Warsztat samochodowy i myjnia

First topic message reminder :

Stan na 2017 rok:
Właścicielem dalej jest Sue Baker, kierowaniem zakładu zajął się Noah Houser oraz Howahkan Oldwood.

Warto wiedzieć, gdzie znajduje się warsztat, szczególnie, jeśli twój pojazd nie jest pierwszej młodości. Jest to parterowy budynek posiadający stanowiska dla dwóch samochodów wewnątrz i nieco więcej miejsca na podjeździe. Z warsztatem sąsiaduje myjnia, również posiadająca dwa stanowiska. Myjnia jest ręczna i jeśli chcesz, by twój samochód został odpicowany na błysk, będziesz musiał przez dobrą godzinę obejść się bez niego.
Warsztat oferuje szeroki wachlarz usług, od kontroli pojazdów, przez naprawy drobne i większe, wyklepywanie wgnieceń i malowanie ubytków, po wymianę opon i części. Panuje tu typowy, niezbyt przyjemny zapach gumy i smarów. Na ścianach wiszą gabloty z narzędziami, stoi tu kilka regałów i skrzynek, w kącie piętrzy się sterta kół i opon. Może nie jest to najbardziej okazały i zadbany zakład, do jakiego można trafić, ale spokojnie – obsługa na pewno cię nie zawiedzie.

No pewnie że świetnie. Miało się ten Mayerowy dar wkurzan przekonywania.
- Pokaż to. Co tam ten pedałek ma. - mruknął i obrócił laptoka w swoją stronę. Nie było myszki. Tyrsen jednak wolał bawić się myszką niż używać tego tego, jak on się nazywał...
Hmm... od czego by tu zacząć. Patrick rozejrzał się po pulpicie.

16+18+25=59 (TAKIE ZWYCIĘSTWO, UFF...)

Klik, klik...
- O, nie wyczyścił historii... - mruknął, scrollując w poszukiwaniu czegokolwiek ciekawego. Zaczął przeglądać wszystkie interesujące linki, min. pejsbuka. Hmm, robi się ciekawie.

2 - Rozmowy głównie o kreskówkach, filmach i innych pierdołach. Nie natrafiasz na nic ciekawego, ale możesz szukać dalej.

- Gówno, gówno, gówno... - wyliczał przeglądając kolejne fragmenty rozmowy. Tak, samo gówno. Po krótkim czasie Tyrsen stwierdził że nie ma tu niczego ciekawego do oglądania i wrócił do historii.
Może tu coś jeszcze będzie.

- Mam jego pocztę. - klik, klik... zaczął przeglądać maile. Najbardziej zainteresowały go te, których oczywiście było najwięcej. Jeden po drugim przeglądał je w poszukiwaniu co ważniejszych informacji.
- Nasz kolega ma syna... mieszka gdzieś ze swoją babcią. Co wy na to? - poszukał jeszcze chwilę, jednak nie znalazł nic innego wartego uwagi.

- Wiesz, jakby tak się dowiedzieć gdzie mieszka... porwać go kiedyś i wymienić Skittlesowi za coś - w sumie wcale nie taki zły pomysł. Tyrsen jeszcze na chwilę odwrócił się w kierunku monitora, kliknął dwa razy i...
Ślepy los: 12^2+1892357269743601*23
...i chwycił laptopa, by zaraz rzucić nim o ziemię.
- Nie, tego nie znalazłem... Nie. - zastanawiał się co przed chwilą zobaczył. Będzie miał chyba zniszczoną psychikę do końca życia... Po kiego diabła Cukierkowi te zdjęcia?

Baker zapewne dyszał Tyrsenowi nad głową, śledząc te wszystkie czynności, które wykonywał Patrick.
- Co - wyrzucił z siebie na rewelacyjną wiadomość.
Wyprostował się i przytknął kciuk i palec wskazujący do nasady nosa. Ugryzł się też w porę w język, bo na jego końcu miał zdanie: przynajmniej Skittles o nim wiedział. Poczuł jednocześnie gniew z powodu nocnej rozmowy z Betty i jeszcze większą nienawiść do Jonesa, bo czemu nie.
Ale to było genialne.
Dzięki ci Boże za twą sprawiedliwość!
- Coś jeszcze? - znów spojrzał na monitor. Akurat zobaczył zdjęcia Skittlesa, po których i jemu wypaliło oczy. Odsunął się z obrzydzeniem. Potem wyciągnął rękę i walnął Parkera w jego durny łeb.
- I ty niby ludziom rachunki liczysz? - co za tępa pała. - Jak wrócisz do domu, to zapoznaj się ze słowem "szantaż" - wywrócił oczami.

Śmiał się!

Baker machnął ręką na Parkera. Czasem się zastanawiał, co on robił w gangu. Miękka pipa z niego trochę była. No nic. Odsunął Tyrsena od różowego laptopa Skittlesa i sam zaczął przeglądać dyski.
- Ja pierdole - mruknął, natknąwszy się na kolejne foldery z Jonesem. Zmrużył oczy. Czy to były stringi? - Chryste - odsunął się od monitora i wyciągniętą na całą długość ręką kliknął krzyżyk.
Zaraz rzygnie. Serio.
I co to za durne nazwy folderów?
Baker potarł się po brodzie, wziął głęboki oddech i zaryzykował otwarcie kolejnych plików. Oby nie było tam dingdonga Skittlesa, bo będzie musiał znów się zalać po takim przeżyciu.

- hahahaha - aż klepnąłem się w łysą głowę
- Pryszczaty tyłek M&Msa.... - rzuciłem - dalej szefie...! Nie ma na co się zapatrywać, chude to, mizerne takie, niedożywione...

75+30=105 <3

- Przestań rżeć, Salinas, bo cię do Randalla na mięso sprzedam - warknął, odwracając się na chwilę do Maro.
O dziwo tym razem jego oczom nie ukazały się zdjęcia Skittlesa. Ani kolekcja jego biżuterii, ani pedalskich spodni. Baker odetchnął z ulgą i nachylił nieco nad ekranem.
- Co my tu mamy - mruknął do siebie, powiększając obrazy.
Zdradziecką sucz mamy. Ot co. Przez chwilę jeszcze nie był pewien, ale przybliżył zrzuty z kamery i po chwili był już pewien, że Skittles nurkował do swoich gaci po towar dla gówniary z Viva Maria.
Zacisnął zęby.
O nie.
On tu z sercem na dłoni, za parę lat może by ją nawet w końcu przyjął do gangu, a ta mu nóż w plecy wbija. Baker przejrzał wszystkie zrzuty i wyłączył folder. Sapnął wściekle. Ta zniewaga krwi wymaga.

- O KURWA! - tyle tylko powiedziałem gdy zobaczyłem zrzuty Autumn - Nooo kurwa!

- Tak, Salinas. Dokładnie tak. Kurwa - burknął, prostując się i wyłaczając komputer. Różowe pudło jeszcze może się przydać, zresztą - Skittles raczej nie zauważy jego zniknięcia, gdy zgarną go gliny, hehe.
Chociaż nawet dziwki pracujące dla świętych nie ćpały. Dziwka na prochach to kiepska dziwka, bo zaczyna oszukiwać i robi się zbyt obleśna, by się z nią pieprzyć.
Bakera mało głowa nie rozbolała od wszystkich rewelacji, jakich się dowiedział w ciągu ostatnich paru godzin.
- Wychodzę. Nie chcę, żeby mnie ominęło widowisko - zarechotał, po czym schował gdzieś różowego laptopa i siadł na ten nieszczęsny rowerek.

zt

/po przeskoku/

Od momentu kradzieży motocyklu Sue Bakera, Consuela nawet nie zbliżała się do Old Whiskey. Dopiero po niecałych dwóch tygodniach zdecydowała się przyjechać, oddać mu jego zgubę. Pewnie już ochłonął po stracie swego cacka i nie będzie już tak wściekły za tę kradzież, tak jakby to było zapewne jeszcze tydzień temu.  Ba! Będzie w stanie docenić jej odwagę i spryt na tyle, że spojrzy na nią łaskawszym okiem. Ba![2] Będzie wdzięczny za to, że okazała się być uczciwym złodziejem, skoro oddała mu zgubę. W końcu mogła przecież sprzedać jego motor i kupić sobie za niego Mount Everest z kokainy, prawda?
Mimo wszystko chyba rozum próbował wedrzeć się do jej czaszki, próbując ją przekonać, że pomysł z kradzieżą jego sprzętu był głupi, a pomysł ze zwracaniem – jeszcze głupszy. To dlatego miała takiego stracha. Stracha, którego zamortyzowała alkoholem.
W każdym razie wsiadła na motor, napierdolona jak szpadel. Cudem dotarła do Old Whiskey w jednym kawałku.
Zsiadła pokracznie z motoru Bakera, który z hukiem łupnął w piach. Dziewczyna chwiejnym krokiem podeszła do drzwi warsztatu. Szarpnęła za klamkę i stojąc w progu, czując się jak co najmniej jak Arnold Szwarceneger w Terminatorze zawołała w kierunku Sue:
- Hasta la vista, Baker!

Consuela naturalnie się myliła, sądząc, że złość Bakera w związku ze stratą motoru zmalała choćby o parę procent. Szczególnie, gdy ten cały ten czas musiał jeździć na tym pierdzistaszku. Owszem, podreperował go trochę, żeby już takiego wstydu nie było, ale wciąż - w niczym się to nie umywało do jego skradzionego motocykla.
Po wizycie u lekarki Sue przyszedł (tak!) do warsztatu, żeby skontrolować, co się dzieje i może nawet wykonać jakieś zlecenie. I tak mu dzień zleciał. Pod wieczór zaś wygrzebał z jakiejś skrytki różowy laptop Skittlesa, żeby może coś jeszcze w nim poszukać.
I w tym momencie z zewnątrz rozległ się dźwięk silnika, a zaraz potem łupnięcie i huk otwieranych drzwi. Baker wcisnął różowe pudło z powrotem do szafki, odwrócił się i ujrzał... jak-jej-tam-już-ją-widział.
- Czego? - warknął.
I w chwilę potem zaczęło go olśniewać, szczególnie jak pomyślał o tym burczeniu silnika pod warsztatem. W kilku ciężkich krokach znalazł się bliżej Consueli.

Zeszłym razem widok Bakera sparaliżował każdą komórkę w jej ciele. Tym razem było jej już wszystko jedno. W końcu jeśli nie dostanie wsparcia ze strony Świętych, a wyjdzie na jaw, że Consuela jednak żyje i się odnalazła, to Buendie dobiorą się do niej prędzej czy później. Na dodatek tęsknota za Gabrielle wypełniała większość miejsca w jej głowie. Może dlatego w tym momencie zachowywała się jak ostatni frajer, skazując się na śmierć z rąk Bakera. A może o to jej właśnie chodziło?
- No cześć, Baker, jak tam twoje bułeczki? Znalazły rowerek, który buchnęłam ci prosto spod twojego głupiego ryja? - zaśmiała się. Brakowało jedynie przerywającej powietrze błyskawicy zza jej pleców.
Rzuciła w jego stronę lusterko, które niegdyś było częścią jego śmigacza. W tym momencie - lekko mówiąc - mocno używanego śmigacza.
Chyba ktoś tu wrócił do Old Whiskey na stałe i pewnie niedługo skończy problem swojej bezdomności. Pod ziemią.