Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

William nawet na chwilę postanowił wbić do Vivy, by porozmawiać z Eastmanem, którego - nie oszukujmy się - już sporo nie widział. Informacją zadziwiającą było to, że nikt, prócz Liluye (teraz także i niego) o tym nie wie. Zdążył się jednak przyzwyczaić do narastających i piętrzących się tajemnic wśród gangu, co nie wydawało się zbyt dobre.
Paląc papierosa, szybko dotarł do wejścia do baru i z od samego progu zagwizdał głośno.
- Eastman, cholero jedna! - zawołał z uśmiechem, kierując się do Indianca, któremu przyjrzał się nieco sceptycznie.

Ach, to według Clustera jeśli odpowiednio poprzestawiasz literki, wyrzucisz kilka z William Parker to uzyskasz "żyd". Seth na pewno by mnie poparł.
Cóż, pod tym względem było jakieś podobieństwo. Nie chodziło konkretnie o więzienie, ale o wyjazdy. Parker sam nigdy nie zapowiadał się, że wraca, nie czekał na powitalną grupę, która by machała do niego, czekając na mężczyznę z utęsknieniem. Sam potrzebował spokoju, by się wyciszyć, więc od zapowiedzianej daty wracał zazwyczaj o dzień czy dwa wcześniej, by odetchnąć.
- Za dużo do opowiadania - powiedział rozbawiony i zasiadł obok Connora. - Ale przecież mamy czas, więc... co cię interesuje, Eastman? - spytał i kiwnął do barmana, by mu piwo nalał.

Wizja plagi pytań nie przerażała póki co Parkera, który sączył piwo z początku leniwie, a usłyszawszy pierwsze pytanie Connora, uśmiechnął się półgębkiem.
- Tylko ja - odpowiedział, spoglądając na Indianina. Eastman powinien sobie przypomnieć ich dużo wcześniejszą rozmowę, kiedy to był oficjalnie związek Liluye i Connora, bo wówczas Parker coś obiecał przecież, prawda?
- Nie, kretyn nadal sobie chodzi, cwaniaczy i domaga współpracy - odpowiedział, dopijając piwo i spojrzał na Eastmana. - Bezczelność wychodzi na światło dzienne - dodał i kiwnął, by podali im następną kolejkę.

A tam ciężko. Potrzeby nie miał, więc po co miał się rzucać. I kłamstwem byłoby, gdybym napisała, że Will w ogóle nie miał do czynienia z kobietami; nie popadajmy ze skrajności w skrajność, bo przesadzasz nieziemsko, mój drogi kolego.
- O to pytaj Bakera, bo powoli przestaję ogarniać - przyznał. - Jones wyszedł z inicjatywą, że dla wspólnego dobra w zwalczaniu Pe, powinniśmy współpracować, ażeby nie było żadnych problemów i żebyśmy żyli w zgodzie, wolności i swobodzie, przepełnieni miłością - sarknął i pokręcił głową. - Smith też zresztą się zgłosił, więc... - wzruszył ramionami.
- Cluster wrócił jakiś czas temu, a Ramirez i ta, Evangelia, młodsza Clausa, dostała kurtkę - powiedział, najwidoczniej z tej drugiej niezbyt zadowolony.

On nie miał co powiedzieć. Właściwie to decyzja była niesprecyzowana. Niby jest współpraca, niby nie, ale to chyba Baker ze Smithem, zamiast ze Skittlesem. Za mało alkoholu (spoko, że siedzą w barze, nie) na takie pogawędki.
William uniósł brwi.
- Uh huh. Ramirez już jakiś czas, a Eva niedawno - stwierdził i cmoknął pod nosem. - Nie wiem po chuj Auguste, skoro ta zapieprza dla Betty, a jej bezmózgowie na wiele się nie przyda, bo za dużo to nie daje sama siła - uznał pod nosem. - Ramirez chyba się obraziła na Bakera, nie wiem, co i jak, ale akurat jeśli chodzi o Consuelę to się przysłużyła. Tylko po to, by to spierdolić swoimi idiotycznymi decyzjami - dodał. - Zadania jak zadania, wiesz jak to idzie.
I księgowy mówił to tak znużonym tonem, jakby co najmniej z dziesięć razy myśl tą powtarzał. Był po prostu spokojny, to na pewno, jak zawsze.

Nie tylko on miał takie myślenie. Podobnie Parker rozważał odrzucenie tej drugiej rodziny, ażeby wyjechać w sobie znanym kierunku, dla własnego spokoju. Ale na razie nic o tym nie wspominał, nikomu, bo nie zaczął na poważnie tego rozważać.
- Kilka takich będzie - odparł i się uśmiechnął nieznacznie, opierając przedramię o ramię Connora. - Chociażby nasz nowy przybytek na obrzeżach, do którego zaraz się wybierzemy i śmierć kilku osób, o czym później ci powiem, gdy nie będziemy mieli gumowych uszu wokoło, przyjacielu - dodał od siebie.
Pewnie ugadali się i Will pojechał od razu do Heaven's, natomiast Connor coś załatwić, jednak wiedział, gdzie ma od razu ruszyć.

Heaven's ->

Parker pewnie przespał spotkanie kosmitów i porwanie poszczególnych osób. Pewnie przespał wybuch albo w ogóle takiego nie było; nie miało to znaczenia dla Świętego. Nieważne. Ważne jest to, że księgowy jakże punktualny, wstawił się nieco wcześniej, zatrzymując swój motocykl przed wejściem do baru.
Zasiadł nieopodal baru, zarzucając nogi na stolik i delektując się piwem, ćmił sobie papierosa w najlepsze, wsłuchując się w jakieś nagranie, co jakiś czas kiwając butami na boki. I tak siedział, właściwie naprzeciw wejścia, by zobaczyć kto przybędzie następny.

Will odpowiedział pozdrowieniem Clausa tak samo - unosząc kufel piwa i wtedy spojrzał na Consuelę. Z początku nie zauważył lima, a dopiero po chwili i pewnie gdyby mu się chciało to by ruszył, ale nie chciało mu się ściągać nóg i przemierzać daną odległość, by usiąść obok Cruelli. Tak więc księgowy spojrzał wymownie na zegarek i westchnął cicho.
- Jestem ciekaw czego dotyczy teraz spotkanie - rzucił, ni to do siebie, ni to do obecnych już w Vivie.