Przyczepa Liluye

Nadal schowana w maskotce zerkała na niego z dołu. Znów niezręcznie.
- Dziękuję, jesteś kochany. - stwierdziła w końcu i uśmiechnęła się, co mógł zobaczyć tylko po zmarszczkach w kącikach oczu. Chodziło jej o to, że przyszedł i że zaoferował się z pomocą w kradnieciu płaszcza.

- Wiem ,że jestem kochany. - Powiedział i wzruszył ramionami. Kiwnął głową, jakby się żegnał z kumplem i skierował się do drzwi. 
Tylko, ze Lliluye nie była pewna, czy Naiche wyszedł w dobrym nastroju, czy raczej dalej był przybity jak przedszkolak, gdy dowiedział się, ze nie ma św. mikołaja? ...

/zt

Stawiała na to, że nadal jest markotny. Westchnęła gdy wyszedł i napisała smsa do Salali. Potem usiadła nad dziennikami i przeczytała je jeszcze raz. A potem chwyciła telefon i zadzwoniła do domu.

/policja

Wróciła do domu i nie wiedziala co ze sobą zrobić. To znaczy wiedziała doskonale - teraz już może ryczeć. Bo widzi ją tylko Moira. Schowała więc twarz w poduchę i rozryczała się koncertowo.

// skąś

Sam nie wiedział dlaczego stoi przed drzwiami przyczepy. Istniało duże prawdopodobieństwo, że zostanie wygoniony. Ale po badaniu Jacoba naprawdę miał ochotę się napić i nie chciał być przy tym sam. W ręku trzymał koniak, który wygrał na jarmarku. Zapukał i czekał na odpowiedź

Wyglądałą.. no, źle. Zaczerwienione, podpuchnięte oczy, te wszelkie otarcia i ranki po wybuchu. Stanęła w drzwiach przyczepy w przydługiej koszuli i puchatych skarpetach. Zmarszczyła brwi widząc Jona.
- Tak?

Wyglądała...słabo, nie wyobrażał sobie w jakim stanie on by skończył gdyby był na miejscu wybuchu.
Jon uśmiechnął się bez humoru i podniósł butelkę koniaku - Chcesz się napić?

Moira prześlizgnęła się między nogami Liluye i z radością zaczęła obskakiwać Jonathana, jako kolejnego człowieka, którego słuchanie miała gdzieś.
Pociągnęła nosem, spojrzała na Moirę i uśmiechnęła się. Chociaż ona jakoś ją rozbawiała.
- Chcę. Wejdź, muszę się ubrać. - zostawiła otwarte drzwi i skierowała się do miniaturowej łazieneczki.

Jon uśmiechnął się na widok suki i podrapał ją za uchem. Od małego uwielbiał psy. Wszedł do przyczepy zamykając za sobą drzwi. Położył butelkę na stole i czekał aż Liluye wyjdzie z łazienki. Schował twarz w dłoniach, przetarł oczy i odetchnął ciężko.

Pittka nie dawała mu spokoju, a Liluye nie miała siły by kazać jej przestać. Po chwili jednak pies się uspokoił i poszedł usiąść pod łazienką, a potem się pod nią położyć i wcisnąć nos w szparę pod drzwiami. Lilu zawsze bawił ten dźwięk wciąganego powietrza gdy pies wciska w coś nos. Po kilku minutach wyszła, względnie ogarnięta i ubrana w długie jeansowe spodnie i jakąś koszulkę. Zabrała z szafki ciepłą bluzę z kapturem, bo miała gdzieś jak wyglada i wciągnęła ją na siebie.
- Możemy iść.

Pogłaskał ostatni raz psa Liluye, I spojrzał na butelkę. Wzruszył ramionami, można i iść do baru, to nawet lepszy pomysł. Wziął koniak i razem wyszli z przyczepy.

z/tx2 --> Bar "Viva Maria"

/dom harpera

Wróciła do siebie i zabrała Moirę. W końcu wypada gdzieś ją ze sobą wziąć. Wyszła z domu zabierając tylko torebkę i portfel. I podlała kwiatki jeszcze. I umyła zęby. I uczesała włosy porządnie. Potem wyszła.

zt

->Zabytkowa wioska Indian

Samochód służbowy straży parku krajobrazowego zaparkował przed przyczepą Liluye. Generalnie nie powinien nim tutaj przyjeżdżać, ale szczerze powiedziawszy nie miał serca wyciągać dziewczyny na zimno i kazać jej jechać na motorze. Najwyżej zaraz wróci i odstawi samochód. No chyba, że Indianka będzie chciała, aby został.
Zgasił silnik, wyszedł z samochodu i otworzył drzwi od strony pasażera dziewczynie.
- No to jesteśmy na miejscu. - Powiedział uśmiechając się do niej i pomagając jej wysiąść z wysokiego samochodu.

Nie odzywala się całą drogę, ale nie czuła potrzeby. Nie spodziewała sie za to po Loco aż takiego zachowania. Znaczy całego tego otwierania drzwi i w ogóle. Uśmiechnęła się jednak do niego i wyskoczyła z samochodu.
- Dzięki. Chcesz wejść na herbatę? - w końcu było zimno.

Nie było po co rozmawiać, oboje byli zmęczeni i szczerze mówiąc gadka mogła się nie kleić.
- Chętnie. - Odpowiedział po czym zamknął na drzwi i ogólnie zamknął cały samochód. Uśmiechnął się do na myśl o ciepłej herbacie.

Wyciągnęła klucze z kieszeni i podeszła do przyczepy, otwierając ją. Moira wyskoczyła najpierw by pocieszyć się z Lilu, potem z Connora, którego jednak traktowała z dystansem, bo był dla niej ciut za wielki, a na koniec poleciała gdzieś dalej się załatwić. No nic, muszą przez chwilę mieć otwarte drzwi. Liluye ściągnęła buty i kurtkę na wejściu i przeszła do kuchni. Czy raczej małego aneksu kuchennego.
- Rozgość się. - cholera, jakie to się małe musiało wydawać dla Loco. Wstawiła wodę na herbatę i oparła się o szafkę.
- Dzięki, że mnie podwiozłeś. - miała jeszcze troche czerwone oczy, ale już się nie rozklejała. - Tylko wiesz, że jak to ogarną to będziesz miał bure za samochod?

Connor wszedł tuż za nią do przyczepy. Pogłaskał Moirę, gdy tylko się do nich zbliżyła. Zamknął drzwi za sobą i gdy powiedziała, aby się rozgościł to usiadł naprzeciwko niej. Zadarł głowę do góry bo w tej pozycji to on miał ją gdzieś na wysokości jej brzucha.
- Spokojnie, najpóźniej rano odwiozę samochód. Zresztą już kilka razy brałem go ze sobą. - Mruknął cicho, po czym zaczął ją masować po udzie.

Moira na pewno skorzystała z okazji i wpadłą na COnnora jak ten tylko usiadl. Dwadzieścia kilo radosnych mięśni, skaczących po spodniach, nogach i kroczu Loco! Do tego wszędzie jej zaśliniona morda, którą najchętniej wciskała w jego twarz by go polizać. Na pewno miał czym innym zajęte ręce niż dotykaniem biednej Liluye skupionej na zalewaniu herbaty! Do swojej dolała jeszcze mleka i wzięła cukier.
- Ile słodzisz? - zerknęła na Connora, który zapewne miał pełne ręce roboty z będąca we wszystkich miejscach na raz Moirą. Może też go przypadkiem nadepnęła gdzie nie trzeba?

Moira wpakowała się jemu na kolana, lubił tego psa, no, ale bez przesady.
- Moira, spokojnie. - Powiedział po czym wziął ją na ręce i postawił ją na podłodze. Chyba bezpieczniej było wstać. Tak też zrobił.
- Nic, dziękuje. - Przysunął się do niej i położył jej ręce na biodrach.

Spojrzała jeszcze z uśmiechem na tę dwójkę i wróciła do słodzenia swojej.
- A, no do...bra. - dokończyła, obracając się, troche zdziwiona. Hej, to tylko zaproszenie na herbatę. A teraz z za sobą miała blat z gorącymi kubkami, a przed sobą Connora.
- Um. - opuściła wzrok, nie wiedząc jak się zachować. Aż Moira zwątpiła i patrzyła się tylko na nich, machając ogonem.
- A mleka do niej nie chcesz?

- Wiesz, co to może ja pójdę. - Widział, że dziewczynie chyba jego zaloty nie są na rękę. A i tak przecież musiał odwieźć samochód do parku. Zaczął wstawać i zbierać się do wyjścia.

SPojrzała na Connora i coś ją ukłuło w zołądku. Głupio jej się zrobiła, jak go zobaczyła takiego.
Przytrzymała go przy sobie, łapiąc go za rękę i spojrzała w górę na niego. Nie wiedziała do końca co ma powiedzieć..
- Ej, jesteś zły? - no, mało inteligentnie, przyznam.

Szczerze mówiąc to Connor sam nie wiedział co ma zrobić. Ta sytuacja wydawała mu się tak dziwna. Liluye jakby chciała coś zrobić, ale nie mogła albo odwrotnie.
- Nie, nie. Po prostu muszę coś zrobić, wypełnić parę raportów i takie tam. - Nie było to zbyt wyśrubowane kłamstwo, szczerze mówiąc to nawet przedszkolak by go przejrzał, że nie mówi prawdy.

- Nie kłam, co? - pociagnęła go na kanapę, żeby usiadł i usiadła obok niego. Moira już chciała do nich wskoczyć, ale wystarczyło jedno mordercze spojrzenie Liluye, by tego nie zrobiła.
Westchnęła, oparła łokcie na kolanach i schowała twarz w dłoniach. Jezu, pewnie Naiche już nawet nie pamięta co wygadywał. A ona się gryzie z myślami jakby nie wiem co mu powiedziała. Siedziała tak chwilę i wszystko sobie w głowie układała.
- Nie chcę, żebyś był zły tylko.. no.. to wszystko trochę za szybko, wiesz? - podniosła na niego wzrok. Siedziała teraz zgarbiona i wyglądała na jeszcze mniejszą i bardziej kruchą niż zwykle.

Usiadł, choć szczerze powiedziawszy zrobił to z niechęcią. Chciał wyjść i to wszystko sobie poukładać w głowie. Ale obecnie nie za bardzo potrafił. Wyjście na dwór byłoby chyba upragnionym rozwiązaniem w tej chwili.
Wysłuchał jej, ale zaraz potem wstał.
- Muszę to sobie poukładać. - Powiedział ze spokojem nie patrząc na nią, tylko gdzieś w bok. - Zobaczymy się za parę dni. - Mruknął cicho i kierował się ponownie do wyjścia. Jeżeli Indianka go nie zatrzymała to wyszedł, wsiadł w samochód i odjechał.