Motel "Rosie"

First topic message reminder :

O istnieniu motelu Rosie dowiesz się już wiele mil przed dotarciem do celu, a to dzięki licznym znakom i bilbordom. Stoi w strategicznym miejscu, przy wjeździe do Old Whiskey. Zachęca wielkim, neonowym bannerem, który świeci się na różowo, o ile oczywiście działają wszystkie żarówki; a z tym różnie bywa. Pośród piachu pustyni wyróżnia go bladoróżowa elewacja i całkiem liczna roślinność wokoło, o którą pracownicy motelu starannie dbają.
Motel składa się z dwóch części. Pierwszą jest parterowy budynek, w którym znajduje się recepcja oraz niewielka stołówka, gdzie goście mogą zamówić sobie coś do jedzenia. Nie ma co liczyć na wybitną kuchnię, ale alternatywą są tylko automaty z batonikami i kawą.
W drugim, większym budynku, mieszczą się pokoje. Do lokali na parterze wchodzi się bezpośrednio, zaś do tych na piętrze można dostać się jedną z dwóch klatek schodowych. Dostępne są pokoje jedno i dwuosobowe, wszystkie wyposażone w niewielkie łazienki. Każdy pokój ma przypisany numer miejsca parkingowego.

Cennik
Pokój jednoosobowy - 30$/noc
Pokój dwuosobowy - 40$/noc

Dnia 10.03.2013 roku pańskiego Anno Domini lokal został zakupiony przez szanowanego mieszkańca społeczności Old Whiskey - Jacksona 'Skittlesa' Jones'a.

Morgan słuchała i wpatrywala sie szklanke z rumem. Czyli cel smitha został osiągnięty. Tak miała wyglądać. Mimo to nie było jej jakoś z tego powodu przykro.
- Pozory czasami mylą. - Jedynie powiedziała i upila kolejny łyk rumu.

- Wiem - odpowiedział i dopił alkohol do końca.
- A co pani myśli o mnie? Hm? Nic pani o mnie nie wie, ale na pewno ma pani jakąś opinię.

Morgan nie potrafiła oceniać innych, ale sobie nie oszczedzala krytyki. Dlatego chwile potrwalo zanim sie wypowiedziała.
- jest pan samotny. Widać to po panu i pana zachowaniu. - powiedziała podnosząc butelkę by napełnić szklankę rozmówcy.

- Ha, to raczej trudne do odgadnięcia nie jest! - zaśmiał się.
- Proszę o rum i towarzystwo, kończąc ostatecznie z recepcjonistką w pokoju rozmawiając o jej fryzurze. To krzyczy desperacja"!
Zaśmiał sie, ale to był smutny śmiech. Jak zwykle.
- żaden ze mnie człowiek tajemnica, jak widać.

Morgan dokończyła drinka i lekko się uśmiechnęła w odpowiedzi na jego śmiech.
- Nie zaprzecze, że można tak pomyśleć. - powiedziała. Jej angielski akcent jakby zapowiadał to co zaraz miała dodać. Nie widać u niej emocji, ale całą historie opowiadają jej tatuaże i sposób bycia.
-Ale samotność to wolność. - dodała po odstawieniu szklanki. Była w pracy więcej pić nie może.

- Nie, nie zawsze - mruknął - samotność to tez niewolnictwo. Bo cie gnębi. Ale myślę, że to kwestia myślenia o tym. 
Wzruszył ramionami.
- Może dla pani to wolność, dla mnie... upierdliwość. Tak, właśnie się przyznałem, ze jestem nieszczęśliwy.

W życiu nie pomyślała, ze będzie recepcjonistka w motelu i będzie pić rum w towarzystwie nieszczęśliwego Indianina. Kompletnie nie interesowało jej to dlaczego taki jest i skoro towarzyszył im alkohol to chyba chciał po prostu o tym zapomnieć.
-Na ten cały pesymizm jest lekarstwo. Radzę napić się jeszcze rumu od razu świat się zmieni. . - powiedziała jednocześnie napelniajac puste szklanki.

- Tak? Wypisze mi pani na to lekarstwo?
Spojrzał na nią, jak napełnia szklanki.
- Nawet ja jako szaman go nie znam. Może mnie pani oświeci co? Lubię się uczyć nowych rzeczy.

O jeszcze sie okazuje ze rozmowca jest szamanem ciekawe. Morgan wstała by podać mu jego trunek, po czym usiadła na swoim miejscu.
-jak sie tego dużo wypije to pomaga na jakiś czas - wyjaśniła. Mężczyzna tyle zamawial rumu, a tego jeszcze nie odkrył.

- Haha, wie pani jaki problem mają Indianie? - Zapytał z uśmiechem.
Wychylił szklankę i upił sporo rumu.
- Za szybko przyzwyczajamy się do alkoholu.

Foxxy teraz chyba odczuwala wspolczucie. Nie xzuc wplywu alkoholu ? To nie dobrze. Wyciagnela swoja paczke papierosow i wyciagnela jednego. Oczywiście wykonala gest w stronę szamana, aby tez mogl się poczestowac tytoniem. Jednak go nie odpalila.
- A to wszystko wyjaśnia. Bo mi zapomnieć o fryzurze pomogło. - powiedziała tonem i wskazujacym zamyslenie.
- A pan jakies inne sposoby zna ?- dodała zaciekawiona.

Prychnął.
- Nie wiem, jak byłem młodszy to rozmawiałem z duchami.
Pokręcił głową. Nie chciał papierosa a przynajmniej nie tego, którym częstowała go Morgan.
- chciałbyś spróbować? Pogadać z duchami?

Wieczór stawał sie coraz bardziej interesujący. Szaman, rum i duchy w Anglii nikt by jej nie uwierzył. Czula nieco wplyw alkoholu, zapalila papierosa i spojrzała sie na Indianina.
- spróbować mogę. - odpowiedziała wydmuchujac dym.

Sięgnął do szafki nocnej, w której miał jakieś niewielkie, drewniane pudełko. W środku zaś jakieś papierosy.
Wziął jednego i podał Morgan.
- Ogień - zarządził,w sadzając skręta między zęby.

W młodości zdarzało jej się brać skrety od innych i zazwyczaj kończyło się to dobrą zabawą. Zgasila swojego papierosa i przyjęła od szamana. Długo na ogień nie musiał czekać. Foxxy nie zdążyła go jeszcze schować, więc odpalila skrety. Dalej czekała na instrukcje.

Victor milczał palił dziwnie pachnącego papierosa, spoglądając na Morgan. Ta zapewne robiła to samo co on - czekała.
Tylko na co? Grom z jasnego nieba?
- Widzę cię jak jedziesz konno - mruknął w końcu, wypuszczając dym z ust i spoglądając na sufit.
- Jedziesz konno. Gdzie jedziesz?

Foxxy zaciagala sie skretem i czekala. Pewnie czula rozluźnienie, ale jednocześnie czekała na dalszy rozwój sytuacji. Atmosferę czekania przerwało pytanie szamana. Chwile zastanawiała się nad odpowiedzia.
-pewnie przed siebie. - powiedziała baaardzo spokojnym tonem.

W pewny momencie Morgan przestała czuć spokój. Ręce jej się zatrzęsły, pot spłynął po jej placach zaczęła mrugać częściej i energiczniej. Jakby chciała odlecieć przy pomocy rzęs.
- Nie, wcale nie - usłyszała, ale miała wrażenie, ze to mówi ktoś inny a nie Romero.
- Jedziesz w konkretnym celu. Gdzie chciałabyś pojechać?

Czuła sie najdziwniej niż kiedykolwiek. Koszulka przylepila sie do ciala. Widziala jak w poklatkowym filmi, a rece tresly jak alkoholikowi. Juz chciała coś powiedzieć, gdy uslyszala glos. Zaczęła szukac źródła tego glosu , ale to nie byl szaman.
- nie , w cale nie. - powtórzyla pod nosem. Może to echo ?

- Co nie co nie... chcesz pojechać. Tylko gdzie? Co chciałabyś zobaczyć?
Znowu słyszała Victora. Wreszcie go tez zobaczyła. Niby wyglądał tak jak wcześniej, a jednak... był inny.
- Ja ci powiem, gdzie ja jestem. Jestem na ścieżce i czekam na ciebie.

Morgan zobaczyła go, rozejrzala sie dookola, aby sprawdzić gdzie jest. Chciała podejść do szamana.
- już ciebie widze. Nie wiem gdzie jesteśmy. Z chęcią pozwiedzam okolice. - powiedziała jakby juz bardziej spokojnie chociaż nie była wstanie ogarnąć co sie dzieje. -

Chciała wstać i wstała. Może nawet usiadła bliżej, obok. Przy nim.
Victor wciąż wpatrywał się w sufit i jakby z niego czytał kolejne wypowiedzi.
- Jesteśmy w górach. Możemy jechać. Ale musimy się zastanowić czy w stronę słońca czy w przeciwnym kierunku.

Morgan chciała ale nie byla wstanie sie przesiąść. Za bardzo byla zdziwiona i przejęta swoimim hakucynacjami. Również znieruchomiala i patrzyla sie przed siebie.
- pojedzmy konno w strone słońca. - zdecydowała.

- Tak. Będzie gorąco.
I wszak było. Morgan pociła się jeszcze bardziej.
- Będziesz zmęczona.
I tak też było - Morgan straciła energię.
- Ale będziesz chciała wszystkiego spróbować.

Rzucasz kostką na Ślepy los:
1,2 - jest ci tak gorąco, ze ściągasz bluzkę
3,5 - zaczynach chodzić po pokoju niespokojna
4,6 - podchodzisz do okna a za nim widzisz siebie i Romero na grzbiecie konia.  

Morgan czula jakby przyniosła co najmniej tone zlomu. Koszulka stala się jej druga skora tak było gorąco. Az wstalq i podeszła do okna. Chciała poczuć na swojej skórze chlodne nocne powietrze. Jednak nie otworzyła okna. Zobaczyła tam siebie i szamana na koniu. Zaczęła stukac w szybę jakby mieli sie odwrócić i jej pomachac.
- nie jesteśmy wcale tak daleko - powiedziała pod nosem. Chyba zwariowala i od odwrocila sie tylem do okna.