Kosciół i świetlica

First topic message reminder :

Zwykle tak bywa, że kościół jest jednym z okazalszych budynków, nawet jeśli reszta miasta jest zaniedbana. Podobnie jest i w tym przypadku. Nie jest może bardzo duży budynek, ale za to wybudowany z jasnej cegły, wyróżniającej się pośród monotonnej zabudowy Old Whiskey.
Na przedzie znajduje się wieżyczka, do środka prowadzą schodki i dwuskrzydłowe drzwi. Wnętrze jest dość skromne, jedyną ozdobą są witraże w oknach i oczywiście okazały krzyż nad ołtarzem.
Przy kościele stoi drugi budynek wybudowany na tę samą modłę (poza wieżyczką). Tutaj na parterze mieści się świetlica dla mieszkańców miasteczka, - głównie dzieci i ludzi starszych, ale wszyscy są mile widziani. Na piętrze znajduje się plebania.

Na świetlicy można korzystać z czytelni książek i magazynów, obejrzeć telewizję, lub zagrać w różne gry towarzyskie, m. in. warcaby, szachy czy brydż. 

---

WARCABY/SZACHY

1. Gra przeznaczona dla dwóch POSTACI - z czego jedną może być NPC.
   
2. Gdy gracze dobiorą się w pary, rozpoczyna się grę. Jeden MECZ ma 3 TURY. Każda tura to rzut kostką na INTELIGENCJĘ (może być wspomagana logiką).
   
3. Wynik rzutu kostką podstawiamy do wzoru na mnożnik: (Cecha) + k6*5
   
4. Osoba z pary, która ma wyższy mnożnik WYGRYWA TURĘ i dostaje 10 punktów. 
   
5. Mecz wygrywa osoba, która wygrała najwięcej tur - zdobędzie najwięcej punktów. 
   
6. Rozpisanie meczu (sposób pisania) zależy jest od graczy - jak im wygodnie. Ważne, by było w postach zaznaczony wyniki mnożnika i punktacja. 
   
7. Grę w warcaby można rozgrywać dowolną ilość razy (nie ma ograniczeń co do ilości meczy)
   
8. Grę w warcaby można wpisywać do DZIENNICZKA UMIEJĘTNOŚCI.
   

BRYDŻ

1. Gra przeznaczona dla CZTERECH POSTACI - w meczu mogą brać udział NPC.
   
2. Gdy gracze dobiorą się w czwórki, rozpoczyna się grę. Jeden MECZ może mieć  3 bądź 5 TUR - gracze na początku gry sami decydują jak długi chcą grac mecz. Każda tura to rzut kostką na INTELIGENCJĘ i SPOSTRZEGAWCZOŚĆ (może być wspomagana LOGIKĄ).
   
3. Wynik rzutu kostką podstawiamy do wzoru na mnożnik: (Inteligencja + spostrzegawczość) + k6*5
   
4. Osoba z grupy, która ma najwyższy mnożnik WYGRYWA TURĘ i 40 punktów. osoba z drugim wynikiem - 30, osoba z trzecim wynikiem - 20, a gracz z najmniejsza ilością punktów - 10.
   
5. Mecz wygrywa osoba, która zdobędzie najwięcej punktów po wszystkich turach. 
   
6. Rozpisanie meczu (sposób pisania) zależy jest od graczy - jak im wygodnie. Ważne, by było w postach zaznaczony wyniki mnożnika i punktacja. 
   
7. Grę w brydża można rozgrywać dowolną ilość razy (nie ma ograniczeń co do ilości meczy)
   
8. Grę w brydża można wpisywać do DZIENNICZKA UMIEJĘTNOŚCI.
   

UKŁADANIE PUZZLI


W świetlicy można też relaksować się układając puzzle. Dla każdego rodzaju układanki jest osobny próg dla mnożnika.
By zaczął układać puzzle, należy wybrać najpierw typ układanki, potem rzucić kostka na mnożnik: Spostrzegawczość +inteligencja+ k6*5. Jeśli przekroczysz próg przypisany do danej układanki – składasz całe puzzle.

Rodzaj puzzli	próg
50 kawałków, Królewna Śnieżka i Siedem Gnomów	50
60 kawałków, Śpiąca Królewna	60
100 kawałków, Małą syrenka i Rekiny	90
100 kawałków, Niebo nad Paryżem	95
200 kawałków, Zdjęcie promocyjne z Jura Parku	100
200 kawałków, Niebo nad Jura Parkiem	160
300 kawałków, T-rex z Jura Parku	170
500 kawałków, teleskop Hubble'a	200
500 kawałków, zdjęcie galaktyki	250

Brzmialo to ciut niegrzecznie. Nie miała pojęcia o awansie.
- Tak? - uniosła brwi. - No dobrze. To nie przeszkadzam. - dokończyła herbatę i wstała.
- Napiszę jak się czegoś dowiem. Dzięki za herbatę. - wyszła.

zt

- No nie w tym momencie! - rzucił jeszcze za nią ale panna już wyszła. Co za foszki. Pięknie się im ta nowo odrodzona współpraca zapowiadała. Westchnął do siebie. Ale może to tylko hormony, w każdym razie nie zazdrościł Connorowi.
Też sobie poszedł.

zt

17.09 południe

Gabrielle przejeżdzała niedaleko kościelnej świetlicy, do której zmierzała staruszka z zakupami. Ledwo co niosła siaty obładowane puszkami i workami, więc policjantka zaparkowała samochód, o dwa kroki wyprzedzając kobietę i wysiadła. Pospiesznie wyminęła samochód i ruszyła do staruszki.
- Proszę mi to dać, pomogę.
Uśmiechnęła się do kobieciny, która chciała protestować, ale spasowała, widząc z kim ma do czynienia. Z Ramirez nie było dyskusji, gdy coś postanowiła. I można było sie jej bać, ale przecież dobrym człowekiem była. Ruszyła razem z kobietą do świetlicy i przekazała zakupy w ręce kolejnego wolontariusza, z którym wdała się w rozmowę o pracy.
Zainteresowana, zgodziła się dotrzymać towarzystwa starszym, samotnym osobom. Przy rozmowach i czytaniu książek, spędziła tam kilka godzin, obiecując jeszcze nie raz wpaść.

zt

Carmalita od czasu do czasu tutaj przychodziła. Była pielęgniarką i często ją tutaj wzywali. Zaśmiała się słodko i uroczo, gdy zobaczyła Joolsa. Postawiła swoją torbę i usiadła na miejscu starszego gracza.
- Dobra, ale musicie mi przypomnieć zasady. - powiedziała. Tak długo nie grała w gry karciane, że aż zapomniała jak w to się gra. spotkała się z dziwnym spojrzeniem innych graczy, aż się zaczerwieniła. Spojrzała więc prosząco na Joolsa, by jej przypomniał zasady.

Kiedyś to musiała być mądra, że pamietała wszystkie te karciane gry. Kurde.. te studia to głupolkę z niej zrobiły. O ja się. W każdym razie słuchała ze skupieniem słów Joolsa.
- Tak nadążam. Jak coś wiecie, ze możecie mnie ogrywac. - zażartowała. Po czym pewnie wszyscy dostali karty.
- A to coś się nie mówiło, jak zostało z ostatnią kartą? - spytała jakby miała jakieś prześwity, albo jej sie gry pomyliły. Poprawiła włosy i wdrążyła się w grę.

Spojrzała na Bree... chyba miała tak na imię, bo nieco śmierdziała jak ten serek Brie. Spojrała na staruszkę, która jeszcze była jej pacjentką na praktykach.
- Pewnie Bree, jak znakujesz karty? - spytała po prostu rozbawiona. Po czym rozpoczęła się gra. Spojrzała na swoje karty, i były kiepskie. Wyciągnęła na widok Asa.
- Żądam serduszek. - powiedziała zadowolona. Po czym dostała burę od Alfonsa. - Tak Alf chodzi o Karo. No ale to są serduszka no! - poprawiła sie. Gra szła dalej i ludzie pozbywali się swoich serc, hue hue hue. A tak na serio to Carma została z każda karta inną, więc lipka.

Zaśmiała się i spojrzała na Joolsa.
- To cię załatwili! - stwierdziła, po czym pozbyła się swojego serduszka. Miała świetny humor, bo przecież widziała serduszko swojego bobo. Bree nawet zapytała o wizytę u lekarza.
- Wszystko dobrze, mały się rozwija i będzie miał duże serce. - powiedziała zadowolona, po czym miła staruszka Bree wywaliła jej króla pik i musiała ciągnąc 5 kart. Staruszkowie ich ogrywają.
- Nie możemy sie jools im dać. - rzuciła w bojowym nastroju./

- No ja już go tego nauczę... bo raczej bedzie kochliwy, lub kochliwa za rodzicami. - powiedziała szczerze. Wybryki Carmy są znane nie tylko w internecie, ale również w świetlicy kościelnej. Aż sie zaczerwieniła z tego i próbowała zakryć to swoimi kartami. Miała, aż dwie piątki i wyłożyła je... jak tak dalej pójdzie, to może ma szczęście w kartach?
- Dobra ty dajesz się ograć, a ja mam uderzyć? - zaproponowała rozbawiona/

Westchnęła.
- Brutus. - rzuciła i ciągnęła karty, bo już piątek nie miała. Spojrzała na cwaniackie uśmieszki Bree i Alfonsa. W zdziwieniu podniosła jedną brew, czyżby ta dwójka kopała się pod stołem?
- Bo was rozsadze.. - pogroziła palcem.

/18.09, popołudnie

Salina nie była wierząca, a przynajmniej nie jak ludzie, którzy zazwyczaj zbierali się w takich miejscach. Nie czuła się jednak zawstydzona tutaj przychodząc. Miała raczej neutralne podejście. Ale bez wątpienia dostrzegała zalety tego miejsca.
Dzisiaj, w trakcie oglądania ulubionego, jedynego serialu, który był jej guilty pleasure, mignęła jej reklama puzzli. I... Pani doktor, mimo całego swojego zamiłowania do prostoty... poczuła wyzwanie. Ojjj, poczuła!
Nie zwróciła specjalnej uwagi ani na Carmalitę, której nie poznała, ani na Joolsa, w którym nie rozpoznała ulubionego radiowca.
Zanim usiadła przy wolnym stoliku, wybrała z tutejszej kolekcji puzzle z zaledwie stoma elementami. Miały za to główną zaletę. Nie było na obrazku zwierząt, a jakieś księżniczki. Nie miało to jednak znaczenia. Foxtail miała zamiar poćwiczyć.
Bo doskonale wiedziała, że układanie puzzli jest rozwijające dla umysłu i aktywuje obszary mózgu, które nie są używane na co dzień. A to wspaniały trening. Zwłaszcza, jeśli nie chce mieć się demencji starszej lub zminimalizować lub opóźnić ryzyko dostania Alzheimer'a. A jako osoba uświadomiona nie mogła tego ryzyka ignorować.
Zabrała się więc do roboty, łapiąc za pudełko po obu stronach. Samo otwieranie go okazało się być sporą operacją, bo Indianka zadbała o to, by obie strony unosiły się tak samo. Odłożyła wierzchnią część na kraniec stołu, przypasowując ściany do krawędzi mebla. Następnie ostrożnie wysypała zawartość kartonu, starannie rozdzielając każdą część, która została złożona i nie zburzona przez osobę, która ostatnio składała te puzzle. Po lepkości elementów mogła wywnioskować, że było to dziecko.
Gdy już obie części tektury leżały na dwóch osobnych krańcach stołu, a przed nią leżały rozłożone puzzle, zaczęła je układać. Jeśli wzięła się za jedną księżniczkę, to musiała ją ukończyć. Nie mogła przecież przeskakiwać z kwiatka na kwiatek! I tak, wolno, mozolnie, ale zorganizowanie, szło jej układanie...

18.09 popołudnie

- Hola!
Gabrielle weszła do środka świetlicy, nie wiedząc, że tu tyle ludu. Ale dobrze, dobrze. Zatrzymała się, zagadana przez jednego ze stałych bywalców, wymieniając jakimiś uwagami, może plotkami. Uśmiechnięta, w końcu zwróciła twarz na inne osoby i rozejrzała po pomieszczeniu. Coś tu jej nie grało. I to dosłownie.
- A co tu tak cicho macie?
Zagadnęła i ruszyła do magnetofonu, wyciągając z kieszeni płytę Madonny. Zaraz po pomieszczeniu rozniosła się muzyka i śpiew wokalistki. Like a Virgin! Gabrielle zerknęła na jakiegoś staruszka pod ścianą i wyciągnęła go do tańca.
Nie będzie ciągle grał tylko w karty!

Carmalita zaśmiała się również. Z uśmiechem i podziwem słuchała historii poznania się starego małżeństwa. Jednocześnie grali kładąc karty i pilnując swojej kolejki, gdy nagle Alf oznajmił.
- Makao!- powiedział zadowolony. Uśpił ich czujność. Carma została z dwiema kartami, Bree też, a Jools? Historia znajomości Bree i Alfa opowiadana była dalej. Pielęgniarka spojrzała za siebie widząc ukłądającą puzzle znajoma twarz. Pewnie jest to jakaś postać z przeszłości, chociaż Carmalitę to nie uderzyło. Pelno tutaj takich twarzy, w których jest coś znajomego. Wróciła więc do gry.
- Kurczaki! - powiedziała rozbawiona, gdy musiała ciągnąć po raz kolejny kartę.

Była właśnie w trakcie kończenia trawy, gdy do pomieszczenia wpadła Gabrielle i zapuściła Madonnę. O. Może ona też zainspirowała się głosem ich uroczego radiowca? Cóż, i jakkolwiek taka myśl ją rozchmurzyła, to przy takiej muzyce skupienie było praktycznie niemożliwe. Nie była jednak grumpty catem, by się naburmuszyć. Odchyliła się do tyłu i spojrzała z rozbawieniem na Meksykankę, by potem zerknąć w stronę, faceta, który z radością wyciągnął ręce ku górze. Zachichotała, nie rozpoznając w nim pana z radio.

- No to sie rusz!
Obrocona w tancu przez dziarskiego staruszka, zwrocila uwage na glos Joolsa i kiwnela mu glowa zachęcająco.

Wpatrywała się przez chwilę z rozbawieniem na meksykankę, by potem przenieść wzrok na faceta, którzy postanowili rozruszać tutejszych staruszków. Pokręciła głową, śmiejąc się pod nosem, by potem wrócić do układania swoich puzzli. Co jak co, ale ona nie lubiła czegoś nie kończyć!

Carmalita pisnęła. Tak, ze nawet Frank, staruszek, który był głuchy to usłyszał. Madonna! O ja cię! Madonna! Oczywiście, że była pierwszą osobą, która przegrana w Makao nie zasmuciła tylko porwała Franka do tańca.
- Głośniej! - krzyknęła i wywijała Frankiem, w lewo, w prawo, obrót, podskok. tyle zabawy