Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

4*5+18+17=55

Lola już wyciągała łapy, by zmienić z Consuelą poziom, jednak ta odskoczyła. Zachwiała się niebezpiecznie, choć utrzymała równowagę.
-AŁA!!-krzyknęła, gdy ta uderzyła ją w szczepionkę.-Masz przesrane, szmato, to bolało!!!!!!-kontynuowała swoje żale, po czym złapała ją za włosy i spróbowała wykręcić jej rękę lub choć wystosować mega bolesną pokrzywkę.

Tym razem to Consuela pisnęła, czując, jak Lola chwyta ją za włosy. Jako, że Lola była trzy razy silniejsza od niej, to bez trudu udało jej się wykręcić rękę Consueli, która na moment została najzwyczajniej spacyfikowana. Z boku musiały wyglądać jak dwie dzikie kury na kwasie. Oj, będą siniaki!

Kostki dla Loli na ŚLEPY LOS:
1 - Consuela zamachuje się i podbija Loli oko.
2 - Lola zadrapuje policzek Consueli tipsami.
3 - Lola podbija oko Consueli.
4 - Consuela wyrywa z głowy Loli pukiel włosów.
5 - Lola lutuje Consueli łokciem w twarz i rozcina jej łuk brwiowy.
6 - Consuela lutuje Loli łokciem w twarz i rozcina Loli wargę.

6

Lola była dokładnie cztery razy silniejsza od Consueli.
-Pożałujesz za ten dres!-syknęła jej do ucha i już miała ją od siebie odepchnąć, gdy ta się zamachnęła.... i blondynka poczuła cios w twarz. Usta.
Dłońmi momentalnie powędrowała do miejsca, które zabolało. Odsuwając palce, zauważyła na nich krew.
-OCIPIAŁAŚ?!-wrzasnęła, odpychając ją.-Będę mieć TOTALNIE po tym ślad!-oblizała wargę i zapłakała z bólu.

- Pierdol się, dresiaro! Wyglądasz w nim jak wyliniały materac! - oszczekała, po czym znów głośno pisnęła, z racji tego że Lola wciąż ciągnęła ją za włosy.
- Wszystko powiem Gabrielle! - ostrzegła, po raz kolejny obnażając swoją wyjątkową dojrzałość. Nie oszukujmy się. Zamachująca się do ciosu Lola zapewne wyglądała jak szarżujący bizon, dlatego też Consuela postanowiła zasłonić swoją twarz, jednocześnie przywalając jej łokciem prosto w zęby.
Upadła na tyłek, kiedy Lola ją odepchnęła, a potem widziała już tylko krew lejącą się z ust Martinez.
Consuela, w głębokim przerażeniu, podniosła dłoń do swoich ust.
- Nie chciałam aż tak! - zapewniła szczerze, po czym również zapłakała.

-Sama jesteś jak wyliniały materac!-zripostowała jej, normalnie jeżdżąc po bandzie.-Ale z ciebie ciota! Nie boję się już twojej siostry!-odkrzyknęła jej, kłamiąc.
Totalnie bała się starszej Ramirezówny. Była taką straszną suką czasami. Jej gniew, foch czy jakikolwiek inny zły nastrój sprawiał, że każdy w biurze chodził jak na szpilkach. Strzeżcie się.. Powiada się, że Charles Mikaelson zniknął właśnie w okresie, w którym to Gabrielle miała PMS.
-Teraz już nawet nie mam argumentu na urodę!-zatupała nogami, piszcząc wysoko, by potem ponownie zapłakać.-Ty mała gnido!-wyzwała ją ponownie, próbując przejrzeć się w ekranie telefonu.-Jestem szkaradnaAaaAAa!

Consuela płakała dalej, brzmiąc trochę jak kwicząca świnka.
- Wyglądasz jakbyś... jakbyś poroniła ustami, o Boże! - zawyła - Wyglądasz tak strasznie obleśnie, nie chciałam ci tego zrobić! - kontynuowała zawodzenie, z trudem podnosząc się z gleby. Dopiero teraz uświadomiła sobie jak bardzo jest wstawiona.
Podeszła chwiejnym krokiem do Loli i położyła dłoń na jej ramieniu.
- Wal! - powiedziała, nadstawiając policzek - Zrewanżuj się! - miała jednak cichą nadzieję, że blondynka okaże się mądrzejsza. No cóż.

Lola opuściła rękę z telefonem i otworzyła szeroko usta.
-CO?!-spytała z niedowierzaniem.-Nie możesz mi mówić takich rzeczy!!!!!-pisnęła.-ZABIJĘ CIĘ!-dodała dramatycznie.
Gdy do niej podeszła, blondynka zzezowała na nią. Kręciło jej się w głowie. Świat trochę wirował.
Z impetem palnęła ją otwartą dłonią w czoło.
-Komar ci siadł. Jestem TOTALNIE mądrzejsza od ciebie i skończę to.-stwierdziła, po czym pacnęła ją jeszcze w prawie ramię. I jeszcze raz w czoło.-MATKO, ILE KOMARÓW!-zawołała teatralnie.

Nieco otrzeźwiała, kiedy Lola uderzyła ją w czoło.
- Lola, ja naprawdę... - zabrzmiała tym razem wyjątkowo poważnie. Nie dane jej jednak było dokończyć zdania, gdyż Lola pacnęła ją jeszcze dwa razy. Consuela nie pozostała dłużna i walnęła jej z otwartej w twarz.
- No kurwa, rzeczywiście! - przyznała z udawanym przekonaniem. Zaraz potem pacnęła jej, nieco mocniej w łeb.
- A to akurat chrabąszcz był.

-Co naprawdę?-spytała, dalej wściekła jak osa.
Ją również mocno otrzeźwiło, gdy dostała z liścia. A chwilę potem w głowę.
-Pożałujesz.-wyartykuowała, zaciskając usta, po czym sama strzeliła jej z liścia w twarz. I potem znowu.
-Nawet te gnidy z Buendii mnie tak nie załatwiły jak ty!-pisnęła, wystosowując kolejny cios.

Zachwiała się na nogach, kiedy i ona dostała w twarz. Zapewne w jej głowie rozbrzmiała piękna piosenka Limahla, Neverending Story, której tytuł idealnie pasował do ciągnącej się bójki dwóch, rezolutnych, średnio trzeźwych, średnio dojrzałych gundzi.
Kiedy Lola przyrównała ją do Buendii, a potem znowu walnęła ją w twarz, Consuela poczuła się znokautowana.
- Dlaczego tak mówisz? - zapytała cichutko i piskliwie, po czym znowu zalała się łzami.
- Tak mi teraz źle, że zaraz się porzygam... - dodała, chlipiąc jak pięciolatek.

Lola oddychała ciężko, kompletnie oblewając test z oddychania, bowiem jej klatka piersiowa unosiła się raz po raz, prezentując jej pięknie wykwitnięte melony, a wcale nie to powinno się unosić.
Mrugnęła, nagle zdziwiona, gdy ta tak nagle zmieniła front.
-No bo... oni tylko próbowali do mnie strzelać i nawet nie trafili, a ty rozwaliłaś mi wargę, co nie?-wytłumaczyła jej cichutko i delikatnie, klepiąc po czubku głowy.
Zmarszczyła brwi i w pierwszym odruchu się odsunęła. Jej dres nie zniesie więcej ciosów. Znaczy barw.
-Eee, może usiądź, co?-przemogła się w końcu, złapała ją za rękę i podprowadziła na murek, by usiadła.-Głowa między nogi. Potrzymam ci nawet włosy, wiesz?-mówiła łagodnie, głaszcząc ją po głowie.

- Nie ja sobie pora... - nie skończyła mówić, gdyż nagle, prosto z jej wrażliwego wnętrza, wielobarwny paw wzbił się do lotu. Rozłożył swe skrzydła w locie, po czym walnął o glebę, tuż pod nogi Loli, gdyż był to tak naprawdę nielot.
Kiedy Consuela się uzewnętrzniła, złapała się za głowę, opierając łokcie o kolana.
- Chcę już do domu. - mruknęła, pocierając dłonią lewe oko, a potem pocierając dłonią prawe oko.

Lola pisnęła, odskakując na bok.
Fuj, fuj, fuj, fuj, fuj!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Krzywiąc się mocno i mając najbardziej żałosną minę, podeszła jednak do niej, złapała ją i pogłaskała po plecach.
-No. Dużo tego nie było.-pocieszyła ją, omijając plamę.-Już idziemy, złotko.-objęła ją w pasie i zapewne zataczając się trochę, ruszyły w drogę.

/zt dom Gabrielle, a potem przyczepa Lali

< - Main street

Rozbity mercedes Smitha podjechał na parking na opuszczonej stacji. Regina wciąż wyła, błagając, by nikt jej nie zabił ani nie zgwałcił. Bała się jak nigdy, szczelnie, że teraz... teraz nie miała pojęcia czy jej ociec na pewno przyjedzie i ja uratuje.
- Boże, Skittles, co teraz? co, gdzie mój tata?!

- Przestań się mazać, dziewczyno. Nic ci nie będzie, dopilnuję tego. Siedź tu. - postarał się ją uspokoić, po czym wylazł z samochodu i otworzył bagażnik, w którym leżała Morgan. Wywlókł ją na zewnątrz i szmyrgnął ją na ziemię.
- Tata zaraz przyjedzie. - dodał w kierunku Reginy.
Skrzyżował ręce na klatce piersiowej, zastanawiając się kim jest ta durna dziewucha, która wykrwawiała mu się pod nogami.
- Robisz w konkurencji? - zapytał dość tajemniczo, po czym zniecierpliwiony zerknął na zegarek z Tweety.

<- Main Street.
Morgan wytrzęsło podczas jazdy. Jednak nie narzekała. Po jakimś czasie zahamowali i słyszała trzaski zamykanych i otwieranych drzwi. W międzyczasie chciała sobie prowizorycznie powstrzymać krwawienie. Mega nie wygodnie, ale może coś jej się udało.
Po czym ujrzała opuszczoną stacje.
- Kurwa nie jestem z żadnej konkurencji. - powiedziała stanowczym i silnym głosem. Kompletnie nie wiedziała z kim ma do czynienia. A obcy akcent mógł zdradzić, ze nie kłamie. Na pewno jeśli mają kontakt z konkurencją wiedzieliby kto mówi z obcym akcentem.

< Appaloosa

Smith wskoczył do samochodu zaraz po tym jak usłyszał płacz córki w telefonie. Pluł sobie w brodę, ze posłał Regine do Old Whiskey; oj jak siebie wyklinał za to! Z tych nerwów ledwo panował nad kierownicą!
Wreszcie, gdy wyjechał z miasta i znalazł się and drodze do Starej - dostał telefon od Skittlesa, który wskazał mu, gdzie ma się dokładnie kierować. Wcisnął gaz do dechy...
Po godzinie od feralnego telefonu Reginy, na parking zajechała czerwona testarossa; ze środka wyskoczył Smith. Nie trzeba chyba opisywać, jak jeszcze bardziej rozwścieczył go widok rozwalonego samochodu.
Z mercedesa wyszła Regina, która od razu pobiegła do ojca. Rzuciła się mu na szyje, mimo bolącej ręki - adrenalina ją tak otumaniła, ze nie zdawała sobie sprawy z tego, jak spuchło jej przedramię. Zapewne niedługo będzie znowu wyć z bólu. 
Smith przytulił córkę, która swoimi łzami zmoczyła mu koszulkę. Pogłaskał ja po włosach i ucałował w czoło, lecz względny spokój minął, gdy dojrzał za Reginą sylwetkę Skittlesa i jakiejś baby.
- Co się kurwa stało?!

Skittles wyciągnął z kieszeni czupaczupsa, który to osłodził mu czekanie na Tony'ego.
- Natknąłem się na ulicy na bójkę, pomiędzy tymi dwoma. - wskazał na Regine, a potem na Morgan.
- Chociaż trudno to nazwać bójką. Ruda nieźle jej wjebała. Pomyślałem sobie, że może pracuje dla konkurencji... - spojrzał z pogardą na kobietę leżącą na ziemi. Najwidoczniej nie wzruszył go jej brytyjski akcent. Bardziej zastanawiało go to dlaczego jest rudą murzynką.
- ...ale takiej idiotki to nikt by nie posłał nawet po ziemniaki. - wzruszył ramionami.

Morgan nie jest Murzynką, tylko jest opalona! Każdemu tak wmawia, nie martwcie się. Angielka siedziała w ciszy. dla niej czas się liczył, ale dla nich już nie. Powinna jednak dać sobie radę, pytanie tylko jak wezwie pomoc, bo wątpi, aby zawieźli ją do szpitala, a telefon jej wyrzucono. Usłyszała słowa tego dredziarza. Oj tak lepiej niech tak myślą, może teraz jej dobrze nie poszło. Może i lepiej, bo jakby jej lepiej poszło, to pewnie nie skończyłoby się na złamanej ręce.
Zareagował tylko śmiechem na tekst o ziemniakach, a co ona ma dalej mówić?

Smith jeszcze chwilę przytulał Regine, by potem odesłać ja do swojego Ferrarri. Gdy dziewczyna weszła do auta, Anthony podszedł do Morgan.
- To rude gówno zrobiło krzywdę mojej córce i rozjebało mi samochód?
Nie czekał na potwierdzenie od Jones'a. Chwycił w dłoń szczękę Morgan i zmusił ja do patrzenia na niego.
- Mam nadzieję, ze masz równie troskliwego ojca co moja Regina, bo inaczej skończysz marnie.

Morgan dała radę wytrzymać spojrzenie tego ponurego mężczyzny. Czuła ból, gdy ten trzymał jej twarz. Poza tym adrenalina podeszła jej dogóry. Nieco szybszy oddech i bijące serce. druga sprawa to była reakcja na jej aktualny stan zdrowia. Angielka wiedziała jedno.. to nie może wróżyć dobrze, bo przecież szybciej się przez to wykrwawi. Nie odpowiedziała swojemu rozmówcy nic, bo jeszcze się pogrąży.

- To jest jakiś, kurwa, żart!
Walnął Morgan w twarz. a potem drugi raz.
I trzecie, żeby było nieparzyście.- Suka rozpierdoliła mi auto, połamała mi pierworodną a ta nic. No kuźwa. Zobaczymy, czy dalej będziesz tak milczeć, jak się pobawimy we dwójkę. Sam, na sam. 
Wyprostował się i rzucił Skittlesowi kluczyki do ferrari.
- Zawieź Regine do lekarza. I jak tylko zauważę rysę na masce, to zrobię ci rysę na życiorysie, rozumiemy się?
- Tato, potnij jej gębę! - Krzyknęła Regina, wychylająca się z czerwonego auta.
- Jasne, pysiu.
Chwycił Morgan za ubranie i znowu zaczął ciągnąc do bagażnika mercedesa.

Skittles chwycił kluczyki od samochodu i poczekał, aż Regina wsiądzie do środka, po czym odjechał.
zt

Morgan się zaczęła nieco bać,a le jak to ona nie dawała po sobie poznać. Wewnętrznie czuła, że jest po pasie w szambie, przysłowiowo oczywiście.Angielka przyjęła na siebie te trzy ciosy. Poczuła ból i raczej starała się tego nie okazywać. Może jej na tym nie zależało, bo takie było jej usposobienie. Po chwili zaciągnął ja znowu do bagażnika.
- Pewnego dnia tego pożałujesz- powiedziała do oprawcy zanim wepchnął ją do bagażnika.

- To się przekonamy. - Warknął i przyłożył Morgan w nochal tak, ze ta straciła przytomność. Opadła bezwładnie w bagażniku i teraz zdana była tylko i wyłącznie na łaskę Smitha...

/zt - > ??