Radio OWWWR

/ 20.09, ranek, przed 7:00

Eb pojawił się na porannej zmianie, nie mogąc jeszcze otrzymać grafika, kiedy ma się pojawiać lub też nie. Otrzymał za to list od fanki i aż uśmiechnął się na widok treści, którą jego oczy ze trzy razy prześledziły w jakimś zachwycie. To oznaczało, że komuś się podobała jego audycja, a to z kolei pocieszało Reynoldsa. W końcu jak nie cieszyć się z tego, że ktoś otwarcie człowiekowi przyznał, iż polubił jego pierwszą audycję? Oby tak było z kolejnymi.
Po ogarnięciu robocizny, którą był następny czas rozmówek, mężczyzna pewnie zjadł sobie śniadanie, korzystając z dobroci serca Curwooda i zrobił sobie jeszcze kawę. Porozmawiał z mężczyzną o tym, że ma jakieś plany, że ma zamiar przez jakiś czas jeszcze mówić o teleskopie, by ludzi do tego zachęcić, jak i do faktu, by zaczęli pomagać.
Pożegnał się i wyszedł.

/zt

/ 23.09, południe

Jools, który lubił swoją drugą pracę, pojawił się w niej. Co prawda, teraz pewnie sobie zrobi nieco więcej wolnego, bo jednak ludzie potrzebują go na JTC, a wożenie to była praca połączona z prawdziwą pasją samego Reynolds.
Niemniej, jak się pojawił w radiostacji to odebrał listy. Eb się zachwycił, pośmiał chwilę, a że miał coś w sobie z Piotrusia Pana to pewnie od razu zaczął odpisywać, a w jednym liście dodatkowo kleić co nieco.
Jak przyszły dedykacje to musiał się spytać kogoś czy Sue to facet, czy kobieta. Niby cztery lata mieszkał, ale większość kojarzył z nazwiska. Po kilkukrotnych upewnieniach mógł wziąć się do pracy. Parę razy milknął, parsknął i zaśmiał się cicho, specjalnie wyłączając mikrofon by nie było tego słychać. Rozgadał się nieziemsko, jak skończył audycję to musiał aż się napić, bo mu zaschło w gardle!
No ale swoje zrobił. Zostawił listy i wyszedł z budynku.

/zt

<- spod domu Julka, 7 X, nadal popołudnie

- Nie no... to już było - Jools na pewno to słyszał. Boże, wtedy był w pracy i niesamowicie był zdziwiony, aż kanapkę w tamtym czasie wypluł. - Następnym razem lepiej wywalić, jak będzie gdzieś monitoring - dodał z uśmiechem.
No... nie dał się namawiać długo, ale jego podejście od razu się zmieniło. Jools nie wiedział jak szybko będą jechać, a poza tym - kobieta za kierownicą. Boże, już widział śmierć, już widział swoje odbicie twarzy w ścianie budynku.
I jak zasiadł z plecakiem, to kto wie może przytulił Consię w przerażeniu, że zginie?
- Ale ty spięta jesteś - stwierdził. - Nie ufasz sobie za kierownicą? - spytał, jak już majaczył im budynek tam, w oddali. - I weź tak nie pędź, co?
20km/h za kobietą to było stanowczo za szybko, jak na zaufanie Reynoldsa.

- A chcesz to tak potraktować? - spytał. - No bo to może być propozycja, nie? - zarechotał, ale nie jakoś obleśnie. To nie był Benton przecież.
- No jak mam nie panikować, jak ty jedziesz, jak byś bała się bardziej tej jazdy ode mnie, no ej, no. Jeszcze mnie nakręcasz - dorzucił dramatycznie, ale jak się zatrzymali to od razu zeskoczył. Po to, by stopami wyczuć grunt i w duchu się cieszyć, że przeżył. Nie chciał zginąć przez kobietę za kierownicą.
- Mam z ciebie zrobić gwiazdę? - rzucił. - Miałaś jakiś pomysł, no nie? - wszedł zaraz za nią, przywitał się, wziął odpowiedź dla siebie, nie wiedząc, że się zachwyci. Chwilę pogadał i mogli przejść do studia.
- I co ty chcesz powiedzieć? Bo ja się mogę przywitać, pięknie, ładnie, ciebie przedstawić i wtedy ty gadasz - stwierdził naprędce. Normalnie znawca i radiowiec w wersji najprawdziwszej. Byleby nie skończył jak poprzedni.

No, chwilę to trwało jak nieco styrany Reynolds ogarniał te wszystkie przyciski i ustawienia, przez moment stojąc nad panelem kontrolnym i zastanawiając się czy nieco podkręcić głośność, ale zasiadł.
Gotów już, by się odezwać. Miał nawet włączony mikrofon, by dało się słyszeć. A tu się nagle Consia odezwała, więc zaraz Jools, który chyba się przestraszył utratą pracy (choć co mu to robi, jak nie zarabia?) i szybko dłonią przesłonił jej usta, choć to, co powiedziała - dało się usłyszeć.
- Dzień dobry, Old Whiskey! - przywitał się, zwracając uwagę na mikrofon. - Bo chyba nie dobry wieczór, jeszcze nie! Przez cały tydzień utrzymywała się taka sama pogoda, więc nie można narzekać na to, że jest aż tak źle. Może nieco chłodniej, ale cieszmy się, że nadal na plusie. Zdziwiłbym się widokiem ośnieżonej pustyni, ale na pewno już dawno byłbym na kuligu. Nie ma jednak czego się obawiać. Globalne ocieplenie nie szarżuje na tyle, byśmy mieli zaraz przygotowywać się w nie wiadomo co, ale! - uśmiechnął się, do siebie i opuścił dłoń z ust Consi. - Mam gościa, niespodziewanego nawet dla mnie, którego usłyszycie zaraz po wysłuchaniu Bonkers.
I tak jak powiedział Jools, wyłączył mikrofon, kiedy tylko muzyka rozbrzmiała. Złapał krzesełko Consueli, przysuwając do siebie.
- Tu mówisz - wskazał na mikrofon. - Od razu po skończeniu piosenki włączam go i jest twoja kolej, kapisz? - spytał, ale z uśmiechem. Najwidoczniej chciał pomóc. - Pamiętaj, by się przedstawić, no nie?
Bo chciał. Dlatego, gdy nagranie zbliżało się do końca, Reynolds dał znać Ramirez, by się przygotowała i włączył mikrofon.

...i popłynęła aż za bardzo, no ale Jools nie miał zamiaru przerywać. Nie będzie chamidłem, które może stracić pracę. Słuchał tego, co ma Consuela do powiedzenia. Dobra, załamał się nieco, kiedy powiedziała o tej seks-audycji, przy czym dałoby się słyszeć, że jebnął się w policzek. Dla załamania czy rozbudzenia - trudno powiedzieć.
Już-już cieszył się tym, co słyszał o dobrej muzyce, będąc pewnym, że faktycznie poleci disco, a nie... nie wiadomo co. Dla Joolsa było to nie wiadomo co i nie wiedział jak zareagować, więc mindfuck na jego twarzy nie powinien był zdziwić Consueli.
Wyłączył mikrofon, kiedy leciał Aoki na krótkiej przerwie.
- Bądź, e, mniej bezpośrednia - poradził. - Jaki miałaś pomysł na audycję? - spytał i dał znak, że teraz to on mówi. Włączył mikrofon.
- Co prawda to nie jest disco, do którego się przyzwyczailiśmy, bo jednak ma inne brzmienie, ale że ja się różnię o jedno pokolenie od Consueli to nie ma co mówić. Jakie lata, takie disco, no nie? Tym bardziej pozwolę sobie zanucić, że dla ciebie, Consuela, to the prime time of your life, no nie? A co za tym idzie - niech poleci Daft Punk, The Prime Time of Your Life
I wyłączył mikrofon po swojej wypowiedzi.

- Nie, nie słucham takiej muzyki. Wiesz, disco, funk, boogie-woogie - pokiwał głową z powagą. - Trzeba się bawić, a nie jakieś wubwubwub - uśmiechnął się. - Co kto lubi - dodał, wzruszając ramionami.
- Ehehehe, no wiesz - Jools poprawił się. - Magia - powiedział, robiąc dokładnie taki gest, jak w linku po lewej stronie. Nic dziwnego, mógł się tym szczycić (byle nie szczytować, bo to działka Baby i Billy'ego w studiu).
Przewrócił oczami rozbawiony, by dalej słuchać tego, co Consia ma do powiedzenia. Och, na pewno czuł się podniesiony na duchu, choć nie raz i nie dwa przyznawał się do tego, że mimo 4 dekad na karku czuł się znacznie młodziej. Jedynie muzykę preferował starą, ale to jego widzimisię. Tak samo z autami.
Wczytał się po chwili w list, który otrzymał od fanki i był zachwycony. Uśmiech znacząco się poszerzył na twarzy Reynoldsa, a ten zaraz schował treść do portfela, by później odpisać i przy następnej audycji (o ile nie straci pracy) go zanieść.
- Jezu, jaka ty głupia jesteś - parsknął, gdy wyłączono mikrofon na czas Beatlesów. - To nie jest piosenka mojej młodości, ale faktycznie masz sporą zmarszczkę. Od myślenia, ehe, też mam, patrz - wskazał, ale u niego było to mniejsze. Pewnie dlatego, że nie myślał tak często.
Włączył mikrofon, gdy była jego kolej.
- No tak, tak. Wyszło teraz na to, że jestem wampirem czy korzystam z jakichś kremów odmładzających lub stopujących pojawianie się zmarszczek, ale nie ma co się obawiać. Życia dodaje radość i optymizm oraz dobra zabawa. Taka recepta jest najlepsza, no i niby zdrowa dieta, ale jakbyśmy mieli na tym bazować to byłoby źle. Nie najadłbym się, ani trochę. Wracając, pozwolę sobie sprywatyzować, póki Consuela ogarnia wszystkie przyciski tutaj... Boże, tylko nic nie ruszaj... Kolejny list od SF. Nawet nie wiesz jak mnie to cieszy, że znowu widzę wiadomość od ciebie, naprawdę! I czemu lepiej, że nie rozpoznałaś? Aż tak źle nie wyglądam. Zgódź, Consuela - w tym momencie Jools szturchnął Ramirez łokciem w bok, by się odezwała. - Przyznam też, że możesz mnie spotkać na następnym kursie, z pierwszej pomocy bodaj. Muszę się nauczyć, zanim przyjdzie Halloween, na którym będę jako ratownik, eheheh. I wtedy mogę ci prywatnie odpowiedzieć na to, co napisałaś w liście, choć i tak dostaniesz odpowiedź. Zatem, dedykacja dla ciebie, SF...
Daft Punk, Something About Us

Tak naprawdę to Noah go niesamowicie rozbawił. Jeszcze bardziej reakcja Consueli. Nic więc dziwnego, że kiedy ona zaczęła gadać to dało się słyszeć w tle śmiech Reynoldsa.
- Na pewno poznają po tej audycji - wtrącił się w jej wypowiedź, dając mówić dalej. Przyszedł jednak czas na to, aby zakończyć audycję, o czym Jools dał znać Consi, która zaczęła mówić.
Przysunął się do mikrofonu, kiedy nadeszła jego kolej.
- Nie martwcie się. Jeśli będzie gość to was poinformuję albo zrobię niespodziankę. I nie bójcie się o zabicie Consueli, nie mam zamiaru tego robić... Chociaż... - spojrzał wymownie na dziewczynę. - E, nie, nie zabijam, serio.
Kończymy dzisiaj z innym akcentem i mam nadzieję, że ta audycja wam się podobała.
Mówił dla was Jools Reynolds, razem z Consuelą jako gościem radia OWWWR.
I tak też zakończył audycję, wyłączając mikrofon, ale przedtem puszczając Daddy Yankee, Gasolina.
Spojrzał na Ramirez z powagą.
- Yaaaay, piąteczka, świetnie poszło - wyciągnął dłoń, aby faktycznie przybić piątkę. - Jak stracę pracę to będzie gorzej, ale teraz jestem cholernie głodny i wiesz... musisz mnie odwieźć - uśmiechnął się do dziewczyny.

/ początek, południe, 11.10.2013 r.

Jools przyjechał do radiostacji, żeby wypełnić swoje obowiązki. Mężczyzna przywitał się, wziął kolejny list i uśmiechnął, widząc podpis SF. Co prawda, to było dość ciekawe, by tak wymieniać korespondencję.
Mężczyzna zasiadł w studiu, wcześniej przygotowując się do tego, aby wygłosić audycje. Co prawda, skrócił ją nieznacznie, bo nie widział sensu, aby mówić o jednej rzeczy parokrotnie, choć i tak uwielbiał się powtarzać. Niemniej, spędził trochę czasu w radiostacji, spełniając swoje obowiązki jako stażysta, który nic nie zarabia. Nie bolało go to, wbrew wszelakim pozorom i innym podejściom ludzi w dwudziestym pierwszym wieku.
Po ogarnięciu całej audycji, krótkiej rozmowie z pracownikiem, Jools opuścił te miejsce i skierował się w swoją stronę.

/zt

Jools po wczorajszej wizycie w Appaloosa musiał odpocząć, odprężyć się w jakimś stopniu. Zwłaszcza, że zapragnęło mu się po raz kolejny gadać do mikrofonu w studiu, w przerwach między kawą, a żarciem. Wydawał się nawet tym niesamowicie zadowolony.
I nie miał z tym problemu, aby to wszystko ogarnąć, aby zaczęło się to prezentować. Gorzej, że wiedział, że jak wróci do siebie to będzie skazany, by mieć do czynienia z serwalem. Boże, powinien coś o tym zwierzęciu poczytać, bo niedługo zacznie kombinować i wychowywać jak psa.
Z zamyślonym wyrazem twarzy, opuścił studio i pojechał w swoją stronę.

/zt