Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

Koksu mówił że mój gnat to przedłużenie fiuta, ale ten aż radiowozem sobie przedłużył.
- Tylko nie pało. Przecie idę do was, mam się już położyć?

2

Najświętszą Panienka z Guadelupe najwidoczniej wysłuchała modlitw Consueli, gdyż Baker tak przygazował, że udało im się uciec przed policją. Przed Gabrielle.

Consuela i Baker zt --->?

A Eva zaczęła po porostu spierdalać jak sarenka. Pijana sarenka. Zygzakiem. Może jej machoniowa skóra pomoże jej się wtorpić jak kameleon w noc.

Niestety, Eva nie przemyślała chyba tego, ze pieszo i w stanie upojenia alkoholowego ma małe szanse na ucieczkę. Także i w nią wycelowano lufy policyjnych strzelb.
- Ani kroku dalej! - rzucił jeden z oficerów, każąc Evie paść na ziemię.

Cooper odrzucił megafon i sam chwycił za glocka. Podszedł do Maro.
- No jakby pan mógł się an ziemi położyć! - krzyknął, podnosząc broń.

- O losie aż wzdrygnąłem się co pan taki agresywny grilla paliliśmy dziewczyny zabawa - puściłem oczko do policjanta, zaraz czy to nie ten ooo tak ten - ja wiem ze pan chce zaimponować - mówiłem klękając przed Cooperem twarz miałem na wysokości jego fiuta, nie noo dobra spojrzałem do góry, - na pewno mam się położyć?

- Jezu Chryste, na glebę jak mówię, dobra? - aż wywrócił oczyma. 
Gdy tylko Maro zrobił jak mówił, Cooper z przyjemnością założył mu kajdanki. 
Reszta policjantów zajęła się innymi bandziorami, którzy za nic mieli sobie prawo i sprawiedliwość!

- Hohoho! Nigdy jakiem czarna-mamba! - i z tym radosnym i pełnym optymizmu okrzykiem padła na ziemię za sprawą czyjejś kurtki, o którą się potknęła.
Z gracją walnęła twarzą o ziemię i już się nie podniosła, bo było jej nagle tak śpiąco i wygodnie.

Za nic mają prawo i sprawiedliwość bo głosowali na patrol obywatelski czy tam platformę.
Jak już mnie tak pieścił swoimi miękkimi dłońmi podniosłem głowę by sprawdzić czy Consuela zwiała. Nie martwiło mnie to że spędzę kilka nocy w pierdlu, a to że ten kark chciał ją zwinąć. Coś było na rzeczy.
- A jak tam stosunki z Gabryielą? Są jakieś? - znowu puściłem oczko gdy wsadzał mnie zapewne do radiowozu.

Lola radośnie przyłączyła się do aresztowania Świętych.
Baker i tak beknie. Choćby za cholerne utrudnianie pracy policji i ucieczkę z miejsca zdarzenia...! Cholera, tylko pewnie nie udowodnią mu nic z tego, co się działo tutaj.
...a co się tutaj działo? Obite mordy, laski w kusych strojach, mnóstwo alkoholu... czyżby Święci urządzili sobie jarmark... świąteczny?

Claus pewnie płakał nad tym, że popełnił rodzicielską klapę, bo jego córka skończy w kryminale... i to pod jego okiem!!
Koksiu zaś dał się aresztować i on pewnie płakał nad tym, że jeśli ci zbóje go nie zabili, to na pewno zrobi to Skittles. Albo Ron! Ale to przecież był jego pomysł by tu przychodzić, tak?!

w pierwszej chwili Cooper czuł się jak dziecko we mgle, ale się opamiętał. Nie da się rozproszyć; chwycił Maro za koszule i zaczął go wpychać do radiowozu.
- Oj, widzisz, jaki ze mnie niezdara!... - powiedział, gdy przywalił głową Maro  drzwi samochodu.
I jeszcze raz da zapamiętania.
- Wsiadaj, pajacu... - zamknął w końcu Salinasa w aucie i sam zasiadł za kierownica.

Już miałem coś powiedzieć gdy jebną mnie o kant drzwi.
- Kurwa - syknąłem - no ja pierdolę moje ucho - co za pojeb.
- Mówią na mieście żeś kawał chuja z ciebie, ale ja myślę ze masz małego ptaszka... - mruknąłem, nawet nie wiem czy słyszał. Gdy wsiad postanowiłem pajacować dalej.
- Ty nie trzaskaj tak drzwiami to nie twój samochód, płace podatki na to, lodówką se w domu możesz trzaskać a tu proszę z szacunkiem.

Odpalił samochód. Spojrzał przez ramię na Maro i zmrużył oczy.
- Wiesz co robię z twoimi podatkami? - zapytał - dupę sobie nimi podcieram, bo akurat mi starcza na srajtaśmę. A teraz morda.

Ron, Lionel, Eva, Maro, Claus i Ennis zostali aresztowani na 48 godzin. Wszyscy zostali przewiezieni do aresztu, skonfiskowano im ekwipunek i pieniądze na czas pobytu na komisariacie.

/zt wszyscy

A Gabrielle nie dawała za wygraną i ruszyła przed siebie, chcąc odnaleźć siostrę.
Nie wiedziała gdzie i dokąd, ale zamierzała przejechać całe miasto wzdłuż i wszerz.

2

Gabrielle widziała w którą stronę uciekinierzy skręcili, więc pojechała za nimi.

4

Dalej nie była pewna czy dobrze jedzie. Musiała działać instynktownie (1) Musiała wybrać losowo, co przyczyniło się do skręcenia w przeciwną drogę. Gabrielle jechała przed siebie, mając nadzieję, że coś wyjdzie z tego jej poszukiwania siostry i Bakera.

Gabrielle wjechała w zupełnie nie tą część miasteczka, co Baker z Consuelą. Jeździła po ulicach, ale nigdzie ani śladu motocyklisty. W końcu przejechała obok kościoła protestanckiego, a dalej był już wyjazd z miasta.

Gabrielle może się wrócić do skrzyżowania i:
1 - skręca w stronę Viva Maria
2,3 - decyduje się sprawdzić osiedle przyczep
4,5,6 - uznaje, że najlepiej, jeśli Bozia ześle na nią łaskę oświecenia i wybiera drogę do kościoła

2

Gabrielle nie miała pojęcia gdzie szukać siostry i Bakera. Mogli być wszędzie! Wściekła uderzyła dłonią w kierownicę i skręciła w osiedle przyczep. Może Sue zaszył się w swoim domu? Ramirez miała nadzieję, że dziad uciekł do swej nory z podkulonym ogonem.
Tam też jednak nie zastała uciekinierów i jeszcze długo krążąc po mieście, w końcu wróciła na posterunek.

zt

/15.04.2013, ranek/

Vega przyjechał zobaczyć, co da się wyciągnąć z tutejszego pobojowiska. Zaparkował vana przy wjeździe na stację i wyszedł z auta. Wciągnął na siebie kombinezon, choć pewnie ślady były tu tak zadeptane, że jeden więcej nie zrobiłby różnicy. Na ręce nałożył rękawiczki i ruszył na ogląd.
Porobił zdjęcia terenu. Śladów butów. Prowizorycznej ladzie z jakichś skrzynek. Więcej śladów butów... Vega zatrzymywał się przy co wyraźniejszych, kładąc przy nich miarki. W końcu doszedł do miejsca wyjątkowo wydeptanego, gdzie piach był bardziej zbity, gdzieniegdzie bure plamy. Vincent sięgnął do walizki i zebrał próbki ziemi zabarwionej brunatną krwią. To będzie cud, jeśli da się coś z tego wyizolować.
Potem zajął się autem. Spisał numery rejestracyjne, zanotował kolejno: wybita szyba od strony kierowcy, wybita tylna szyba, przebite tylne opony. Pogrzebał trochę, by wyciągnąć z nich kule. Jedną znalazł też we wnętrzu auta, wbitą w fotel pasażera. Z kierownicy i klamek ściągnął odciski palców, na ile się dało.
To byłoby chyba na tyle. Wyszedł z zabezpieczonego terenu, rozdział się z kombinezonu, zapakował wszystko i wyjechał na drogę w stronę Old Whiskey.

zt

//z http://www.oldwhiskey.pl/t606p585-bar-viva-maria#32915, południe, 7.05.2013//

Dwa motocykle wypłynęły zza wzgórka na szosie. Zbliżały się do nieczynnej stacji, skąpane światłem słonecznym. Na jednym jechał trzydziestoparoletni mężczyzna, na drugim jakoś z dekadę młodsza kobieta.
Dwa stalowe rumaki śmierci (albo, jakby Seth się wyraził "Zombie Bikerz machines") zajechały na opuszczoną stację. Blondyn postawił motocykl na stopce i zgasił reflektor oraz silnik. Strzelił lekko karkiem i rozejrzał się po okolicy. Był tu już nieraz, żeby odbierać różne 'przesyłki'. Stanął motocyklem pod zardzewiałą wiatą, która dawała jako takie schronienie przed światłem słonecznym. Poprawił skórzane rękawiczki motocyklowe na dłoniach i obrócił się w stronę Consueli, przechylając głowę.

Consuela zapewne robiła za ogon, gdyż jej umiejętności panowania nad taką maszyną sytuowały się obecnie na poziomie pożal-się-Boże.
W każdym razie nie chcąc robić z siebie totalnej sieroty i udowodnić sobie i Clusterowi, że - tak samo jak oni - jest szybka i wściekła, to po drodze nawet przygazowała, dobijając aż do 15 km/h.
Zsiadła z motocykla, czując, że zaraz się porzyga. Chociaż tyle dobrego, że nie narobiła sobie kolejnych rys na swoim nowiuśkim, pachnącym Harleyu.
Polazła za Sethem, rozglądając się za Jimem, który to zaraz miał tu się zjawić.
No i tak jak obiecał - pojawił się. Najpierw jego falujący niczym ocean brzuch, a potem on sam. Wielkie, łyse bydle z brodą prawie do kolan. 200 kilo żywej wagi - oczywiście same mięśnie. Tak na oko był w wieku Bakera. Jego nieprzyjazną środowisku japę opływał papierosowy dym. Na szyi miał zawiązaną bandanę... jednak biorąc pod uwagę jego gabaryty, to zastanowiłabym się czy to nie przypadkiem dywan.
Tak czy siak przyjechał autem. Kiwnął w kierunku przybyłych by podeszli, a sam otworzył bagażnik.
- Cześć, stary. Które cacuszko woła 'tatusiu'? - zarechotał, wywołując niemal tsunami na swoim rozległym oceanie tkanki tłuszczowej.
Co do rodzajów dostępnej broni, którą miał przy sobie Jim: http://www.oldwhiskey.pl/t24-007-spis-broni-i-uzbrojenia .

Seth przywitał się z nim, łapiąc go za dłoń i uderzając dłonią w jego plecy na znak gangsterskiej jedności. Wsunął fajkę w zęby i odpalił ją niedbale, chowając zapalniczkę do kurtki. Spojrzał na Consuelę przelotnie i posłał jej uśmieszek. Motley Crue była ładna, a sam Cluster był ciekaw co z niej wyrośnie. Gruszki na wierzbie, czy śliwki na sośnie? (KULFON, KULFON!).
Gdy Gruby Jim otworzył przed Sethem bramy do nieba, ten uśmiechnął się pod nosem.
- Wszystkie, ale nie stać mnie na alimenty. - rzucił zawadiacko i wziął do ręki glocka. Przeładował, otworzył zamek, przejrzał magazynek.
- Wezmę. dasz mi do tego dwa magazynki i jedne naboje w pudełku...
Wysłuchał ile będzie płacił. Równe 666. Uśmiechnął się znów i sięgnął do kurtki, wyjmując portfel. Odliczył grube dolary i i wsunął mu w łapę.
- Pasi?

- To decyduj się prędko, bo taka jedna, całkiem niezła niunia właśnie mi się rozkłada na wyrku. He, he... - zarechotał rubasznie. W tym momencie zapewne Consuela skrzywiła się z niezbyt subtelnym obrzydzeniu. Pewnie zastanawiała się, czy ta niunia również miałaby problemy z obejściem Grubego dookoła. No i czy przypadkiem nie będzie to ostatnie rozkładanie się w jej życiu, tuż przed fatalnym w skutkach zmiażdżeniem jej na papkę. No, chyba, że wyglądała tak jak on - wtedy być może kiedy zabiorą się do rzeczy, to wywołają trzęsienie ziemi.
Wszystko by było w porządku, gdyby tylko opisane wyżej sceny nie przewinęły się przed oczyma jej duszy w tak wyraźny sposób.
- A teraz spierdalaj, młody. Idź zajmij się czymś pożytecznym - mruknął Jim swoim ochrypłym, przepitym głosem, pakując sobie dolary do kieszeni. Poklepał się jeszcze po brzucholu i wsiadł do auta.

Uśmiech zagościł na twarzy motocyklisty. Schowana w skórzanej rękawicy dłoń klepnęła Jima w ramię.
- Miłego obracania. - rzucił 'okrężnie' Seth i wsunął giwerę za pasek spodni uprzednio wkładając w nią pełny magazynek. Oczywiście zabezpieczoną. Zakrył spodnie koszulką i kamizelką, po czym obrócił się do Consueli.
- To co, Motley, gdzie lecimy? - rzucił, zakładając okulary przeciwsłoneczne z powrotem na oczy.
Cieszył się w gruncie rzeczy że nie wyglądał tak jak Jim. Facet musiał naprawdę nadrabiać grubością... portfela i była to chyba jedyna tusza która mogła sprawić że Sezam się otworzył. Stutonowy Alibaba, fak mać.
Cluster minął Consie i posadził tyłek na motocyklu, zakładając kask. Czekał na jakąś decyzję nie dlatego, że sam nic by nie wymyślił, ale dlatego że chciał dać młodej okazję do robienia czegoś po swojemu, co on mógłby poobserwować. W końcu... wszyscy byli rodziną. Nieco upośledzoną, ale jednak nie trzymali się w piwnicach i nie ruchali robiąc sobie dzieci... Chociaż mogli.