Biuro koronera i laboratorium

First topic message reminder :

Jest to dość specyficzne i odpychające miejsce, do którego trafić można na dwa sposoby. Pierwszym jest oczywiście zgon i wjazd nogami do przodu, drugi zaś to poczucie obowiązku jakie towarzyszy pracownikom Biura Szeryfa. Frontowe drzwi prowadzą najpierw do niewielkiego biura, gdzie koroner prowadzi ewidencję oraz wystawia odpowiednie dokumenty; stąd można wejść do chłodnej, surowej sali. Na jej wyposażeniu są dwa metalowe stoły, od których odchodzą wysokie lampy z jaskrawym światłem oraz dodatkowe półki, wypełnione najróżniejszymi przyrządami do sekcji zwłok. To tutaj patolodzy, toksykolodzy i chemicy badają przyczynę nagłych, tragicznych śmierci, nie szczędząc sobie czarnego humoru, tak dla nich typowego.
Gdy zakończą swą pracę, do czasu pogrzebu zwłoki przechowują w specjalnych wysuwanych lodówkach, ustawionych naprzeciwko stołów.

Laboratorium
W budynku, w którym znajduje się biuro koronera, zostało wybudowane także laboratorium. Składa się z dwóch pomieszczeń, w których można dokonywać części analiz kryminalistycznych. Nie jest wyposażone w sprzęty najnowszej generacji, tym niemniej wciąż działające. W licznych szafkach pochowane są drobne sprzęty laboratoryjne, szkło, zestawy i odczynniki chemiczne.
W laboratorium przeprowadza się badania biologiczne, chemiczne, daktyloskopijne i traseologiczne. Nie przeprowadza się analiz balistycznych, analiz wypadków drogowych, badań mechano- i fonoskopijnych ani komputerowych. Dowody do badań tego typu muszą być przesyłane do większych laboratoriów!
Pracując tu należy pamiętać o zasadach BHP i odzieży ochronnej, a także wykonywaniu dokładnej dokumentacji ekspertyz.

65+(5*5)=90>75

To Joan przystąpiła do działania, po tym jak już odnalazła opisane pięknym charakterem pisma pojemnik z krwią denatki. Spojrzała jeszcze w dokumenty. Pobrała odpowiednią ilość, poddała wirowaniu. Supernatant rozdzieliła na kolejne probówki, dodała odczynniki i po inkubacji wrzuciła do analizatora. Po jakimś czasie w końcu udało jej się uzyskać wyniki.

Przejrzała otrzymane rezultaty, potwierdziła się anemia z dokumentacji medycznej, podwyższona gonadotropina wskazywała na ciążę, co też mogło tłumaczyć niedokrwistość oraz chęć odebrania sobie życia. To ostatnie Joan nie dziwiło. Samantha leki przeciwbólowe pewnie wzięła z domowej apteczki, a xanaxem pewnie matka łagodziła trudy dnia codziennego. Życie, a raczej nieżycie.
65+(4*5)=85>75
Pozostało jeszcze jej sprawdzić treść z żołądka, szczególnie pod kątem zidentyfikowanych leków. Wykonała następną analizę. Potwierdziła się obecność leków.
Joan uporządkowała laboratorium i zasiadła do spisania sprawozdania, dołączyła jeszcze otrzymane wyniki oraz dodała adnotację o dodatkowym badaniu ciała pod kątem ewentualnej ciąży oraz sprawdzeniu pochodzenia leków (a szczególnie benzodiazepiny).

/zt

W biurze na Jonathana czekały wyniki badań przeprowadzonych przez Joan.

Po ponownym otworzeniu ciała denatki:
Mnożnik na spostrzegawczość, próg 75 - jak więcej, skupiasz się na macicy.

/ 06.05.13

71
Pojawił się rano w pracy i przejrzał wyniki analizy dot. ciała Hall. Znowu krojenie. Przygotował się i rzucił ciało na stół. Badał ciało pod kątem ciąży, ale może szukał jej w uchu, kto wie.

168, 81

Oj, jak on tego nie zauważył ostatnio? Źle z tobą, panie Harper!
Jakieś dwa miesiące. Spisał wszystko i zaszył ciało. Posprzątał miejsce pracy i zdezynfekował narzędzia i siebie. Siadł do zrobienia szybkiego aktu zgonu, po czym nie mając nic innego na razie do roboty wyciągnął swoje sudoku i chował się przed światem w kostnicy.

/06.05.2013, późne rano, z domu/

Weszła do biura, spacer z domu do centrum jej trochę pomógł. Rzuciła na krzesło marynarkę, która się oczywiście zsunęła na podłogę, cóż taki dzień. Podniosła ją i poszła zrobić sobie kube(ł)ek herbaty.
W kostnicy był chyba Harper, więc weszła do środka.
- Tu jest chłodno, jak dobrze. - Od progu było widać, że jest zmarnowana.
- Jon, ty tak wcześnie?

No i jego genialny plan ukrycia się przed światem spalił na panewce. Następnym razem może się schowa do szuflady. Popatrzył na Joan znad sudoku.
- No cześć. Wcześnie, już skończyłem z ciałem Hall. Miałaś rację, tak wogóle. Ciąża.

Napiła się herbaty.
- Potwierdziły się wyniki z badań. - Pokiwała głową.
- Już jesteś po pracy? Szybko się urwałeś z klubu.
Popatrzyła na Jona, który chyba też nie był najlepszej formie. Szybko, jak w sumie Demon. Joan popatrzyła uważniej na Harpera, ale nie pewnie myli się.

Pokiwał głową, zły trochę na siebie, że nie sprawdził macicy za pierwszym razem. Nie może się tak dekoncentrować.
- No jakoś tak wyszło. No i nie mogłem rano usiedzieć w domu - wzruszył ramionami. - Ale jednak nie udało mi się uniknąć kaca. Suszy mnie jak cholera. - popatrzył tęsknie na herbatą w dłoniach Joan.

- Naprawdę? Ja na kacu zmuszam się do wstania z łóżka, co kończy się tak - wskazała na siebie. Po czym podsunęła koronerowi kubek.
- Bierz, zrobię sobie następną. Zresztą piję już profilaktycznie. W drodze tutaj zdążyłam już wykończyć całą butelkę mineralnej. Cooper urodzin miał może udane, ale alkoholu tam się lało za dużo.

- No widzisz, jak wyglądam. Ale zmuszanie się do pracy pomaga. Chyba. - Z wdzięcznością wziął kubek od Joan,
- Dzięki ci miłościwa Panienko! No, mam tylko nadzieję, że sam się bawił...okej.
Wypił trochę i uśmiechnał się, przekrzywiając głowę.
- A jak się bawił Bobby?

Joan podsunęła sobie taboret, może nie są najwygodniejsze, ale nie wystoi. Uśmiechnęła się na tą panienkę.
- Nate w klubie głównie siedział, ale może to mu odpowiadało? - Wzruszyła ramionami. Sama nie wiedziała, poza tym, że pił dość dużo.
- Bobby? Dobrze? Nie narzekał, chyba, że po prostu zacznie unikać wszystkich z biura szeryfa, to będzie jasne.
- A, w ogóle myślałam, że zawojujesz parkiet z Lolą, jak wtedy w Brzoskwince. - Tak zmieniła temat.

- Tego się właśnie obawiam, nasze imprezy mogą odstraszać - powiedział popijając cudowny napar wilgotności i odganiania kaca.
- Tochę wojowaliśmy - zaśmiał się - ale potem natura wygrała i już nie miałem siły

- Nasze imprezy nie są dla słabych. To jak dobór naturalny. - Jakby Joan była taka zabawowa, jak nie przymierzając Cath albo Consuela. Potarła oczy pod okularami.
- Muzyka też była oryginalna, nie pomagała, dobrze, że się potem zmieniła. Dobrze, że po Lolę przyjechał chłopak, bo nie wiem kiedy i jak bym dotarła do domu.

- A, tak mi się zdawało, że widziałem Naczeza. No to mieliście szczęście. Ja musiałem zostać. Samochód tam miałem i wogóle - dopił herbatę i odstawił kubek. Oparł się na krześle i odchylił głowę.
- Mam nadzieję, że będziemy się tu dzisiaj lenić.

- Nie mów, że spałeś w samochodzie. Nie, proszę, wszystko by mnie bolało, znaczy teraz też, ale bolałoby bardziej.
Oparła łokcie o uda i podparła głowę na pięściach.
- Tak, dokładnie. Nic co by wymagało wysiłku fizycznego i intelektualnego.
Westchnęła ciężko.
- Zbieram siły do zmagań z dokumentacją, trzeba się będzie za to wziąć. - Co, jak co ale papierów do ogarnięcia nigdy im nie brakowało.

- Nie, w jakimś tanim hotelu, mam jakieś resztki szacunku do własnego zdrowia. - i tak go wszystko bolało, ale przynajmniej kręgosłup miał cały.
- Żadnego. A jak już mówimy o wysiłku, chcesz skoczyć na jogę w najbliższym czasie?
Oh jak dobrze, że ktoś inny się zajmuje papierami w tym biurze. Pierdolca można od tego dostać.

- Jogę? Tak, nie wiedziałam, że dam się w coś takiego wciągnąć, ale to jest tak dobre. Plecy w ogóle po całym dniu siedzenia się nie odzywają.

- No nie? Też się dobrze czułem. Chyba mi się to spodobało. Tym bardziej, że nie wymaga spiekania się na słońcu.
Szczerze powiedziawszy wolałby chyba się teraz poprzeciągać niż nudzić w pracy...
- Co powiesz na wagary?

Zanim się odezwała, wyjęła telefon i odczytała wiadomości. Po ich przeczytaniu uśmiechnęła się, zaraz odpisała.
- Same plusy. Nie mam jak odmówić. Może nikt nie zauważy. I obędzie się bez uwagi. - Zaśmiała się wesoło, o tak wszystko, żeby nie siedzieć w pracy.

Wstał z krzesła i szerokim usmiechem.
- No, to teraz cichutko, nie możemy dać się zobaczyć panom policjantom bo powiadomią naszych rodziców.
Poszli niezauważeni do samochodu Jona i pojechali w stronę Appaloosy.
zt --> centrum sportowe

/ 09.05.13

Jonathan wszedł raniuchno do biura. Porozmawiał chwilę ze Stefanią o pogodzie, o tym kto z kim i dlaczego go to nie interesuje i o najbliższym losowaniu totka. Dopiero ósma, a patolog już stracił chęć do życia.
Skierował się do labu i zaczął mozolnie sprawdzać wszystkie papiery, które jako koroner miał ogarniać. Pozwolenia na odebranie ciał, zlecenia analiz, i inne rzeczy, które jego zdaniem już dawno powinny się znaleźć u Steff. Będzie musiał poprosić Joan, żeby ją ochrzaniła.
W końcu mógł się zamknąć w prosektorium gdzie panowała przyjemna cisza. Stęsknił się za tą izolacją. Nie było tu żadnych dram, rozmów i płaczów z powodu ciąż ani dupkowatych, opalonych łowców krokodyli. ....szlag by to wszystko.
Zabrał się za czyszczenie sprzętu i nieużywanych szuflad, na co zeszło mu dobre kilka godzin. 
Koło południa skończył i siadł do swojego biurka.
Generalnie relaksujący i nudny dzień w pracy. Przez chwilę korciło go, żeby nie skorzystać i nie pójść znowu na wagary, ale sam siebie skarcił, że się zachowuje jak jakiś szczeniak a takim nie jest! Bez względu na poglądy Loli. Wyciągnął telefon i położywszy go przed sobą na stole wpatrywał się w niego, jakby oczekiwał, że ten do niego przemówi. Albo zacznie tańczyć. Albo, co znacznie mniej prawdopodobne, zadzwoni. Po dobrych kilkunastu minutach wydał nieokreślony dźwięk niezadowolenia i frustracji po czym szybko skierował się w stronę strzelnicy.
zt --> strzelnica policyjna