Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

- Nie? - teraz już nic nie rozumiała. - To tym bardziej, czemu pijesz tutaj? Skoro nawet nie mieszkacie razem.. - zabrała mu butelkę i napiła się bezczelnie.

- Wiesz, bo lubię. W domu to praktycznie każdy jest mnie w stanie znaleźć, a może suczki McCornnora wpadną na pomysł zrobienia na mnie nalotu? - Zapytał patrząc na nią. - A ja po prostu chcę się napić. - Mruknął po czym oparł się o jakąś półkę patrząc w górę.

- Mogłeś wpaść do mnie. - zaproponowała. - I nie musiał byś po pijaku wracać motocyklem.. Bo wtedy może cię dopaść jazda pod wpływem.

- Wiem jak to by się skończyło. - Spojrzał na nią z uśmiechem, bo wiadome byłoby to, że do domu swojego wróciłby z ogromnymi wyrzutami sumienia. Dlatego szczerze powiedziawszy to nie uśmiechało mu się iść do niej.

- U mnie przynajmniej mógłbyś pić ile dusza zapragnie. - wzruszyła lekko ramionami i zeskoczyła z blatu.
- Wiesz, propozycja jest wciąż aktualna. - usmeichnela sie zalotnie i mrugnęła do niego. Poprawiła sukienkę, otrzepała z niej ewentualny kurz po siedzeniu na ladzie i zebrała się do wyjścia. Przystanęła jednak zanim wyszła i obejrzała sę na Loco przez ramie.
- To co? Idziesz?

- Może kiedy indziej Autumn. - Uśmiechnął się do niej po czym podszedł bliżej i pocałował ją w policzek, tak po przyjacielsku. - Uważaj na siebie. - Mruknął, bo wiedział, że zapewne jeszcze kilku mężczyzn, albo i więcej będzie chciała mieć na swoim celowniku. Potem zrobił arcymądrą rzecz i wsiadł na motor i odjechał.

/zt

Usłyszała kiedy indziej i tylko powstrzymała niezadowolony grymas na twarzy. Ciekawe kim była ta jego dziewczyna, skoro nie dość, że bez mrugniecia okiem zamykał się na jakiś zadupiach, żeby napić się alkoholu (pewnie, żeby nie marudziła), to jeszcze nie zamierzał iść gdziekolwiek z Autumn. Jeszcze dwa miesiące temu by nie odmówił. Westchnęła lekko, uśmiechnęła się słodko do niego i wyszła chwilę później.
zt

--->

Bestia Tyrsena pojawiła się na miejscu już chwilę przed umówioną godziną. Upewniwszy się, że nikogo nie ma w pobliżu, po prostu zaparkował niedaleko wejścia na stację, zgasił silnik, przerzucił jedną nogę przez siedzenie i po prostu oparł się o motor.
Ciekawe też, jaka biedna istotka na niego trafiła... A jaki miał cel w zgłaszaniu się? Ot tak, po prostu - dla jaj. Tak bardzo poczucie humoru. Może przy okazji trafi dobrze i pomęczy kogoś.
Canizas jednak postanowił że jak już coś robić, to porządnie. Mimo zmęczenia po nieprzespanej nocy, znalazł zaraz po drzemce czas żeby się jakoś ogarnąć. Czyste jeansy, czarna koszulka i kurtka z logiem gangu na plecach. I wszystko wyprane! Wow.
Nawet lekko przystrzygł sobie brodę, żeby wyglądać jak człowiek a nie, jak to ktoś powiedział, kocmołuch. Nie było dzisiaj dużo słońca, ba, nie było go widać prawie wcale pod warstwami chmur, jednak okulary przeciwsłoneczne dzielnie trwały na posterunku i nie opuszczały nosa Tyrsena na krok.
Patrick, oparty nadal o swoją bestię, założył rękę na rękę. Teraz tylko czekać.

- Jezus Maria, Bosko Matko z Tajwanu!
głos wdowy Mayer słychać chyba było aż na końcu ulicy. Poczłapał do mężczyzny, cała podekscytowana. Miała na sobie kwiecista sukienkę, croccsy na stopach, a głowę zdobiła wielka beza z włosów. Mayerowa roztaczała wokół siebie zapach obrzydliwie słodkich perfum.
- Jaki piękny mężczyzna mi się trafił!

Tyrsen mógł się spodziewać wszystkiego. Począwszy od piętnastolatki po niedźwiedzia polarnego, ale to... to przeszło wszystkie pojęcie. Zaniemówił i zrobił przysłowiowego karpika.
- Yyy... tak, tak. - czy zdąży w pięć sekund uciec? Nah, chyba odpadało, nie wyrobi się. Ostry zapach perfum dosięgnął Patricka, a ten dwa razy odkaszlnął. Ile ona na siebie butelek wylała?
I jeszcze te crocsy. Chyba przecena była.
Tyrsen nigdy aż tak nie wiedział co robić. W sumie też nigdy nie zdarzyła mu się taka sytuacja.

Wdowa Mayer podeszła bliżej mężczyzny i zacmokała z zadowolenia. Wyglądała trochę tak, jakby oceniała kawał mięsa.
Nos Tyrsena wciąż drażniły tanie perfumy, które pachniały jak gnijący kompost na tyłach ogródków działkowych.
- To gdzie mnie zabierasz, kochany? Och, ja to masz szczęście do mężczyzn... taki słodki chłopak mi się trafił!
Zaśmiała się i uszczypnęła go w policzek.

Kątem oka Tyrsen mógł zobaczyć sylwetkę jakiejś kobiety. Gdy odwrócił głowę od wdowy Mayer, mógł się nieznajomej dokładniej przyjrzeć. Dosyć wysoka, szczupła, w krótkiej białej sukience, trampkach i z ciemną kurtką zarzuconą na ramiona. Stała niedaleko, jakby od dłuższego czasu przyglądając się scenie rozgrywającej się przed nią.  
W pewnym momencie podeszła bliżej. Wdowa Mayer odsunęła się od Patricka i chciała nieproszonego gościa już odgonić – lecz ta nie miała zamiaru zwracać uwagi na staruszkę. Przylgnęła to motocyklisty, chwyciła go za kołnierz koszuli i pocałowała w usta, tak, jakby to nie był ich pierwszy raz.
- To gdzie jedziemy?

Tyrsen już myślał że to będzie jego koniec. Że będzie umierał powoli, dusząc się zapachem jej perfum, w męczarniach, szczypany po policzkach i całowany po czole. A po śmierci kanonizowany za śmierć męczeńską...
I tu nagle wpadł jego wybawca na białym koniu. Mężczyzna długo się nie zastanawiając, zagrał w ten teatrzyk i siadł z powrotem na motor.
- Wsiadaj. - rzucił i poczuł się, jakby wyrwał się właśnie z paszczy lwa. Taka ulga.
Gdy kobieta dosiadła jego bestii (tak, dokładnie) Patrick odpalił silnik i ruszył zostawiając za sobą stację, Mayerową i tumany kurzu. Tyle wygrać...
Dopiero teraz zaczął się zastanawiać nad dość dziwnym przybyciem Indianki.

/zt ---> Apacz rołd

/ przyczepa Loli

Lola miała sporo wątpliwości co do tego wyjścia. Naprawdę. Czuła się, jakby stała między młotem a kowadłem. Ale pamiętała mnóstwo podobnych wyjść z liceum z Consuelą i nie pamiętała, by Naiche miał jakieś wielkie pretensje. Z drugiej strony... Niewiele się pewnie czymś takim przejmowała w tym czasie. Girls just want to have fun, right?
Wybrały w sumie miejsce, które zdążyły już dobrze poznać jako licealistki. Dziwnie było tu tak wrócić po latach. Choć ten dreszczyk emocji wciąż był taki sam!
-Ej. Wiedziałaś, że Naiche ma taki dziwny tatuaż?-zagadnęła odkręcając butelkę i rozlewając do plastikowych kubków. Jak prawdziwym żulom.

Zapewne zajęły jakieś dogodne miejsce i owinęły się bluzami i szalikami.
- Jaki tatuaż? Gdzie? Na.. - urwała i uniosła wysoko brwi - Skąd pomysł bym mogła o nim wiedzieć. Nie przyglądałam mu się aż tak. - zachichotała głupio, wychylając pierwszego drinka bez trudu. Od jakiegoś czasu łaziła za nią ochota na kokę. Nie była jakaś paraliżująca, ale dość natrętna. Zagłuszenie jej alkoholem chociaż w jakimś tam stopniu uznała za rewelacyjny pomysł.

Lola przewróciła teatralnie oczami.
-Nie, nie taki, idiotko!-fuknęła na nią, łapiąc ciaśniej w dłonie kubeczek.
To za Naiche, tak? I za ich niedoszłe nienarodzone dzieci.
-Co to ma znaczyć: aż tak?-pisnęła po chwili, układając sobie sens jej słów w głowie.
Założyła ręce na klatce piersiowej. Choć pewnie było to bardziej spowodowane zimnem jak czymkolwiek innym. Ale za to dodawało przy okazji dramatu.
-Woah, a ty gdzie się tak spieszysz?-odezwała się, patrząc z jaką prędkością opróżnia plastik.
Sama zaczęła to pić raczej powoli. Jeju, jak ona dawno nie piła! Dobre 3 tygodnie!
-Jak sprawa z Gabrielle? Dalej jej darmozjadżysz?-spytała, spoglądając na nią znad kubka.

Roześmiała się zaraz po tym, kiedy Lola na nią fuknęła. Gdy zwróciła uwagę na tempo, w jakim opróżniła kubeczek, Consuela jedynie wzruszyła ramionami.
- Nie no poszłam do pracy. - odpowiedziała, nalewając sobie kolejną porcję alkoholu do kubeczka.
- Do Rosie, psia mać. Dzień pracowałam, dopóki jej pastor nie zajebał. Całe szczęście, że nie było mnie wtedy w pracy. - westchnęła ciężko, maczając usta w alkoholu, tym samym kosztując go już w nieco mniej brawurowy sposób niż zeszłym razem.
- Czaisz to? Zycie, kurwa, na krawędzi. Chciałam tam tylko szorować podłogi, a nie zeskrobywać mózg Rosie ze ściany. - wzdrygnęła się. Swoją drogą powinna się hartować i oswajać z tego typu sytuacjami, bo być może niejeden mózg przyjdzie jej w życiu zeskrobywać. Na samą myśl zapatrzyła się w bliżej nieokreślony punkt, przywdziewając minę trofeum myśliwskiego.

Uśmiechnęła się i pewnie nawet zachichotała cicho, gdy ta zaczęła głupio rechotać.
-Co? Serio? W Rosie?-spytała z niedowierzeniem.-Pojebało cię?-dodała subtelnie.
Upiła kolejny łyk, czując przyjemne ciepło.
-Kurwa, czasami mam wrażenie, że wcale nie wyszliśmy z tego liceum.-podzieliła się swoim odczuciem.-Jezzcze brakuje, byśmy wyciągnęły działkę.-skrzywiiła się.
Opróżniła swój kubeczek i dolała im alkoholu.
-Dalej jestem nawet taką samą głupią kwoką.-westchnęła ciężko, uwieszając się na Consi.

- Prędzej teraz wciągnę działkę budowlaną. - mruknęła, pocierając dłońmi oczy. Może u Loli niewiele się zmieniło od czasów liceum, jednak u Consueli pozmieniało się za dużo. Słowa Loli skomentowała jedynie własną impresją kwoki, po czym zamilkła na chwilę, czekając, aż jej kubeczek znowu napełni się wykwintnym, wieloowocowym napojem wyskokowym.
- Co tam u was w policji słychać? Macie pewnie urwanie dupy przez te wszystkie strzelaniny, wybuchy i pożary. Wiadomo już kto wyjebał stację? Z chęcią dałabym temu komuś, kurwa, order uśmiechu. - uśmiechnęła się krzywo.
- Szkoda tylko, że dredziarza nie było w środku. - dodała trochę ciszej, po czym pogrążyła się w rozmarzeniu.

Prychnęła śmiechem.
-Ja też!
Lola spięła się na jej pytanie i przyjrzała się uważnie.
-Ty też pracujesz dla Buendii i tylko udajesz, że jest inaczej dla zmyłki?-spytała podejrzliwie.
To było totalnie bez sensu. I absurdalne. Ale nie miała zamiaru się naciąć drugi raz.
Westchnęła.
-Byłabyś naprawdę chujowym szpiegiem.-wyznała jej szczerze, wystawiajàc w jej kierunku palec.
-Mamy sporo do ogarnięcia.-powiedziała w końcu, rzeczowo, co śmiesznie kontrastowało z jej plątającym się językiem.
Zmarszczyła brwi.
-Co ty taka bojownicza jesteś do niego?
Powstrzymała się przed spytaniem czy też udawał jej przyjaciela by zdobyć policyjne info.

- Serio? - zapytała beznamiętnie, po pierwszym pytaniu zadanym przez Lolę. Potem wywróciła oczami.
- Byłabym zajebistym szpiegiem. - powiedziała, nieco urażona. Co jak co, ale podglądanie i śledzenie, to ostatnio był jej chleb powszedni. Nie miała jednak zamiaru się tym faktem chwalić.
- Nie wiem. W końcu koleś okazał się być jedynie członkiem gangu Buendiów, którzy to zajebali mi rodziców, wujostwo, kuzynowstwo... Ciekawe ile jeszcze z Gabrielle pociągniemy. - prychnęła kpiąco - Może nas też podwędzą, kto wie? - westchnęła, po czym parsknęła udawanym śmiechem.
- ...więc rzeczywiście. Moje bojowe nastawienie jest dość mało uzasadnione, nie sądzisz? - zapytała chłodno, z wyraźną ironią w głosie. Trochę zaczął ją przygniatać ciężar podjętego tematu, dlatego tez poczęła kontynuowanie zalewania pałki. Była już elegancko wstawiona.

-Nie. Nie byłabyś.-skwitowała definitywnie.
Lola czasami wydawała się używać połowy mózgu. Lub miała problem z pojęciem, kiedy świat jest czarny i biały, a kiedy tylko szary. No i ogólnie miała problem ze Skittlesem. Jakiś zajebiście mocny magnez odciągał go z szufladki, w której był piekielnie zły pan Smith. A powinni kisić się razem w jej zalewie nienawiści!
-Ale to nie tak, że to on podłożył ogień, co nie?-spróbowała bronić swojego stanowiska.
Szybko jednak zrezygnowała, opadły jej ramiona, plecy się zgarbiły, a sama zajęła usta piciem.
-Ale chujowo.-odezwała się po chwili.-Dorwę kiedyś tych skurwysynów. Poważnie.-obiecała jej, chwytając jej dłoń w patetycznym geście.

Zabolał ją fakt, że Lola broniła Skittlesa. Albo była tak głupia, że nie zdawała sobie sprawy jakie grzechy współdzieli z kartelem, albo dopiero co zlazła z łodygi fasoli.
w każdym razie spojrzała na nią w ten właśnie sposób. Nie pomogły nawet jej kolejne słowa, ani gest, który wykonała w jej stronę. Może zmiękłaby dzięki niemu na trzeźwo - jednak teraz miała w sobie nieco mniej wyrozumiałości do przyjaciółki.
Dlatego też zrobiła coś okropnego. Coś, czego zapewne będzie żałować, być może nawet do końca swego marnego życia. Coś, co zapewne zaingeruję w plastykę twarzy ich przyjaźni, pozostawiając na niej trwałą, widoczną bliznę.
Consuela uderzyła dłonią w dno kubka Loli, którego zawartość rozlała się na jej starannie dobranym na dzisiaj dresie.
A to tani winiacz był.

Lola kompletnie nie przyjmowała do siebie jakichkolwiek znaków, że Skittles mógłby być jakkolwiek odpowiedzialny za to, co stało się Consueli. Sprzedawał im trawę całe życie, co nie? Nie machnąłby się przecież na nie, prawda?
Chyba musiała totalnie przekalkulować sobie wszystko. Bo coś w środku jej podpowiadało, że po tej ostatniej akcji u Naiche, Jones by bez wahania pociągnął za spust. Tylko trochę ciężej jest wyciągnąć kogoś za zamach na funkcjonariusza policji jak za handel narkotykami. CHYBA.
Już miała zamiar powiedzieć coś jeszcze, by jakoś poprawić sytuację, ale wtedy młoda Ramirezówna zrobiła coś niewybaczalnego. Coś, o czym nie zapomina się łatwo. I chyba nigdy. Bo każde spojrzenie na ten cudowny kawałek fluszu będzie sprawiać, że przypomni sobie o tym okropnym akcie zdrady.
-To mój ulubiony dres!-pisnęła przerażona.
Jednak długo jej nie zajęło, by wykonać następny ruch. Rozpłaszczyła na jej twarzy kubek, rozkoszując się odgłosem łamiącego plastiku. A potem rzuciła się na nią z łapami, przewracając ją na ziemię.

Consuela chciała machnąć z pogardą włosami, kiedy to Lola zaczęła biadolić nad swoim dresem. Nie zdążyła jednak tego uczynić, gdyż kubek jej przyjaciółki wylądował w jej twarzy. A zaraz potem Lola, ze swoją wypracowaną przez długie lata masą, rzuciła się na nią w celu zrównania ją z podłogą. Consuela, widząc przed oczami obraz, w którym Lola swoim ciężarem łamie jej żebra, postanowiła odskoczyć. Obie były jednak otumanione alkoholem, więc żadnej z nich nie będzie łatwo!

Kostki na siłę i refleks, próg: 55. Jeśli przekroczysz próg, udaje ci się powalić Consuelę bez trudu. Jeśli mniej - Consuela odskakuje, jednak przy tym się przewraca. Nie przeszkadza jej to jednak w wystosowaniu ci niespodziewanego i śmiercionośnego ciosu w szczepionkę.