Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.


/ początek

Zaraz za Cooperem wszedłem ja. Oczywiście miałem to co mieć powinienem, nie trzeba było i tłumaczyć co trzeba zabrać, bez paru rzeczy nigdy się nie ruszam. To trze miałem kamizelkę a w dłoni trzymałem strzelbę. Kiwnąłem na powitanie głową.
Po czym zacząłem sprawdzać sprzęt. Zawsze robię to przed akcją.

- Tak proszę pani, widziałam, ze mieli kaski. Widziałam, a raczej nie widziałam twarzy. Ale niestety, nie powiem pani jaki to kask był. zasłaniał cała twarz - kobieta też już traciła cierpliwość.

Gabrielle zgarnęła wydruki i odrzuciła je na bok, spoglądając na szeryfa wymownie - Dobrze... czy przed lub po wydarzeniu widziała pani jakichś ludzi, kręcących się przy kantorze? Podejrzanych...

- Pani, ten cały lombard to bł podejrzany. Tam ciągle jacyś podejrzani chodzili. Ale nikt kto by ni się rzucił w oczy jakoś niezwykle - odparła.

Gabrielle, pełna sfrustrowania, czuła jak traci czas. Popatrzyła na McConora, ciekawa czy on ma jeszcze jakieś pytania - Szeryfie..?

Mężczyzna spojrzał po kobiecie, potem po Gabrielle. Po chwili wypuścił świadka. 
Na szczęście nie była to jedyna osoba, która miała być dziś przesłuchana. Udało się bowiem ściągnąć na komisariat... właściciela lombardu.

- Proszę podać imię i nazwisko oraz powiedzieć jak długo zajmuje się pan prowadzeniem lombardu.
Prawdę mówiąc Gabrielle miała gdzieś, że okradli mężczyznę. Ale jeśli sprawcami byli ci co podpalili przyczepę, to chciała to wiedzieć.
- Czy miał pan kiedyś problemy ze swoimi klientami?

- Mike Stone, lat 46. I prowadzę lombard od 25 lat! - mężczyzna nie wyglądał na takiego, który chętnie wszystko wyśpiewa.
- Nie, nie miałem. Aż do tego feralnego dnia. I nie, nie wiem kto to mógł zrobić!

- Proszę opisać napastników. Co pan widział. Jakieś znaki szczególne? - Kontynuowała, ignorując te wykrzykniki oburzenie, czające się gdzieś w wypowiedziach właściciela.

Mężczyzna jakby mielił słowa w gębie. Spoglądając spod byka na Gabrielle nie wyglądał na zadowolonego. Co jakiś czas też przenosił wzrok na szeryfa, ale ten - milczał, pozostawiając Ramirez pole do popisu. 
- Widziałem dwóch. Ale było ich trzech chyba, bo trzeci był w aucie. No, mieli kaski na głowie. Jedne był wyższy, drugi niższy. Tyle.

Gabrielle siegnela po wydruki i rozlozyla je przed mezczyzna - Jakie kaski? Jak byli ubrani?

Mężczyzna przyjrzał się wydrukom. Wzruszył ramionami.
- Nie pamiętam. 
A może po prostu nie chciał mówić?

Gabrielle miala dosc tych gierek typka. Nachylila sie nad stolem obok niego i spojrzala mu w twarz z bliska - Skóra ro ty masz w dupie swe skradzione i zniszczone mienie, to ja tez. Ale chce znalezc tych dupkow i ty masz teraz pokazac mi jakie mieli te pieprzone kaski.
Ramirez nie obchodzilo czy wg. Szeryfa miala byc mila. Nie chcialo jej sie.

Mężczyzna się wahał. Wpatrzony jednak wciąż w Gabriellę - sięgnął po fotografie. Chwilę się im przyglądał, aż w końcu pokazał kaski z goglami.

Gabrielle odsunela sie od mężczyzn i prostujac, spojrzala na szeryfa - Jakies pytania jeszcze? - Sama chciała juz sprawdzic kto w okolicy jest posiadaczem takich kaskow i sprawdzic kto mogl sie specjalnie w takie zaopatrzyć prezd napadem.

-Proszę powiedzieć, czy przed napadem miał pan jakiś dziwnych klientów w Lombardzie? - dopytał szeryf, widząc wycofującą się Gabrielle. 
Mężczyzna milczał, jakby się zastanawiając.
- Nie wiem - odparł w końcu.
- Jak to, pan nie wie?
- No normalnie, nie pamiętam!

/19.02.14, południe
Do biura weszła Robin, opuściła kaptur kurki i przeczesała swoje krótkie włosy. Przywitała się z dyżurnym, potem resztą obecnych. Postawiła kubek termiczny przy swoim biurku i zaczęła przeglądać akta.

- Wyjaśnić panu definicję słowa dziwny, czy zacznie pan współpracować? - Burknęła na mężczyznę, mając ochotę zdzielić go przez łeb i powstrzymując się przed tylko ze względu na obecność szeryfa. A kiedyś to miała być taka miła policjantka, pragnąca pomóc każdemu i stawiająca dobro innych ponad swoje.
Lata pracy jednak weryfikowały nie tylko jej charakter ale i nastawienie.

- Nikt podejrzany mi się w oczy nie rzucił - odburknął mężczyzna. Chyba już nic z niego nie wyciągną. Szeryf więc go pożegnał, dając wpierw zeznania do podpisania.
- Będziemy w kontakcie.
Gdy tylko właściciel lombardu wyszedł z sali, McConnor zawołał do Robin.
- Peaks! Pomożesz Ramirez w tej sprawie!

Podniosła głowę słysząc swoje nazwisko. Podeszła do Gabrielle i szeryfa, mijając się z mało zadowolonym właścicielem.
- Jasne. To napad na lombard w mieścinie obok? - spojrzała pytająco po dwójce, w końcu dyżurny mógł się mylić kto i nad czym pracował.

Gdy tylko szeryf zawołał Peaks, Gabrielle spiorunowała go spojrzeniem. Tak bez pytania? Serio? Ramirez nienawidziła narzucania partnerów, a z ostatnim jakiego miała, wywołali burze na komisariacie. Zapomniał szeryf?
- Tak.
Odpowiedziała lakonicznie i odwróciła się w stronę Robin, z którą nie miała jeszcze okazji zamienić choć dwa słowa. Wyciągnęła w jej stronę wydruk z kaskiem, zamierzając ustawić koleżankę, póki jeszcze mogła.
- Sprawdź czy ktoś nabywał takie kaski w okolicach daty napadu.

Robin miała trochę inne problemy z partnerem, ponieważ ostatni jej zginął. Spojrzała po Gabrielle, która chciała sobie ustawić kolejność dziobania. Peaks nie była w tym środowisku od wczoraj.
- Ok, ale to nikły ślad. Napad był kilka miesięcy, więc w sklepie niewiele możemy wskórać - wzruszyła ramionami przeglądając wydruki.
- Napad na lombard, to sprawa kogoś początkującego - nie trzeba było być Sherlockiem, żeby dojść do takiego wniosku. - Poważni gracze na taką drobnicę się nie rzucają. Takie kaski mają w enduro, quadach czy innym tym terenowy cyrku, nie? Może rozejrzeć się po torach, zorientować się w ich środowisku, hmm.

// 21.02.2014. Poranek

Antek jak zwykle od prawie dwoch miesięcy z samego rana pojechał kupic sobie sniadanie i kawę na stacji benzynowej, po czym udał się do pracy. Dzisiaj znów czekało go ogarnianie wszystkich aktualnych spraw. Tak bardzo tego nienawidził, że spóźnił się dwadiescia minut. Koniec końców chciał zatrzymac tę robotę. Przywitał się że wszystkimi, śmiał się za każdym razem gdy wytykano mu spóźnienie i płaszczyl się przed szeryfem. Później spkojnie usiadl sobie pzy biurku i kontynuował ogarnanie tego, co dzieje się w miasteczku.

- To się rozejrzyj.
Wzruszyła ramionami i wyminęła koleżankę - Trzeba sprawdzić kto z nich ma kryminalną kartotekę... Potrzebuję kawy - z tymi słowami opuściła posterunek, bo tu już dni nowe się robią.

zt

- Nie domyśliłabym się - rzuciła na uwagę o sprawdzeniu kartotek. Robin spojrzała za Ramirez-Cooper. Miała mieszane uczucia, nie wiedziała czy ona zasłużyła na całkowity brak sympatii czy policjantka wszystkich traktowała, jak zło konieczne.
Wróciła do swojego biurka i sprawdziła jeszcze miejscówki - tory, miejsca, w których entuzjaści sportów terenowych jeździli, sklepy. Pospisywała namiary na nie.
/zt

Po zapoznaniu się z aktami spraw w znacznym stopniu Antek wstał od biurka i ziewnął. Tak bardzo mu się nie chciało tego czytać. Wolał siedzieć nad konkretną sprawą, jednak póki co całą swoją "energię" rozładuje na siłowni. Z torbą w bagażniku pojechał do szkoły.

z.t