Dom Autumn

Julian akurat przejeżdżał przez wschodnią dzielnicę mieszkalną. Nucił sobie coś z tej ścieżki dźwiękowej, którą komuś powiedziałby, że to ta-ta na nocne podróżowanie autem. A że światła miał włączone to mu błysnęła znajoma twarz w nieznajomych włosach, więc się zatrzymał.
I zobaczył, że Autumn coś wcina, bo trzyma miskę w dłoni.
- Co jesz? - spytał na przywitanie, kiedy już wysiadł z auta i ruszył do niegdyś rudowłosej, by obok zasiąść. - Nie za późno, by siedzieć przed domem?

- A... tak, w sumie racja. Lepiej się siedzi i człowiek się wyciszy, nie? - uśmiechnął się, a gdy mu tylko podsunęła widelec z ryżem, to pewnie zasmakował. I spojrzał na włosy kobiety. Co prawda, niby było ciemno, ale Autumn nie była Auguste, by w ogóle jej nie zauważyć.
- Kiedy się przefarbowałaś? I czemu? Rzucałaś się w oczy, ej - westchnął, wskazując na jej czarne kosmyki i odsunął się. Boże, to było dobre.
- Koreański, japoński, chiński, nieważne. Wystarczy powiedzieć, że azjatyckie, ale dobre - wrócił na chwilę do tematu żarcia. - Też w sumie odpoczywam. Fajnie się tak siedzi, więc...

I niestety albo stety, Jools jako łakomczuch nie miał zamiaru oponować, choć pewnie po kilku takich wahadłowych machnięciach się odsunął, wycierając dłonią usta.
- Dobra, ty musisz jeść, by młodego lub młodą nakarmić - uśmiechnął się, wskazując na brzuch i wsparł ręce o uda.
- Nie, nie jest źle. Inaczej! - powiedział. - Po prostu tak, wiesz, rudy kolor rzuca się w oczy od razu, nie? A tu tyle czarnych, jeszcze ty masz czarne włosy to nie boisz się, że będziesz się zlewać z nimi? - spytał ze śmiechem.
- Więc... dobrze tak jest. Człowiek może konkretnie się zrelaksować. A jeszcze jakby mieszkał w oddali to w ogóle robić to, co mu się zywnie podoba!

- Ale potem będziesz mi pomagała schudnąć - powiedział, jakby faktycznie przejmował się tym, że przytyje, no ale żarcie nie mogło się zmarnować, prawda? Reynolds już o to zadba, bo perfidnie wlazł do domu Autumn, by tam wziąć gar i łychę, z czym, jak wsiun, wylazł na zewnątrz, by zająć znowu to samo miejsce.
- Alexander Wielki? - spytał. - No no, nie spodziewałem się, że jesteś fanatyczką historii - odparł. Wymieszał pewnie ryż i zaraz sobie wpakował łychę do ust. - Um, na szczęście, bo szkoda by było, gdyby to tak się prezentowało. Chociaż nie wiem czemu wypominają. Włosy jak włosy - wzruszył ramionami.
- Wiesz, mogłaś mi wcześniej krzyczeć to bysmy pojechali i fakt, naprawdę dobrze to wygląda. Człowiek usiądzie na masce, może nie z piwem, bo nie wypada, jak się siedzi za kierownicą, ale wtedy chociaż może pomyśleć, że jest nad całym miastem. Takie idiotyczne poczucie czegoś tam, eeeee, chyba władzy?
Parsknął na koniec.

- Jeszcze z dzieciakiem i za dzieciakiem się nabiegasz, ale to chyba nie jest źle, nie? - uśmiechnął się delikatnie do Autumn. Być może dlatego, że wyczaił dwuznaczność, która mu się spodobała? To też było prawdopodobne.
- Nie no... chyba tragedii nie było. Tak mi się wydaje - powiedział między czwartym a piątym machnięciem łyżką.
- Wybacz, może to źle zabrzmi, ale nie lubię jak ktoś prowadzi moje auto. Wiesz, przyzwyczajenie - o dziwo, nie powiedział, że nie lubi jak kobieta prowadzi. Pewnie by dostał widelcem w oko za coś takiego, ale nie wiadomo jak to właściwie jest. Jools najpewniej dostałby zawału, jakby babka usiadła za kółkiem. - Ale jeśli chcesz to ogólnie się przejechać można...

No, ale żarcie nie było jedynym jego hobby, więc nie było aż tak źle. Julek, mimo że nie było tego jeszcze widać, powoli zaczął ćwiczyć. Miał zamiar nieco podbudować swoją kondycję i siłę. I wiele, wiele innych.
- Ja też wielu rzeczy nie pamiętam. Ot, takie hasła i tyle - przyznał się, ale bez skruchy. Też miał ciekawsze zajęcia. Robienie sobie śniadania podczas okienek, bo te ze stołówki to tragedia była.
- Obojętnie - powiedział. I zapewne pomógł Autumn w ogarnięciu wszystkiego, odstawiając gar w odpowiednie miejsce.
Potem pojechali jego autem!

/ oboje, dawn road ->