Przyczepa Sue Bakera vol.2

Bakereal Old Whiskey. Tak, to na pewno!
- I wrócić na gotowy cmentarz - przytaknął, poprawiając się na tym krześle. - I mnie ta wizja się podoba - przyznał; pewnie w toaście się napił. No cóż, selekcja naturalna narkotykowa by się przydała, nie ma to tamto.
Zerknął na Ramirez, gdy ta robiła reklamę swoich usług. Pewnie wyczytała to z opakowania, by móc się pochwalić. Szkoda, że księgowy odniósł wrażenie, jakby Sue nie był pewien czy usłyszał to, co dziewczę ma do powiedzenia.
Gdyby nie to, że Baker ubiegł, to pewnie i Will zdążyłby przewrócić oczami.
- Pierdolenie o morenie cię nie nudzi z czasem, Ramirez? - spytał, nieco znużony jej pretensją. Pewnie podczas opierdolu przez szefa gangu się nie odezwał. Nie skomentował też tego, jaki był kolejny pomysł, który mógł wykorzystać. - Baker o wszystkim wie - podsumował krótko, bo nie wydawało mu się, by był zobowiązany do tego, ażeby wyjaśniać Consueli całą sytuację. Zwłaszcza, że dwa razy próbował, a jako że dziewczyna wówczas nie miała ochoty go słuchać to nie będzie się domagał tego, aby mieć szansę wyjaśnić. - No, ale było, postanowiono. Można iść dalej, więc nakładaj tę farbę - dodał jeszcze i przyjrzał się Bakerowi.
O to na pewno byłoby do roboty, jakby były całki i inne sprawunki do liczenia. Pewnie skończyłoby się na gównianej inwentaryzacji o kilka miesięcy za wcześnie i może podliczanie tego, co dziewczyny w Heaven's zarobiły.
- Poza tym... rozmawialiśmy o kilkudniowym wyjeździe, ale to nie do mnie o wyjaśnienia - wzruszył ramionami. Ino pewnie nawet tego wyjaśnić by mu nie dała, jak teraz była obrażona!  

Baker mógł się załamać zarówno nad Parkerem, jak i Ramirez oraz ich jakże logiczną, przyjacielską dyskusją. No, chyba że nawali się zapachem farby, hehe, to inna sprawa!
Zapewne po wysłuchaniu monologu Consueli, Will przez moment milczał. Głównie, żeby zebrać myśli, choć i tak wiedział, że albo miną się w rozumowaniu, albo dziewczyna zbagatelizuje to, towarzyszący im szef go wyśmieje. Zatem wydawało się to dość interesujące.
- Do cholery, Ramirez. Toć ci mówię, po raz nie wiem który, Baker wiedział o tym, jakie są przypuszczenia, że blond szmata może trzymać z Buendiami, a nie było jak temu dowieść. O Liluye sam właściwie się wtedy dowiedziałem i jej powiedziałem, że będzie przejebane z tą znajomością, mimo że znały się wcześniej, ale nieważne. Było spotkanie, Baker załatwił, bo poszedłem do niego później i mu wyjaśniłem, o co chodzi, on chociaż da komuś coś powiedzieć - żachnął się i skinął do szefa, a piwa napił. - I sobie też kurwa nie pozwalaj! Ostatnio o cokolwiek się czepiasz, ale chuj z tym - już nie dodał, że może jest niedopieszczona albo nadal trzyma ją ból dupy, bo Maro zaczął z rudą się przyjaźnić. - Wiesz dlaczego chociaż tak stałem za Liluye długi czas? Bo, kurwa, obiecałem to Connorowi, że w razie czego, gdyby mu się coś stało to miałem się nią zaopiekować. Nie wspomnę o tym, że Liluye już wcześniej była z nim zaręczona czy w ciąży, bo to najwidoczniej nie ma znaczenia, a kwestia obietnicy? Jakbyś nie wiedziała to cię poinformuję. Jeśli ja coś obiecuję to mam zamiar się do tego zobowiązać, to oznacza bycie lojalnym - dalej wyjaśniał, pewnie samemu się gubiąc, co ma do powiedzenia. Zapewne przerwał na moment, kiedy Sue miał coś do dodania i nie skomentował tej wzmianki o Liluye i niedoniesieniu dziecka, bo nie było sensu. - I jeśli mnie mój przyjaciel prosi, by - jak to możliwe - zaopiekować się jego dziewczyną, w czasie gdy on kurwa gryzie piach i wącha kaktusy od spodu, bo na tym mi zależy, to się do tego, cholera, zobowiązuję. Aż tak ciężkie jest to do zrozumienia czy tylko patrzysz przez pryzmat swojego problemu? - spytał, nie wyjaśniając dokładnie. Ot, zwierzyła mu się, a Will nie miał zamiaru wygadywać. - I gdyby to dotyczyło Bakera, Betty, Jima i jego gromadki czy Clausa, czy też ciebie - także starałbym się pomóc na tyle, na ile mogę. Nie bez powodu za tobą się wstawiałem, jak chciałaś dołączyć do tego gangu, czasem o tym napominając Bakerowi. I mam nadzieję, że nie sprawisz, abym tego żałował. Też potrafiłabyś być taka lojalna? - spytał, kończąc swój wywód.
- Ja już swoje wyjaśniłem. Koniec tematu - mruknął zarówno do Bakera, jak i Consueli.
W tym momencie Parker wypowiedział chyba najwięcej słów od ostatniego półrocza. Może nawet kilku lat. Aż mu zaschło w gardle i znowu się napił. Może i jego monolog mógł załamać, ale chociaż w końcu wyjaśnił to, o co mu chodziło w całej sytuacji.
Autorka się nie zdziwi, jak Baker się załamie. Może wzruszy? Dobre sobie.
Will zapalił papierosa, rozsiadł się wygodniej. Już chciał powiedzieć, że wyjeżdżają do obozu dla uchodźców Starej Kiszewy, ale Baker go ubiegł, więc nie miał nic do dodania od siebie.
- Trochę - podsumował równie złośliwie.

- Bo nie dałaś powiedzieć. Proste jak budowa cepa - powiedział Parker, wzruszając ramionami. Nie przepadał za długim tłumaczeniem danej sprawy. Zwłaszcza, że jej koniec miał miejsce kilka dni temu i nawet jeśliby chciał, to ino nie było szans czy sensu, żeby to wszystko odwlec.
Przewrócił oczami, jak ta się zaczęła nakręcać.
- Jak mówiłem, koniec tematu - podsumował i kiwnął na słowa Bakera.
- Wiem o tym - odparł, bo nie miał problemu (aż tak wielkiego przynajmniej, acz szef musi to się działa) z dostosowaniem się do danego polecenia i - na szczęście - dwa razy mu nie trzeba było powtarzać. Zresztą, nie było już co mówić. Dla Parkera kwestia wyjaśniania została zakończona. Nerwów do stracenia znowu mniej!
- To dobrze - powiedział. - Nie będę musiał chociaż opiekunki do młodej szukać, jeśli gdzieś mnie poślą - dodał, całkiem wymownie. Najwidoczniej Consia z Noah będzie mogła dzielić się wskazówkami dotyczącymi opieki nad dzieckiem.
Kiwnął na słowa Bakera, zgadzając się z nim, jeśli chodzi o niewyparzony język.
- Ponoć każdego z czasem się utemperuje. Ponoć - mruknął, czując się nieco zmęczony tym wszystkim.
- Żebyś nie skończył jak kurczak - stwierdził, patrząc na to, jak Ramirez macha pędzlem po łbie szefa. Nie była to złośliwa (aż tak) uwaga. Przecież nie miał zamiaru wszczynać kolejnej kłótni, która doprowadziłaby donikąd.

- No, tak to. Może, nie wiem, źle złapią ten kolor czy jak to się mówi - machnął na Consuelę. - Za tobą stoi fryzjerka gangu, więc niech ci powie - dorzucił. Niestety, pomimo punktów inteligencji, które ostatnio mu podskoczyły, za wiele wiedzieć nie mógł. Albo i nie chciał. Chciał dobrze spać.
- Dla mojej młodej - wyjaśnił, nie rozdrabniając się i nie czekając na napięcie. - Nie martw się, dużo osób w miasteczku nie wie, bo i dziecko rzadko kiedy tu jest, no ale... będziesz opiekunką i tyle - zerknął na Bakera, którego poczęstował papierosem.
- Albo Carma... Gdzie w ogóle Claus? Tego też nie widziałem - przyznał po chwili i spojrzał na zegarek.

- Wal się, nie z nimi, ale dziecko mam - wbrew pozorom to chyba Parker wiedział, że jego penis nie jest tylko do oddawania moczu. Na szczęście (albo i nie).
- Nie wiem czy na stałe - powiedział do Bakera. - Może teraz na jakiś czas, bo się stopi w tym upale - poinformował. Nie dość, że dziecko z Kanady by się stopiło, to pewnie non toper będzie przepraszać w tym wychowaniu typowo północnej Ameryki.
- Ciężka miłość - podsumował, nieco ironicznie. - A jeszcze do tego dojdą inne obowiązki rodzinne - wzruszył ramionami. I pewnie sam zaciągnął się porządnie papierosem, milcząc przez ten czas i nie odzywając się do Ramirez. Do czasu, póki wrzask nie rozgrzmiał w puszce Bakera.
- No to masz przejebane - podsumował, nie chcąc wejść i zobaczyć, bo by pewnie nie wyrobił ze śmiechu, choć już rozbawienie pokazywało się na jego twarzy.

- Nie wszyscy wiedzą, że mam dziecko i zachowaj to dla siebie - powiedział. Może dobrze by było, gdyby Consuela zapomniała? Will wiedział, że idiotycznym byłoby pokazywanie się z dzieckiem, ale skoro przez siedem lat względnie udawało mu się trzymać to w tajemnicy jako bezpieczeństwo to tak było i już.
W czasie, gdy śmiech Consueli rozbrzmiał po przyczepie, podobnie jak wcześniejszy wrzask, Will pewnie zajął leżak, siedząc (leżąc, cokolwiek) sobie wygodnie. Palił papierosa raz po raz, jednak zamiast wypuścić dym jak kulturalny czlowiek, to się nim zakrztusił, że aż mu oczy załzawiły się, a resztki nikotynowego obłoku uciekły nozdrzami księgowego.
- Twoje włosy wyglądają jak kolor banknotów, co do mnie przemawia, ale tak to wolałbym już ojebać się na łyso albo iść do Baby, żeby ci trzasnęła neon - stwierdził zachrypniętym głosem i odkaszlnął. - Taka trochę żydowska zieleń - dodał ciszej i zaczął się śmiać.

Mężczyzna pokręcił głową, nic nie mówiąc. Pewnie od razu zacząłby się śmiać, a starał się uspokoić w tym momencie.
Przyjrzał mu się sceptycznie.
- Jakoś tak, ale lepiej, jakbyś sobie perukę zgarnął albo nie wiem... Nie znam się - rozłożył ręce w bezradnym geście. Nie mógł mu pomóc, w końcu był księgowym.
- Mogę jechać, jakby co, nie będę wam przeszkadzać - zażartował, jakby chciał doprowadzić do tego, aby szybciej Baker zajebał.
- Nie pomyliłaś na pewno farb? - spytał, z czystej ciekawości.

Will wsparł brodę o dłoń zamkniętą w pięść.
- Szkoda, że Halloween za półtora miesiąca, chyba ponad. Wystarczyłoby ci pierdolnąć makijaż albo strój i byłbyś jajkiem z rzeżuchą. Tapir by ci pasował, twoje lata - powiedział poważnie. Pewnie dlatego, że sobie uświadomił, że w ten jakże smutny dzień ma swoje urodziny.
- Morda na kłódkę? - spytał. - W czepku będziesz popierniczać czy co? Bo nie wiem jak chcesz ukryć swoje zielone włosy - westchnął. Sam pewnie będzie się zbierał niedługo. Za dużo wrażeń.
- Najwyżej na łyso - dodał.