Dom Liluye i Howhakana

- Ja to wiem - powiedział.
- Dr Salt? Nie, dzięki - cokolwiek by to nie bylo. Jemu smakowało, pić się szczególnie nie chciało. - Nie jesz już? - spytał, choć nie wydawał się, żeby miał rzucić się zaraz na jedzenie. Bez przesady. W gościnie tyle wpieprzać nie będzie.
- Dojem i wezmę się do roboty.

- Ni no, jak krowa, żołądka bez dna nie mam - powiedział. To, że tak wyglądał, nie znaczyło, że tyle mógł zjeść. Znaczy znaczyło, ale nie przy ludziach!
- Prawie wszystko źle działa na żołądek - stwierdził, wzruszając ramionami. - Zdążyłem się przyzwyczaić i tyle - to dodawszy, dojadł ten następny kawałek, a potem wytarł ręce.
I skierował się do drzwi, by dalej zająć się montowaniem.

Zmrużył oko i wskazał na pizzę.
- Lepiej przy lekarzu niż przy jedzeniu - zaśmiał się, przecierając twarz.
Kiedy Liluye zadała mu pytanie, Jools mechanicznie odpowiedział:
- Kierowcą jestem w JTC. Ot, nic ciekawego - przyznał. Nie powie jej o pracy, którą zajmował się na uboczu. Nikogo nie powinna ona interesować.
Reynolds ściągnąć jedną z pokryw od klamek, by coś przełożyć w zamku, a ta mu przeszkadzała.

- Niby tak, ale to trudno powiedzieć - zaczął tłumaczyć. - Czasem, do niektórych miejsc, drogi są takie same, ale zazwyczaj obierasz tak jak ci wygodniej. Jeśli znasz skrót, jedziesz skrótem, jeśli nie znasz - no to normalnie albo na około, jeśli wolisz pojeździć - spojrzał na Liluye, a potem wyjrzał na zewnątrz.
Zmarszczył nos. Coś dusznawo było.
Przełożył kilka blokad i zaczął na nowo montować.
- Ale jeśli ktoś lubi jeździć to kierowca wydaje się najodpowiedniejszym zawodem, naprawdę.

- Kiedyś rozliczali z kilometrów, teraz bodaj z czasu. Albo odwrotnie - wzruszył ramionami. - Przede wszystkim liczy się to czy dowiozłaś towar, czy jest on cały, czy są jakieś uszkodzenia pojazdu, więc to też sporo ma czynników - wyjaśnił całkiem cierpliwie. Pewnie dlatego, że był czym innym zajętym.
- Nie, nieszczególnie - stwierdził. - Zresztą czy w tym stanie są jakieś ciekawe miejsca? - parsknął, unosząc brwi i wtedy dopiero zerknął na dziewczynę.

Grzebał coś przy tym zamku.
- Hm? - spytał, dopiero po chwili zwracając uwagę na dziewczynę. Przymierzyl zamek do drzwi, a potem dokręcił. - Kiedyś zdarzały się dłuższe wyjazdu, wiec po stanie, czasem poza. Nie narzekałbym, jakbym mógł pojechać gdzieś dalej - uśmiechnął się półgębkiem.
Jak na razie - nie miał problemu z odpowiadaniem.
I zaczął tupać jedną nogą do melodii, która w jego głowie rozbrzmiała.

- Masz wybrane miejsce, gdzie chciałabyś dojechać ciężarówką? - spytał, wyraźnie zaciekawiony.
- Nie, nie przeszkadzasz - powiedział z uśmiechem. - Jakby tak było to już dawno przestałbym odpowiadać - odparł, jakby w ogóle nie połączył faktu, że dryg nóżką sprawił, iż dlatego Liluye zadała mu takie, a nie inne pytanie.
- Będziesz musiała przywyknąć, bo na początku zamki mają to do siebie, że lubią się zacinać. Później też i przed wymianą także - dodał.

- Pedał gazu wcisnąć i przed siebie? Dobra opcja - przytaknął, bo jakby mógł sobie pozwolić to pewnie w ogóle nie siedziałby w Old Whiskey. Kto wie, może by nawet był w San Francisco albo Nowym Jorku i tam udawał, że jest supergość? I bez tego tak było!
- Ohoh, to wiem, żeby ci nie dawać numeru - zaśmiał się do Indianki, wkręcając ostatki śrubek, więc był na wykończeniu.

- Jeśli nie masz dużych wymagań to wszystkim zajedziesz gdziekolwiek. Zawsze są motele za grosze przy opuszczonej drodze, w których najczęściej mordują ducha winne osoby - przyjrzał się Liluye. Była Indianką, była duchom pewnie sporo winna. Nic jednak nie powiedział. - Ale jest to niezła zabawa.
- Musisz się kiedyś wybrać i sprawdzić - dodał.
- Zabrzmiałaś jak Lijam Nison w Uprzedzonej - powiedział, mrużąc oczy. - Znajdę cię i zjem cię... a nie, to wersja dla tłuszczu - zerknął na swój brzuch i parsknął. - Tak czy siak do mnie pasuje, ale wiesz o co mi chodzi, nie? Czy nie?

Może gdyby Jools nie wierzył w to, że duchy pewnie by opętały i wpędziły w krater wulkaniczny, nawet jeśli wulkanów tutaj nie ma, to by się wybrał z Liluye. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że nie znali się za dobrze, więc nie mogli sobie ufać.
- Jakbym znalazł czas to czemu nie? - wzruszył ramionami, dokręcając jeszcze odrobinę i przyglądał się w tym samym czasie Liluye. - Z tym może być ciężko, ale nie powiesz mi, że jestem jedyną osobą, która jeździ ciężarówkami. Może są dni wolne u nas w pracy - zażartował, odkładając wkrętak i sięgnął po klucz.
- ...teraz nie znajdę czasu - powiedział, obrażając się. I wsunął klucz do zamka, aby sprawdzić czy trzeba natłuścić, czy bez tego się obejdzie.

- Czemu miałbym wywozić kogoś na środek pustyni i dać mu się ugotować? - spytał. - Nie jestem idiotą. To wiadomo, że żal paliwa, a potem wracać, więc od razu gdzieś pieprznąć porządnie - parsknął, bo najwidoczniej humor jego był na tyle głupi (wspaniały), że go rozśmieszało. I głównie tylko jego.
- Za dużo bierzesz do siebie - powiedział. - Sorry to ja powinienem mruknąć, skoro tak cały czas ci zwracam uwagę, a ty od razu przepraszasz - mrugnął do Liluye, wysuwając klucz (Boże, jak to brzmi, hehe) i zamknął drzwi. Trzeba było wszystko sprawdzić!

- A co wcześniej mówiłem? Że jakbym się przejmował wszystkim to już dawno siedziałbym gdzieś tam dalej i rozpaczał. Serio, dystans do ludzi, do świata, a przede wszystkim do siebie - taki mądry był, taki cudowny!
- Już, zamontowane - powiedział, podnosząc się. - Będziesz chwilę się męczyć z kluczem, może się czasem zacinać, bo nie jest wyrobione, ale ostatecznie to po prostu natłuścić wystarczy.