Dom panstwa Bright

First topic message reminder :

Dom z garażem zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację.
Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Na piętrze mieszczą się trzy sypialnie i łazienka, na parterze znajdziemy kuchnię, salon i drugą łazienkę. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze,przez które można przejść do garażu. Dom posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród.

- Ach, tak, ta burza... na szczęście nie ma ich zbyt często. Chociaż nie wiem co gorsze, takie oberwanie chmury czy całoroczne upały!
Spojrzała po książkach na stoliku.
- Weterynaria?

/14.09.13 z Cambella

Na nic zdało się przeczekiwanie burzy i ostatecznie Harry zdecydował się zaryzykować przemoknięcie do kości i pojechał do domu.
Przebiegł odcinek z samochodu do drzwi i wparował do środka z papierami o ogrodach pod pachą.
- Alice? Co powiesz na driakiew? Mają takie ładne liliowe kolory, dobrze by wyglądały z ... - głos mu się ściszył aż zamilkł gdy wszedł do środka i zobaczył kto siedzi na przeciwko żony. Zdezorientowany i nieco zestresowany wyprostował się i odłożył literaturkę ogrodniczą na stół.
- Pani Coleman. Dzień dobry - zaczął ostrożnie patrząc pomiędzy kobietami i ściągając przemoczoną kurtkę - Czy wszystko w porządku? - zapytał nie znając powodu wizyty swojej klientki.

- Pracuje w Parku. Zapraszam jeśli byłaby potrzeba.
Odpowiedziała z uśmiechem, teraz odczuwając dumę nad sobą. Tym bardziej, że jej zawód był także jej pasją. Odłożyła filiżankę, gdy usłyszała głos męża, który wyglądał na zdezorientowanego popołudniową herbatką żony i pani Coleman.
- Kochanie, Betty przyszła Ci podziękować..
Rzućmy jeszcze jedną niespodzianką, bo od kiedy Alice była na Ty z kobietą gangu motocyklowego? Harry mógł zauważyć uśmiech żony, która nie wyglądała na smutną z powodu wizyty.

- Ach, no niestety nie mam żadnych pupili...
Gdy wszedł Harry, wstała, wyciągnęła do niego dłoń i od razu rzuciła.
- Tak, tak, tak jak pańska żona mówi. Chciałam bardzo podziękować. A driakiew... dobry wybór.

"Betty" bezdźwięcznie poruszył ustami zaskoczony tą znajomością. No czegoś takiego to się nie spodziewał zupełnie.
- Ah. - otrząsnął się gdy pojawiła się przed nim dłoń Betty, którą zaraz uścisnął - Aha. Znaczy dotarła do Pani informacja - powiedział zerkając dalej na żonę.
- Dziękuję, myślałem też o różowych lantanach... - speszył się i odchrząknął. O kwiatkach będzie gadał, też coś.
- Um, będzie jeszcze trochę herbaty? Przemokłem strasznie - uśmiechnął się do żony.

Czy widziała zaskoczenie w oczach męża? Może! Ale uśmiechała się jak gdyby nigdy nic. Szczególnie gdy o kwiatach padły stwierdzenia. Jednak gdy Harry poprosił o herbatę, Alice od razu się ruszyła.
Zostawiła na moment gościa i męża, wracając w końcu z kolejną filiżanką.
- Chociaż może powinnam wyciagnąć nalewkę, skoro taka okazja się trafiła...
Kolejny raz wydawała się pytać niż stwierdzać, chociaż granica między tym był bardzo mała. Alice spojrzała na Harrego i Betty, czekając na ich życzenie.
Albo oczekując wyjaśnienia sprawy.
- Chyba, że chcecie porozmawiać we dwójkę...

- A ma pani koniaczek? - zaproponowała Betty, siadaj ac znowu na kanapie.
- A czemu we dwójkę? Nie, to żadne tajemnice, nie przesadzaj Alice! - machnęła ręką.
- W każdym razie.. zapraszam tez do siebie! nie do baru, oczywiście, ale na obiad do domu? Może się uda też namówić resztę... znaczy, ludzi, którzy są wdzięczni Harry'emu za obronę.

Harry trzymał obiema rękami swoją herbatę czując się co najmniej zagubiony. Najpierw żona mu mówi, że zadawanie się z gangiem jest niepożądane a tu herbatki i jakieś koniaczki z matroną Świętych. Popatrzył spanikowany trochę jak Alice zapytała czy chcą pogadać w cztery oczy i pokręcił głową. Nie zdążył odpowiedzieć, bo ubiegła go Pani Coleman.
- Yyy - zaczął elokwentnie patrząc na żonę to na Betty - no nie wiem czy to jest dobry pomysł...

- Koniaczek? Nie, niestety.
Zanotowala by sie w niego zaopatrzyc i spojrzala na meza, gdy padla propozycja obiadu... z gangiem? Alice troche wmurowalo, bo nie byla pewna czy to dobry pomysl. Nie wiedziala tez czy wypada odmowic, skoro Betty po prostu chciala byc mila.
Jeszcze niezdecydowana bedac, otworzyla usta, chcac cos powiedzieć, ale za długo nad slowami sie zastanawiajac...

- Postanowione więc! - odparła Betty, wstając.
- Mam nadzieję, ze lubicie pieczeń rzymską? No i piwo! Polecam przyjść pieszo! - zaśmiała się. Podeszła do Alice, ucałowała jej policzki, potem tak samo pożegnała się z Harrym.
Na mnie czas!
I nie czekając na odpowiedź, ruszyła do wyjścia.

/zt

Betty wyszła a Harry nie był pewnie co w zasadzie zaszło. 
- Chyba... chyba jesteśmy zaproszeni na obiad..? - popatrzył na żonę.

Alice poczula sie przegrana. Temperament Bety wygral z łagodnościa Alice. Kobieta pozegnala goscia i spojrzala na meza, jakby nieco wystraszona.
- No to pojdziemy..
Wzruszyla ramionami i odetchnela gleboko, probujac sie usmiechnac. Podeszla do meza i przytulila sie.
- Ten jeden raz mozemy.

Harry objął żonę i położył głowę na jej ramieniu. Zdziwił się trochę, że Alice się zgodziła, ale faktycznie była osobą, którą łatwo było zdominować. Zaśmiał się słabo.
- Dobrze. - Jeden raz. On też sobie tak mówił. Towarzystwo świętych niestety wciąga jak bagno, albo ruchome piaski. Pocałował Alice w czoło.
- Głodny jestem, ale najpierw - wziął papierzyska ze stołu - pokażę ci jaki mam pomysł na badylarnię - wyszczerzył się i zaczął żonie opowiadać o kwiatkach, iglakach i ozdobnych kamieniach. Zapewne było fascynująco. Potem nastąpiły negocjacje, a na koniec, jeśli Alice nie miała nic przeciwko poszli sypialni dobić targu w sypialni.
/zt

18.09

Alice wstała później od męża i miała więcej czasu do wyjścia do pracy, wobec tego postanowiła poćwiczyć, by lepiej podobać się mężowi. Myślała nawet nad pole dance, jakieś reklamy w gazetach widząc, ale stwierdzając, że to jednak nie dla niej, wybrała coś bardziej bezpiecznego. Zdecydowanie wolała ćwiczyć w zaciszu domowym. Wyszperała skądś skakankę i przeszła do salonu.
Włączyła telewizję i wybrała muzyczny kanał, gdzie akurat leciała piosenka Derulo.
- You know what to do with that big fat butt
Wiggle, wiggle, wiggle
Wiggle, wiggle, wiggle
Wiggle, wiggle, wiggle
Just a little bittle
Alice może nie trzęsła tyłkiem, ale skakała ładnie. Na początku może nieco zahaczając skakanką o stopy, ale z każdą kolejną minutą szło jej coraz sprawniej i sprawniej. Nawet przyspieszyła tempo, całkiem zadowolona z podkładu jaki Derulo jej stworzył. Aż sobie włączyła kolejną piosenkę na laptopie i dokończyła skakanie.

zt

/ 18.09.2013, wieczór

Nie wiedziała czego się spodziewać, ale taki wieczór bez ryczącej Sue i Sally nad głową.. ach! Może oglądać filmy! Wzięła dwie butelki wina i popędziła do Brightów. Zacieśnianie więzi, a co?
Zapukała i czekała, aż pani domu otworzy.

Alice patrzyła na radzieckie filmy, jakie pożyczył jej kolega z pracy, zachwalajac się nad nimi tak, że chyba zdobył ze dwa punkty charyzmy, bo wetka zapragnęła też je zobaczyć.
Ucieszyła się, gdy w końcu usłyszała pukanie i od razu zerwała się z kanapy. Podeszła do drzwi i otworzyła je przed Betty z miłym uśmiechem. W tle słychać było pękanie popcornu, więc Alice gestem ręki zaprosiła Jou do środka i popędziła do kuchni.
- Rozgość się!

Weszła do środka i od razu skierowała się do salonu. Zasiadła na kanapie, odłożyła wino i poprosiła o korkociąg.
- To... jakie to będą filmy? - zapytała, spoglądając na okładki dvd, które walały się na stoliku. 
- Ale... dziwne tytuły...

Alice wróciła po chwili z wielką miską popcornu i postawiła go przed Betty, uśmiechając się nieco niepewnie, gdy usłyszała o dziwnych tytułach. Machnęła ręką i pokręciła głową, udając pewną siebie.
- To tylko tytuły... o proponuję najpierw Tajemnice Domu Towarowego. Wspaniała komedia z lat pięćdziesiątych. Fabuła jest bardzo ciekawa... do pewnego dużego domu towarowego zakłady odzieżowe dostarczają wybrakowany towar. Szef działu odzieżowego domu – Michaił, dbający o jakość dostarczanego klientowi towaru, popada w konflikt z dyrektorką zakładów Anną, dla której z kolei najważniejszą rzeczą jest wielkość produkcji i wykonanie planu. Wkrótce w samym dziale odzieżowym, którym kieruje Michaił wykryte zostają poważne nadużycia. Odpowiedzialnością za nie zostaje obarczony, jako kierownik, Michaił. Anna na wieść o tym próbuje mu pomóc, a pomiędzy dwojgiem tych ludzi nawiązuje się nić sympatii. Zapowiada się ciekawie!
Sięgnęła po pudełko i otworzyła je, licząc na to, że Betty nie odmówi.

Betty nie odmówiła. Nalała obu wina i pozwoliła Alice na puszczenie filmu.
- No, zapowiada się ciekawie... a ile filmów planujemy obejrzeć? - spojrzała na zegarek.
Nie żeby się gdzieś śpieszyła!

Uśmiechnęła się, w duchu odetchnąwszy z ulgą. Podniosła się i podeszła do odtwarzacza. Nie minęła chwila i już pierwsze napisy zaczęły się wyświetlać na ekranie.
Alice wróciła na kanapę i sięgnęła po wino, spoglądając na Betty.
- Dwa? Trzy? Mam jeszcze film akcji i animowany. Klasyka!
Powtórzyła określenie, którym posłużyła się w smsie i z uśmiechem spojrzała na telewizor. Właśnie rozpoczynała się scena, gdzie główni bohaterowie wykłócali się o wybrakowany towar.

Betty aż otworzyła usta. trzy?! Ona nie wie jak wytrzyma! Chwyciła wiec wino i wzięła porządny łyk!
- A Harry? Tak zajęty, że nie ma czasu na filmy? I... jak tam, życie w Old Whiskey? Dziwne, ze ludzie z miasta chcą tu się osiedlać...

Odwrociła głowę w stronę Betty, ale nie odrywała spojrzenia od filmu. Na prawdę była nim zainteresowana! Pokiwała głową na wspomnienie Harrego. A może po prostu mąż wiedział co się święci i specjalnie został dłużej w pracy?
- Jest tu spokojniej niż w dużym mieście. Pewnie dlatego.
No tak, Alice jeszcze nie dotknęły bezpośrednio szaleństwa związane z życiem w Old Whiskey. W tle tylko rozgrywała się sprawa Świętych, o których Harry nic więcej nie mówił, więc Alice nie miała prawa narzekać.
W filmie na światło dzienne wychodziły postacie drugoplanowe - ekspedientka Sonia i porucznik milicji Siemion. Oh czyżby ta komedia była romantyczna?

Betty na razie nie chciała kobiety wyprowadzać z błędu. Znowu polała im wina, chociaż... 
- Hm... wina - zapytała na wszelki wypadek - możesz pić?

- Hm?
Teraz już popatrzyła na Betty, nie wiedząc o co jej chodzi. Chwilę milczała i w końcu kiwnęła głową, wracając spojrzeniem na film, gdzie całą czwórka głównych bohaterów tropiła nocą oszustów podmieniających odzież.
Zaśmiała się gdy wszyscy jak domino polecieli na wieszaki.
- Słyszałaś o pannie młodej paradującej po mieście?

Wzruszyła ramionami i nalała jej tego wina.
- Nie... a co? Ktoś uciekł sprzed ołtarza? - Wyjątkowo nie słuchała ostatnio plotek, badąc zajęta niańkowaniem małej Sue.