Szkoła podstawowa i szkoła średnia

First topic message reminder :

Obowiązkowa edukacja dzieci i młodzieży Old Whiskey odbywa się w dwóch podobnych i sąsiadujących ze sobą budynkach. Młodsze dzieci ze swymi kolorowym plecakami, codziennie maszerują do parterowego budynku, który wewnątrz został niedawno wyremontowany i wymalowany na ciepłe kolory. Rodzice najwidoczniej zadbali, by ich pociechy czerpały radość z nauki i chętniej chodziły do szkoły. Wejścia do podstawówki pilnuje stary, wąsaty dozorca, siedzący w niewielkiej kanciapie i witający u progu szerokiego korytarza. Przechodząc nim najpierw dojdziemy do pokoju nauczycieli, a następnie sal lekcyjnych, między którymi umieszczono toalety i gabinet pielęgniarki. Na końcu korytarza zatrzymamy się przed drzwiami, prowadzącymi na podwórze i małe boisko, gdzie dzieci spędzają czas między lekcjami, pod czujnym okiem dyżurnej.

Starsza młodzież naukę swą pobiera w piętrowym budynku, który wydaje się starszy niż sąsiedni. Do wnętrza szkoły średniej prowadzą schody, zawsze oblegane przez uczniów, niechętnie czekających na dzwonek. Tutaj korytarzy jest więcej, a beżowe ściany niemal zupełnie zasłonięte zostały przez wysokie szafki. Na parterze znajdziemy pokoje nauczycieli i sale przystosowane na lekcje z nauk ścisłych, na piętro zaś przejdziemy do sal humanistycznych i wyciszonej sali treningowej.

Przed budynkami wybudowano sporych rozmiarów plac oraz parking, który zazwyczaj zajmowany jest przez samochody uczniów szkoły średniej.


W szkole, po skończeniu zajęć dla uczniów, sale gimnastyczne i siłownia mogą być użytkowane przez resztę mieszkańców Old Whiskey. Ze sprzętów można korzystać w godzinach 17:00-22:00.
Siłownia jest darmowa, ale mile widziane datki na utrzymanie przybytku!


Każdy sprzęt/ćwiczenie ma specjalny mnożnik i oczywiście progi, które należy przekroczyć, by wykonać poprawnie dane zadanie.


HANTLE (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga jednego hantla (czyli w ćwiczeniu podnosimy podwójną wartość)	Próg, który należy przekroczyć, by wykonać 5 podnoszeń
0,5 kg	10
0,75 kg	15
1 kg	20
1,5 kg	22
2 kg	25
3 kg	30
4 kg	33
5 kg	40
10 kg	55
15 kg	65
20 kg	75
30 kg	90
50 kg	100

SZTANGA (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga (kg) = Gryf + (waga obciążnika*ich ilość)	Próg
Gryf bez obciążników – 20 kg	25
20 + 0,5 * 2	35
20 + 1 * 2	40
20 + 2 * 2	42
20 + 2,5 * 2	50
20 + 5 * 2	55
20 + 10 * 2	62
20 + 15 * 2	67
20 + 20 * 2	73
20 + 25 * 2	77
20 + 0,5 * 4	80
20 + 1 * 4	83
20 + 2 * 4	85
20 + 2,5 * 4	90
20 + 5 * 4	95
20 + 10 * 4	100
20 + 15 * 4	105
20 + 20 * 4	112
20 + 0,5 * 6	120
20 + 1 * 6	125
20 + 2 * 6	126
20 + 2,5 * 6	129
20 + 5 * 6	131
20 + 10 * 6	133
20 + 15 * 6	140
20 + 20 * 6	150
20 + 25 * 6	170

BIEŻNIA ELEKTRYCZNA (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Chód	40
Trucht	70
Szybkie tempo	80
Bieg pod górkę (trucht)	95

ROWEREK (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Wolne	40
Średnie	70
Szybkie	80
Jazda pod górkę (trucht)	100

POMPKI – (Siła+Kondycja)+k6*5

Ilość pompek	Próg
5	30
10	50
20	70
30	85
50	110
70	130
80	150
95	180
100	210

ATLAS DO ĆWICZEŃ – (pięć podnoszeń – ramiona lub nogi) – Siła+k6*5

Waga (kg)	Próg
5	10
10	15
15	20
20	22
25	25
30	30
35	33
40	40
45	55
50	65
60	67
65	75
70	85
75	95
80	110

STEPPER – (10 minut) – (Siła+kondycja)+k6*5

Ilość wykonanych kroków po przekroczeniu danego progu	Próg
10	30
30	40
50	50
60	55
70	60
80	65
90	80
100	95
110	120
150	150
200	200

// 21.02.2013, wieczór

Niedaleko szkolnej bramy kręcił się jakiś młody Latynos. Co jakiś czas zapalał nowego papierosa, pociągał kilka razy i wyrzucał na chodnik. Denerwował się czymś, ale nieprzerwanie stał na podjeździe, oglądając się na boki. Co jakiś czas spoglądał na telefon komórkowy.
Wreszcie ktoś go zaczepił - jakiś licealista. Kilka słów, wymiana spojrzeń - kasa do reki, paczka koki do kieszeni. Pewnie wymieszana z cukrem pudrem albo mąka, przecież smarkacz anie stać na dobry towar. Ale nic to - jazda będzie mimo to!
Prawda?

<-- przyczepa Loli, środek nocy

Naiche, w gatkach w myszki, podjechał z Lolą na boisko szkolne. Na szczęście świeciła się jedna z trzech latarni (reszta zepsuta, bo pewnie Koksiu porozbijał resztę żarówek). 
Zatrzymał się na boisku do koszówki i zeskoczył w roweru. Z plecaka (który miał mimo wszystko przy sobie) wyciągnął kartkę w kratkę, poskładaną kilka razy oraz... koc.
Rozłożył go i kazał Loli usiąść na nim. Stanął przed nią, w tej czerwonej bluzie, gatkach w zwierzątka i z kartką z zeszytu.
- Napisałem ci list i przeczytam ci go tutaj, w miejscu, gdzie w siódmej klasie, w nocy z 3 na 4 października zrobiłaś mi pierwszego loda. Khem.
Odchrząknął.
- Kocham się w tobie od czwartej klasy i dobrze wiesz, ze latałem za tobą jak piesek aż do końca liceum. a potem zostawiłaś, mnie dla jakiegoś dziada, co śmierdział crackiem. Nie pytaj skąd wiem, jak pachniał, to jest NIEISTOTNE. W każdym razie... Zdrada BOLI. To okropne, Lolu, a ja jestem WRAŻLIWY. Khem. Lolu, to było skurwysyństwo, co zrobiłaś. Teraz i te kilka lat temu. I nie wiem czemu, ale znowu ci wybaczam, ale nie ZAPOMNĘ. No. 
Spojrzał na kartkę i pomyślał chwilę.
- Kocham cię jak Irlandię i takie tam.

Lola zlazła z roweru, zdążając już się rozbudzić przez - powiedzmy - rześkie powietrze, które dosyć szybko ją rozbudziło ze snu. Być może to dzięki gatkom Naiche, być może od jego oddechu na szyi, być może od emocji, a jednak nie zmarzła za mocno.
Usiadła, jak jej kazał, totalnie nie uważając za śmieszne czy głupie to, że stał przed nią w bokserkach i z kartką, która nie była sama w sobie również zbyt reprezentatywna.
Policjantka odchrząknęła na jego wspomnienie, mimowolnie się rumieniąc. Oczywiście pamiętała, bo wróciła do domu wtedy tak późno, że dostała szlaban na tydzień i musiała się wymykać przez okno, by spotkać się z Indianinem. Które pewnego dnia wybił jej kamieniem, gdy próbował dać jej znać, że pod nim stoi.
Słuchała go uważnie, czując, jak na przemian serce ją ściska, łamie się lub rozpływa z miłości. Rozpłakała się znowu, zdając sobie sprawę, że jest tak bardzo niegodna!
-Och, Naiche.-wychlipała.-Ja ciebie też!-kontynuowała.-Tak żałuję, że to się stało!-zaczęła dosyć chaotycznie wycierać oczy rąbkiem koszulki.
Westchnęła, łapiąc głęboki oddech, by się uspokoić.

Naiche stał dalej, jak stał. W rękach trzymał tę nieszczęsna kartkę, na której miał napisane jeszcze z pięćdziesiąt zdań jak mu było smutno. Ale nie przeczytał ich już. 
- No... i tak to wygląda, Lolu! - Zakończył, chowając kartkę w majtki, bo nie miał kieszeni. - I chyba będziemy musieli stąd znikać, bo ochrona za chwilę ma obchód.

Pociągnęła jeszcze raz nosem.
-Koniec?-spytała, nie ruszając się z miejsca.-Nie pokażesz mi?
Mogłaby sobie to wtłuc w głowę, by więcej nic takiego nie robić. Nie to, by miała to w zamiarze! Nie to, że poprzednio miała... Ale teraz przynajmniej mogłaby przypominać sobie te słowa w krytycznych momentach. Choć ABSOLUTNIE się takich nie spodziewała!
-Jestem z policji, niech spadają.-burknęła, jakby to było idealne wytłumaczenie na to, co robi tutaj w środku nocy w pidżamie i dresie swojego... chłopaka, który stał przed nią w bokserkach i bluzie.-I co teraz?-spytała, mając na myśli ich związek.

Wyciągnął rękę i podał dziewczynie kartkę na której była zabazgrana jego chaotyczna przemowa. 
Wzruszył ramionami.
- Nie wiem. Zawsze możesz zrobić mi loda. Nie, dobra, żart. Głupi. W sumie, to POSTARAM się nie być zły. Ale nie ma mowy o tym, byś dalej, w jakiejkolwiek sytuacji spotykała się ze Skittlesem. To mój warunek.

Lola złapała kartkę i przez chwilę wgapiała się w nią, ściskając mocno palcami.
-Jeśli ci to pomoże nie być złym, to mogę.-zaoferowała się, powstrzymując się przed wzruszeniem ramionami.
Westchnęła.
Była taka chujowa. To będzie takie chujowe. To chyba dobrze, że przynajmniej jeden powód, dla którego Naiche mógł być zły, jedzie na Florydę.
Zmarszczyła brwi.
-On jest dilerem, a ja jestem policjantką...-powiedziała powoli.-...rozumiem, że nie będziemy się już spotykać u ciebie.-mruknęła cicho, próbując to rozważyć.
To będzie trudne. Bardzo.

- No nie spotkacie się, bo.. w sumie to albo on się ode mnie wyniesie, albo ja. Nie mam serca go wywalać, bo jednak to moja rodzina. 
Pokręcił głową.
- No to chyba muszę zamieszkać w samochodzie. Albo u ciebie.

Westchnęła.
-Ciężko mi uwierzyć, by on tak samo dbał o więzy rodzinne.-mruknęła cicho, z przekąsem.
Nie powiedziała tego głośno tylko ze względu na to, że nie czuła się upoważniona komukolwiek cokolwiek wyrzucać. Nawet Skittlesowi. A może przede wszystkim niemu.
-Ni będziesz mieszkać w samochodzie.-parsknęła, krzywiąc się.
Zamilkła.
-Jeśli chcesz...-powiedziała ostrożnie, niepewna, co się właściwie miało teraz dziać.
Zerwali zaręczyny, a chciał z nią zamieszkać, a w trakcie narzeczeństwa tego nie robili. Hm. Czy faktycznie cofnęli się o krok do tyłu? Jeju, to było takie skomplikowane!!

Naiche usiadł obok Loli, ale nie przytulił się ani nie spojrzał na dziewczynę. Przez chwile bawił się czerwonymi sznurówkami u butów. 
- Wiesz co, w sumie to jest wszystko tak pojebane i nie tak jak powinno - wyznał po chwili - oświadczasz mi się, potem wychodzi na jaw, ze całowałaś mojego wujka, ja i tak ci wybacz, chociaż wiem, ze już wcześniej to robiłaś. 
Pomasował się po skroniach.
- Najgorsze jest tez to, że walce nie pasuje mi cofanie się i zrywanie 'zaręczyn". Może nawet teraz mogę ci się "po bożemu" oświadczyć, nawet z ta myślą, że... nie ważne. W każdym razie, to łupie, bo jestem zakochany jak gówniarz i nie powinienem tego robić. Zresztą, gadam bez sensu.
Pogładził sobie włosy, które błagały o fryzjera.

Lolę fakt, że Naiche był blisko, a jednak TAK DALEKO, aż zmroził. Nie objęła się jednak ramionami, obserwując tylko, jak włosy na rękach stają jej dęba. Zasługiwała na zapalenie płuc.
-To było przed... oświadczynami.-wyprostowała, ale szybko się zamknęła, zdając sobie sprawę, że to nie pomaga.
Wyciągnęła nogi przed siebie i złapała dłońmi za kolana, zginając nogi w tym miejscu.
-Liceum było... zjebane. Miałam siano zamiast mózgu od momentu, jak zaczęliśmy palić trawkę.-skrzywiła się.-Teraz nie mam wytłumaczenia.-schowała głowę miedzy nogami.-To wszystko jest takie popieprzone. Skittles jest popieprzony. Ja też. Zrobiłam coś takiego raz i nie... nie zrobię więcej. Nie wiem, co mi się wydawało. Że mamy wspólny język, czy coś.-oparła czoło o kolana, mówiąc do swych ud.-Kocham cię.-obróciła głowę, spoglądając na chłopaka.-Naprawdę. Myślałam, że te oświadczyny wszystko naprawią. Chciałam ci powiedzieć, ale bałam się, że nic cię nie będzie już przy mnie trzymać.-dalej na niego patrzyła, choć było jej cholernie głupio.
Westchnęła pewnie po raz setny i chyba coś faktycznie siedziało jej na klatce piersiowej.
Zacisnęła lekko wargi i złapała go za rękę. Trochę nieśmiało.
Nie wiedziała co więcej ma powiedzieć. Może lepiej, by się w ogóle nie odzywała?

- O boże Lola, co? 
Zamrugał kilka razy. Oświadczyła się, bo bała się, że on ją zostawi i trzeba go zatrzymać przy sobie... chwila.
- JESTEŚ W CIĄŻY?

Lola mrugnęła, speszona. Co powiedziała nie tak TYM RAZEM?
-COOOOOOO?
Chwilę zajęło jej przetrawienie tego.
-NIE!-pisnęła w końcu.-...nic o tym nie wiem!!-dodała po chwili, spanikowana.
Złapała się za policzki, przejęta.

- Nie wiesz? - Zapytał, spanikowany - To znaczy, że nie robiłaś testów?  O Jezu, a kiedy miałaś okres?!
Zorientował się, ze krzyczy, to ściszył głos:
- O jezu, kiedy miałas okres?

Lola oddychała szybko, próbując nie wpaść w histerię. To by była taka wielka tragedia! Byłaby okropną matką! I poza tym jej kariera! Jej piękne ciało! Jej młodość! Możliwości! Wszystko zmiażdżyłoby 3-kilogramowe nowe życie!
-No nie!-piszczała dalej.-Przecież się zabezpieczaliśmy!
-Jezu, nie wiem! Wiesz, że to tak... różnie jest! Bo stres, bo cośtam... Skąd mam wiedzieć, nie zapisuję tego!-nie ściszała głosu, ściśnięta z przejęcia.
Boże, boże, boże!

Naiche, w przeciwieństwie do Loli, chciał dzieci. Uczyłby je jeździć na rowerem, rolkach i desce, córce zaplatałby warkoczyki, kupowałby im złote, małe trampki...
- No... to... nie wiem. No to jak uważasz, ze jest ok...

-Nic nie uważam! Nie wiem!-schowała twarz w dłoniach, poddając się panice.-Co ja... co my zrobimy! Jeju, Naiche!-załkała.
Jeszcze jakby została samotną matką! To by było straszne!
-Nie mam rodzeństwa. Nie wiem co robić z takimi małymi ludźmi. Małe dzieci są takie głośne. I brudne. I przecież nawet nie miała... mielibyśmy gdzie je trzymać! I musiałabym rzucić pracę! I w ogóle!
Wzięła oddech i uniosła na niego wzrok, szukając wsparcia.

- Ale ja miałem młodszą siostrę, Lola. Mam dom. I oszczędności. Lola.
Wskazał palcem na siebie.
- Ja ogarnę!
Potem ja przytulił i pocałował w czoło. Przez to, ze wkręcili sobie urojoną ciążę Loli, zapomniał na chwile o sprawie ze Skittlsem.

-Ja nawet nie miałam mamy!-rozbeczała się na dobre i ręce jej opadły.-Skąd mam wiedzieć, jak być mamą!
Spojrzała na Naczeza, zastanawiając się nad jego słowami. Może i miał. Ale wszędzie było jakieś "ale". To byłoby takie tragiczne!
Wtuliła się w niego, płacząc na myśl o dziecku, którego prawdopodobnie nie było i raczej nie będzie.
-Nie potrafię być nawet dobrą narzeczoną...!-wyrzuciła kolejne "ale".
No to tyle jeśli chodzi o zapomnienie o temacie.
-O której otwierają aptekę?-spytała już nieco rozsądniej, nie odczepiając się od niego.

- Ale ja miałem mamę! - Powiedział.
Znowu ją przytulił.
- Już cicho. Chyba o ósmej. To... no to wtedy. Oj, nie martw się. Nawet jak będziesz w ciąży i przytyjesz i będziesz latynoską mamą, to będziesz ładna. No. A ja obiecuje sie nie roztyć.

-Ale to ja mam być mamą.-powiedziała cicho, wycierając łzy.
Lola prawdopodobnie powinna mieć wpisane w zdrowie urojoną ciążę.
-Dobrze.-wykorzystała chwilę i wczepiła się w niego.-Nie chcę przytyć.-poskarżyła się.
Oczywiście fakt, że dalej będzie ładna był oczywisty. Ale jej ciało już nie będzie tak perfekcyjne. Te rozstępy. Dodatkowe kilogramy! Masakra.
-Kocham cię.-powiedziała po raz kolejny tej nocy, ciągnąc nosem.

- No ale, czasami przytyjesz tutaj.
Chwycił Lole za cycek.
- Tak, wiem, że mnie kochasz. Pamiętam...

-Czasami.-prychnęła, spoglądając na rękę Naiche i tym samym na swoje cycki. Tak sprawdzająco.-Ale nie tylko.-złapała się za brzuch, który dzięki ciężkiej pracy wyglądał jak wyglądał.
-To dobrze.
Chwilę milczała.
-Chcesz tu zostać?-podniosła głowę, zerkając na niego.-Przenocuję cię, jeśli nie chcesz wracać do domu.

Naiche nic nie powiedział, tylko chwycił Lolę, przyciągnął bliżej do siebie i pocałował.
- No mogę spać u ciebie, ale śpisz na kanapie.

To chyba pomogło, bo Lola w końcu zluzowała gacie i nawet się uśmiechnęła. Jednak kąciki ust zaraz jej opadły.
-Co?-wyrzuciła z siebie.
Jezu, to było takie...!!! Całuje ją, mówi takie rzeczy, a potem każe jej spać w innym pokoju.
-Długo będziesz mnie tak wyrzucać na kanapę?-spytała, wzdychając w beznadziejnym geście.