Dom panstwa Bright

First topic message reminder :

Dom z garażem zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację.
Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Na piętrze mieszczą się trzy sypialnie i łazienka, na parterze znajdziemy kuchnię, salon i drugą łazienkę. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze,przez które można przejść do garażu. Dom posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród.

- No tak. Nie mowilam ci?
Usmiechnela sie przymilnie i spojrzala znaczaco. On mogl a ona nie? A z kim miala sie spotykać skoro z Cath nie mogła. Moze zaprzyjazni sie z policjantka?
- Potem wpadla tez Lisbeth - Oho!

- No... nie. - Nie miał nic przeciwko, był tylko nieco zdziwiony. Bardzo zdziwiony. A zaprzyjaźnić się zawsze mogła z panem patologiem hehe. 
- Ne znam. - powiedział nieco zbity z tropu.
- No to miło... że masz koleżanki. A jaki masz film? - uśmiechnął się i zwrócił do Consueli - zostaniesz też?

Consuela grzecznie pomagała przy przygotowaniu obiadu, a gdy usłyszała imię 'Elisabeth' (z początku nie skumała, że chodziło o Lisbeth, gdyż ta była nowa na forum i dziewczyna niezbyt czaiła kobietę), to wciągnęła mocno powietrze nosem.
- Elisabeth? Bujacie się z Elisabeth? Myślałam, że ta głupia kurwa woli towarzystwo raczej męskie. Z resztą cały internet widział już filmik jak obciąga jednemu, klęcząc w kałuży moczu. - wzdrygnęła się z obrzydzeniem.
- Głupia dziwa. Nie miałabym nic przeciwko, gdyby się trzymała z naszymi kurwami, a nie... - mówiła, czerwieniąc się jak pomidorek, jednak kiedy już zaszokowało wielmożnych państwa Bright swoim niewyszukanym słownictwem, odchrzaknęła nieco speszona swoją porywczością.
- No, także tego... Lepiej trzymać ją z daleka od Brighta. - zażartowała nieśmiesznie, a potem się zamknęła, speszona jeszcze bardziej.

Alice spojrzała na Consuelę, z kolejnym wyrazem zdziwienia i sama miała ochotę zdzielić ją ścierą. Ale nie, wolała odwrócić się do garnka i nasypać makaronu, bo zbyt wiele usłyszała jak na jeden raz.
- No to naleję wina.
Zduszonym głosem się odezwała po chwili, ale zamiast wypełnić trzy kieliszki, nalała tylko do jednego, który zaraz uniosła do ust.
- A co u siostry?
Zdawało jej się, że wybrała neutralny temat, ale.. zdawało jej się.

Harry patrzył na Consuelę osłupiały i z niedowierzaniem. Mógłby się zdenerwować albo speszyć ale na jego twarzy malował się wyłącznie zawód. Że musiał się za nią wstydzić przy żonie. Nie komentując niczego co powiedziała wziął sztućce i zaniósł je na stół.

- Co u siostry? - nie wiedziała za bardzo jak odpowiedzieć na to pytanie. To był trudny temat. W końcu Gabrielle po związaniu się z Pooperem nie odzywała się do siostry. Consuela nie winiła jej za to, całą winą obarczając jej męża.
- A dobrze. Wyszła za mąż jakiś czas temu. Też mnie zapraszają na obiadki. Prawie codziennie! To cud, że jeszcze mieszczę się we framugach. - zarechotała głupio. - ...zwłaszcza, że moja mama też jest pulpetem, zawsze była, więc za każdym razem jak mnie widzi, to i ona wpycha we mnie jedzenie. Z czasem obie zrobiły się do siebie bardzo podobne. - oznajmiła z lekkim uśmiechem.

W końcu Alice się uśmiechnęła, bo nie słuchała niewybrednych komentarzy Consueli, tylko rozczulającego obrazu całej rodziny. Pokiwała głową i odzyskując rezon, nalała Ramirez nieco wina.
- Byli razem na kursie samoobrony. Dobrze razem wyglądają.. gdy twoja siostra powala męża na ziemię.
Rozbawiło ją wspomnienie, więc z tej okazji zamieszała makaron.
- Może kiedyś zaprosimy ich na obiad. Harry? Co myślisz?

Wszedł z powrotem do kuchni unikając wzrokiem Consueli.
- Hm? E, nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. Miałem wrażenie, że detektyw Cooper chciał mnie podpalić wzrokiem gdy miałem spotkanie z prokuratorem. Nie ma w tym też nic dziwnego, skoro nie przepada za moimi klientami. - powiedział płasko wyciągając talerze z szafki.
- Jestem pewny, że są fantastycznymi ludźmi ale to chyba nie wypali.

Serce jej stanęło, kiedy Alice zaproponowała wspólny obiad z Pooperami. Przecież nie mogłaby odmówić. Na szczęście Harry uratował sytuację, więc Consuela odetchnęła z ulga. W duchu.
- On taki jest tylko w pracy, Harry. Ale rozumiem to, że nie chcesz z nią mieć nic wspólnego po godzinach, a patrzenie na ryj Poop... przepraszam, oblicze Coopera mogłoby być dla ciebie trochę takie... nie tego. - powiedziała, wzruszając ramionami.
Potem pewnie dokończyli obiad, może Consuela załapała się nawet na deser, by nastepnie podziękować grzecznie za gościnę i wsiąść na motor z zamiarem krótkiej przejażdżki, podczas której doszła do niej wiadomość od Bakera.
Kurwa.
zt

Harry pozmywał po obiedzie i siadł do swojego laptopa pracować nad kolejną szmatławą sprawą do pracy.

/zt

Alice pożegnała Consuelę, zapraszając ją na kolejny obiad i przesyłając pozdrowienia dla rodziny. Gdy warkot silnika zamilknął, pani domu usiadła na kanapie i włączyła swój komputer.
Gdy mąż pracował, Alice włączyła forum na którym się udzielała i w pierwszym odruchu zajrzała na nowe posty. Temat wegetarianizmu miał kilka odpowiedzi, więc na nim najpierw kobieta się skupiła. Przeczytawszy wszystko, zacytowała dziewczynę o nicku Słodka Bułka i na jej prośbę podała swój przykładowy obiad. Zapraszając ją do rezygnacji z mięsa, wkleiła dwa ulubione przepisy - na brokuły i kuskus z sosem pieczarkowym.
Autorka płakała jak to pisała.

// ranek 26.09

Alice wstała i kolejny raz włączyła laptopa, by włączyć muzykę do porannych ćwiczeń. Wybrała składankę Derulo i rozłożyła matę do ćwiczeń, aby porobić kilka brzuszków, a następnie skupić na rowerku. Leżąc wcale nie było łatwiej ćwiczyć!
Po kwadransie machania nogami, w akompaniamencie Cheyenne, Alice wstała i ruszyła do łazienki, by przyszykować się do pracy.

zt

27.09 popołudniu

- Kochanie?
Alice wróciła z pracy i zakupów, wnosząc do domu torbę z warzywami. W dalszym ciągu trzymała się planu zdrowego odżywiania męża, nie wiedząc o tym, że ten dojada w barach. Kotlety wegetariańskie zniknęły, więc była pewna, że je zjadł.
Pani wet odstawiła zakupy i odszukała męża, by dać mu całusa na powitanie.
- Spotkałam panią Terry. Masz pozdrowienia. O nic nie pytała, ale sądzę, że tylko czeka na wieści...

/ 27.09

Harry wylegiwał się na kanapie przeglądając dokumenty w sprawie o alimenty. Pierdołowate sprawy, które go ostatnio zalały, na jego prośbę bo ostatnio postanowił przyłożyć się do dodatkowej roboty. Będą w najbliższym czasie potrzebowali sporo dodatkowych środków a pieniądze nie rosną na drzewach... a szkoda.
Usmiechnął się na czułe powitanie.
- Dziękuję - usiadł jak człowiek i wskazał na miejsce obok, aby żona usiadła.
- Czeka na wieści... a mamy już jakieś? - zapytał się i pogłaskał Alice po policzku - Zdaje mi się, że znasz już moje zdanie.

Alice usiadła obok męża i odetchnęła. Tak bardzo chciała adoptować jakąś sierotkę. Dać jej prawdziwy dom i wychowywać od małego jak swoje, tymczasem wyszło coś zupełnie niespodziewanego.
- Czy my damy radę z dwójką?
Popatrzyła na męża pytająco, bo przecież jego zdanie najbardziej ceniła. Jeśli powie, że tak, to odsunie od siebie negatywne myśli.

Popatrzył jej w oczy.
- Tak. - powiedział pewnie, chociaż sam miał mnóstwo wątpliwości. Wiedział jednak, że poradzą sobie ze wszystkim czego się podejmą. Chwycił ją za dłonie.
- Nie mówię, że będzie łatwo, ale poradzimy sobie. Razem.
Uśmiechnął się.
- Co myslisz o Jolene i Elajah?

Uśmiechnęła się również, rozczulona zapewnieniem męża. Kiwnęła głową i spojrzała na ich złączone dłonie, szczęśliwa, że los kiedyś podarował jej takiego mężczyznę.
- Jolene to słodka zadziora. Ale chyba nas wybrała - Zaśmiała się, podnosząc oczy na męża - Z Elijahem chyba nie będzie nigdy żadnych problemów. Widziałeś jaki jest cierpliwy i dobry?

Harry musiał przyznać, że od razu się zakochał w tym zadziornym kłębku energii.
- No wiesz, nazwała mnie starym! - w oscarowej roli udał oburzenie - ale nie wiem jak ty, ale ja ją też polubiłem. I chciałbym jeszcze porozmawiać w chłopakiem. Wydaje się zamknięty w sobie. Ale może tylko się wstydził. 
Zastanowił się chwilę.
- To musi być dziwne uczucie. Jeszcze bardziej dla niech niż dla nas. Tak nagle być częścią czyjejś rodziny. - Harry dał poznać po sobie jakieś obawy. No bo skąd miał wiedzieć czy będzie dobrym ojcem? No i czy Elijah też ich polubił? Co jeśli on ich nie zechce?

- Może pozwolą nam wybrać się razem z nimi na wycieczkę?
Podsunęła pomysł, mając na myśli park krajobrazowy, którego część dzięki pracy poznała.
- Tak poznamy je lepiej. No i oni nas.
Uśmiechnęła się, chociaz zaświtała myśl co będzie jesli Elijah nie zechce z nimi zamieszkać, przez co Jolene także odmówi. Była mowa o złamanym sercu dzieci, ale co z serduszkiem staruszka?

- Nie wiem czy to jest yyy standarowna procedura... ale chciałbym spędzić z nimi trochę czasu. i  wiesz, przekonać ich do nas. - podrapał się po szyi.
- Wiesz, jak pierwszy raz mi powiedziałaś o tym wszystkim to nie wiedziałem co myśleć. - odwrócił wzrok myśląc o swojej męskiej dumie - Ale teraz za nic nie chciałbym sie wycofać.
Spojrzał na jej dłonie.
- Znowu koty? - wskazał na zadrapania.

Chwyciła męża pod ramię i przytuliła się do jego boku, uśmiechnięta i wyraźnie szczęśliwa.
- Koty? Nie... rwałam chwasty przy klinice.
Zaśmiała się i ucałowała męża w policzek, zaraz zadumaną minę robiąc.
- Nie powinniśmy mieć większego domu?

- Chwasty? Nie mają swojego ogrodnika?
Westchnął ciężko i sięgnął do swojej aktówki, nie puszczając Alice i wyciągając kilogramy papierzysk i położył przed żoną na swoich kolanach..
- Powinniśmy - papery okazały się wariantami planów rozbudowy, kontaktami do robotników i kilometrami kosztorysowych koszmarów.
- Nowy dom jest opcją ale taniej było by zrobić remont. Trochę to potrwa i będzie upierdliwie ale w naszej sytuacji chyba najbardziej korzystne - Harry wytłumaczył. Był bardzo dobrze przygotowany i chyba zaczął planować już jak wyszli z domu Pani Terry.

- Nie miałam i tak nic do roboty.
Wzruszyła ramionami, bo podrapane dłonie to nic. Z ciekawością spojrzała na papiery i sięgnęła po kartki z wierzchu. Harry wspaniale się przygotował i nie będą musieli się kolejny raz przeprowadzać!
- Oh kochanie... sam to wszystko przygotowałeś?
Alice była pod wrażeniem pomysłowości i staranności swego ukochanego. Spojrzała na niego z uśmiechem i zarzuciła mu ręce na szyję, by ucałować radośnie.
- Czy w ogrodze znajdzie się miejsce na huśtawkę?

- Oho, pani weterunarz się nudzi w pracy? - podniósł brew - to mogła by pielić w naszym ogrodzie - podroczył się.
trochę się zawstydził jak żona go pochwaliła jak dziecko za narysowany obrazek, który trafi na lodówkę.
- No, miałem chwilę przerwy pomiędzy klientami...
- Myślę, że się znajdzie. Chociaż myślę, że Jolene wystarczałoby chodzenie po drzewach.

- No co Ty! Nie będzie chodzić po drzewach, bo sobie krzywdę zro...
Alice dopiero na końcu złapała się na przewrażliwionym stosunku do dziecka, które nie było jeszcze jej. Zaśmiała się, zawstydzona i spojrzała na męża, opuszczając głowę.

W której czubek Harry ją pocałował, żeby sielskiego, uroczego do porzygu obrazka dopełnić.
- Chyba nie będzie tak łatwo ją przekonać do bycia damą - zaśmiał się - trzeba będzie ją zaakceptować z porozdzieranymi kolanami.
Objął Alice ramieniem i jego dłoń zjechała jej na biodro.
- Zmęczony jestem - przetarł oczy - Ale muszę jeszcze przejrzeć to wszystko - wskazał palcem na drugie kilo papierów. - Wziąłem nadgodziny i jutro muszę zostać dłużej w biurze.