Przyczepa Maro

Pewnie łyknął tę ściemę, bo tyle punktów charyzmy, co miała Consia - siara, gdyby tak nie było. Albo dyplomatycznie nie zwrócił uwagi. W ogóle to Cruella powinna być zdziwiona (zarazem wdzięczna dozgonnie), że Parker nie komentuje jej włosów. Widać, że nastąpił progres w znajomości albo to jakaś zmyłka z jego strony.
- Och - westchnął z udawanym bólem. - Jakoś to przeboleję. No, chyba że twoja siostra postanowi mnie przesłuchać to można to uznać jako randkę - parsknął, znowu rozsiadając się wygodniej na tej kanapie. - Bolesną, no ale... - zmarszczył nos i zarzucił skrzyżowane w kostkach nogi, na róg stołu, by te rozprostować.
- Gościnna to ty nie jesteś - stwierdził po chwili.

Porównywanie go do Jacykowa obraża autorkę maksymalnie. Na tyle, że powinna normalnie fochnąć i sobą, i Willem, i wyjść. Okropne, no wiesz.
- A możesz się najebać - palnął z rozbawieniem, zerkając na Consuelę. - Wolę pozostać w miarę trzeźwy przy liczeniu dochodów - przyznał, ale to nie znaczyło, że się nie zgadza na picie! Po prostu będzie rozsądniejszy. Jak zawsze. Bo on zawsze taki był.

Dobrze, że William Arthur bardzo szybko potrafił nastawiać się psychicznie na większe spożywanie alkoholu niż zwykł na co dzień albo co drugi dzień. Nie wydawał się niezadowolony na widok szklanek, gdyż zaraz się napił.
Consuela go zraniła w tym momencie. Pewnie smutno mu się zrobiło, a i spojrzenie ostygło z entuzjazmu czy wcześniej panującego w księgowym spokoju. Tylko na moment, bo ten westchnął cicho, przeczesując swoje przydługie włosy, które powinien ogarnąć w końcu.
- Przyganiał kocioł garnkowi - zripostował jakże oryginalnie i napił się raz jeszcze. - Ogólnie, z baru, indywidualni i tyle...

Może po tych kilku szklaneczkach Williamowi jakoś ryj się ucieszył.
- Czego spodziewałaś się pooooo księ-ksien-księgowym? - miał chwilowe problemy, aczkolwiek szybko się z nimi uporał. Słuchał mamrotów Consueli, dziwiąc się kiedy ta zaczęła głaskać jego dłoń, a jeszcze TAKIE wyznanie, tylko które nie zostało skierowane do niego... cóż, co miał zrobić? Lekko się uśmiechnął, odczekał kilka minut w nadziei, że ta się przebudzi. Sam zaś skończył palić papierosa, ogarnąć się.
Chwycił Ramirez tak, by móc ją zanieść do sypialni Maro i ułożyć tam łóżku. Nie, nie miał zamiaru brać jej na śpiocha, uprzedzam. Will zrobił to, co mógł zrobić dobry wujek - ułożył ją, przykrył kołdrą, a potem postawił na szafce nocnej szklankę z wodą i aspirynę obok naczynia.
Pewnie ogarnął resztę szklanek i alkoholu, by był względny porządek, na kartce zaś napisał, że wziął te klucze i wiedzą gdzie się zgłosić.
Ramirez zaś zamknął od zewnątrz, a potem skierował się do siebie, co było ciężkie, bo nieco slalomem pojechał, ale jakoś dotarł. W końcu.

/zt