Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

Niby miał zamiar szybciej przybyć do Vivy, aczkolwiek wiadomość tekstowa od Connora, aby spotkali się wieczorem była bardziej zastanawiająca. Toteż trochę czasu William wlókł się po miasteczku, bez jakiegokolwiek celu. Dopiero wtedy, gdy nadchodziła odpowiednia pora dnia, Parker pojechał w stronę baru, przed którego wejściem zatrzymał swój motocykl. W oczekiwaniu na Estmana odpalił papierosa i patrzył to na wejście, to na drogę.

No tak. Chcąc mieć dobrą reputację i być poważanym w swoim zawodzie, nie mógł być osobą spóźnialską. Jak mu się zdarzało, że może się spóźnić - zawsze informował na tyle wcześnie, by potem nie musieć wysłuchiwać pretensji, że ktoś już był i czekał na niego.
- Cześć, cześć - skinął, rękę podał, a potem wsunął do kieszeni spodni, podnosząc się z siedzenia i przeszedł kilka kroków. Zainteresowany podjętym tematem, spojrzał na Connora, unosząc brew i czekając na rozwinięcie.
- Jak dobrze pamiętam to każda kobieta ma jakieś swoje fanty pochowane w niektórych miejscach, fajne czy nie - wzruszył ramionami. - Czasem naprawdę warto co nieco zapamiętać, ale kiedyś któraś z dziewczyn mówiła, że coś jest. Nie wsłuchiwałem się - wypuścił dym.
- Chcesz poszukać, ta?

- Gorzej jak trafisz na coś, co ci się nie spodoba - rzucił z nikłym rozbawieniem, patrząc na towarzysza. - Możliwe też, że będzie na zapleczu. Trochę dziewczyn do ogarniania ma teraz.
Na pytanie o wgapianiu się w cycki Betty, Will odpowiedział kulturalnie:
- Spierdalaj.
Oczywiście z uśmiechem. Gdy weszli do środka, Parker zmarszczył brwi w chwilowym zdziwieniu. No cóż, nie spodziewał się, że aż tyle osób nie będzie miało siły, aby znaleźć się w barze. Betty też nie dostrzegał, więc na razie sytuacja przedstawiała się naprawdę dobrze.
Zamiast jednak podejść do baru, to najpierw Parker skierował się do stołu bilardowego, spoglądając na Gigi, z którą się przywitali.
- Mało ludzi - powiedział do Connora, a gdy dziewczyna poszła do na zaplecze, to nie czekając dłużej, skierował się w stronę schodów, coby wejść na górę.

Chcąc uciec od tego, by Connor go czasem nie popchnął za mocno (przez co wybiłby ząbki!), wszedł na górę, wspinając się co dwa stopnie schodków. Jako że nie było też za dużo miejsca by się odsunąć to Parker nacisnął na skrzydło drzwi lekko, nie dostrzegając zamka. Szkoda tylko, że od razu uderzył w niego ten cały kurz, jak i zapach perfum.
- Ja pierdole - schował chwilowo nos w rękaw, nie chcąc w końcu kichać na tyle głośno, by kogoś tutaj przywołać.
Rozejrzał się po pomieszczeniu, uważając przy tym, aby czasem nie przywalić w sufit. No, chyba że strop był dosyć wysoki, to szedł na tyle ostrożnie, by niczego nie przewrócić. Spojrzał na parę plakatów, które na spokojnie raz jeszcze można byłoby powiesić na dole, gdyż dają pewien efekt oraz na sprzęt, który powinien znaleźć się u Canizasa. Dopiero szafa i stojące obok pudło faktycznie zainteresowało księgowego.
- Co sprawdzasz? - spojrzał na Indianina, odwracając się więc bokiem w jego stronę.

Parker kiwnął i skierował się do szafy, otwierając ją. Kolejny kurz i dosyć ciężki zapach sprawił, że znowu księgowego zaswędział nos. Nie odsuwał jednak tej jednej ręki, drugą przekładając rzeczy; choćby czarny worek odłożył na bok, a potem wyciągnął wszystko, co było na dole szafy. Może ma ona jakieś podwójne dno? Jeśli nie, to najwyżej zobaczy czy coś jest na szafie i skończy w grzebaniu w pudle, którym zajmował się Connor.
- Znalazłeś coś?

41

- W takich zazwyczaj najwięcej się znajdzie - mruknął pod nosem. Na tyle jednak głośno, że Eastman spokojnie mógł go usłyszeć.
Parker przesunął dłonią po całym dnie szafy, natrafiając na szkatułkę, która była interesująca. Dobrze pamiętał, że najciekawsze rzeczy zazwyczaj znajdują się na samym dole szafy albo i za nią, kiedy ktoś zrobi dodatkowe pomieszczenie!
Will przykucnął, oglądając szkatułkę, a dostrzegłszy zabezpieczenie uniósł brwi. To było jedno z gorszych, bo było wiele kombinacji. Niemniej, spróbować może, a najwyżej potem da towarzyszowi by ją zniszczył, jeśli jemu się nie uda, no nie? Chwilę pogłowił, pomyślał, choć liczby były pierwszymi lepszym, ale i tak dobrze mu poszło, skoro zaraz usłyszał charakterystyczne kliknięcie. I co go tam czeka?