Dom Liluye i Howhakana

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

-No dobra... Szczerośc za szczerość.
Delshay odetchnął. Powie...
-Wiesz, że miał ataki. I że ich efektem jest na przykład moja blizna. W tamten wieczór kiedy widzieliśmy się po raz ostatni. Nachlał się, ale tak, że miał siły. Dużo... - Delshay ściągnął podkoszulkę. I zaczął wskazywać żebra jedno po drugim. Pokazał w sumie dziewięć.
-Wszystkie te były złamane. Powiedział, że jak jeszcze raz się spotkamy, to będę patrzył jak Tobie to robi. A jeśli komuś o tym powiem... To nie tylko nas, ale i mojego brata w to wmiesza. On był poroniony. Wolałem uciec... Zniknąć. Myślałem, że będziesz bezpieczna.

Uniosła brwi, czekając na to co jej pokaże, bo nie miała pojęcia o co chodzi. Westchnęła. Podniosła prawą rękę i wystawiła ją wierzchem do dela, jak do piątki ale drugą stroną. Cztery palce.
- Przyszedł do mnie pytać co się stało z tobą, kilka tygodni po twoim wyjeździe - przyznała. A mówiła wszystkim, że to konie, za dzieciaka!

-Miałem się z Tobą nie zadawać, a nie wyjeżdżać bez słowa... Skurwiel... Niech się modli, żeby już nie żył bo jak pojadę do rezerwatu i go tam znajdę... - Del płonął z wściekłości. Zacisnął pięći tak, że aż pobielały mu kłykcie, a stół drżał mimo jego nędznego umięśnienia.
-Liluye... Przeze mnie...

- Dlaczego tak? - zapytała i podniosła się, podeszła do niego i oparła się tyłkiem o stół, przodem do Delshaya.
- Dlaczego nie chciał żebyś się ze mną zadawał? - pijacki umysł wymyśla sobie różne rzeczy. Zgarnęła Indianina i przytuliła go do siebie.
- Nie masz po co tam jechać, wysłali go na przymusowy odwyk, nie wiem czy wrócił potem do rezerwatu - pochyliła się i cmoknęła go w czoło.
- Było, minęło - uspokoiła go - chociaż chętnie tez bym mu conieco teraz powiedziała, za to co zrobił..

Del wiedział dlaczego... Jego ojciec bił go za każdym razem, kiedy widział, że ten się uśmiecha. A jak zakochał się w dziewczynie z rezerwatu... Delshay nie mógł kryć się wiecznie, a do tego był wtedy jeden obiekt mniej do nękania. Cała furia skupiona na Delshayu.
-Dlaczego zabronił? Tą bliznę zrobił mi dla tego, że byłem szczęśliwy ze swojego rysunku! I to paskudnego! - I wtedy go przytuliła. To ona go uspokajała. To ona była teraz dla niego, nie jak obiecywał na odwrót.
-Liluye... Nie minęło. Tyle się wycierpiałaś przeze mnie i niego...

Nie chciała, żeby się wściekał i robił coś głupiego. A tym bardziej nie chciała, zeby tam pojechał, bo to mogłoby się źle skończyć. Nie bardzo było do czego się przytulić, ale chociaż go to uspokajało, to dobrze, taki był cel. Pogładziła go po policzku i po bliźnie.
- Palec to nie twoja wina. Nawet Howie nie wie co się stało - bo tak było i nie zamierzała zmieniać tego co mówiła.
- Dał mi potem spokój, chyba wytrzeźwiał i uwierzył.. Zobacz, elegancko się zagoiło - machnęła mu ręką przed twarzą.

Wstał i spojrzał jej w oczy.
-Uwierzysz mi jeśli powiem, że ani przez chwilę nie przestałem o Tobie myśleć? - Zapytał jakby chcąc zmienić temat, jednak ciągle kręcił się wokół ich relacji.

- Nie wiem, Del. A tak było? - znów patrzyła na niego z dołu, jak to zwykle ona na każdego.

-Ani przez sekundę - Powiedział cicho uspokajając się. Chciał już iść spać. Był zmęczony tym napadem złości. Chciał zabić ojca, ale Liluye... Jak pójdzie siedzieć ona zostanie sama.
-Obiecuję, że nie zrobię nic ojcu... Nie teraz. Muszę być przy Tobie. - Powiedział odsuwając się od Indianki.

- Jestes uroczy - uśmiechnęła się - Ale dobrze. Jeśli to cie powstrzyma od pojechania tam, to dobrze - pokiwała głową zgadzając się.
- Najedzony chociaż? - zmieniła temat.

Popatrzył na nią zdziwiony.
-Krewetkami? Były pyszne, ale wołowina to wołowina! - Powiedział. Już było lepiej... O wiele lepiej. Będzie mógł już iść. W takim stanie nie zrobi głupstwa. Ale nie chciał iść. Przybliżył się do Liluye i patrzył tylko w jej oczy. Chciał tu zostać z nią.

- Nie znasz się, ani trochę - uśmiechnęła się i podniosła na niego wzrok, gdy się zbliżył.
- Nie zrobisz zadnych głupot, co? - upewniła się jeszcze.

-Nie zrobię żadnych głupot. Może oprócz jednej.
I wtedy delikatnie pocałował ją w usta. To był tylko krótki moment i natychmiast się odsunął nie wiedząc jak zareaguje.

Ona sama nie wiedziała co zrobić. Chciała tego i nie chciała, ale obiecała coś sobie. Więc mimo, że coś jej się w żołądku przyjemnie skręciło to tylko podeszła, przeczesała mu włosy palcami i cmoknęła w policzek.
- Śmigaj, bo coraz głupsze pomysły ci przychodzą do głowy - uśmiechnęła sie, ale przeciez zła nie była.

Nie była zła... Nie była zła! Delshay uśmiechnął się, przytulił ją i pocałował w czoło.
-Dzięki za miło spędzony czas. - Powiedział do Liluye. - I przepraszam, że nie wykonałem swojego najgłupszego planu!

- Najgłupszego? - wygramoliła się z objęcia i uniosła brwi podejrzliwie - To znaczy?

Puścił ją i ruszył w stronę wyjścia.
-Miał być namiętny pocałunek. - Pokazał jej język wiedząc, że nic z tego.
-Będę już leciał. - Łatwiej mu będzie jak pójdzie teraz.

Parsknęła i pokręciła głową w niedowierzaniu. Ale spodziewała się czegoś gorszego.
- Mówiłam ci, że nie chcę ci niczego obiecywać.. A to juz by była jakaś obietnica, nie sądzisz? - poszła za nim w stronę drzwi.

-Przyjacielskie usta usta!
Zaśmiał się jeszcze przed drzwiami i wyszedł.
-Do zobaczenia Liluye. - Pomachał jej i pojechał bić się z myślami co zrobić z ojcem.

z.t

- Czyli mam wiedzieć, że praktykowałeś? - uniosła brwi, ale pewnie odpowiedzi sie już nie doczekała. Usmiechnęłą się i pomachała mu w odpowiedzi - Do zobaczenia!
zt

// noc z 02.02.2014 na 03.02

Przez całą drogę pod dom Liluye Indianin był cihco. Dopiero gdy weszli do środka odezwał się.
-Jesteś lekkomyślna... Co Tobą kierowało?! Przecież, gdyby on strzelił szybciej! Mogłaś... Straciłbym...Liluye! Musisz uważać na siebie! Ja... Co bym zrobił jakbyś zginęła! - Niemalże krzyczał na nią, ale z drugiej strony tak sie cieszył, że jej nie postrzelili.

/ noc z 02.02.2014 na 03.02, bilokacja za pozwoleniem

Zrzucila z nog buty i obejrzała sie na Dela.
Fuknęła.
- Bo niby ty się zachowałeś tak rozsądnie? Rzucająć się na gościa z bronią w ręce? To był szczyt debilizmu! - zmarszczyła brwi, rozzłoszczona. Nie chciała się przyznać, że to jej wina.

-Jak ja się na niego rzucałem to nie miał broni!! - Tym razem krzyknął na nią. Był bardzo rozzłoszczony tym, że ruszyła mu z pomocą, a przede wszystkim tym, że to on sprowokował ją do działania.
-Mogłaś zginąć Lil! Ja... ja bym sobie tym nie poradził... - końcówkę dodał szeptem. Podszedł do niej i ujął w dłonie jej policzki.
-Nigdy nie rób czegoś podobnego!

Wyrwała się i odeszła kawałek.
- Ale zaraz mógł mieć, skoro i tak lezałeś juz na ziemi! Del, on był chyba dwa razy wiekszy od ciebie! Na bohaterstwo Ci sie zebralo? - fuczała dalej, zła. Jasne, że to była jej wina, bo pewnie trochę by potłukł Delshaya i go zostawił, ale przeciez nie mogła na to pozwolić.

-Skończyłbym ze złamanymi żebrami, może kilkoma innymi kościami i mało poważnymi urazami wewnętrznymi! Wiesz co on mógł zrobić tym dziewczynom?! Nie bohaterstwo tylko normalne zachowanie! Każdy normalny człowiek powinien tak postąpić... Ale prowokować go nożem do użycia pistoletu?! Lil! Postradałaś zmysły! Poza tym, zanim byś do niego z tym nożem doszła, on by Ci połamał wszystkie kości! A nawet więcej! - Wykrzyczał jakby jednym tchem. Po tym kazaniu stał wpatrzony w Lil i oddychał ciężko.