Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

Podobnie przy drugiej turze lecenia po wiadro William nie miał problemów, by ugasić część pożary, choć nadal odnosił wrażenie, że to za wiele nie dało. Zatem uznał, że może i następnym razem będzie lepiej i jakoś to się skończy.

1 (71),
Gdy przemierzał drugi raz niechybnie się potknął i przywalił wiadrem w ścianę i na progu się rozlało, zaś woda ledwo sięgnęła opon zajętych ogniem. Parker zaklął głośno, bo jednak gorąc arizoński, a gorąc tych płomieni to była różnica i się odechciało.

To bierę jeden punkt do siły.

1 - masz szczęście, pojazd stał w lekkim oddaleniu i ma jedynie okopcone blachy

William odstawił wiadra i skierował się od razu do motocykli, w tym do swojego. Najwidoczniej maszyna była dla niego łaskawa i księgowy mógł się pocieszyć, że on akurat do wydania będzie miał tyle co nic, niemalże dosłownie.
Przykucnął przy motocyklu, sprawdzając blachy, które najwięcej na tym ucierpiały.
- Popierdoleńcy - mruknął pod nosem, zastanawiając się nad tym, kto stał za podłożeniem ognia. - Właśnie nie wiem, kto to miałby zrobić - rzucił do Jima, podchodząc do mężczyzny.

William spojrzał na Clustera.
- W nielicznych sytuacjach - odpowiedział mu i poklepał go po ramieniu. - Jak będziesz potrzebował trochę grosza to mogę ci pomóc - dorzucił. On dużego wydatku mieć nie będzie, a pomóc przecież może. Ot, jak rodzina (choć wszyscy wiemy, że rodzinie przede wszystkim nie powinno się pożyczać pieniędzy).
Parker skierował się w końcu do Jima i Clausa, odpalając papierosa i przez moment spoglądając w nieokreślony punkt.
- Bo na pewno Skittles ci powie czy oni to zrobili - rzucił. - Jones wyśmieje, wyrazi sarkastyczne współczucie wobec maszyn i powie, że masz się kulturalnie odpierdolić - przedstawił krótkie spotkanie, wypuszczając w międzyczasie dym nikotynowy. - Lepiej się dowiedzieć czy Smith bezpośrednio coś zlecił, bo kto inny mógłby to zrobić? - tu właściwie przychylił się do pytania Ramirez, na którą spojrzał.

Spojrzał na Clustera.
- Ostatnio Smith był u Bakera pogadać, a gdy ten drugi poszedł, to nasi chłopcy... - zmarszczył brwi, nie mogąc sobie przypomnieć, o kogo dokładnie chodziło - ...się nim zajęli na tyle, że ładnie mu buźkę uformowali na nowo. Przynajmniej takie coś usłyszałem.
Wyjaśnił, nie będąc jednak stuprocentowo pewnym przekazanej mechanikowi informacji. Zapewne dlatego, że też nie dowiedział się jakoś bezpośrednio, o.
- Fakt, to mogła być jakaś wiadomość - skierował swoje słowa do Betty.

- Dobra, dobra, spokój - rzucił zarówno do Clustera, jak i do Jima, nie przyznając nikomu racji. Po prostu nie było sensu się kłócić, bo wystarczająco wszyscy byli podminowani.
- Po prostu dodajemy do listy, że teraz wszyscy o wszystkim mówią, by nie było pieprzonych tajemnic i tyle. Koniec tematu - wyjaśnił pokrótce. - Możemy jutro lub pojutrze się spotkać i ogarnąć to, co będziemy robić. Teraz i tak trzeba zająć się maszynami, a wtedy zobaczymy - dodał od siebie, całe swoje stanowisko.
Wysłuchał jeszcze, pogadał z nimi chwilę i skierował się do siebie. Był zmęczony.

/zt dla Willa