Dom panstwa Bright

First topic message reminder :

Dom z garażem zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację.
Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Na piętrze mieszczą się trzy sypialnie i łazienka, na parterze znajdziemy kuchnię, salon i drugą łazienkę. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze,przez które można przejść do garażu. Dom posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród.

- Nie wiem.
Wzruszyła ramionami i wróciła do oglądania filmu. Teraz czworka bohaterów przemykała między manekinami, czasem takich udając, co wywołało kolejny śmiech u Alice. Radzieckie czy nie, było śmiesznie.
- I jak?
Pani domu była ciekawa czy Betty w ogóle bawi ten film.

Betty przyznała, że film jej się podobał! Ale nie wiedziała, czy to faktycznie zasługa samej fabuły, czy wina, jakie w siebie wlała.
W każdym razie - była chętna by obejrzeć kolejne dzieło radzieckiego kina. 
- A co do panny młodej.. to się nie dziwię, ze któraś uciekła. Tutaj nie ma materiałów na męża!

Ucieszyła się, co było po niej doskonale widać. Po tylu depresyjnych miesiącach, Alice cieszyła się każdą miłą chwilą. Wstała, by zmienić płytę i wrzuciła do ust trochę popcornu.
- To w takim razie dobrze, że nie muszę szukać!
Odpowiedziała wesoło i załączyła film Piraci XX wieku, który rozpoczął się widokiem morza i radzieckiego statku "Nieżyn".
- A Ty szukasz? - Zagadnęła Betty.

Zaśmiała się.
- Moja droga miałam trzech mężów! Chyba mi starczy. Ani jedne dobry nie był, a ten, który mi się wydawał idealny, to mnie nie chciał. tyle w tym temacie.

- Aż trzech? - Spojrzała na Betty, szczerze zaskoczona, już tylko połowicznie skupiając się na filmie, gdzie statek właśnie był atakowany przez piratów. Ciekawe czy pokładzie znajdował się radziecki kapitan Philips.
- Ale teraz jesteś z panem Bakerem, tak?
Z panem Bakerem! Jak to brzmi! Aż autorka wybuchnęła śmiechem.

Nadymała się.
- Hm, no nie wiem. Może tak, może nie. Trudno powiedzieć - sama nie miała pojęcia jak to z nimi jest.
- Chociaż on sobie może każdą mieć, co mi do tego - wzruszyła ramionami. ?Ale widać, że ją to chyba obchodziło.

Zamilknęła i zamrugała, trochę zbita z tropu. Nie wiedząc co odpowiedzieć, a raczej woląc się nie dopytywać, spojrzała znowu na film, gdzie marynarze odparli atak piratów, ale musieli ewakuować się ze statku na niedaleko położoną wyspę.
- Wybacz, jeśli się wtrąciłam - No to się jednak Alice odezwała i zerknęła z przepraszającym uśmiechem.

/18.09.2013

Ledwo zaczął się film, ledwo z głośnika popłynął piękny, potoczysty, rosyjski język, cudowna mowa proletariatu, rozległo się głośne, ostre pukanie do drzwi. Jakby ktoś walił nie dłonią, a ciężkim przedmiotem.
Lisbeth zaśmiała się cicho, przytarganie pół litra wódki, nawet jeśli miała być nietknięta, wydawało jej się całkiem tematycznym pomysłem.

(EDIT: dopisana data, zawsze o tym zapominam, przypominajcie mi)

/ Lis, jak zaczynasz gdzieś wątek, pisz datę fabularną!

- Aaa, nie przepraszaj, każdy w tym mieście wie co i jak! Jak to się mówi, jazda bez trzymanki. Pewnie i tak znowu do mnie wróci - prychnęła.
Własnie w tym momencie rozległo się pukanie.
- O... napisałam do znajomej, chyba nie ma problemu, co? Ona lubi takie mocne kino! Polubicie się!

Nie skomentowała słów Betty, tłumacząc siebie nadejściem gościa. Uśmiechnęła się do Betty i włączyła pauzę w filmie, wstając.
- Oczywiście, że nie ma!
Odpowiedziała, jak przystało na gościnną panią domu. Ruszyła do drzwi i otworzyła je przed Lisbeth, robiąc jej miejsce i zapraszając gestem ręki do środka.
- Dzień dobry. Proszę wejść. Alice - przedstawiła się z uśmiechem i poprowadziła Lis do salonu.

Ponoć nie powinno się witać i przedstawiać przez próg. Ktoś jej mówił, że to przynosi nieszczęście. Czy coś w tym duchu. A ona była gotowa w takie przesądy wierzyć. Szybko weszła do środka, taktownie schowawszy butelkę w głęboką kieszeń bluzy (poszczucie gospodyni flaszką wódki mogło być nie na miejscu).
- Lisbeth- wypaliła, wyciągając ku Alice dłoń.- Dużo mnie ominęło?

Betty wyjrzała z salonu.
- Ach, Lis! Wyglądasz jak zwykle... kwitnąco!
Czy to żart czy szczera prawda? Lis sama musi sobie na to odpowiedzieć.
- Ach, w sumie to zabieramy się chyba za kolejny film? Ale mnie nie pytaj, jaki... właśnie!
Skoczyła ku kobietom.
- Alice, to Lis... nasza... koleżanka - miała nadzieję, ze kobieta zorientuje się, ze chodzi o Świętych - Alice to zaś żona Harry'ego Brighta. Prawnika, który ostatnio chłopakom dupy uratował.

Uścisnęła dłoń Lisbeth i spojrzała na Betty, która pojawiła się tuż obok. Oczywiście, że musiała się zorientować o jaką koleżankę chodzi. Uśmiechnęła się jednak,jakby chodziło o koleżankę z bingo.
- Zastanawiam się czy wolicie film animowany, horror czy może western.
Spojrzała konkretniej na Lis, której najwidoczniej zezwalała na wybranie filmu. Betty już wybrała, Alice wybrała, teraz Lis mogła!
W międzyczasie pani domu zniknęła w kuchni, by przynieść kieliszek dla nowej znajomej, nie wiedząc, że ta chowa wódkę!

E tam, znów chowa. Nie afiszuje się z nią, nie szczuje flaszką. Jak będzie ku temu pora- zaproponuje. Uśmiechnęła się, po części do siebie, po cześci do Betty.
- Nie kłam- rzuciła.- Wyglądam jak śmierć na chorągwi...
Zawahała się na moment.
- Słyszałam wiele dobrego o radzieckiej animacji...

Aż podeszła i poklepała dziewczynę po policzku.
- Tak, tak właśnie wyglądasz!
W końcu zaprowadziła ją do salonu, gdzie mogli usiąść na kanapie. Popcorn się już skończył, wino było na ostatniej prostej. 
- Och, tak, możemy oglądać, póki moja wnuczka nie jest na tyle duża, by mnie katować animacją... dlatego skorzystam. Za dwa lata, będę miała po dziurki w nosie takich filmów.

Alice wróciła z kieliszkiem i nalała wina Lis. Wybrała też zaraz płytkę i załączyła film o wdzięcznym tytule Strzelnica. Zasiadając na kanapie nacisnęła na pilocie play i pojawił się animowany młody chłopiec, który właśnie dostawał pracę na strzelnicy.
Nie wiedział, że tuż za ścianą ma miejsce niecodzienna zabawa strzelania do żywych celów.

Swego czasu Lisbeth zapuściła się zbyt głęboko w odmęty Internetu i teraz miała wrażenie, że kojarzyła skądś pierwsze kadry filmu, że gdzieś widziała tę kreskę. Przyjęła kieliszek, upiła łyk wina, odgarnęła kosmyk włosów za ucho.
- Jeśli twoja wnuczka będzie oglądała radziecką animację, albo coś pokrewnego,- uśmiechnęła się krzywo, samym ledwie kącikiem ust, spojrzała na Betty- to ja bym się nieco obawiała o jej perspektywy na przyszłość.

Wywróciła oczami a potem wybuchnęła śmiechem.
- Ja tam nie wiem. To tez wnuczka Bakera, wiec może być równie popierdolona co on, wiec... nie widziałabym wielkiej przyszłości dla takiego dziecka. Ale! - Uniosła kieliszek - za jej świetlaną przyszłość. Może jest nadzieja!

- Zawsze jest nadzieja!
Rzekła ta, co to przez dwa lata była najgorszą pesymistka. Chociaz teraz nie wygladala. Na ekranie zas nasz bohater odkrywal wlasnie brutalna prawde, nie wiedzac, ze w biurze szef wlasnie przyjmuje pieniadze za cel jakim mial byc mlody pracownik. Tudum!

- Ponoć umiera ostatnia- odwzajemniła toast, lekko pochylając kieliszek w stronę Betty, potem Alice. Słaba poświata telewizora rozbłysła delikatnym refleksem w szkle.- Poza tym... Dwa minusy dają plus, jeśli będziesz ją ładować taką kinematografią, a za role model postawisz Bakera... może coś z tego wyjdzie. Oby.
Skrzywiła się w duchu. "Robię się powoli złośliwą mendą"- pomyślała nie bez cienia goryczy.

- Nie, nie, nie, ni! Baker jako role model? Może dzielą to samo imię, ale broń boże!
Aż się przeżegnała, chociaż taka religijna to ona nie była. 
- Najlepiej by było, jakby moja córka z dzieckiem wyjechała. Gdzieś.. daleko. Gdzie teraz się ludzie wyprowadzają? Co jest modne?

- Nie mam pojecia. Myslalam, ze Old Whiskey. Harry mnie w blad wprowadzil - zazartowala, czuja dzialanie kolejnego kieliszka wina.

- Europa, polecam i pozdrawiam-upiła kolejny łyk wina, oblizała usta.- Tylko system metryczny może okazać się problemem, ale i do tego idzie się przyzwyczaić. W drugą stronę jest znacznie gorzej.
Kto jak kto, ale ona wiedziała co mówi. Do tej pory miała czasami problemy z absurdalnymi jej zdaniem jednostkami miar.

- O nie, Europa jest niebezpieczna dla młodych dziewcząt. tak wdowa Slayer mówiła. A ona jest mądra kobietą - przytaknęła sama sobie.
- Tam podobno się chodzi toples na ulicach!

Pokrecila glowa i nie odpowiedziala, bo w filmie zaczela sie akcja. Ucieczka pracownika, sciganego niczym zwierzynę. Na szczescie chlopak zwial! A na strzelnice przyjmowano kolejna nieswiadoma osobe. Koniec.