Zajazd "Geronimo"

First topic message reminder :

Budynek tej niezbyt przyjemnej knajpy z pokojami gościnnymi znajduje się tuż przy zjeździe z Arizona Drive. Zajazd jest piętrowy, z szerokim parkingiem, na którym zawsze znajdują się przynajmniej dwie ciężarówki.
W środku, w głównej sali, znajduje się bar, stoliki i jakieś skórzane kanapy. Jest też stół bilardowy, rzutki i oczywiście automaty do gier. Jednoręki bandyta w rogu zawsze oblegany jest przez starszych mężczyzn, którzy przekrzykują siebie wzajemnie.
Na ścianach wiszą wypchane głowy jeleni i saren, gdzieś nad barem majestatycznie lśni stara, wyżarta przez mole skóra niedźwiedzia. Wszystko to dopełnione plakatami filmów klasy "B" i muzyką w tle - starym rockiem i country. 
Stary barman (i jednocześnie właściciel) patrzy na wszystkich jakby był tu za karę. Lecz jeśli chcesz tu przenocować to musisz z nim porozmawiać.
Na piętrze znajdziesz pokoje do wynajęcia. Pełne kurzu, starych łóżek i zszarzałych firanek. Ale z braku laku... z tę cenę tez nie spodziewaj się luksusów!
Jedzenie tez tu nie jest zbyt pożywne czy smaczne - chyba jedyną zjadliwą rzeczą są tu krążki cebulowe i hot dog z parówki. Ale na pocieszenie dodamy – toalety były niedawno wyremontowane!



Cennik
Pokój jednoosobowy - 20$/noc
Pokój dwuosobowy - 25$/noc

Trish oczekiwała jakiejś pochwały za dobrze wykonaną robotę, ale zadowoliła się spojrzeniem Williama. Miała ochotę na klin klinem - otworzyć Williamowe piwo i napić się na raz z połowę, ale uznała, że nie powinna. To było piwo Parkera, nagroda za cieżką pracę!
- Hm? A co będziesz robił? - Zapytała głupiutko, zamykając drzwi na klucz (na co w Wielkopolsce mówi sie zakluczanie drzwi, no ale). Odwróciłą się i wciągnęła głośno powietrze w płuca, widząc, co robi William. - Fuuu! - Zasłoniła usta dłonią. Dużo rzeczy w życiu widziała, ale ta była WYJĄTKOWO obleśna. A oglądała wszystkie odcinki Tajemnic operacji plastycznych i Chirurgii Otyłości ze zbliżeniami na trzewia pacjentów.
- Omg, Willy! Jesteś totalnie odważny! - Powiedziała, dziwnie blada na twarzy. Może to dlatego, że od zawsze wizyty u dentysty kojarzyły jej się z bólem i cierpieniem, i wszystkim co najgorsze?

Więc zakluczmy też drzwi!
- Mhm, totalnie zajebisty pomysł. - Kiwnęła głową i usiadła na łóżku. - Poza tym, wolę żebyś mnie pchał, niż ciągnął. - Powiedziała, wciąz mając na myśli nieskończony numerek (nawet w tej sytuacji!). Chwyciła też za paczkę papierosów i odpaliła jednego. Patrzyła zdegustowana, jak Parker bawi się w dentystę level hard i paliła, rozmyślając przy tym. Pochyliła się i wyciągnęła rękę z papierosem do ust Williama, aby mógł się zaciągnąć, a przy okazji obczaiła sobie zakrwawione zęby.
- Myślisz, że ludzie kupują takie rzeczy? - Zagaiła zupełnie ni z gruchy, ni z pietruchy.

Trish uśmiechnęła się pod nosem, kiedy William już się od niej odwrócił. Taak, jej urok wciąż działał... A potem jej wzrok padł na ogołoconą z paru zębów szczękę denata i prawie odechciało jej się myśleć o igraszkach.
- Wyrywasz mu zęby bo... - Zaczęła powoli. - Potem komputer może sprawdzić... Jak ktoś umarł i miał wszystkie zęby... Czy jego zgryz jest w komputerze? - Powiedziała trochę nieskładnie, patrząc na sufit. Wiedziała o co chodzi, w końcu oglądała seriale, tylko nie do końca pamietała jak to się nazywa. - Identyfikacja zębna? - Nazwała to po swojemu i spojrzała pytająco na Williama.
- Jak mam szukać szajbusów, to już wolę nie zarobić. - Powiedziała zaradna Trish. - Kupiliby te, a potem totalnie by wzięli moje. A ja lubię gryźć. - Juuuż jej myśli odpłynęły od wymiotnego widoku bezzębnego ciała w zupełnie inne rejony. Tylko na chwilę, bo leżący prawie na środku pokoju denat przyciągał wzrok.
- Mm, wiesz co? - Zagaiła, znów dając Williamowi zaciągnąć się papierosem. - Ostatnio widziałąm w filmie, że taką kolesianę podłożyli i spiłowali jej zęby i starli jakimś kwasem linie papilarne, i chyba coś jej z twarzą zrobili... Nie pamiętam. No, i nie mogli jej przez to zidentyfikować. Omg, to było totalnie chore! A potem stwierdzili, że to taka córka głównych bohaterów, bo miała nierówne biodra, co nie? - Trish paplała jak najęta. - A potem się okazało, że to TOTALNIE nie była ta córka, tylko inna laska z nierównymi biodrami, a tamta ich córka żyła i była królową sekty! - Trish skończyła opowieść z wypiekami na twarzy. Chwilę patrzyła podjarana jak pochodnia na Williama po czym przypomniała sobie, o co tak właściwie jej chodziło. - No, to można mu totalnie zetrzeć linie papilarne!
Tak, benzyna i ogień ich nie strawią.

Biedna Trish, gdyby wiedziała, że jest wsadzana do jednego worka z Consuelą! Ona przecież była tylko gościem, do tego takim, który większość imprezy spał zjarany w innym pokoju! Skoro William jej nie odpowiadał, to siedziała, przez chwilę cicho i go obserwowała - ale nie jego dłonie i to, co robiły, bo od tego robiło jej się niedobrze. Patrzyła na jego męski profil, na włosy, na jabłko adama, któe poruszało się raz na jakiś czas...
- Nie, no... Spoko. Chyba mało osób tak nosi, co nie? - Uśmiechnęła się, biorąc jego słowa na poważnie. A potem William zrobił coś, od czego Patricia się wzdrygnęła i stłumiła krzyk. - Boże... - Jęknęła. - Odglos pękającej kości jest gorszy, niż pękającego kondoma! - Skrzywiła się, zastanawiając się przy tym, po co to zrobił. Już nie pytała, bo pewnie nie dostałaby odpowiedzi.
- Uhm... No, dobra. Mam coś zabrać, zapakować? - Trish wstała i rozejrzała się po pokoju. - Kurcze, zawsze wyobrażałam sobie ciebie ze mną w podobnych sceneriach, ale bez dodatkowych gości, czaisz, co nie? - Westchnęła i spojrzała ostatni raz na twarz denata. Żałowała w tym momencie, że jest głupia, nie zapominalska, bo ten widok - to nie było coś, co chciałaby zapamiętać.

Ten mały uśmiech opromienił pokój jak słoneczko z Teletubisiów opromieniało świat.
- Damy radę. Najwyżej polecę an dwa razy, totalnie nie ma problemu! - Zapewniła Williama, a potem obserwowała. Każdy jego ruch wydawał jej się coraz bardziej idealny. Kurczę, jaki on był mądry. Trish chłonęła teraz jego wiedzę na temat zajmowania się truposzami jak gąbka. Mogłaby nawet napisać przewodnik A więc gość umarł na twojej imprezie?
- Dobra... Mam wziąć tę torbę? Totalnie dam radę! - Zaoferowała się. Jakby nie było, złom który nosiła ojcu na taczkę przez pół życia nie należał do lekkich.

-> Więzienia stanowe

Będąc praktycznie w sytuacji bez wyjścia Eastman ruszył do pierwszego lepszego miejsca, a tym był właśnie cudowny Zajazd "Geronimo". Szkoda tylko, że nie miał kasy, aby zapłacić za piwo i musiał tutaj siedzieć i czekać na cud. Zwyczajnie po prostu chciało mu się gdzieś usiąść bo łażenie poboczem drogi nie było specjalnie fajną rzeczą. Usiadł sobie na skórzanej kanapie i patrzył w przestrzeń szukając wzrokiem kogoś kto mógłby go poratować kilkoma dolarami. No i oczywiście w międzyczasie obczajał dupeczki.

/z nikąd

Liluye dowiozl na miejsce znajomy znajomym pracy. Zamierzała wyjechać. Znów. Ale po raz kolejny nie mogła się tu odnaleźć. Zamierzała chwile tu posiedzieć i ruszyć dalej, w końcu przystanek był niedaleko. Moira juz była u matki, od jej ostatniego wyjazdu. Weszła wiec do środka i podeszła do baru, nie zauważając Loco. Co było dość trudne patrząc na jego posture, ale ciiii.

Ona go nie zauważyła, a Indianin w sumie jej też nie, widocznie musiała przejść za jego plecami. A on wciąż szczerze powiedziawszy nie wiedział co ma zrobić. Dopóki ktoś go stąd nie wyrzuci to będzie mógł sobie tu posiedzieć. No pewnie gdyby zauważył Lilu to nie byłoby problemu, bo ona pewnie miała telefon i mógł zadzwonić do Williama. Chociaż szczerze powiedziawszy sam nie wiedział czy ma ochotę spotykać kogoś znajomego.

- Poproszę soku. Tego z lodówki - odezwała się i gdy dostała co chciała O okręcila się na stołku i dojrzała Loco. W pierwszej chwili stwierdziła że to nie on. Potem jednak nie była pewna. Ale Ale w końcu podniosła się i podeszła do stolika przy którym siedział. Nie bardzo wiedziała jak zacząć rozmowę.
- Mogłeś się odezwać. - rzuciła cicho, bo w sumie martwiła się o niego. Ale w jej głosie nie było pretensji.

Nie za bardzo miał ochotę rozmawiać z ludźmi, których zna. Musiał powrócić do normalności, bo w więzieniu jakoś to wszystko inaczej się odbywało. A tu znienacka pojawiła się Liluye. Spojrzał na nią zdziwiony, gdy podeszła do niego.
Wstał w momencie gdy już stała przy jego stoliku.
Chwila ciszy, bo nie wiedział co powiedzieć. Przełknął ślinę.
- Nie miałem jak. - Stwierdził, co było po części prawdą, bo komórki, ani nawet dokumentów przy sobie nie miał, także jakby ktoś chciał go sprawdzić to nie dałoby rady.

Westchnęła, spojrzała gdzieś w bok i wróciła spojrzeniem na Indianina.
- Wracasz do Old Whiskey? - usiadła po chwili zawahania i popatrzyła na niego już całkiem z dołu.

Eastman również usiadł, westchnął głośno i zastanawiał się co powiedzieć.
- Nie wiem, szczerze powiedziawszy. - Mruknął cicho.

Spojrzała na Connora uważniej. Pociągnęła soku. Nie odbywała się dłuższy czas. Nie rozstali się w najlepszych stosunkach i teraz raczej nie rozmawiało im się najłatwiej. Chociaż czy gdyby wszystko wyglądało inaczej to teraz tez byłoby inaczej? A może tak samo niezręcznie? Nie miała pojęcia.
Ona sama wyglądała faktycznie lepiej niż podczas ich ostatniego spotkania, choć nie przytyła za dużo. No i nie miala ze soba Moiry. A jak wyglądał Loco?
- Stesknilam się - przyznała cicho. W końcu.. miał być ojcem jej dziecka. Gdyby wszystko poszło dobrze..
- I martwiłam - dodała chwile później.

No w sumie dziwne było to, że się stęskniła. Chociaż on może to ukrywał głęboko pod mięśniami i tatuażami, ale też mu jej brakowało. Eastman za to schudł jakieś dziesięć kilo i nie był aż tak bardzo umięśniony jak kiedyś. Wciąż był całkiem nieźle zbudowany, ale widać było, że z powodu kontuzji i tego postrzału za dużo nie poszalał we więzieniu.
- Ja też. - Mruknął cicho spoglądając jej prosto w oczy. Usiadł naprzeciwko niej.

Uśmiechnęła się, trochę zdziwiona tym ze się przyznał. Myślała ze po więzieniu raczej będzie miał problemy z okazywaniem emocji. Wyciągnęła do niego wolną rękę przez stół, wnętrzem do góry.
- Jak noga? - zapytała. Odwiedzala go w areszcie zanim go wywieźli i bała się że będzie kulal całe życie. To pewnie by go nie uszczęśliwić.

- Nie jest najgorzej. - Powiedział ze spokojem. Noga rzeczywiście mu dokuczała, nie mógł wykonywać wszystkich ćwiczeń, ale już nie było tak źle. Również wyciągnął do niej rękę i położył palce na jej dłoni.
- A co u Ciebie? - Zapytał patrząc na nią. - Mam tylko prośbę, niech to, że się widzimy zostanie między nami. - Nie chciał się jeszcze przyznawać wszystkim, że wyszedł z więzienia.

- Potrzebujesz rehabilitacji? Odzyskasz w niej sprawność? - pytała, bo w końcu to ważne. A już na pewno dla niego. Przy takiej sprawie pewnie nie mógł normalnie ćwiczyć. Zmarniał.
Scisnela jego place, patrząc na ich dłonie.
- Dobrze.. to znaczy lepiej.. niż było. Ale i tak - wzruszyła ramionami.
- Nie mówić? Jasne. - pokiwala głową chociaż nie wiedziała dlaczego.
- Zostajesz tu na noc?

- Nie wiem, na razie wydaje się być ok wszystko. - Stwierdził mężczyzna. Nie wiedział czy odzyskał pełną sprawność, ale na pewno było lepiej niż na początku. Kawałek przecież przeszedł na piechotę i żaden ból ani niedowład mu się nie pokazał.
- Raczej nie. - Powiedział, bo przecież nie miał pieniędzy, żeby zapłacić za noc, poza tym miał ochotę wrócić do domu. Zabrać stamtąd motocykl i pojechać sobie w siną dal. Może do Sugar Hill? Przydałoby mu się trochę odmiany.

- Czyli jednak wracasz? - zainteresowała się. Nie wiedziała że Loco bie ma pieniędzy. Mógłby jeh powiedzieć! W końcu trochę jej dał.

- Tak, ale raczej na krótko. Wezmę motocykl i zrobię sobie małą przejażdżkę. - Powiedział ze spokojem, miał ochotę odpocząć po więzieniu i nie plątać się na razie w sprawy Świętych.