Dom Jonathana

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd - używany Chevrolet Impala.

Wnętrze jest skromne, ewidentnie mieszka tu samotny mężczyzna. W salonie znajduje się wygodny, duży fotel, który nosi ślady wieloletniego użytku. Obok sporych rozmiarów regał, wypełniony książkami. Obok, na stoliku znajduje się laptop i notatnik wypełniony wycinkami z gazet.

//wieczór

Jon odzyskał nieco normalności po ostatnich przygodach. Gdy imprezy, niezidentyfikowane używki i dziwne typki nie zakrzątały mu już głowy i nie szarpały nerwów siadł do laptopa i wyciągnął notatki ze spotkania z Dos.
Victor Romero.
Włączył kompa i wszedł w internet. Ciotka binookle twoją przyjaciółką, no nie? Do tego jeszcze ten komentarz na ich blogu. Może warto było by też sprawdzić tego całego geronimo?
Na początek wpisał w wyszukiwarkę hasło 'Victor Romero'.

//od siebie

Ennis miał wolny wieczór i jakoś tak wpadło mu do głowy, żeby zobaczyć, co porabia Jonathan. Już od dłuższego czasu planował zresztą go odwiedzić - mieli sporo spraw do omówienia i wiele informacji do sprawdzenia. Nie chciał jednak przychodzić z pustymi rękami; było mu trochę głupio prosić jakąś podstarzałą prostytutkę o to, żeby mu kupiła butelkę burbona, no ale prawo było prawem. Oprócz tego w reklamówce miał też typowy zestaw męskich przekąsek, jakąś suszoną wołowinę, krakersy i tak dalej.
Dotarł pod drzwi domu patologa i zapukał krótko. Miał nadzieję, że Jonathan jest na miejscu i ma czas na odrobinę pracy detektywa.

73

Tak jak się spodziewał wyszukiwarka znalazła miliony stron pod tym hasłem. Niestety pierwsza strona nie zawierała nic relewantnego. Było by zbyt łatwo.
Wtedy ktoś zapukał do drzwi. Nie chciał odrywać się od poszukiwań, bo jeszcze będzie musiał sprawdzać dwa razy to samo, krzyknął tylko
- Otwarte!

Ennis, słysząc głos Jonathana dobiegający zza drzwi posłusznie popchnął klamkę i już znalazł się w mieszkaniu patologa.
- Hej Jonathan! - przywitał się, wchodząc do pokoju, gdzie siedział znajomy. - Sorry że tak bez zapowiedzi, ale pomyślałem, że...
Urwał, widząc wyniki wyszukiwania wyświetlone na komputerze. Zaśmiał się.
- No tak, wielkie umysły myślą tak samo. Właśnie miałem zaproponować, żebyśmy trochę posiedzieli nad panem Victorem Romero i jego tajemniczym zaginięciem, a widzę, że sam się za to zabrałeś!
Postawił pakunki na stoliku obok i usiadł koło Jona.
- Masz już coś, czy dopiero zacząłeś?

Odwrócił się, żeby zobaczyć kto go nachodzi.
- O, hej. Wchodź.
Zaśmiał się. No wielke umysły, nie ma co. Gdy dostrzegł butelkę alkoholu uniósł jedną brew i spojrzał znacząco na OSIEMNASTOLATKA. Ale nie skomentował.
- Otworzysz tą suszoną wołowinę? - miał ochotę coś przegryźć.
- Dopiero siadłem. 
Odwrócił się po chwili zawahania od komputera i popatrzył na chłopaka.
- Widziałeś ten komentarz na blogu?

29+53 + 6x5 = 112

Chłopak, spostrzegłszy uniesioną brew Jonathana zaśmiał się tylko beztrosko.
- Hej, nie martw się, to prezent dla ciebie, ja nie mam zamiaru go pić. Za te wszystkie podwózki i tak dalej - uśmiechnął się do Jona. Ostatnio miał coś pecha do alkoholu - za każdym razem, gdy po niego sięgał, działo się coś strasznego dookoła niego. Wolał na jakiś czas go odstawić.
Otworzył wołowinę i podsunął Jonathanowi, jednocześnie uważniej przyglądając się wynikom wyszukiwania.
- Pewnie, że widziałem. Myślisz, że to ma jakieś znaczenie? - chrupnął kawałek przekąski.
- Powinieneś trochę sprecyzować hasło. Może przez jego miejsce zatrudnienia? Victor Romero, Uniwersytet Kalifornijski? - zaproponował i sam wpisał hasło w wyszukiwarkę.
Tym razem się udało i znaleźli coś, co wyglądało na całkiem obiecujący artykuł.

Pierwszy wynik wyszukiwania:
Victor Romero, Uniwersytet Kalifornijski, rocznik 1982, absolwent historii oraz studiów podyplomowych z etnografii, rozpoczęte studia doktorskie, złożone podanie o przewód doktorski z historii nomadów na ziemiach Stanów Zjednoczonych i Kanady.
Asystent w instytucie etnografii do 2011 roku.

Powiązania z instytutem historii, etnografii i antropologii Uniwersytetu Kalifornijskiego i Uniwersytetem Miami (od 2011 roku).
Staż w muzeum w San Carlos i St. Augustine (do 2012 roku).
Adres mailowy: v.romero@bmail.com
telefon kontaktowy: 347 887 567

- Hm, niestety ja robię sobie małą przerwę od picia - wzdrygnął się na wspomnienie walentynek - ale doceniam gest.
Sięgnął po przekąskę i czytał pierwszy wynik wyszukiwania. 
- To teraz uniwersytet Miami a potem muzea - powiedział wpisując już kolejne hasło na nowej karcie.
- Spisz jeszcze jego mail, chociaż szczerze mówiąc wątpię czy jest sens. Chyba ktoś próbowałby się z nim kontaktować zaraz po tym gdy zniknął.
- Nie wiem czy ma jakieś znaczenie, ale sam wpis był intrygujący. - przynajmniej w jego opinii. Zawsze może się okazać, że to jedynie troll, ale z drugiej strony nie mieli wielu czytelników.

102

Ennis wyciągnął notes i spisał maila, chociaż też nie wiedział, po co. Chyba, że będą się później próbowali na niego włamać, ale w tym celu musieliby znać jego hasła... Co byłoby być może bardziej realne, gdyby wiedzieli COKOLWIEK o facecie.
- Przydałoby nam się coś poza oficjalnymi danymi - mruknął cicho Ennis znad kolejnego kęsa wołowiny. - Jakiś pejsbuk może. Jak skończymy sprawdzać informacje o nim z miejsc zatrudnienia możemy się zanurzyć w serwisy społecznościowe.
Pożuł chwilę mięso, przyglądając się temu, co wyskoczyło na ekranie. Pojawiły się nowe efekty wyszukiwania - jakieś... Wiadomości?
- Czy ja wiem czy intrygujący? Może o tyle, że koleś napisał, że sam jest "łowcą duchów" - zastanowił się chwilę. - Ale nie przywiązywałbym do tego większej wagi.

Informacje znalezione na uniwersytecie w Miami były podobne do tych przedstawionych na UOC. Jednak figurowała tam tez notatka o odbytych pracach w muzeum, w czasie wystawy poświęconej więźniom wojen z Apaczami.

Podany był adres muzeum oraz numer telefonu.

By dalej binooklowac wiadomości - Mnożnik na spostrzegawczość, próg 100 - sumujecie wasze obie spostrzegawczości. Rzuca JEDNA OSOBA. Jeśli przekroczycie - znajdujesz jeden artykuł. Jeśli nie - cóż, szukacie dalej.

92 :/

- No jak chcesz. - wzruszył ramionami, ale pewnie i tak później sprawdzi tego całego geronimo.
Chrupał kolejny kawałek mięsa.
- A tak w ogóle to myślałeś kiedy chcesz jechać? Wypadałoby się zacząć przygotowywać.
Powiedział klikając na wyniki wyszukiwania.
- Nic ciekawego... może na następnej stronie?

Wyrzuciłam 1, nawet nie liczę

- Muszę zapytać przełożonych, kiedy dadzą mi urlop. Jestem nowym pracownikiem, więc nie mogę liczyć na jakąś specjalną swobodę wyboru - powiedział, przyglądając się,  jak Jonathan przegląda strony z Uniwersytetu Miami.
Westchnął. Niewiele tego było.
- Ciekawe, czy istnieje jakiś rejestr szamanów? - zapytał żartobliwie chłopak. - Może powinniśmy iść tropem jego... mniej oficjalnej działalności.
Nadal nie znaleźli niczego nowego.

- Zdziwię się jeśli znajdziemy jego mniej oficjalną działalność na necie - westchnął
Jeszcze raz przejrzał wiadomości.

107

Znaleźli jeszcze jeden artykuł.

Gdy zobaczył nowe wyniki wyszukiwania, Ennis wyraźnie się ożywił. Zaniechał jedzenia wołowiny i zaczął czytać notkę.
- Wygląda na to że obaj mieliśmy rację... Ty jeśli chodzi o naszego fana, a ja jeśli chodzi o szamanizm pana Romero - powiedział, uradowany.
- Szukamy czegoś dalej czy przeglądamy bloga geronimo?
Ennis zastanawiał się, czy nie powinni się spróbować skontaktować z osobą ukrywającą się pod tym nickiem.

-Na to wygląda.
Jonathan przestał ukrywać ekscytację. Ale to się wszystko układa jak jakieś puzzle. Albo zaplanowana powieść kryminalna.
- Dawaj jego bloga! - usiadł na kanapie po turecku i poprawił laptopa na kolanach.

Faktycznie, geronimo_warrior prowadził rumblra. Nie różnił się on od innych za bardzo - notki o życiu, zdjęcia, memy, grafiki i gify. Jednak kilku rzeczy można ło się dowiedzieć...
Prawdopodobnie autor bloga mieszkał w Kalifornii. Wstawiał dużo zdjęć ze swojego miasta. Był młody, pisał coś o zdawaniu na studia. Jeździł na zjazdy w rezerwacie i lubił Dr Salta.

Ennis przeglądał bloga geronimo w skupieniu, z jednej strony szukając informacji o nim, z drugiej - licząc na więcej wzmianek o Victorze. Większość wpisów nie zdała się im na zbyt wiele. Czytając je, Ennisowi przychodził trochę na myśl Naiche.
- Hmm, może nasz geronimo wybierał się na studia do Romero? - zapytał chłopak bez przekonania. - Biały chłopak zgłębiający historię i wierzenia Indian... Bo chyba też jest biały, nie?
Wydawało mu się, że to właśnie wynikało z jego komentarza pod ich rumblrem.
- Jest tam coś jeszcze o szamanie Victorze?

Jon zmarszczył się nieco gdy blog okazał się o wszystkim i niczym. Nic nie mogło być aż tak proste, no nie? Brnął dalej w morze słit foci, instafoodu i złotych myśli.
- Rozejrzmy się jeszcze trochę. Może warto by do kolesia napisać? - zapytał po chwili i odwrócił się do Ennisa.
- Myślisz, że mógł się spotkać z naszą zgubą?