Przychodnia

First topic message reminder :

Witaj w Świątyni Zarazków, istnym niebie chorób przenoszonych drogą kropelkową i największym zbiorowiskiem młodocianych z chorobami wenerycznymi – przychodni! Pokryty graffiti błękitny budynek mieści w sobie dwa gabinety lekarzy ogólnych. Jeśli oni nie będą w stanie ci pomóc, skierują cię do specjalistów; w Old Whiskey znajdują się aktualnie gabinety ginekologa, okulisty, laryngologa i dentysty.
Przy przychodni działa również mała klinika z izbą przyjęć, do której trafiają ludzie z ranami postrzałowymi, pocięci nożem, czy krwawiący przez inne niefortunne przypadki – po powierzchownym zajęciu się raną poszkodowani zawożeni są niezwłocznie do szpitala w Appaloosie. Lekarze tu pracujący wydają się być pozbawieni radości życia, lecz co się dziwić – ich pacjenci nie należą do najczystszych, czy najkulturalniejszych. Jednak żeby się u nich leczyć trzeba mieć wykupione ubezpieczenie, dostać je z pracy, lub słono zapłacić – opieka zdrowotna w Stanach jest bowiem odpłatna. I to wysoce.

Każda osoba legalnie zatrudniona jest ubezpieczona i może korzystać z usług przychodni.
Jeśli chcesz się ubezpieczyć prywatnie musisz jednorazowo zapłacić 5000$
Jeśli nie posiadasz ubezpieczenia, ceny za konkretne zabiegi/leczenie są ustalane indywidualnie przez MG. Rachunek będzie wysyłany na pocztę leczonej postaci po jej wyjściu z przychodni/kliniki.

Carmalita z zadowoleniem wysłuchala Elisabeth. Gdy zauważyła, że ta się zbiera do domu spojrzała na zegarek. Już powinna być w domu! Pożegnała się z szefowa i biegiem pobiegła do pokoju peilegniarek, by zabrać rzeczy i wybiec z przychodni.
<zt>

Roberts też pozbierała swojej rzeczy. Pozbyła się kitla. Założyła żakiet i wyszła z przychodni. Słowo daję po dzisiejszym dniu bierze gorącą kąpiel z bąbelkami a potem będzie leniuchować.

zt

/ 10.07.2013 początek.


Seth pamiętał o tym, co miał zrobić. Jakkolwiek nie chciałoby mu się samemu zmieniać opatrunku i pewnie by to olał, tak nie miał żadnych oporów przed pojechaniem do przychodni. Może fakt że zajmie się nim kobieta go zachęcał... Kto wie.
Czarny motocykl pojawił się na ulicy, zawinął przy krawężniku i zgasł. Motocyklista zdjął kask. Nie miał barw Świętego na sobie, tylko biały t-shirt z Saints Crew na plecach.
Okularów nie zdjął, spodnie spuszczone dość nisko poprawił i ruszył do przychodni.
Wszedł do środka, uśmiechnął się lekko do recepcjonistki, stając przy biurku.
- Witam. Ja do Doktor Roberts. - patrzył przez ciemne okulary na kobietę.
Potem zesłano go na krzesło w poczekalni pod gabinetem i tam się usytuował, gapiąc się na przechodzących lekarzy.

Elisabeth już prawie kończyła swoją zmianę. Na szczęście dzisiaj obyło się bez dziwnych przypadków i kajdanek na nadgarstkach. W sumie po wczoraj zostały jej tam lekkie obtarcia ale wiedziała, że za kilka dni nie będzie po nich śladu, chociaż nieprzyjemne wspomnienia pewnie jeszcze długo będą jej towarzyszyć.
- Proszę.- zawołała kolejnego pacjenta. Na jej twarzy błąkał się uprzejmy uśmiech z jakim wszystkich w tym progu witała.

Motocyklista podniósł się ze skrzypiącego krzesełka. Skojarzyłoby mu się ono z Polską, gdyby kiedykolwiek w niej był. Nie był jednak. W ogóle w placówkach służby zdrowia bywał bardzo rzadko. Głównie dlatego że większość obrażeń które przyjmował pochodziły albo od noży, albo od wystrzałów z broni... w każdym razie wszystkie obrażenia były raczej... nielegalne.
Stanął w drzwiach i uśmiechnął się do pani doktor, zdejmując okulary.
- Dzień dobry, pani doktor. - wszedł do środka, zamykając drzwi za sobą. Stanął przed nią w tej swojej białej koszulce, bojówkach i najaczach. Cóż, taki był.

- Dzień dobry.- uśmiechnęła się na widok Setha. Prawdę mówiąc nie wierzyła, że pojawi się u niej w przychodni tak jak i nie podejrzewała by pamiętał o zaproszeniu na drinka. Obrzuciła go szybkim spojrzeniem i zarejestrowała brak kurtki, który skwitowała tylko lekkim uniesieniem brwii. Niezbyt częsty widok.
- Zakładam, że przyszedłeś na zmianę opatrunku.- podniosła się zza biurka. Lekarski fartuch odchylił się pokazując, że tym razem jest w dopasowanych spodnaich i błękitnej koszuli. Włosy miała upięte w grzeczny koczek. Na jej stopach jak zawsze były ukochane szpilki, bez nich pewnie by mężczyźnie do ramienia sięgała.
- Zapraszam.- gestem wskazała mu kozetkę.

Usiadł posłusznie przyglądając się istocie kobiety wyłaniającej się zza fartucha. Uśmiechnął się do niej delikatnie i wystawił rękę, patrząc na nią z dołu.
- Nie tylko po to przyszedłem, bo w sumie jest już późno, a coś mi obiecałaś. - puścił jej oczko, przyglądając się jej. Przez końcówkę rękawa wyziewał tatuaż, który niknął gdzieś pod nim. Kobieta mogła teraz zauważyć też kilka różnych blizn na ręce różnego pochodzenia. Nie próżnował w swoim życiu...

Beth sięgneła do szafki po wszystko co jej może być potrzebne i położyła to na małym stoliczkuz kółeczkami, który bez problemu mogła przesunąć w stronę kozetki. Założyła lateksowe rękawiczki i pochyliła się nad mężczyzną. Chyba jedyna okazja dla niej by móc popatrzeć na niego z góry.
Delikatnie zabrała się za odwijanie bandarza ale przerwała tę czynność słysząc co powiedział. Lekko przechyliła głowę.
- Szczerze mówiąc, nie sądziłam, że będziesz o tym pamiętał.- zerknęła na jego twarz a potem wróciła do opatrunku.
- Ciekawy tatuaż.- skomentowała a o blizny nie dopytywała choć ciekawiło ją skąd je miał. Zwłaszcza tę na twarzy, która nie szpeciła a raczej dodawała jej charakteru.

- Hah, dzięki. Chociaż tutaj widać jedynie skrzydło. - opisał. - Choć jeśli pani każe, mogę pokazać całość. Może to pomoże pani ocenić stan rany co do reszty ciała. - uśmiechnął się lekko, patrząc na nią z dołu. - i pamiętam. Może nie należę do najbystrzejszych, ale pamięć mam nienajgorszą. - wyjaśnił i spojrzał na swoją ranę od poparzenia. No, chyba nie było tak źle.
Elisabeth mogła tez zauważyć że gdy mężczyzna się uśmiecha, jego blizna na twarzy delikatnie się wygina.

- Kazać nic nie każę, ale z chęcią obejrzę w całości.- roześmiała się. Jak widać blondyn nie miał problemów z wyskakiwaniem z ubrań. W każdym razie ona chętnie by obejrzała cały tatuaż.
- Kiedyś też myślałam o tym by sobie coś wytatuować, ale...- lekko wzruszyła ramionami, jakby mówiąc, że było minęło, choć czasami nadal ją taka myśl nachodziła. I pewnie na tym się tylko skończy. Przez cały ten czas zajmowała się ręką mężczyzny. Dotyk dłoni miała delikatny ale pewny.
- Ok nagana przyjęta.- roześmiała się po jego słowach o pamięci.- Po prostu myślałam, że niezbyt poważnie to potraktujesz ale z przyjemnością dotrzymam słowa.- przenisła wzrok z ręki na twarz.
- Oparzenie ładnie się goi. Za dwa trzy dni będziesz się mógł pozbyć bandaża.- dokończyła pracę, zsunęła rękawiczki i wyrzuciła je do kosza a sama ruszyła by umyć dłonie.

Uśmiechnął się lekko patrząc na nią.
- Skoro tak... - zdjął koszulkę płynnym ruchem pokazując tatuaż w okolicy obojczyków przedstawiający czaszkę na poziomie środka klatki piersiowej, ze skrzydłami rozpostartymi, sięgającymi ramion. To właśnie te pióra wysuwały się zza rękawów.
Pani doktor mogła też zauważyć dwa tatuaże na plecach mężczyzny, jeden wyżej, gdzieś na poziomie łopatek, przedstawiający czaszkę ze skrzydłami z nagłówkiem "Hells Angels", a poniżej jego tatuaż z logo Świętych. Mówiło to sporo o jego historii. Poza tym kobieta mogła też zauważyć bliznę na brzuchu, na poziomie żeber z prawej strony. Była dość głęboka i najwyraźniej stara.
- Cóż, ja robiłem sukcesywnie.
Kolejnym tatuażem który mogła zauważyć były dwa karabiny maszynowe na piersiach i napis Marcus na lewej.
Mężczyzna siedział swobodnie podążając wzrokiem za kobietą.

Przez chwilę przyglądała sie tautażom zdobiącym ciało mężczyzny. Wyciągnęła dłoń i lekko przejechała palcem wzorze piór na skrzydłach. Tatuaż robił wrażenie. Ciekawa była co spowodowało zmianę jednego klubu na drugi i nie byłaby kobietą gdyby nie zaintrygowało ją imię wytatuowane na piersi. Kto wie może nawet kiedyś uda się jej tego dowiedzieć, może jak pójdą na tego drinka.
- Robią wrażenie.- uśmiechnęła się komplementując tatuaże.- Ale widzę, że śmierci spod kosy też się wywinąłeś.-tym razem przejechała palcem po bliźnie. Tyle razy widziała ten rodzaj blizn, że mogła sobie tylko dopisać historię.
Usiadła przy biurku by uzupełnić kartotekę i po chwili miała wszystkie sprawy pozałatwiane. Mogła się pozbyć kitla i stetoskop odłożyć do torby.

Seth naciągnął koszulkę na siebie i spojrzał na panią doktor.
- Nic takiego właściwie. Po prostu, życie, znaczniki historii. - wyjaśnił dość ogólnikowo, podążając wzrokiem za panią doktor.
- To co, da się pani wyciągnąć na dobre whisky? - zapytał, nadal, teraz bardziej dla żartu mówiąc do niej per pani. Ręce splótł ze sobą opierając je o kolana i czekał na... werdykt...

- Dosyć barwna ta historia co?- spojrzała mu prosto w oczy. Oczywiście nie domagała się odpowiedzi na ten temat. Sama pewnie by się powstrzymała od opowiadania gdyby nie miała pewności czy może komuś zaufać.
-Właściwie skończyłam już pracę a wczoraj miałam koszmarny dzień, więc myślę, że whiskey w miłym towarzystwie jest doskonałym pomysłem proszę pana.- odpłaciła mu tą samą monetą. W jej oczach pojawiły się wesołe błyski.

Jego szare oczy błysnęły podobnym refleksem co oczy pani doktor.
- Miłe towarzystwo i ja to chyba pojęcia niebliskoznaczne - uśmiechnął się lekko i wstał, rozprostowując kości. Rozciągnął kark, aż kości mu strzeliły.
- Zastanawiam się tylko czy to byłoby wielkim nietaktem gdybym od razu zaprosił do siebie, bo tam mam moją whisky. Chyba że preferujesz jakiś zadymiony bar. - wzruszył ramionami, z uśmieszkiem, bo w sumie burdy awanturnicze w barach mu nie przeszkadzały a był prawie pewien że w taki piękny dzień by na to trafili.

< - bar Viva Maria!

Po przychodnię podjechała karetka; medycy wyciągnęli nosze z nieprzytomnego Smitha i skierowali się na izbę przyjęć. W połowie drogi mężczyzna się ocknął.
Chciał oczywiście uciec, ale niestety - był zbyt obolały, by w ogóle się podnieść, a co dopiero sprzeciwiać i wyszarpywać lekarzom.
- Ja pierdolę, zabiję go - wysyczał Smith, lądując na ostrym dyżurze.

Autumn wciąż zaniepokojona o stan zdrowia Smitha zadreptałą do przychodni. Jak nie, to moze sobie jakieś badania zrobi czy cos. Dokulała się do srodka i podeszła pewnie do recepcji, żeby spytać czy o tego pobitego męzczyznę i czy może go zobaczyć.

Pielęgniarka stojąca za ladą w rejestracji przejrzała papiery. Żując głośno gumę wyskrobała coś na jakimś formularzu.
- Eeem, no, odzyskał przytomność teraz go zszywają. Potem rentgen... no ale trzeba będzie ten, na tomograf zawieźć do Appaloosa, ale trzeba sprawdzić cczy jest ubezpieczony... a pani co, rodzina?

- No tak, ale daleka, piąta woda po kisielu, ale chciałam go zobaczyć - zaczęła pewnie. W końcu na coś się ma tę umiejkę. Gorączkowo zastanawiała się jak Smith ma na imie.

70

- Wie pani, tam dalekie kuzynostwo, co to sie widzi tylko na zjazdach rodzinnych i ja córka no i akurat tutaj przyjechałam na trochę, wróciłam w sumie i jak go takiego zobaczyłam to teraz się martwię. Wie pani, ja w ciązy to nie mogę się stresować, a tu tyle stresu, że aż mnie brzuch boli, to bym go wolała zobaczyć jeszcze, bo co ja matce powiem? Bo na pewno bedzie pytać i wie pani jak to jest... - chyba zagadała recepcjonistkę na śmierć. Ael zadziałało!

- Jezu, dobra... - warknęła i rzuciła Autumn portfel Smitha, który ten miał przy sobie.
- Pani poczeka, dam znać jak ten, będzie można wejść - prychnęła od niechcenia i odeszła na izbę, by sprawdzić w jakim stanie jest pacjent.

Zadziałało! Usiadła z portfelem w ręce i - jak się można było spodziewać - zaczęła w nim grzebać. Może coś ciekawego tam będzie? Oczywiście nie pieniądze, jakby swoich nie miała to mogła powiedzieć Maro, więc to ją nie interesowało.. Oparła ręce na brzuchu i grzebała po wszystkich kieszonkach i zakamarkach.

Oczywiście, ze w środku były pieniądze. I to nie mało, bo koło 3 tysięcy dolarów w gotówce. Ale jeśli Autumn to nie interesowało, to zapewne skupiła się na innych rzeczach.
Mnożnik na spostrzegawczość, próg 30. Jak przekroczysz, zwracasz uwagę na zdjęcia córek Smitha, jedno, gdy miały koło 8-10 lat, drugie - aktualne.
Jeśli nie przekroczysz, to nie przyglądasz się fotce, tylko szperasz dalej.

26

No dobra. Trzy koła to nie jest mało, ale nie bedzie go okradać, nie? Przecież mu odda ten porftel i bedzie wiedział że coś ubyło. No mogli go zawsze okraść po drodze, zanim do niego dotarła, ale nie bedzie ryzykować. Zdjęcie nie przykulo jej uwagi więc szukała dalej.