Dom Kennyego i Sashy

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

// 26/27.08.2013, z Apache Road

Mogła zadzwonić do Sashy i zapytać - hej, gdzie mieszkasz? Ale bała się, że ten ja oleje. Powie, że ma spierdalać. Lepiej chyba było zrobić niezapowiedzianą wizytę, pokazać, że ona umie nadstawić karku, tak?
O boże, boże!
Wjechała do Old Whiskey, zatrzymała się pod West Marketem i na swoim telefonie usiłowała znaleźć IP Sashy, który logował się ostatnio na Pejsbuku i Starej Kiszewie. Podłączyła się pod wifi jakiegoś wieśniaka, to i strony nie miała zablokowanej. Wreszcie znalazła dzielnice, ale dokładnego adresu - nie.
Jeździła wiec po okolicy, trafiając w kocu na osiedle w zachodniej części miasta.
Wzięła kilka oddechów. Wyszła z auta, zostawiając drzwi otarte. Nachyliła się do środka i zatrąbiła kilka razy, wołając.
-Sasha! Sasha Andel! Czy tu mieszka Sasha Andel?!
Po kilku razach kilka osób zaczęło wyzywać ją przez okno.

// początek

Kenny siedział przed telewizorem oglądając Pora na Przygodę i jedząc smażony ryż w środku nocy. Nagle usłyszał jakieś piski na zewnątrz i wyjrzał przez okno. Otworzył je i zawołał do dziewczyny.
- Co za wrzaski? O czy to nie Arizońska księżniczka?

/26/27.08, środek nocy

Sasha był ciągle wkurwiony. Cofnęli mu stypendium. Zabrali prawo jazdy. Każą zapierdalać na kampusie jak jakiemuś murzynowi. Ma kartotekę. Jest teraz KARANY i NA BANK nie dostanie już nigdy dobrej pracy. Wszystko chuj strzelił, bo postanowił puknąć jakąś laskę. Głupią, egoistyczną szmatę z fajnymi cyckami!
Ale w końcu takie były modliszki. Mógł się tego spodziewać.
Napierdalał ostro w kanter strajka, zabijając swoich przeciwników, i angażując się w to nieco zbyt mocno.
Kurwa. Jakby nie miał dość problemów. Aż jebnął w tym momencie padem i wstał nagle. Chodził przez chwilę po pokoju, zdenerwowany. I wtedy usłyszał jakieś krzyki. Wyjrzał przez okno i... zamarł. Spojrzał na Kenny'ego z zaskoczeniem. Przez chwilę się wahał.
Wylazł na zewnątrz w pluszowych kapciach, spodniach od pidżamy w ptaszki i w koszulkę z Star Battles.
-Co ty tu robisz?-zapytał, krzyżując ręce na klatce piersiowej.

Zatrąbiła jeszcze kilka razy. W końcu w oknie pojawiła się znajoma twarz.
- O, no... e, Kenny? - usiłowała sobie przypomnieć imię - ty... mieszkasz z Sashą?
Lecz odpowiedź przyszła szybciej niż myślała. Stała wciąż pryz aucie i spoglądała na Sashę w piżamie. Sama tez w niej była. Tylko, że jej była w króliki.
- Przyjechałam... przeprosić?

- Brawo. Wygrałaś dolara. Chcesz pytanie za dwa dolary? - powiedział złośliwie do białej dziewczyny.
Stał w oknie patrząc to na Sashę to na Reginę wiperdalając ryż niczym popcorn oglądając tą peruwiańską nastoletnią dramę rozgrywającą się przed jego oczami.
- Hoho. Przeprosić. Za co? Za zjebanie mu stypendium czy poszerzenie kartoteki? - podniósł brew na siksę i bawił się przednio czekając na szoł.

Sasha rzucił spojrzenie w stronę Kenny'ego, gdy ten... nie był najmilszy dla Reginy. Ale nie zareagował. W sumie to miał rację. Westchnął, nie ruszając się z miejsca. Stał tak jak głupek. I się tak czuł. Boże.
-Aha.-powiedział, wzdychając. Zastanawiał się, czy ją torturować widownią, czy co ma robić.-Nie wiem czy przeprosiny lub laurka wystarczą, Regina.

Spojrzała groźnie na Kanny'ego ale ugryzła się w język. postanowiła swoją całą uwagę skupić na Sashy.
- To... co mm zrobić? - zapytała, przerażona. Wyszła zza testarossy, ale nie ośmieliła się podejść bliżej.
- Ja... ja ci do niczego nie zmuszałam, Andel... ale.. jasne. Kumam. zawsze tak jest. Jestem jednym wielkim kłopotem. Sorry Regina, nie mogę się z tobą kumać, bo masz popierdoloną rodzinę. Nie, nie będę się z tobą widywać, bo sama jesteś popierdolona... dobra. I tak, wiesz, sorry, nie?
Wycofała się i oparła o auto.

- I to były te przeprosiny? - zdziwił się z gębą pełną ryżu.
- A może jest w tym jakaś prawda co? pomyślałaś o tym? - powiedział z uśmiechem, w którym nie było cienia złośliwości. Taki dobry był z jego aktor. Popatrzył na Sashę wyczekująco. Oby kolega nie zrobił jakijś głupoty jak na przykład wybaczenie tej rozpieszczonej smarkuli. A mówił, a ostrzegał, że będą z nią kłopoty. Ale kitajca się nie słucha..

// j/w

Gabrielle otrzymała zgłoszenie o zakłócaniu ciszy nocnej, więc czując jak już nią wzbiera wkurzenie na pajaców zamieszkujących to miasteczko, wcisnęła gaz do dechy i podjechała na ulicę, gdzie toczyła się żywa dyskusja... dzieciarni.
Tej samej z którą miała już do czynienia.
Jak Ramirez nienawidziła tego miasteczka!
Policjantka zaparkowała radiowóz i wyszła ze środka, z politowaniem patrząc na dziewczynę, która jeszcze niedawno straciła prawko.
- No i kogo my tu mamy?

Sasha naprawdę sporo znosił z jej strony. Jasne, może... czuł się trochę, jakby ją wykorzystał, mimo że to ona tak naprawdę go do tego namówiła, ale... Nawet on miał swój limit. Jasne, zgodził się na to wszystko. Sam. Ale chyba nie spodziewał się konsekwencji i do końca na co się pisze. Ale, jak to mówią, toksycznych znajomych się rozpoznaje, gdy ciągną cię w dół, zamiast do góry, nie? I chyba po prostu oczekiwał, że Regina w końcu przyjmie coś na siebie. Nie, że to wina jej rodziny. Że to on sam chciał. Tylko o to, że poprosiła go w ogóle o COŚ TAKIEGO. Że nie wyszło. Że jej przykro. Że chciałaby to naprawić. Nie. Ona nie potrafiła uznać, że coś wyszło od niej. Wszystko zawsze było winą czyjąś. Nie jej. Ona biedna ofiara wszechświata, który się na nią uwziął.
Był zawiedziony. I ciągle kurewsko wściekły. Bo to na niego spadła cała wina. On prowadził.
-Jezu, Regina...-przeczesał włosy palcami. Nie odzywał się.-Dobra, nie wiem... wracaj do domu.-machnął ręką, zrezygnowany, ale się nie ruszył.
Chyba było mu nawet przykro.
I wtedy pojawiła się policjantka. A Sasha nie mógł się nie zdziwić.
-...serio? Ja pierdole.-obrócił się do Kenny;ego.-Kurwa, co my tu robimy?-zapytał żałośnie, chyba żałując swojej decyzji.

- chciałabym, żeby to wszystko było takie proste - powiedziała cicho. Wpatrywała się w swoje buty. Zdarte, stare baleriny, które używała na zajęciach z jogi. Bzdurnej jogi, na co jej to.
- Macie racje, to moja wina - powiedziała cicho - przepraszam.
Gdy przyjechała policja, nawet nie drgnęła.
- Dobry wieczór - burknęła i już wystawiła ręce po to, by ja skuli. Na co ma się szarpać, jak powinna się przyzwyczaić do takich konsekwencji.
- Przepraszam - spojrzała jeszcze na Sashę - lubię cie Andel.

Kenny stał i się gapił, bo co mu do tego. Znaczy przejmował się przyjacielem i chciał dla neigo jak najlepiej ale sam się wpakował w ten kompot mimo ostrzeżeń.
- Ty mi powiedz to ty chciałeś gonić rodzinę królewską - kiwną w stronę dziewczyny.
Ryż mu się kończył.
- Dobry wieczór Pani władzo. Mamy tu Juana i Conchitę i zaraz wejdzie czołówka z piosenką pop po portugalsku.

Uniosła brew i popatrzyła na Reginę jak na wariatkę. Ona tak na serio? Ramirez ani myślała sięgać jeszcze po kajdanki. Kciukiem wskazała na samochód.
- Czyje tym razem..? Panowie mają coś wspólnego?
Popatrzyła na mężczyzn i odczepiła sobie kajdanki od paska, nie spuszczając wzroku z Liu, który się odezwał. Może powie coś ciekawszego, skoro taki wygadany?

Sasha ostatecznie nic nie powiedział. Nic co by miało zmienić zdanie Reginy. Westchnął. Było mu ciężko. Chyba po prostu... za dużo na jeden raz. Naprawdę, szczerze, po prostu w tym momencie miał jej dość. Nawet, jeśli ją lubił i wiedział, że ona jest po prostu upośledzona w kontaktach z ludźmi i emocjonalnie, to... no na razie chciał tylko rozwalać głowy polakom z podziemia i organizować bunt w getcie. No tyle. I czasem porozwalać zombiaki. I sadzić rosliny.
Ojciec ją pewnie wyciągnie z aresztu. Przetarł czoło, zirytowany, że znowu wyszło tak chujowo.
-Jezu, Kenny!-warknął.-Dobra, już, Boże, mam dosyć.-mruknął, wściekły. Spojrzał na policjantkę.-Serio laska nie może po prostu wrócić do domu? Chciała tylko... przeprosić. Za dobre chęci chyba nie każecie, co?-powiedział, bo... no kurwa. Wszystko było nie tak.
-Dobra, nieważne.-rozmyślił się nagle ze wszystkiego, cofając się na próg. On się załamania nerwowego nabawi!

Opuściła ręce i wbiła ponownie wzrok  ziemie.
- No... mojego taty. Pożyczyłam. mam nawet kluczyki - powiedziała cicho, wstydząc się spojrzeć policjantce w twarz.
Wzięła głęboki oddech i tęskno spojrzał na Sashę. Potem podreptała ku policjantce. 
- Bo ja, pani władzo - powiedziała cicho - przyjechałam tu przeprosić go a problemy.
Potem nachyliła się ku niej, by powiedzieć jej coś na ucho.

- Dobrymi chęciami piekło wybrukowane.
Odpowiedziała chłopakowi i zmrużyła oczy, kręcąc głową. Potem spojrzenie przeniosła na dziewczynę, która zaczęła się tłumaczyć. Ramirez nie miała ochoty tego słuchać, pewna będąc, że Smith kolejny raz córeczkę z aresztu wyciągnie. I na co ona miała tracić czas z blondynką.
- Słucham..?
Popatrzyła na dziewczynę po jej informacji na ucho. To miało ją przekonać? Gabrielle wolała być nieugięta, chociaż mimo wszystko jakaś cząstka empatii się w niej obudziła. Chwilę się zastanawiała, aż w końcu dziewczynie wskazała na radiowóz.
- Zapraszam panią do radiowozu.

- Mieszkamy tu. A samochód nie nasz. - powiedział policjantce. Co za nieogarnięta babsztyl.
- Nie warcz na mnie Andel. - westchął i odwrócił się w oknie do dwóch kobiet.
- Chyba książę nie jest w nastroju. Dobranoc - i zamknął okno.

-To zajebiście.-mruknął pod nosem na komentarz policjantki.
Gdy Kenny się obraził, zirytował się jeszcze bardziej. A potem Regina była pakowana do radiowozu. A potem odezwał się telefon i odebrał go: klik.

Regina posłusznie wsiadła do radiowozu.
Znowu spuściła głowę, zastanawiając się, co ma jeszcze powiedzieć. Mieliła w ustach kolejne słowa. Nie ma co się oszukiwać, była porażką. Nie umiała zapanować nad sobą, swoimi emocjami, nie myślała i była upośledzona. Ni miała pojęcia jak działają ludzie - może faktycznie, była w tym wina rodziców, ale jak długo może się tym usprawiedliwiać?
Spojrzała na policjantkę i wyszeptała jeszcze kilka zdań, usiłując się nie popłakać:
- N bo ja... och, bo, ja przepraszam, ja robię głupio, ale co ja mogę jak się tak, normalnie, no, pierwszy raz... zakochałam się. I ja nie chcę żeby mu sie, coś stało i miał problemy. Chciałam go tylko zobaczyć! Boże, boże - zakryła twarz w dłoniach.
- Pani tez musiała tak mieć!

Gabrielle usiadła przed kierownicą i złapała za kluczyk w stacyjce, z zamiarem jego przekręcenia. Jednak słowa Reginy, chwilowo ją powstrzymały. Policjantka siedziała więc, spoglądając przed siebie. Przewróciła oczami i westchnęła zniecierpliwiona.
- Przestań łamać notorycznie prawo. To nie pomaga..
Odpowiedziała dziewczynie i odpaliła silnik, by po chwili ruszyć. Regina mogła jeszcze spojrzeć na samochód ojca, który minęły. Gabrielle wyjechała z ulicy i skierowała się do biura.
- Z aresztu będziesz mogła zadzwonić po ojca.

Pojedynek na charyzmę - Gabrielle i Regina rzucają na mnożnik na charyzmę. 
Jeśli Gabrielle ma wyższy - zawozi Reginę na komisariat.
Jeśli Regina - Gabrielle wypisuje tylko mandat i puszcza Reginę.

wynik Reginy - 65

Regina spojrzał na Gabrielle i zaczęła ponownie się usprawiedliwiać. po czym dodała:
- Sad nam zarządził kilkaset godzin prac społecznych i wysoka grzebnę. To kolejna papierkowa robota dla pani. Pisanie raportu... przesłuchanie... będzie musiała pani gadać z moim ojcem i spisywać jego zeznania... nie lepiej wypisać mi mandat za zakłócanie i spokój?

56

Gabrielle zatrzymała samochód i odwróciła się do Reginy. Chwilę mierzyła ją spojrzeniem, nie wiedząc, że przegrywa ze ślepym mnożnikiem, po czym kiwnęła głową.
- Wysiadaj... następnym razem nie będę taka miła.

- O bo,e kocham panią - rzuciła tylko i wybiegła z samochodu. Szybko potruchtała do samochodu ojca, który stała przed domem Sashy i.. i sumie, teraz, co?
Miała jechać? Ryzykowała, że ją złapią i faktycznie zamkną; drugi aż się nie wywinie. nie miała kasy na taksówkę. A autobusów nie było. Do rodziców miła dzwonić?
Stanęła przed domem kitajca.
- Em... - czuła się teraz całkowicie bezbronna. w dodatku było jej zimno.

Gabrielle pokręciła głową i w lusterku wstecznym chwilę patrzyła na dziewczynę biegnącą do samochodu. A potem ruszyła, zastanawiając się dlaczego ma do czynienia z tak gównianymi sprawami. Kręcąc głową odjechała.

zt