Bar i salon gier "Chaco Taco"

- Od zawsze o tym wiedziałem - powiedział na odchodne Evy, z którą się pożegnał. Dobrze, że wszyscy wiedzieli o tym, iż do najlepszych pocieszycieli to on nie należy.
Niedługo po tym sam skierował się w swoją stronę.

/zt

Jools miał lenia. Nie chciało mu się robić zakupów to musiał pocierpieć nad tym, że lodówka była pusta. Skandal, jak przyznał sam przed sobą. Wszedł do Chaco Taco i nie mógł się zdecydować, na co ma ochotę. Chwilę się głowił, ale na ten moment przystał na sam napój. Musiał się zastanowić, a nie chcąc zajmować miejsca niepotrzebnie, to usiadł przy jednym z automatów.
Uznał, że może coś mu się ugra. Tu pogra, tam powciska i będzie mógł przy tym zadecydować, na co ma ochotę.
Serce mu łopotało. Podobnie jak palce uderzające co jakiś czas, nieco mocniej, w wielki, zielony guzik z napisem "start", aby przegrane rundy nadal były rozpoczynane na nowo. Aby jego spierzchnięte usta potrafiły zmieść przekleństwa niezadowolenia i zniecierpliwienia, kiedy kolejne pieniądze lądowały w skrzyni automatu. Się na nim, skubani, wzbogacą. Cholernie.
Reynolds musiał pokonać kolejną kolumnę statków powietrznych do zestrzelenia. Czuł się jak Ochroniarz Galaktyki, jako ktoś, kto może na to zaradzić. Och, za dużo filmów oglądał, ale mu to nie przeszkadzało. Nie do momentu, aż znowu nie pierdolnął go wielki robal z prawej.
- Psia jego mać - westchnął, uderzając w pudło. W pudło, które się zawiesiło i jedno stuknięcie nie wystarczyło. Jako że Ebenezer miał w sobie polskie geny i korzenie, to pierdolnął drugi i trzeci raz, a automat domagał się tego, by znowu zapłacić.
Nie spostrzegł się, a mu już dwie stówy poszły na tym.
Dobrze, że ktoś mu zwrócił uwagę, że papierowy kubek nie wytrzymał napięcia gracza i trzeba było wysprzątać. Kierowca to zrobił i przeprosił za syf, i zamówił żarcie na wynos. Zaczekał, uśmiechem oczarował. Zapłacił i poszedł w swoją stronę.

/zt

/ początek, 15.09, południe, początek

William pojawił się w Chaco Taco. Najwidoczniej obserwowanie tego, jak grała Eva zanim dowiedziała się, że jest ciocią, jakoś zapadła w pamięci Parkerowi. Chciał pewnie też spróbować swojego szczęścia w tych automatach, choć znacznie bardziej wierzył w swoje szczęście, jeśli chodziło o zakłady i poker, a nie jakieś maszyny z dziwnymi gierkami czy jednorękim bandytą.
Zamówił jedynie piwo i sobie klapnął.
Przez pierwszą godzinę gry całkowicie nie ogarniał tego, co ma do roboty i co go czeka. Pewnie początkowo miał problemy, żeby sobie te wszystkie przyciski i kombinacje ogarnąć, mimo że na panelu z kontrolkami wszystko było zapisane. Idiotyczna ambicja swoje robiła, więc uparcie starał się nie spojrzeć na przycisku, jakby do wszystkiego chciał dojść sam. Dojść. Sam, hehe.
Druga godzina pogrywania pewnie szła mu znacznie lepiej. Co nieco ogarniał, co nieco pogrywał. Ciągle wpłacał, gdy przegrywał i nie był nawet zły o przegrane! Cierpliwość i umiejętność przegrywania to były dość mocne strony u Parkera i nigdy nie czuł jakiegoś niezadowolenia czy coś w tym stylu. To powinno mu wychodzić na dobre. Oby tak było.
Trzecia godzina była tą, w której Will sobie uświadomił, że jak tylko wróci do domu to zacznie rozpaczać nad wydaną kasą, zmarnowaną kasę na jakieś gówniane automaty. Nie mógł jednak nic zrobić w związku z tym, że tak bardzo się w to wszystko wkręcił.
Ale w końcu odpadł. Po wydaniu 500 dolarów na te gówna, przy których siedział i kilkanaście dodatkowych dolarów na alkohol czy kawę - miał dość.
Opuścił Chaco Taco lżejszy o pięć stówek.
Serce mu się rozpadło.

/zt

Była pora późno-śniadaniowa, lunchu, czegokolwiek innego. I Jools - jak sobie obiecał - tak miał zamiar dokończyć grę. Wiedział, że kasa pójdzie, ale przecież... ona była tylko wspomagaczem szczęścia, osiągnięcia tego stanu euforii, w której Ebenezer bywał i tak, i śmak!
Dodatkowym wyznacznikiem szczęścia, czymś, co było naprawdę dobrym posunięciem, jest jedzenie. O tym powinien wiedzieć każdy, k-a-ż-d-y!
Usiadł z burgerem i frytkami-zawijasami, które były w koszyczku, przy automacie. Kultura zobowiązywała, wolne miejsce do gry też. Jools więc sobie przysunął stolik, na którym postawił żarcie i napój, i zaczął trzaskać grę. Zmieniał przyciski w odpowiednich momentach, dalej przegrywając, aczkolwiek nie czuł się z tego powodu źle. Zaśmiał się parę razy, zagryzł frytkę czy wziął kęsa burgera, w ogóle nie bacząc na to, że jest umorusany musztardą. O Boże, kto by się przejmował, gdy właśnie wygrał pierwszy raz od godziny nieprzerwanej gry?! Jools wciskał wściekle przyciski, pewnie zwracając na siebie uwagę, kiedy parokrotnie warknął w niezadowoleniu, bo znowu przegrał.
I tak zmarnował kolejne pieniądze w słusznym celu - w szczęściu i zmęczeniu, w najedzeniu i napojeniu.
Wytaczając się z Chaco Taco, ruszył do swojego domu.

/zt