Przyczepa Sue Bakera vol.2

First topic message reminder :

Stojąca na betonowych bloczkach przyczepa może nie wydawać się idealnym miejscem do życia, jednak dobrze urządzona okazuje się całkiem wygodna. Ma wymiary 9x3 metry i jest wyposażona w kuchnię z aneksem jadalnym i salonikiem, łazienkę oraz dwie sypialnie. Przyczepa ma ogrzewanie gazowe oraz gazowy podgrzewacz wody i jest podłączona do szamba.

Nowa metalowa puszka własności Sue Bakera. W środku panuje porządek, szafki i komody zdają się raczej puste. W użyciu jest tylko jedna sypialna, druga jak na razie robi za graciarnię, chociaż tymczasem tych gratów też niewiele tutaj leży.

Aha, wiedziałam, że to była menopauza. To pewnie przeszła na hormonalną terapię zastępczą i w końcu się ustabilizowała. Alleluja.
- Tak? Czyli czego? Obrączki? Mówiłem ci Betty, że ja tego nie widzę - westchnął i uniósł się, żeby ściągnąć z siebie spodnie i podkoszulek.

- Się zastanów, Sue - powiedział, gdy w końcu ściągnęła z niego spodnie. Ale ciężko to szło, miał takie grube łydki!
 - I nikt nie musi wiedzieć! A razie czego... odziedziczę po tobie warsztat hihi! Albo ty mnie mnie bar... ale w sumie, najważniejsze, Sue... ja chcę, byś uznał Sally za swoją biologiczną córkę. Na tym mi zależy.

Wyrobione, hehe. Chociaż nie wiem czym, bo na siłowni to on się chyba za często nie pojawiał.
- O ty modliszko - wychrypiał i zaśmiał się.
Co, Sally?
- Ale już to mówiłaś. Że Sally by chciała moje nazwisko. Ja przecież nie mam nic przeciwko, Betty.
Zepchnął ją z siebie, bo wolał być na górze, hehe.

Zaśmiała się, gdy ten ją ściągnął do parteru.
- No dobrze... to załatwimy to niedługo...
Przyciągnęła go do siebie i pocałowała.
- Naprawdę cię kocham, Baker. Ty popierdolony chuju.

- No, świetnie. Mam nadzieję, że to nie będzie jakaś papierkowa robota - westchnął i odwzajemnił pocałunek.
- Też cię kocham... - chyba z wielkim trudem mu przeszło to przez gardło - ...szczególnie jak jesteś taka, kurwa, subtelna jak kwiatuszek.
No, bo epitetami to rzucała jak z rękawa.
A żeby już sobie darowała kolejne romantyczne, czy jakiekolwiek, wyzwania i próby manipulacji, to przeszedł do rzeczy, bo wyraźnie była wyposzczona i ją chcica roznosiła. Tak to sobie tłumaczył.

I tymi prostymi, aż znaczącymi słowami, Baker załatwił sobie odpust zupełny. 
Po tych trzech minutach w niebie (które są lepsze niż dwie minuty w niebie). Betty zapewne podała im obojgu papierosy. Ułożyła się wygodniej an tym wąskim łózku i powiedziała: - Następnym razem u mnie. Mam lepszy materac.

Akurat łóżko miał dwuosobowe. Zajmowało niemal całą powierzchnię ciasnego pokoiku, ale się mieściło. Baker nie narzekał. Lubił ten standard. Jak mu huragan zmiótł, to nie było żal.
- Się wygodnicka zrobiłaś - prychnął i zaciągnął papierosem. Byleby nie wracała do tematu ślubu, brr.

- Się widocznie przyzwyczaiłam, Sue - spojrzał na niego. Zgasiła papierosa i się przytuliła.
- Ty też, nie udawaj, ze jesteś taki sam jak 20 lat temu. Lubisz jak ci ktoś coś pod nos podsuwa, lepszy materac i ciepłą wodę w kranie.

- No, wszystko to mam. Nawet ty sama mi wskakujesz do łóżka - zarechotał i wychylił się po popielniczkę, gdzie strzepnął popiół a później zgasił niedopałek.
- Zostajesz do rana? - bardziej stwierdził, niz zapytał. Z racji tego, że godzina była jeszcze wczesna, po kolejnych minutach leżenia Baker wstał, wciągnął na siebie ubrania i wrócił do "salonu", gdzie zasiadł przy stole i ponownie zajął się szykowaniem broni na następny dzień. Jeśli Betty została, to może sobie coś potem zjedli i obejrzeli na małym telewizorku.

zt