Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

Brightwood syknął z bólu lądując prosto na stole. Był teraz workiem treningowym w rękach tego mięśniaka, który zaraz mu sprzeda porządną łapę w twarz.
- Ojapskmadw... - Cokolwiek Zach mówił, raczej za dobrze nie było. Było fatalnie. - A gdzie kurwa sprawiedliwość? - ryknął na Sama potrząsając głową, uchylił się w bok.

William, zignorowany, machnął na gównażerię i psa, który się zajął swoją robotą, następnie podchodząc do baru. Stanął koło Connora i nie odezwał się. Odpalił natomiast papierosa i podsunął Eastmanowi paczkę.

Jako że żadna z dziewczyn nie stała w pobliżu, Parker sam sięgnął po piwo i otworzył je, pociągając porządnego łyka.
- Jesteś zbyt nerwowy, by coś takiego użyć - odparł, spoglądając na Indiańca i odpalił papierosa. - Życzę powodzenia. Może kiedyś ci się to uda - dodał na pocieszenie, opierając się o ladę baru i zaraz zmarszczył brwi.

- Jak zawsze - odparł, unosząc brew. - No wiesz - spojrzał sugestywnie na jego mięśnie. Jeden myślał, drugi działał, hehehehe.
- Ta, najprędzej tabletki nasenne skruszyłem. Nie mam co robić tylko bawić się w kręcenie szlugów - mruknął, zapijając swoje słowa alkoholem. - Może moje towarzystwo na ciebie tak działa - zaśmiał się, patrząc na Eastmana.
Następnie spojrzał na drzwi od zaplecza.
- Co się tam dzieje? - tyle dekoracji i pysków tam latało, że nie dało się zauważyć perfekcyjnie. A szkoda.

- Mi nie musisz o tym mówić, ja od zawsze o tym wiedziałem - uśmiechnął się cwaniacko, by dopić nieco alkoholu i ruszyć do tych drzwi. Spojrzał na dobijającą się Betty.
- Jak oni długo tutaj siedzą? - spytał i nie czekając na odpowiedź, sam uderzył raz; po prostu mocniej. Bawić się nie będzie w pukanie.