Main Street

Consuela odruchowo cofnęła się o krok od Williama, w razie gdyby mężczyzna okazał się reagować na jej widok niczym Tyrsen, czy Eastman. Nieco się zgarbiła i wyciągnęła ręce przed siebie, starając się upewnić go tym gestem, że niczego złego nie chciała się dopuścić.
- Ja nie chciałam, ja... - zająknęła się, wyglądając jak miotające się dziecko. Opanowanie Willa jednak zbiło ją trochę z tropu. Wyprostowała się więc, przyglądając się mężczyźnie przez krótką chwilę z uniesioną brwią. Następnie skrzyżowała ręce na piersi i zadarła nieco brodę, transformując na powrót w osiedlowego ananasa.
- A ty, kurwa co? Każdego na dzień dobry bierzesz od tyłu? - zapytała z nieśmiałym zbulwersowaniem, a po chwili dopiero zdała sobie sprawę z niefortunności użytego przez nią sformułowania, co skwitowała dość głupią miną. Zapewne jej punkty inteligencji strzeliły sobie w tym momencie fejspalma.

Consuela przyglądała się ciekawsko Parkerowi, zapewne czekając, aż ten zamieni się w Stevena Segalla, wyjmie swoją lufę i nakarmi ją ołowiem. Nic takiego jednak nie miało miejsca. Ba, ton głosu Willa nie wskazywał na żadne poirytowanie, złośliwość, czy cień agresji. Uniosła wysoko brwi, kiedy okazało się, że zamiast Stevena Segalla bardziej jej przypomina Krystynę Czubównę.
- Idę do twojego szefa. - zaczęła, garbiąc się na powrót i drepcząc w miejscu, jakby właśnie jej się zachciało siku - Wiesz może, czy jest dziś w humorze? - zapytała, nieświadomie rymując jak Eminem. Chyba sądziła, że Święci orientują się w Bakerze jakby był ich zwierzątkiem w jajku na baterie.

- Ano wiesz, mam w planach iść do niego zaciągnąć się do... - urwała, kiedy przypomniało jej się, że Will pomimo swojego głosu niczym Bob Ross na lekcji jogi być może niekoniecznie jest do niej przyjaźnie nastawiony i być może nie powinna się z nim dzielić swoimi planami. Skoro chce się bawić w gangsterkę musiała, jak widać, się jeszcze sporo nauczyć. W końcu to nie ona tu była księgowym.
- Nie twój interes! - rzuciła więc, a po ostatnich słowach Willa zrobiła minę jak grupy cat. Wiedziała już, że będzie to piękna przyjaźń.
- Nie zrobiłam tego specjalnie. Gdybyś mnie nie wystraszył, to bym ci nie zajebała. - mruknęła pod nosem.

Zmarszczyła brwi, kiedy zasugerował, że jest potencjalną dziwką. Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, po czym je zaraz zamknęła, zapowietrzając się na moment.
- Jakimi dziwkami? Myślisz, że ja... - no tak, zeszłym razem widział ją w ciuszkach Crystal, więc droga jego dedukcji była całkiem sensowna w tym momencie. Prychnęła i odrzuciła ciemne, niesforne włosy z czoła.
- Nie mam w planach zostawać dziwką. - po czym dodała z wiadomym sobie wdziękiem i złośliwością - Byłabym zbyt dużą konkurencją dla tej rudej łysolki. - westchnęła, wspominając miedziane kłaki Autumn, spadające u jej stóp.
Na wspomnienie na temat Tyrsena dziewczyna jedynie lekko się wzdrygnęła, a po ostatnich słowach mężczyzny wywróciła oczami.
- Może się jeszcze dla ciebie odwrócić? - zapytała beznamiętnie, kiedy odsunął się, żeby zmierzyć ją wzrokiem. Nic ciekawego zapewne w jej osobie nie ujrzał, prócz burzy splątanych kłaków, przydużych ubrań po siostrze i gapiących się na niego pary oczu.

- Pomocą dla Bakera? - uniosła brew - Nie mam zamiaru towarzyszyć mu w demencji i zmieniać mu pieluch, czy coś, jeśli o to ci chodzi. - zaśmiała się głupkowato - Chcę być Święta. - powiedziała w końcu, licząc się w głębi duszy z obśmianiem.
Po uwadze na temat jej włosów, Consuela zrobiła nietęgą minę. Niby wyglądała tak, jakby nie obchodziło jej co inni o niej myślą, jednak ciągle była babą. Jasne, że wolałaby, żeby powiedział: ładną masz skórę między palcami, twój duży palec u nogi mnie wzrusza, czy twój podbródek doprowadza mnie do ekstazy. Musiała jednak pogodzić się z jego niespotykanym urokiem, kiedy to subtelnie gnoił jej fryzurę.
- Majty mi lecą przez głowę z każdym kolejnym twym słowem, czarusiu. - mruknęła ironicznie.

- A byłam przekonana, że wszyscy mu ssiecie pałkę na każde jego skinienie. - uśmiechnęła się złośliwie, po czym wzruszyła ramionami. Po jego kolejnych słowach, spojrzała na niego z zainteresowaniem.
- Właśnie, jak wygląda u was chrzest? Co trzeba zrobić, żeby się wkupić? Co ty musiałeś zrobić? - zaczęła pytać zaciekawiona. Miała nadzieję, że nie będą znowu z Bakerem przełamywali lodów w chłodni, albo podobnie traumatycznych miejscach.
- Coś się tak dopierdolił do mojego wyglądu? - zapytała z pretensją, przeczesując namiętnie swoje włosy palcami. No cóż, pewnie jakaś część niej uwierzyła Williamowi, że wygląda ciulowo.

Zacisnęła usta i spojrzała na niego spode łba, kiedy sypnął swoją refleksją o obciąganiu Bakerowi., a potem po raz kolejny wywróciła oczami. Kiedy William się zatrzymał, Consuela wbiła dłonie w kieszenie i przysłuchiwała się mu z zainteresowaniem.
- Jesteś księgowym? - zapytała ożywiona, a na jej twarzy wymalowało się nielekkie zdziwienie. Trochę inaczej sobie wyobrażała szeregi podobnych gangów. Obstawiała, że będą to same dziady po długoletniej odsiadce w więzieniu, oprychy bijące swoje żony, hultaje, łobuzy i Tyrseny.
Na twarzy Consueli wymalował się szeroki uśmiech.
- To zajebiście! - oznajmiła z entuzjazmem - W takim razie tym bardziej mam szansę! - kąciki jej ust opadły jednak po kolejnej uwadze Willa na temat jej niesfornej czupryny.
- Nie jestem tu po to, żeby ci się podobać. - mruknęła po raz kolejny. Zaczęła obczajać wzrokiem jego postać, by doszukać się jakiejś jego wady, do której mogłaby się dosrać. Will był jednak śliczniejszy od niej. Zasmuciła się.
- Widziałeś Autumn? Ciesz się, że w ogóle mam jakiekolwiek włosy.

Nie za bardzo wiedziała, skąd nagle w ich rozmowie znalazło się wysmarowywanie krwią, jednak wolała sobie tego nie wyobrażać. No, chyba, że chodziło o Buendiów. Od Skittlesa zaczynając, była w stanie ich pozabijać, wypatroszyć, zgwałcić ich zwłoki, wykąpać się w ich krwi, a na końcu jeszcze zeżreć na surowo to, co z nich zostało. Może nawet na tę myśl zaburczało jej w brzuchu.
- Nie musisz mi nic mówić o zjebie. Zapewne domyślasz się, że rypnięcie Bakerowi motoru nie obeszło się dla mnie bez konsekwencji. - wzdrygnęła się na samo wspomnienie tej traumy.
- Ja pierdole, kurwa, serio?! - uniosła się w końcu, po odbiorze kolejnych komplementów ze strony Williama.
- Nie myśl się, że jak się tak uśmiechasz, to ci uj... - wycelowała w niego paluchem, tracąc z każdym słowem przekonanie do tego, co właśnie mówiła. Ten piękny uśmiech sugerował, że Will miał bardzo bogate życie wewnętrzne i na pewno był spoko facetem.

Integrowanie się ze swoim potencjalnym kolegą z gangu było dość bolesne, jednak od ranienia uczuć przynajmniej nie robiły się siniaki. Musiała być twarda jak kupa Szejna, żeby przeżyć w środowisku, do którego się właśnie pchała, niczym Swarek między nogi Gabrielle.
- Weź już kurwa skończ. - mruknęła, uznając, że Will powinien dostać w nagrodę  talon na gumową bieliznę za wytrwałość w pociskaniu jej.
Kiedy Will zaczął zmierzać w kierunku baru, Consuela już miała kazać mu spierdalać, kiedy przypomniało jej się, że tam właśnie zmierzała. Może spotka Bakera? Może w towarzystwie nie będzie tak strasznie, jak to sobie wyobrażała?
- Poczekaj! - zawołała, idąc za mężczyzną.

zt -- > Viva!

---> Posterunek policji

Nooo odkąd byłem w mieście był spokój... No prawie. Jechałem teraz powoli radiowozem główną ulicą miasta, od taki spokojny patrol, mogłem tak jeździć w kółko, od czasu do czasu jakiś mandat, upomnienie, brakowało tylko do tego zestawu pierdolnięcia kogoś pałą, dla zasady.
Co chwilę spoglądałem na komórkę, czekałem na coś, hm sam nie wiem. Może na wiadomość od niej. Głupi byłem jasne że nie odpisze, nie da znać. Zatrzymałem radiowóz w niewielkiej uliczce, stąd miałem dobry widok na znak STOP, na którym sam nigdy się nie zatrzymywałem. Teraz potrzebowałem chwili by pojawił się pierwszy chętny na mandat. Tak byłem gnojem, zresztą mało kto mnie tu lubił, nie musiał mnie lubić mandat i tak dostanie. Ruszyłem radiowozem na sygnale za samochodem.
Kilkaset metrów dalej wóz się zatrzymał. Nasadziłem na łeb czapkę i ruszyłem do samochodu który nie zatrzymał się na znaku STOP. Peszek.
- Prawo jazdy i dokumenty wozu poproszę - rzuciłem podchodząc do szyby.
- Wie pan co się stało? - rzuciłem trochę leniwie do kierowcy. Oczywiście ten niczego nie świadomy.
- Znak stop... o tam! - wskazałem dłonią. Po czym wróciłem z papierami do wozu. Przez radio sprawdziłem dane, kierowca miał szczęście nie był notowany, wóz był w porządku. Po sprawdzeniu wróciłem do samochodu.
- Panie władzo da się jakoś załatwić? - rzucił John, bo tak miał na imię, aż się nachyliłem do szyby.
- Jak załatwić? - zapytałem całkiem poważnie.
- No stówa? - zapytał niepewnie John.
- Słuchaj John zatrzymałem cię po nie stanąłeś na znaku stop, za chwilę wsadzę cię do pierdla za próbę przekupienia policjanta. - Chłopak aż się skulił na fotelu - dzisiaj tylko pouczenie.
Oddałem mu papiery, po czym wróciłem do radiowozu. By ponownie zajechać w uliczkę. Tak mijał mi dzisiaj dzień na pouczeniach.

ZT

/ kto to wie
W domu skończył się jej alkohol. Nie miał już zupełnie nic a miała ochotę spędzić wieczór przy jakimś piwie i swojej konsoli. Takie totalne odmóżdżenie po całym dniu ciężkiej pracy, kiedy dodatkowo usiłowała jakoś rozkminić w swoje głowie.
Podążała do sklepu Carsella. Uśmiechnęła się na widok rudego bezdomnego krążącego po miasteczku. Chyba wszyscy go znali. Minęła go i szła dalej.

/ze snów Beth

Winchester ubrany był w czarne spodnie wyprasowane na kant i białą, elegancką koszulę. Nie mógł sobie pozwolić, aby Elisabeth zobaczyła go drugi raz w dresach. Oczywiście przecież nie spodziewał się, że spotka panią doktor w tym miejscu, ale i tak zawsze chodził dobrze ubrany po ulicach. Dres był do domu, ewentualnie, żeby pobiegać. Szedł sobie ulicą chyba tylko dlatego, żeby sobie pospacerować, nie miał jakiegoś planu. Szedł centralnie przed siebie będąc zapatrzony w telefon i grając w jakąś idiotyczną gierkę, no bo takie teraz bywały na tych telefonach. Nie patrzył na wprost, nie spodziewał się, że może na kogoś wpaść...

Zauważyła Alexa idącego z przeciwnej strony. Szedł zatopimy w telefonie i zwracał na nic uwagi jak się jej wydawało. Przez chwilę miała ochotę skręcić w pierwszą przecznicę i się z nim minąć. Nie widziała się z nim od tamtej pierwszej nocy i szczerze mówiąc nie wiedziała jak się ma zachować. I nie była do końca pewna jak on się zachowa. To wszystko było skomplikowane.
Zatopiona w swoich rozmyślaniach nie zdążyła zejść Alexowi z drogi i zderzyła się z nim uderzając nosem w jego klatę.
Cofnęła się zaraz o krok.
-Cześć.- przywitała się i poczuła jak na jej policzkach pojawia się ten przeklęty rumieniec.

Oczywiście wyrwał go z zadumy i tego wpatrywania się w telefon jej nos w jego klatce. Komórka spadła na ziemię, czyli wyświetlacz do wymiany, trudno. Zresztą co tu się przejmować wyświetlaczem, Roberts właśnie na niego wpadła. Zdziwił się konkretnie i złapał ją za przedramiona.
- Nic ci nie jest? - Zapytał patrząc na jej twarz szukając jakiegoś otarcia czy coś. - Przepraszam cię najmocniej. Chcesz iść do lekarza? - Co za głupie pytanie, przecież sama była lekarzem, a może Winchester zaraz poleci po samochód i pojadą do przychodni? Nie wiadomo, jeżeli coś jej się stało to nawet ją zaniesie.

- Nic mi się nie stało. Nie masz się czym martwić.- podniosła gwałtownie głowę do góry i poczuła jak jak się jej mocno zakręciło w głowie. Dobrze, że Winchester trzymał ją za przed ramiona bo poczuła jak nogi się pod nią ugięły i lekko się zachwiała. Na szczęście utrzymała się w pozycji pionowej.
-Przepraszam cię ale muszę gdzieś na chwilę usiąść.- chciała na chwilę włożyć głowę między kolana a potem znaleźć jakiegoś batonika w torebce bo uświadomiła sobie, że nic jeszcze dziś nie zjadła. To pewni wszystko przez to.