Szkoła podstawowa i szkoła średnia

First topic message reminder :

Obowiązkowa edukacja dzieci i młodzieży Old Whiskey odbywa się w dwóch podobnych i sąsiadujących ze sobą budynkach. Młodsze dzieci ze swymi kolorowym plecakami, codziennie maszerują do parterowego budynku, który wewnątrz został niedawno wyremontowany i wymalowany na ciepłe kolory. Rodzice najwidoczniej zadbali, by ich pociechy czerpały radość z nauki i chętniej chodziły do szkoły. Wejścia do podstawówki pilnuje stary, wąsaty dozorca, siedzący w niewielkiej kanciapie i witający u progu szerokiego korytarza. Przechodząc nim najpierw dojdziemy do pokoju nauczycieli, a następnie sal lekcyjnych, między którymi umieszczono toalety i gabinet pielęgniarki. Na końcu korytarza zatrzymamy się przed drzwiami, prowadzącymi na podwórze i małe boisko, gdzie dzieci spędzają czas między lekcjami, pod czujnym okiem dyżurnej.

Starsza młodzież naukę swą pobiera w piętrowym budynku, który wydaje się starszy niż sąsiedni. Do wnętrza szkoły średniej prowadzą schody, zawsze oblegane przez uczniów, niechętnie czekających na dzwonek. Tutaj korytarzy jest więcej, a beżowe ściany niemal zupełnie zasłonięte zostały przez wysokie szafki. Na parterze znajdziemy pokoje nauczycieli i sale przystosowane na lekcje z nauk ścisłych, na piętro zaś przejdziemy do sal humanistycznych i wyciszonej sali treningowej.

Przed budynkami wybudowano sporych rozmiarów plac oraz parking, który zazwyczaj zajmowany jest przez samochody uczniów szkoły średniej.


W szkole, po skończeniu zajęć dla uczniów, sale gimnastyczne i siłownia mogą być użytkowane przez resztę mieszkańców Old Whiskey. Ze sprzętów można korzystać w godzinach 17:00-22:00.
Siłownia jest darmowa, ale mile widziane datki na utrzymanie przybytku!


Każdy sprzęt/ćwiczenie ma specjalny mnożnik i oczywiście progi, które należy przekroczyć, by wykonać poprawnie dane zadanie.


HANTLE (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga jednego hantla (czyli w ćwiczeniu podnosimy podwójną wartość)	Próg, który należy przekroczyć, by wykonać 5 podnoszeń
0,5 kg	10
0,75 kg	15
1 kg	20
1,5 kg	22
2 kg	25
3 kg	30
4 kg	33
5 kg	40
10 kg	55
15 kg	65
20 kg	75
30 kg	90
50 kg	100

SZTANGA (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga (kg) = Gryf + (waga obciążnika*ich ilość)	Próg
Gryf bez obciążników – 20 kg	25
20 + 0,5 * 2	35
20 + 1 * 2	40
20 + 2 * 2	42
20 + 2,5 * 2	50
20 + 5 * 2	55
20 + 10 * 2	62
20 + 15 * 2	67
20 + 20 * 2	73
20 + 25 * 2	77
20 + 0,5 * 4	80
20 + 1 * 4	83
20 + 2 * 4	85
20 + 2,5 * 4	90
20 + 5 * 4	95
20 + 10 * 4	100
20 + 15 * 4	105
20 + 20 * 4	112
20 + 0,5 * 6	120
20 + 1 * 6	125
20 + 2 * 6	126
20 + 2,5 * 6	129
20 + 5 * 6	131
20 + 10 * 6	133
20 + 15 * 6	140
20 + 20 * 6	150
20 + 25 * 6	170

BIEŻNIA ELEKTRYCZNA (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Chód	40
Trucht	70
Szybkie tempo	80
Bieg pod górkę (trucht)	95

ROWEREK (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Wolne	40
Średnie	70
Szybkie	80
Jazda pod górkę (trucht)	100

POMPKI – (Siła+Kondycja)+k6*5

Ilość pompek	Próg
5	30
10	50
20	70
30	85
50	110
70	130
80	150
95	180
100	210

ATLAS DO ĆWICZEŃ – (pięć podnoszeń – ramiona lub nogi) – Siła+k6*5

Waga (kg)	Próg
5	10
10	15
15	20
20	22
25	25
30	30
35	33
40	40
45	55
50	65
60	67
65	75
70	85
75	95
80	110

STEPPER – (10 minut) – (Siła+kondycja)+k6*5

Ilość wykonanych kroków po przekroczeniu danego progu	Próg
10	30
30	40
50	50
60	55
70	60
80	65
90	80
100	95
110	120
150	150
200	200

- I nikt się nie pojawiał spoza szkoły? Przecież to małe miasto? A pani chyba zna tu sporo osób - zmarszczyłem brwi, akurat nie pozwala, a zatrudnia nazistę i alkoholika. Tak wiem, wiem, każdy ma drugą szanse ble ble ble.
- A ten alkohol to co w cieciówce swojej pił czy jak, mógłbym tam zajrzeć? Rozejrzeć się?

- No dobrze, gdyby pani coś sobie przypomniała, lub któryś z uczniów wzbudził pani podejrzenia proszę mi dać znać - rzuciłem, od się dowiedział.
Spojrzałem po pomieszczeniu.
- Nie to wszystko, do widzenia - dodałem po czym wyszedłem z biura i szkołę.
Wsiadłem do samochodu po czym sięgnąłem do teczki ze sprawą przejrzałem jeszcze raz akta sprawy. Spojrzałem na zegarek miałem jeszcze czas na jedną wizytę, szeryf wspominał o wnuczku zamordowanego Jacoba, Naiche, adres zamieszkania ten sam.
- Świetnie - mruknąłem uruchamiając silnik.

ZT ---> Dom Jacoba i Naiche

/ Posterunek

Wszedł do szkoły i skierowany przez woźnego ruszył w stronę gabinetu dyrektorki. Czuł na plecach jak dzieciaki się za nim oglądają. Poleciało też kilka niewybrednych komentarzy za jego plecami, które puścił mimo uszu. Wiedział, że jak się coś będzie działo to pierwsze co zrobią ci najbardziej wyszczekani to będzie wybranie numeru alarmowego.
- Dzień dobry.- zapukał i wszedł do gabinetu dyrektorki, która zrobiła wielkie oczy na jej widok. Bidulka myślała, że znaleźli zwłoki jakiegoś ucznia i dlatego się Sam pofatygował do niej. Swarek uspokoił kobietę i wyłuszczył sprawę, z którą przyszedł, po czym pokazał jej nakaz i poprosił o dyski. Nie wiadomo dlaczego kobieta była niezbyt chętna by mu je wydać. W końcu jednak obejrzała dokument z kilku stron i wydała mu dyski.
Sam uprzejmie się pożegnał i wrócił na posterunek. Czekało na niego kilka analiz do wykonania. Układał sobie w głowie plan pracy.

----> Posterunek

-> Przyczepa Loco

Eastman właśnie sobie biegał, chcąc podnieść troszeczkę swoją kondycję fizyczną. Ale uznał, że najlepszym miejscem do tego będzie szkolna bieżnia. Rozejrzał się dookoła szukając czy nie widać tu kogoś kto mógłby mu przeszkodzić w bieganiu, nikogo takiego nie zobaczył to złapał płot z góry i z racji swoich rozmiarów był w stanie przez niego przeskoczyć. Robiło mu się coraz bardziej gorąco, na tyłku miał dresowe spodnie na górze koszulkę, mimo, że nie było za ciepło to jednak ciągły bieg, a przed tym jeszcze inne ćwiczenia to sprawiały, że jest mu ciepło. Ściągnął koszulkę i położył ją na ziemi. Zaczął biegać na bieżni, na boisku szkolnym.
Po jakimś czasie jednak założył ją i również przez płot opuścił teren szkoły.

/zt

/walentynki

Lionel się odstawił jak głupi! Założył najlepszy dres, ogolił się nawet pod pachami i wylał na siebie chyba tonę różnych dezodorantów, i perfum, i wód kolońskich, i co tylko wpadło mu w ręce! Musiał się w końcu jakoś prezentować, nie?
Ściskając bukiet własnoręcznie zebranych kwiatów, czuł, jak pocą mu się ręce.
Przestępował nerwowo z nogi na nogę, mając nadzieję, że nie palnie jakiejś gafy. Pewnie po cichu myślał sobie, że chciałby, żeby to jakaś fajna dupa była, ale był przekonany, że NIE WOLNO myśleć w ten sposób o kobietach. Więc starał się nie myśleć. I to mu chyba najlepiej wychodziło!

Nana wiedziała z telewizji, że dobrze mieć przy sobie jakiegoś fagasa. Dawało to kobiecie wyższą pozycję społeczną i szacunek na dzielnicy, z tego też powody wzięła udział w tej zabawie. Była pewna siebie i szła zdecydowanym krokiem. Oczywistym było, że jej przypisano mężczyznę z klasą. Wyobraziła sobie wysokiego, przystojnego bruneta w marynarce i z bukietem kwiatów w ręce.
Mieli spotkać się pod szkołą. Nana ubrała się w zwiewną sukienkę w różowe kwiatki i czarne szpilki. Kiedy dotarła na miejsce jej oczom ukazał się faktycznie mężczyzna z kwiatami, ale wcale nie miał na sobie marynarki. Postanowiła jednak nie oceniać go po pozorach, szczególnie, że poczuła jego zapach już z dystansu kilkuset metrów! Lubiła pachnących facetów.
Usiadła na ławce przed szkołą, założyła nogę na nogę i zaczekała na jego pierwszy krok. Och, jakież to romantyczne!

Koksu właśnie sprawdzał, czy aby na pewno żadnemu kwiatkowi nie opadł żaden opłatek i czy na pewno jego koncepcja kwiatowa się będzie zgadzać. Zresztą i tak większość lasek.. i w ogóle ludzi to straszni ignoranci wobec wszechobecnej flory!
Aż się zbulwersował na samo wspomnienie tej impertynencji ludzkiej!
I właśnie klął pod nosem, gdy jego oczom ukazała się... jakaś żółtka.
Mrugnął.
NIE!!! To nie może być prawda!!! DLACZEGO!!!!
Obrócił się nerwowo i sprawdził czy na pewno nie kręci się w okolicy nikt inny. KTOKOLWIEK!
Spróbował skonfrontować podejście mamusi do kolorowych oraz do kobiet. Z jednej strony ci wszyscy skośnoocy to największa zaraza zaraz obok ciapatych, Meksykanów, murzynów i Indiańców, ale z drugiej strony... Nie był pewien, czy to odnosiło się do osobników płci żeńskiej. Eee, a może nie?
Przygładził więc swoje nieistniejące włosy na głowie i ruszył w stronę kobiety. Stanął przed nią i przez bardzo długą chwilę milczał.
-Todlaciebie.-wymamrotał niewyraźnie, nie patrząc na nią, po czym podał jej kwiaty.-To peonie, frezje i jaskry.-dodał już pewniejszym tonem, dumny z siebie.

Kiedy mężczyzna do niej podszedł zaczęła się lekko krztusić, to pewnie z powodu duszącego zapachu wody kolońskiej. Postanowiła jednak być dzielna i mimo przeciwności losu uśmiechać się i ładnie wyglądać.
- Och, cóż za piękne kwiaty - klasnęła w ręce zachwycona i wsadziła nos w bukiet.
W sumie to nie bardzo lubiła kwiatowe zapachy, ale postanowiła być miła.
- Uwielbiam kwiaty! - wcale ich nie lubiła, ale uśmiech nie schodził jej z twarzy. - To gdzie mnie dzisiaj zabierzesz? - spytała trzepocząc rzęsami.

Lionel się rozpromienił na jej przekonywujące zapewnienia.
-Ja też!-powiedział podekscytowany, gotów złapać ją za ręce i wspólnie wirować wśród liści i chmur. Ale takie rzeczy się nie zdarzały. Więc skończył na byciu podekscytowanym i dalszym staniu przed nią jak słup soli.
-No a... eeeeeeee, gdzie chcesz iść?-spytał elokwentnie.

Nanie udzielił się jego entuzjazm i równie podekscytowana ściskała ofiarowany jej bukiet kwiatów i wpatrywała się w jego błyszczące oczęta.
W jednej chwili czar prysł!
- Jak to? Nie przygotowałeś się na randkę ze mną? - wygięła usta w podkówkę i odwróciła się urażona. Jak śmiał niczego nie przygotować! A ona naiwna dała się zwieść na kwiaty i wodę kolońską...

Lionelowi szczęka opadła.
-Co?-zapytał, skruszony, gotów za chwilę odbiec i zapłakać w swoim pokoju.
Przeanalizował jeszcze raz wszystko. Odświętny stój... jest! Perfumy... są! Kwiaty... są! A-HA!
-Pięknie wyglądasz!-wypalił, uśmiechając się głupio, zachwycony swoim geniuszem.
Zmarszczył brwi.
Co to tam jeszcze było na liście?
-Eee, no bo... możesz wybrać gdzie chcesz iść... ee, ze mną, nie?

Odwróciła się prawie ułaskawiona.
- Jak pięknie? - drążyła temat. Jej ulubiony temat. - A ty mógłbyś ubrać się w garnitur, wiesz?
Żeby nie było... To był komplement.
- Chcę iść w jakieś romantyczne miejsce. Mogłeś zarezerwować miejsce w drogiej restauracji, albo chociaż urządzić piknik pod gwiazdami, no ewentualnie kino... A ty o niczym nie pomyślałeś!

-Eeeeee...-zamrugał, zdziwiony. Poczuł się znów skrępowany.-Bardzo?-spróbował niepewnie.
Spojrzał po sobie i się zarumienił.
-Przepraszam.-wymamrotał, czując się, jakby stał przed własną matką.
I z każdym jej słowem był coraz bardziej skruszony.
-No... eeee, jest impreza w Chaco, nie...?-zaczął nieśmiało.-I... i w Vivie...-kontynuował, kuląc się nieco.

Zobaczyła jak koleś się kuli i przeprasza i postanowiła mu wybaczyć.
- Tak, wiem. Pracuję w Vivie, możesz przyjść na mój pokaz - teatralnie odgarnęła ręką włosy w tył. - Ale najpierw powinniśmy odbyć romantyczną rozmowę przy blasku świecy, albo księżyca...
Westchnęła. Jak ci mężczyźni niczego nie rozumieją!
- Nie przedstawiłeś się.

-Och.-mrugnął, zdziwiony.-Eee, jesteś kelnerką?-spytał.-Pokaz? Aaaa, ten pokaz!-uśmiechnął się, odchylając głowę do tyłu.
A zaraz potem zmarszczył brwi. Właśnie ma randkę z gwiazdą seksu... Albo coś!
-Eee, mam zapalniczkę...?-powiedział Koksu, mając nadzieję, że to wystarczy.
Zbladł. Co z niego za dżentelmen!!!
-Lionel Margaret, lat 30!-wypalił nagle.-A... a ty?-spytał po chwili.

Zapalniczkę? Może jest to jakieś rozwiązanie? Może Nana spotkała mężczyznę niebanalnego i twórczego? Znów zabłysnęły świetliki w jej oczach.
- Jak będziesz ją trzymał za długo to rozboli cię ręka... - odparowała jednak. Cholerka, trochę przereklamowany ten cały romantyzm.
- Nana Araujo - przedstawiła się z uśmiechem, zgrabnie omijając kwestię wieku. - Cóż, więc możemy posiedzieć na tamtej ławce pod latarnią - westchnęła i wskazała miejsce palcem. To też jakieś wyjście...

Koksu zauważył okazję do wykazania się, podwinął rękawki polówki i napiął mięśnie, unosząc brwi do góry w mega seksownej minie.
-Nie bój się, laleczko. Ręka mi się nigdy nie męczy!-powiedział tonem zalotnego tryumfatora, nie zauważając ani krzty podtekstu w swoich słowach.
Wzruszył ramionami.
-Dalej mogę poświecić tą zapalniczką, jeśli chcesz!-zaoferował się usłużnie.

Popatrzyła na ciasno opięte kurtką bicepsy i serce zabiło jej mocniej. Dawno nie widziała tak pięknie wyrzeźbionego ciała, aż miała ochotę się uwiesić na jego barku. Postanowiła jednak wciąż grać niedostępną i pozwolić, żeby to on zdobywał jej serce!
- Idealnie! - złapała go za rękę i zaczęła ciągnąć w stronę ławeczki. - Co robisz w życiu? - spytała trzepocząc rzęsami.

Nagły kontakt fizyczny trochę go wybił z rytmu. Spiął się.
-Eeee... No... Nic.-oświadczył, co chyba nie świadczyło o nim najlepiej.-Znaczy... Kwiaty mam, nie?-naprawdę się zestresował!
Odchrząknął.
-A ty... laluniu?

Podniecała ją ta jego nieporadność. Pewnie próbował być tajemniczy, albo tak jak ona gra niedostępnego, cholerka, co robić!
- Jak to nic? Nie pracujesz? Czy może jesteś ogrodnikiem? Znasz się na kwiatkach. A może nadal mieszkasz z mamusią! - mówiąc to zasłoniła ręką usta. Przeraziła ją wizja trzydziestolatka mieszkającego wciąż z rodzicami. Jeśli to prawda... to ta miłość nie ma przyszłości...

Splótł ręce i zaczął nerwowo wyłamywać sobie palce.
-No... mój szef poszedł do kicia, także...-wytłumaczył, patrząc na swoje buty.-Co? Nie mieszkam z mamą!-zaprzeczył wysokim głosem, aż nadymając się.-No... mam swoje kwiatki.-dodał na koniec.
Odchrząknął.
-To kiedy ten twój... pokaz?-starał się być znów szarmancki, także uniósł brwi i uśmiechnął się jednym kącikiem ust, gotów wskazać na nią palcami wskazującymi i kliknąć językiem.

Usiedli na ławce, a Nanie zrobiło się lżej na sercu. Uf, przynajmniej nie mieszkał z mamą.
- To może chociaż jesteś bogaty? - próbowała wybadać teren. Musiała przecież poznać lepiej faceta zanim zacznie myśleć o nim na poważnie.
Zerknęła na zegarek.
- Za niecałe dwie godziny. To będzie mój pierwszy pokaz. Trochę się stresuję. - wyznała.

Koksu zaczął się pocić. Na szczęście dzięki ilości dezodorantu wypsikanego na siebie, pociły mu się tylko dłonie, głowa i uszy.
-Eeee... no... nie.-odpowiedział, czując się naprawdę źle z samym sobą.
Co z niego za mężczyzna! Sprostać wymaganiom kobiety nie potrafi!
-Ale! Ale! Jak wróci szef, to będę! Na pewno!-zapewnił ją gorąco.
No bo skoro on ma... miał kasę, to trochę mu odda, nie?!
-Aha.-odpowiedział, bo nie miał pojęcia co powiedzieć. Nie przyszło mu do głowy żadne: "dasz radę".

Nana zaakceptowała tę odpowiedź. Nie była ona najbardziej satysfakcjonująca, ale jak na razie musiało wystarczyć.
- Chodźmy na spacer. Niedługo zacznie się pokaz w Viva Maria - zaproponowała i nie czekając na odpowiedź ruszyła w stronę baru.

zt oboje --> Viva Maria!