Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.


/ początek

Zaraz za Cooperem wszedłem ja. Oczywiście miałem to co mieć powinienem, nie trzeba było i tłumaczyć co trzeba zabrać, bez paru rzeczy nigdy się nie ruszam. To trze miałem kamizelkę a w dłoni trzymałem strzelbę. Kiwnąłem na powitanie głową.
Po czym zacząłem sprawdzać sprzęt. Zawsze robię to przed akcją.

Prawnik spojrzał na Reginę, jakby samym wzrokiem chcąc zapytać, czy ta sama chce wyjaśnić. 
- Rodzice chcieli nas wysłać za granicę, a my uciekliśmy, chcąc wrócić do domu - zaczęła dziewczyna. Mówiła pewnym siebie głosem.
- Uciekaliśmy przed naszymi ochroniarzami. A pomysł z kradzieżą był całkowicie mój. Moja siostra i jej chłopak, Ennis Enderman, nic o tym nie wiedzieli. tak samo Jacob Jones nie miał pojęcia, ze auto jest kradzione. Sasha Andel usiłował mnie odwieźć od kradzieży, chciał mnie powstrzymać,a le ja się nie posłuchałam.

- Czyli twierdzi pani, że Sasha Andel był obecny przy kradzieży samochodu? - Postanowiła uściślić słowa Reginy, by wszystko było czarne na białym

Wzięła głęboki oddech. Przymrużyła oczy.
- Był, ponieważ chciał mnie powstrzymać. Wiedział, co chcę zrobić i był temu przeciwny. Poszedł za mną, bo nie chciał, żebym wpadła w kłopoty. Niestety, to on wpadł w nie. Przeze mnie. Gdy uciekaliśmy on prowadził, bo ja mu kazałam.

Zapisała sobie, że Sasha Andel był przy kradzieży samochodu i prowadził go w czasie ucieczki. Będzie miał za co odpowiadać. Stukając miarowo długopisem w kartkę, Gabrielle spojrzała na Reginę.
- Dziękuję, to wszystko.
Ramirez żałowała, że częściej nie ma do czynienia z tak szybkimi i konkretnymi przesłuchaniami.

- Jeszcze jedno - dodała Regina. Prawnik zdziwił się, bo sądził, ze to już koniec. Przecież Regina powiedziała już wszystko, co miała.
- Ja mu to wszystko kazałam, bo mu groziłam - dodała, patrząc prosto w oczy Ramirez - to nie była jego wina.

- Dziękuję, za informację - Nie istotne! Był współwinny! Gabrielle uśmiechnęła się do dziewczyny, czego motywacją na pewno nie była sympatia. Powiedzmy, że podziękowanie za ładne zeznania. Policjantka zamknęła teczkę i spojrzała wyczekująco. Do widzenia!

- Pani nie rozumie - powtórzyła - mówię, ze mu groziłam. To chyba ważne, prawda? Nie chciał... żebym kradła samochód. Nie chciałam, żeby przeszkadzał, to... wyjęła nóż. 
Zacisnęła usta. Prawnik poruszył się niespokojnie i chciał przerwać Reginie, ale ona mówiła dalej.
- Byłam pod ścianą, musieliśmy uciekać a nie chciałam, ze on... leciał na policję, albo coś.

- Czy ten nóż miała pani w użyciu podczas ucieczki na drodze? - Dopytała, otwierając ponownie teczkę i dopisując informację o groźbach. - Pozostałym osobom też pani groziła?

Wzięła głęboki oddech.
- Może. Na pewnie miałam go pryz sobie, ale nie pamiętam czy trzymałam go w ręce. 
Pokręciła głową  przecząco.
- Nie, nikomu innemu nie groziłam.

- Proszę mi opowiedzieć co się działo od momentu kradzieży samochodu, do którego przymusiła pani pana Andela, aż do momentu ucieczki na drodze - Widząc, że dziewczyna chce mówić dalej, postanowiła pociągnąć za język w nadziei na usłyszenie czegoś więcej.

- Nie wiem czy to istotne - wtrącił się prawnik, al Regina mówiła dalej:
- Pojechaliśmy do motelu. I... Sasha został tam na noc. Rano, dostałam smsa od chłopaka siostry, że ochroniarze nas szukają w Old Whiskey. Potem przyjechał, a ja... zarządziłam, ze uciekniemy tym autem, które wcześniej ukradłam. Wszyscy spanikowali no i... wskoczyli do auta, gdy ja już w nim siedziałam. Odpaliłam je i.... kazałam Sashy siąść za kółkiem. Potem zobaczyliśmy samochód Harry'ego i Marva i zaczęliśmy uciekać.

- Czyli ukradła pani samochód z panem Andel w Old Whiskey, pojechała do Cole Town, spędzając tam noc... a następnie w wyniku informacji, że jesteście poszukiwani w Old Whiskey, postanowiliście uciekać? Dokąd pani chciała jechać i dlaczego wróciliście tutaj? - Zadała szereg pytań, kreśląc notatki w teczce. Mrużąc oczy i zastanawiając się nad głupotą małolatów, zerknęła na Reginę. - Przypomina sobie pani kiedy jeszcze używała noża na panu Andel?

Widać było, że dziewczyna już jest nerwowa. Na jej twarzy pojawiły się wypieki.
- Nie wiem... jechaliśmy przed siebie, bo chcieliśmy ich zgubić. Nie... pieliśmy planu. Jak... jakbyśmy ich zgubili, to... wtedy byśmy jechali na Alaskę. 
Wzięła głęboki oddech i poruszyła się.
- Panna Smith nie musi już na to pytanie odpowiadać - wtrącił się prawnik.
- Boże, nie wiem, tylko wtedy, raz, przy samochodzie. Wtedy mu groziłam! - wyciągnęła przed siebie ręce - aresztujcie mnie, ale jego zostawcie w świętym spokoju!

- W takim razie pan Andel z własnej woli został na noc w motelu, a potem siadł za kółkiem, by uciekać i nie zatrzymać się na rozkaz policji? - Gabrielle oparła ręce na stole i pochyliła w stronę Reginy - Prosze mi powiedzieć jak wyglądał ten nóż, którym pani groziła? - Ramirez doskonale wiedziała co dziewczyna pragnie. Nie musiała tego mówić. Niestety Gabrielle nie należała do osób o miękkim sercu.

- Został, bo go poprosiłam - zapłakała Regina - a potem kazałam mu wejść do auta. Ja mu kazałam. 
Pociągnęła nosem.
- Wyglądał tak samo jak ten nóż, który był w moim plecaku i który wczoraj mi skonfiskowaliście w areszcie - dodała szybko. Pociągnęła nosem - kazałam mu jechać. On się chciał zatrzymać, ale ja mu kazałam.

- Poprosiła pani by został... Wtedy nie groziła? Czy nakaz wydany dzień później nie był formą kolejnej prośby? Dlaczego pan Andel po groźbach z użyciem noża, został z panią z własnej woli? - Drążyła temat, skoro Regina już chciała o tym rozmawiać. Już nie zamierzała odpuszczać, póki dziewczyna była zbyt zdenerwowana by posłuchać prawnika.

- Ja... najpierw mu groziłam, a on wystraszył się tak bardzo, ze wolał zostać ze mną na noc, jak... powiedziałam, ze chce, żeby został - dodała, opuszczając ręce.
- No i... zresztą... my... - wzięła głęboki oddech i zrobiła się cała czerwona. 
- Rano tez nakrzyczałam na niego, ze mamy jechać. tym samochodem. To też wskoczył do niego bo się wystraszył. 
- Pani wybaczy - wtrącił się prawnik - ale chyba muszę porozmawiać z moją klientką.

- Co zresztą wy? - Zignorowała prawnika, naciskając na Reginę i wpatrując się w jej czerwoną twarz.

- Nie musisz odpowiadać na to pytanie, Regina - poinformował ją prawnik - to nie ma nic wspólnego ze sprawą. Uspokój się i powiedz wszystko od początku. jak było naprawdę.
Dziewczyna w końcu spojrzała na swojego pełnomocnika. Chwyciła chusteczkę do nosa i wysmarkała się głośno.
- Ale ja nie chcę, żeby on siedział!
- Tak mu nie pomożesz.

- Przepraszam bardzo. To to do tej pory było nie naprawdę? - Machnęła ręką jakby chciała zakreślić okręg wokół słów wypowiedzianych wcześniej i wiszących teraz w pomieszczeniu - Czy w którymś momencie rozmowy ze mną pani powiedziała nieprawdę?

Regina ciężko westchnęła. Teraz musiała się w końcu zdecydować, co ma powiedzieć.
- On nie chciał kraść auta - powiedziała - nie chciał też nim uciekać. Ja... to był wszystko mój pomysł, on oponował. Ale...
Spojrzała na prawnika.
- Nie groziłam mu nożem. Ale Sasha wcale chętnie tego wszystkiego nie zrobił. Bo on nie chciał, żeby mi się chyba coś stało, no to dlatego wtedy ze mną był. 
Spuściła głowę. Chyba się złamała. 
- I tak jak mówiła, ani moja siostra, ani Jacob ani Ennis nie wiedzieli, ze to... kradziony samochód.

Uśmiechnęła się w duchu do siebie
- Składanie fałszywych zeznań... Ładna kolekcja się pani zbiera. Więc może zacznie pani mówić jak było i przestanie mydlić mi oczy? Co pani powiedziała reszcie osób o samochodzie...?

- O przepraszam panią, moja klientka nie jest pod przysięga, więc może zmienić zeznania. Zresztą, nie podpisała ich jeszcze, więc w czasie przesłuchania, może zmieniać wersje - wtrącił się prawnik.
- Pani Regina Smith nie powiedziała nic o samochodzie, aż do momentu ucieczki. Gdy wróciła z nim do motelu, zarówno jej siostra jak i Jacob Jones spali. Zobaczyli auto dopiero, gdy rozpoczął się pościg - dodał po chwili.

Uśmiechnęła się do prawnika i wysłuchała jego wersji. Zanotowała coś jeszcze i kiwnęła głową - To chyba wszystko. Jeśli będziemy chcieli wiedzieć coś jeszcze wyślemy odpowiednie zawiadomienie.

Prawnik spojrzał na teczkę.
- Czy możemy przeczytać spisane zeznania?