Dom Liluye i Howhakana

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

W końcu skończył. Od kiedy go upomniała przestał już ją łaskotać, chociaż nie ukrywał, że mu się to nie podobało. Odsunął się widocznie zadowolony z tego, że może tu być z Liluye.
-To teraz zaczynamy bandażować głowę? - Zapytał zadziornie podnosząc brew.

- A nie miało byc kolano jeszcze? No dobra, głowa, niech będzie - zgodziła się i zaczęła odwiązywać bandaż ze stopy.
- To będzie trudne, na dwa bandaże.. Pamiętasz? Nie bede za bardzo widzieć, wiec.. musisz się postarać - zwijała bandaż i podała mu jeden i drugi.
- Gotowy?

-Kolano Ci odpuszczę. - Wykazał się wielką dobrodusznością omijając kolano. Pod kolanem również mógł ją przecież łaskotać i to sporo. Wziął dwa bandaże i zaczął próbować owijać jej głowę. Na początku mieszała mu się kolejność i zostawiał spore luki. Chyba z pięć razy podchodził do tego ciężkiego zadania, zanim udało mu sie prawidłowo zawiązać głowę Liluye. Gdy w końcu mu się udało kucnął przed nią i się uśmiechnął.
-Więc to chyba na tyle, co?

A ona cierpliwie mu pokazywała i co i jak, mimo, że nic nie widziała. W końcu jednak mu się udało.
- Chyba tak - uśmiechnęłą się do niego z opatrunkiem na głowie - Aż mnie głowa od tego boli - bo miała na niej sińca od wczorajszego wylądowania na ziemi.
- Co robiłeś wczoraj, że cię nie było na licytacji?

-Silnik mi nawalił w ostatniej chwili i myślałem, że się uda go naprawić. Udało mi się, ale już było po licytacji. Przepraszam. - Delshay posmutniał. Chciał w końcu zabrać ją na randkę, a w inny sposób by się nie zgodziła. Zaczął ściągać jej z głowy opatrunek.
-W sumie... - zamyślił się na chwilę.
-Byłoby mi niezmiernie miło, gdybyś dała zaprosić się na randkę. - Uśmiechnął się czekając na odpowiedź z niecierpliwością.

- Ah.. no trudno - uśmiechnęła się lekko i wzruszyła ramionami, zezując na to jak ściąga z niej opatrunek - I tak zebrali niezłą sumę, mam nadzieję, ze się uda z przedszkolem. I nic się nie stalo - dodała jeszcze, skoro przepraszał.
- Del.. - poprawiła sobie włosy, gdy ściągnął bandaż do końca.
- Wiesz, że się nie zgodzę na nic, co nazwiesz randką - pokręciła głową. Po wczorajszym wieczorze z Sashą nie wiedziała co dalej z czymkolwiek, ale nie chciała Indianinowi robić jakiś złudnych naidzie. Zresztą sam wiedział na czym stoi.

-Wiem, wiem. - Nie było w tym grama smutku. Wiedział, jak jest i jak będzie przez długi czas. To nie tak, że chciał ją w sobie rozkochać i mieć tylko dla siebie. Była dorosła, miała własne życie i została przez niego potraktowana tak, a nie inaczej. Del chciał być przy niej jako przyjaciel. Na nic więcej nie miał nadziei. I chciał, żeby i ona to wiedziała.
-Tylko wiesz, to nie byłaby randka kochanków. Tylko taka przyja... kole... randka znajomych? - I tutaj Indianin był lekko speszony, bo nie wiedział jak mógł nazwać tą relację.
-Liluye, chcę powiedzieć, że możesz do mnie przyjść z wszystkim. Jakieś kłopoty w pracy, w miłości czy coś. Pomogę Ci. I tylko tyle chcę. Chcę Ci pomóc. W miarę moich możliwości.
Nie było mu smutno czy coś. Nie była to dramatyczna przemowa, mająca wzbudzić w niej poczucie winy. Delshay był rozpromieniony i szczery. Bo i tak nie miał szans.

A Lil miała wrażenie, że go ostro friendznuje, a o siedzi przy niej jak szczeniak. Nie podobało jej się to. Ale skoro sam mówil, że wie?
- Zostańmy przy wspólnym wyjściu, ok? - zaproponowała. Może nazywanie tego randką ją odstręczało.
- Nie mam kłopotów. Właściwie.. wszystko wychodzi na prostą - uśmiechnęła się lekko.
- W pracy nie ma co robić, bo zajmujesz się wszystkim i ostatnio siedzę prawie tylko w stajni - pokręciłą głową z lekkim niedowierzaniem, że tak się za siebie wziął. O miłości temat dyskretnie pominęła - A sprawa moich wizji też chyba się wyklarowuje.. Zakończyłam sprawę z Onawą i Maguą w parku, kilka dni temu - zerknęła na swoje nadgarstki.

Podłapał spojrzenie na nadgarstki.
- Więc to stąd masz te sińce? - Zapytał z czystej ciekawości. Jesli chodzi o friendzone... No cóż. Należało mu się.
-I wspólne wyjście brzmi świetnie. Dziękuję. - Obdarował ją swoim uśmiechem i stanął przed nią.
-To co teraz? Usta usta?

- Mhm.. Onawa - popatrzyła na ręce jeszcze raz - Nie była zadowolona, ale na koniec chyba wszystkol było dobrze - spojrzała na niego z dołu bo wciąż siedziała na ziemi i wyciągnęła rękę by pomógł jej wstać.
- Usta usta? - stanęła przed nim. - Przyjacielskie? - parsknęła.

Pomógł jej wstać i pokręcił głową. Szamani i duchy.
-Musisz uważać na siebie szamanko. Nie daj się krzywdzić duchom!
Zaśmiał się, gdy Liluye odpowiedziała na usta usta.
-To, czy usta usta jest przyjacielskie można stwierdzić tylko po fakcie!

- Nie dam, nie martw się, nie mam tego w planach - uśmiechnęła się i ruszyła do kuchni.
- Idziemy zrobić te krewetki? - zaproponowała - Wiesz, usta usta nie są przyjacielskie, nigdy.. w sensie takie, no, nie potrzebne w obronie życia.

-Jak nic się nie czuje, to są to przyjacielskie usta usta. - Stwierdził Delshay wzruszając ramionami. No w sumie tak to widział. Ale koniec tego gadania. Już nie wspominał więcej o choćby zbliżaniu się do siebie.
-Jasne. Jeśli masz na nie ochotę i pomysł.

- Aha.. No, ciekawa definicja - stwierdziła i wyciągnęła krewetki.
- No, mam. Podsmażane.. z pomidorami.. sos smietankowy.. Cos będzie. Wyciagnij z lodówki szystko - poprosila i mówiła mu co ma wyciagac.
- a co u Ciebie? Oprócz pracy i.. pracy?

Wyciągnął grzecznie wszystko i czekał na dalsze instrukcje. Oprócz pracy miał siłownie i duszki, ale o tym ostatnim jej raczej nie powie. Nieźle by sie wkurzyła, a dopiero ich relacje jakoś się znormalizowały.
-Siłownia i śledzenie Ciebie jak nie widzisz. Patrzenie na Ciebie w nocy przez okno i inne takie. Troche ze mnie stalker...
Powiedział spokojnym tonem, jakby to było nic.

- Aha.. No, pytam też o jakąś dziewczyne - obejrzała się na niego - Weź nóz i kroj. Duze kawałki pomidora - zarządziła. Fakt, na info o duszkach nie byłaby zachwycona.
- Jakbyś patrzył w nocy przez okno to Moira by mnie obudziła, zapewniam - parsknęła.

Wzruszył ramionami i zaczął kroić.
-Hmmmm dziewczyna. Nie mam chyba potrzeby wiązania się z kimkolwiek. Szczególnie, że cały wolny czas chcę poświęcić Tobie. - to ostatnie dodał pod nosem tak, że było mało prawdopodobne, że usłyszała.
-Poza tym, kto chciałby takiego dzieciaka jak ja. Muszę najpierw zmienić samego siebie, później może coś na poważnie. - Najchętniej z nią... Delshay wątpił, że po tym jak porozmawiał z nią po tak długim czasie, będzie w stanie doprowadzić do czegoś więcej z inna kobietą.

- Ahm - pokiwała głową, a potem usłyszała dalsza część zdania - Co? - odwróciła się od swojego sosu śmietanowego.
- Czemu mi? - w końcu mógł sobie kogoś znaleźć. Choćby na tej licytacji coś zacząć!

-Stara miłość nie rdzewieje? - Zapytał jakby sam szukał wyjaśnienia dlaczego postanowił tak, a nie inaczej. Wytarł ręce, podszedł do niej i położył jedną dłoń na jej policzku. Spojrzał jej prosto w oczy jednak się nie przybliżał.
-I choć miałbym być tylko twoim przyjacielem, wiem, że moje miejsce jest przy Tobie. Bo nikt inny nie daje mi tyle szczęścia.

Pachniał pomidorami. Nie, żeby to był jakiś nieprzyjemny zapach, ale to było pierwsze co poczuła. Opadły jej ramiona. Westchneła i zamknęła oczy.
- Del.. sam się wciskasz we friendzone.. - pokręciła głowę, ale jego ręki ze swojego policzka nie zabrała - Po co to sobie robisz, co? - podiosła rękę i odgarneła mu kosmyk wlosow z twarzy.

-Liluye - Powiedział poważnie nie zdejmując dłoni.
-Będę przy Tobie i będę się starał ze wszystkich sił, żeby Ci pomagać, jeśli tego będziesz potrzebowała. Jednak gdy pojawi się jakiś mężczyzna w twoim życiu, zrozumiem to i odsunę się. To nie jest friendzone. Po prostu chcę mieć pewność, że jest Ci dobrze. - No i znów to zrobił. Uśmiechnął się ni to smutno ni zadziornie. Po prostu Indiański uśmiech Delshaya, który pojawiał się tylko przy Liluye.

Jakby to oglądała w telewizji, pewnie by się popłakała. A tak stała i patrzyła na Dela jak to ciele ostatnie. I co ona ma mu powiedzieć? Widziała, że się stara, jak na razie. Opuściła wzrok na dół i po chwili przytuliła się do niego, obejmując w pół.
- Jesteś kochany.. Miałeś jakiś uraz głowy, jak cie nie było? - zapytała, z lekkim uśmiechem. Wydawał się całkiem zmieniony.

-Może w końcu wydoroślałem? Chyba nigdy nie uwierzysz, że jestem do tego zdolny! - Powiedział rozbawiony równiez delikatnie obejmując Liluye. Jedną ręką w pasie, drugą położył z tyłu jej głowy.
-Więc nie bój się, że Ty się w kimś zakochasz, a ja będę uwiązany. Chcę być dla Ciebie przyjacielem. Zobaczymy jak mi to wyjdzie. - Zaśmiał się cicho. Zaraz po tym zaburczało mu w brzuchu.
-A teraz, możemy skończyć robić te krewetki? Bo raz: jestem głodny. Dwa: mam ochotę Cię pocałować, a to jest chyba niezgodne z moim małym planem.

- Długo ci to zajęło - odchyliła się lekko, patrząc na niego z dołu - I masz rację, nie uwierzyłabym w to, ale jak na razie.. dobrze ci idzie - uśmiechnęła się. Poczochrała mu włosy jedną ręką.
- No nie, jak masz taki plan to nie - uśmiechnęłą się i odsunęła dopiero po chwili.
- Dobrze. Pomidory masz.. tam masz bagietke i masło czoskowe, wstaw piekarnik.. posmaruj bagietke, tylko ją pokroj najpierw, błagam - wszystkiego mogła sie po nim spodziewać.

Delshay przysunął się jakby na pocałunek i w tym momencie Lilu się odwróciła, a on mało się nie wywalił. Przy dokładnych instrukcjach nawet on dał rade zrobić tak proste rzeczy, więc już po chwili stał gotowy na kolejne rozkazy. Wykorzystał te chwile do wpatrywania się w Liluye.
-Jesteś piękna. I zanim zaprzeczysz... Mimo tego, że zmarniałaś... Wciąż widzę w Tobie dawną Liluye. Z pasją i chęcią życia. To jest piękne. I mógłbym patrzeć się na Ciebie całymi dniami.