. Przyjrzał się nieco nerwowym gestom Smitha, ale tego nie skomentował. W końcu nic, co ludzkie i typowe nie jest człowiekowi obce, prawda?
- Ani jedno, ani drugie, choć wędrówka do baru, mimo że pozostawiłbym samochód, jest bardziej kusząca - przyznał po niedługiej chwili zastanowienia. - Ale środek tygodnia? Musi to być niesamowicie dobry lub zły powód - powiedział bez przekonania, choć jak na niego to raczej to drugie. - ...teoretycznie każdy dobry.

- Można taką diagnozę postawić prawie połowie mieszkańców miasta i okolic - stwierdził na szybko po słowach Smitha Filozofa.
Kolejka przesunęła się nieznacznie.
- A pan? Na smutno czy z radości? - spytał, nie bacząc najwidoczniej na to, że znowu jego wścibstwo swoje robi. - Bo wydaje mi się, że jak z radości to w towarzystwie najczęściej - taki był spostrzegawczy!

Jools się przyjrzał Smithowi i zaraz uśmiechnął szeroko. Nie złośliwie, a przyjacielsko. Ba, być może nawet pokrzepiająco?
- Wie pan, panie Smith, milczenie jest zgodą, więc mam zgadywać? - spytał, choć pytanie zabrzmiało jak stwierdzenie. Brew Reynolds powędrowała ku górze. - Nietrudno w sumie wywnioskować.

Jools skinął lekko, a w duszy przybił sobie piątkę sam ze sobą. Jednak co nieco potrafił wyczuć i wyczaić, więc nie było aż tak źle. Przyjrzał się Smithowi, który szukał papierosów, a tych nie mógł mu zaoferować. Przesunęli się pewnie do bankomatu.
- Uroki małżeństwa - powiedział w końcu. - Ale zawsze to wzmacnia więź. Przynajmniej powinno - dodał i kiwnął na automat. - Twoja kolej.

Jools pewnie po Smicie ogarnął swoje konto, choć jak zobaczył ile ma to pewnie zdusił w gardle cichy skowyt, bo nie będzie mógł sobie kupić w tym miesiącu więcej niż dwa zestawy z burgerowej ciężarówki, a te były najlepsze.
Stanął obok Smitha.
- O, czy ja wiem. Ciskanie szklankami ma swoje dobre strony. Można się pozbyć gównianych przedmiotów, a potem jest taki relaks i spokój, że nie chce się niczego robić - pewnie miał w tym doświadczenie, to wiedział jak to jest.
- I gdzie idziesz się napić? - spytał, bo Smith nie wydawał się spieszyć do baru.

Na szczęście Jools do cholernie wysokich osób nie należał. 183 centymetry wzrostu były zadowalające.
Pewnie Jools poczuł się jak żul.
- Jasne - ...ale to nie sprawiło mu problemu, aby odmówić, jak zapraszają!
Pewnie skierowali się do swoich pojazdów (lub jednego z nich), aby ruszyć do pubu.

/ Obaj, Gordon ->

Bo tak być powinno. Samochody jednak były znacznie lepsze. Motocykle były dobre, jeśli chciało się jeździć zaułkami i po terenach szybko dotrzeć dokądkolwiek. Tak to sam Jools był zdania, że przede wszystkim auta.
I słuchał pewnie Smitha tak, jak powinny słuchać córki przed buntem, prawie że z namaszczeniem.
- Nic dziwnego, tego się w końcu oczekuje - przyznał. - Chociaz jak dla mnie trochę za cichy. Nie słychać tego warkotu, który chwyta za serce - uśmiechnął się. Po tym Smith mógł się przekonać, że jednak Jools preferuje amerykańską (lub australijską) siłę aut.

To takie urocze, że wyglądali jak homoseksualne małżeństwo z zaadoptowanymi córkami. Ach, te amerykańskie podejście!
Reynolds zjechał na odpowiedni pas, by bezproblemowo z włączonym kierunkowskazem wjechać we wskazaną ulicę.
- Też racja, choć akurat tak na to nie patrzyłem od jakiegoś czasu - powiedział. - Zwłaszcza jak się ma na pieńku, to wtedy lepiej nieco spokojniej działać - potwierdził, kątem oka spoglądając na Smitha, a potem na drogę.

- Dzięki - skinął na słowa o jego kolorowej, niestety rzucającej się w oczy (a przynajmniej chociaż na moment zwracającej na siebie uwagę) Impali, wyjeżdżając z parkingu klubu na główną ulicę miasta.
- Wiem, wiem - zerknął we wsteczne lusterko na obrączkę Foxxy. Swoją by się pochwalił, ale ręce miał zajęte, a jakże! - Ktoś musiał być tym, co odpowiadał za kawalerski - powiedział. - ...którego nie było - dodał zaraz i pokręcił głową, zmieniając pas.
- Jakie miejsce docelowe? - spytał, zerkając na Smitha.

Jools nic nie powiedział. Skoro nie chciał zdradzać to nie! Niemniej, Reynolds docisnął pedał gazu, zmieniając bieg, by nieco szybciej zacząć jechać po odpowiadającym pasie dla tych, którzy nie chcieli się tłuc.
- Ach, strusie i jelenie - westchnął ze stłumionym śmiechem. - Nie ma co narzekać. Może za kilka miesięcy będziecie mogli zrobić wyścig na strusiach. To byłoby ciekawe. Zwłaszcza, jak wkręcisz dzieciakom, że to są dinozaury w piórach - oznajmił, zerkając to na odbicie Foxxy w lusterku, to na Smitha.
Tak, nadal się go trzymała premiera ostatniego filmu. Ale jakie dobre serce miał!