Słodka Brzoskwinka

First topic message reminder :





Stan na 2017 rok:
Nowy właściciel - Clyde Sawicky

---

Słodka Brzoskwinka to jeden ze słynniejszych klubów w mieście. Stał się popularny do tego stopnia, że postanowiono zaostrzyć selekcję, gdyż klub nie był wstanie pomieścić wszystkich, którzy chcieli przyjść na imprezę! Jednak to nikogo nie odstraszyło – wręcz przeciwnie! Brzoskwinka stała się jeszcze bardziej elitarna i wielu stawia sobie za punkt honoru przekroczenie jej drzwi.
Jeśli uda Ci się już dostać do środka, oniemiejesz z nadmiaru różowego koloru, mieszającego się z żółtym i pomarańczowym światłem. Neony nad głównym barem migocą równie intensywnie co lampy nad parkietem. Jak już przyzwyczaisz się do kolorystyki wnętrza, na pewno zachwycą cię wymyślne drinki przygotowywane przez znanego w całym mieście barmana Maxa; a gdy wychylisz pierwszy kieliszek, ruszaj do tańca, by całkowicie się zapomnieć!


Weekendowe imprezy w Brzoskwince to drogie, kolorowe alkohole, celebry ci w salach dla VIP-ów i śmiało wyginające się tancerki w różowych spodenkach. Można by nawet powiedzieć, ze arizońska pustynia zamienia się tu w kalifornijską plażę. Miejscowi biznesmeni i śmietanka towarzyska wydaje swoje brudne dolary, a dzieci bogatych rodziców wychylają kolejne szoty kupione dzięki fałszywym dowodom. Zresztą, pojęcie fałszu jest tu powszechnie znane i nawet lubiane...a właścicielka, pani Smith, dba o to, by nikt o tym nie zapomniał.



Żeby się dostać do klubu, należy przejść selekcję. Mnożnik na charyzmę: Charyzma + k6 * 5. W zależności na którą salę/loże chcesz się dostać, należy przekroczyć dany próg:

Popatrzyła w ślad za kelnerką, która jednak wróciła do pracy. Oparła swobodniej o kanapę.
- Jools by został, to jeszcze dałoby wyciągnąć dość informacji. Ale to i tak ciekawe. A wiesz, dlaczego Debbie Lynn Smith nie znosi Old Whiskey? - zwróciła się do Liluye.

Lil zamówiła drinka na odchodne i siedziała dalej.
- NIe mam pojęcia - pokręcila głową. Oparła się ygodniej i spojrzała w górę, moze szukajac jakiejs kamery czy co.
- Ty wiesz czy po prostu pytasz?

- Wiem, a przynajmniej częściowo. Dowiedziałam się przy okazji poszukiwań informacji o McConnorach. Pani Smith ponad dwadzieścia lat temu domagała się zwrotu domu i saloonu, tym z Wild West Town, po swoim przodku Titusie Smith. Ale jej się nie udało, a widać, że przegrywać nie lubi - uśmiechnęła się rozbawiona wizją pani Smith, której to się nie udało. O Świętych nie wspomniała, bo to też dość oczywista niechęć.

- Serio? Nie mialam pojęcia. Myślałam, że chodzi tylko o świętych - zdziwila się.
- No proszę, czyli nie dostal jej sie saloon. Ciekawe czy teraz tam by miałą lokal?

- Pewnie złożona sprawa, bardziej skomplikowana, ale - wzruszyła ramionami.
- Podejrzewam, że chodziło o wyciągnięcie pieniędzy. Lokal z tak różnorodnym atrakcjami może się utrzymać w duży mieście. Nie widzę jakoś tego w samym Old Whiskey - i Skittlesa za barem polewającego, a przy tym proponującego kreskę do wciągnięcia.

- Pewnie tak - pokiwała głową - No, ale może otwarłaby coś w OW.. W tym saloonie, coś historycznego, żeby ciągnąć kasę z turystów. Zawsze coś, nie? Byłby dobry biznes. Nawet by tam pewnie nie przyjeżdżała, kto inny by to ogarniał.

- Z kelnerkami wzorowanym na damy negocjowalnego afektu i muzyką na żywo, z wieczorami pokerowymi? Nie wie czy cokolwiek przyciągnie ludzi do Old Whiskey. Zresztą widać, co przyciąga ludzi, gwiazdy, żeby hasztag się zgadzał - skinęła głowa w stronę sali, na której ludzie bujali się do dj Activii.

- Hipsterskie imprezy by nie wypaliły? A pijani i naćpani zrobiliby sobie polowanie na Indian - parsknęła, nie wiadomo czy zła czy nie.
- Może i to dziura, ale nie aż taka, ma historie, to się da wykorzystać..

- Zapracowana?
Rzuciła pytanie, gdy kobieta odeszła bez słowa, niczym dziecko, które się obraża, gdy coś mu się nie udaje. Rachela podziękowała za drinka i usiadła na krześle, odsuwając puste szkło. Zignorowała także puszczającego jej oczko mężczyznę i uśmiechnęła się do Smitha.
- Jak udało wam się ściągnąć taką gwiazdę? - Wskazała na DJa.

- W takim stanie to można, co najwyżej upolować podłogę.
Joan westchnęła.
- Niby masz rację, ale nie jedyne miasteczko z historią, coś się stara z tym zrobić, ale jak masz pomysły, to uderz z nimi do pani burmistrz. Zawsze coś.
Spojrzała w stronę ludzi na parkiecie, ale pani Smith nie było widać.

Smith westchnął ciężko i mimo, ze miał ochotę się napić - powstrzymał się, spojrzała w stronę zaplecza.
- Hm? Ach, gwiazdę... no jak to jak? Pieniądze.
No i prochy, ale już tego nie przyznał. Nagle odszedł szybko od baru i wręcz wbiegł na zaplecze, jakby czymś zaalarmowany.

Rachela pokiwała głową a jej mina jakby mówiła No tak!. Dziennikarka na moment odwróciła twarz, by spojrzeć na barmana przelotnie, a gdy znowu spojrzała na Smitha, ten już znikał na zapleczu. Rachela zmarszczyła czoło i nie mogąc się powstrzymać, poddała się ciekawości. Łapiąc za drinka, zeszła ze stołka i zrobiła kilka kroków w stronę drzwi na zaplecze.
Popijając drinka, zerknęła za siebie a potem na otwarte pomieszczenie służbowe.

- Nie.. Polowania na Indian wolałabym jednak pominąć. Wiesz, mi odpowiada tak jak jest. Do Parku przyjeżdża sporo osób, choć zwykle związanych jakoś z tą ziemią. Indian albo ich potomków - wyjaśniła.
Sama też spojrzałą na parkiet i szukała wzrokiem Smithów i jakis znajomych.

34

Rachela nic nie mogła dostrzec, bo uchylone drzwi nie do końca zdradzały co się dzieje na zapleczu. Pod złym kątem stała? Uśmiechając się do przechodzącego mężczyzny, pokręciła biodrami, zaczepiona przez taniec mężczyzny i zbliżyła się do pomieszczenia gdzie siedzieli państwo Smith.
Trzymając w obu dłoniach drinka, napiła się go ponownie, odwracając głowę od nieznajomego i kukając w stronę zaplecza.

80>50
- Ciągniemy do korzeni - odpowiedziała z lekkim uśmiechem
Nagle dostrzegła blondynkę, która była tak podobna do Cath, ale właściwe było na odwrót, skoro Rachela była starsza. Dotknęła ramienia Liluye.
- Patrz Hernandez wersja prasowa kręci się tutaj - wskazała drzwi na zaplecze, a żeby zobaczyć, to jednak trzeba było się odchylić.

- Nas ciągnie szczególnie, skoro siłą nas stąd wywieźli. Zresztą chyba widac po mnie. I nie tylko - uśmiechnęła się.
- Co, gdzie? - uniosła się lekko z kanapy i zmarszczyłą brwi.
- No proszę, wszędzie się kręci. Po parku też, robiłam jej wycieczke, a zachciało jej się zadawać osobiste pytania - skrzywiłą się.
- Robimy coś z tym?

Skinęła głową ponownie. Ciągnęło ich, aż niektórzy na murach podkreślali, że to ich ziemia, jakby to samo chcieli zrobić, co zrobiono ich przodkom.
- Cath nie wprowadziła ją w tajniki z kim ma się zadawać?
- Nie wiem, może idzie w ślady siostrzyczki, na razie bym ją obserwowała, co zrobi.

-Najwyraźniej te trudne rozmowy jeszcze przed nimi - parsknęła. Rozparła sie na kanapie.
- Skoro tak.. W sumie, to nie nasza sprawa, nie? Jakby mi po Vivie tak łaziła to bym zareagowała..

61

Rachela stanęła bliżej wejścia, gdzieś z boczku, by mieć lepszy widok i nie zostać przyłapaną od razu przez wychodzących. Zmrużyła czujnie oczęta i napiła się drinka, dostrzegając kłótnie.
Gdyby tylko ta przeklęta muzyka nie zagłuszała rozmowy. Rachela westchnęła i zrobiła jeszcze krok w stronę zaplecza.

- Może Smith, jednak rozmawia z partnerami z San Francisco, a ona to zauważyła? - Wyglądało, przecież, jakby chciała coś podpatrzeć, więc mogło chyba tak być.
- Wróciłaś do pomocy tam, im - zauważyła spokojnie.
- Weszła na zaplecze - powiedziała, co i sama Liluye widziała.

- Może być. Tylko.. po co jej to podsłuchiwać? Zwykłe dziennikarskie wtykanie nosa w nie swoje sprawy? Cath ją prosiła? Po co, Cath patrzy w Smitha jak obrazek, najchętniej by mu pod biurko wlazła.. - zmarszczyła nos.
- No, wróciłam. Po tym, co się stało.. Niby nie musiałam, ale.. Hm. Jakoś, ciągnie mnie chyba. A teraz każda pomoc im się przyda, nie mają co wybrzydzac. I mają ważniejsze zmartwienia na głowie.

1

Rachela nadstawiła ucha i usłyszała kawałek rozmowy.