Domek Gabrielle

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

- Najpierw to przemyśl, Gabrielle. - oznajmiła, po czym silnik harleya zawarczał głośniej, a Consuela niedługo potem znikła.
zt

Przemyślała, przemyślała. Wróciła do domu, zalegając na kanapie z tequillą.

zt

/19.05, ranek, przed pracą

Martinez postanowiła w końcu odezwać się do sióstr Ramirez. Z jedną już sobie wytłumaczyła, jednak ciągle pozostawała druga... Chyba czas się tym zająć. Choć nie zamierzała przepraszać za słowa rzucone w gniewie. Nie potrzebowała ich w tamtym momencie. To była najprawdziwsza prawda. Jeżeli Gabrielle nie potrafiła tego zrozumieć, to...
Brunetka westchnęła, stojąc przed drzwiami.
Nie było jej łatwo. Z niczym. Zwłaszcza po tej ostatniej nowince. Rozwijającej się fasolce w jej brzuchu.
Zapukała.

//

Gabrielle jeszcze zaspana, z kubkiem w dłoni, otworzyła drzwi i zamarła, widząc Lolę. Ostatniego do niej smsa wysłała kilka dni temu i nie mając żadnego odzewu, była pewna, że dalej nie jest potrzebna. Dlatego zaskoczyła ją teraz wizyta Martinez.
Ale odsunęła się, by wpuścić ją do środka i zamknąć drzwi.
- Kawy?

Lola w ostatnim czasie nie była zbyt towarzyską osobą. Ograniczała kontakty do tych niezbędnych, choć jej pewna pijacka znajomość była od tego wyjątkiem. Jakby ulgą od zmartwionych, współczujących spojrzeń. Choć to nie oznaczało, by chciała, by ludzie zaczęli udawać, że nie wiedzą, co się dzieje w jej życiu. Cóż, nie wiedzieli o jednej rzeczy. I na razie policjantka nie garnęła się do tego, by wszystkich informować. Właściwie to kogokolwiek.
Przestąpiła próg i już miała się zgodzić, gdy przypomniała sobie zalecenia lekarza. No i zaczyna się potok kłamstw...
-Muszę ograniczać.-poinformowała więc tylko drugą brunetkę i zasiadła gdzieś na wolnym miejscu.
Zagryzła wargę, zastanawiając się, co powiedzieć. Jak zacznie o pracy, to przejdą na taki oficjalny ton i dupa. A... nie wiedziała co powiedzieć na to, co się zdarzyło ostatnio. Chyba nie chciała o tym do końca rozmawiać.
-Nalejesz mi wody?-odezwała się zamiast tego.
Rozejrzała się.
-A Consuela gdzie?

Kiwnęła tylko głową, nie zamierzając dopytywać. Gestem ręki zaprosiła Lolę na kanapę i popatrzyła na nią pytająco. Sama też nie wiedziała od czego zacząć, że Lola wyszła z inicjatywą spotkania, to postanowiła na nią zrzucic rozpoczęcie rozmowy.
- Jasne.
Ruszyła się nagle i poszła do kuchni. Nalała wody do wysokiej szklanki i wróciła do Loli, przysiadając na kanapie obok. Podała jej wodę i napiła się kawy.
- Wyprowadziła się.
Odpowiedziała na pytanie z grymasem, malującym na twarzy.

Upiła nieco wody, nie patrząc na Gabrielle. Milczała aż do zadania pytania. I zdziwiła się mocno na odpowiedź.
-Jak to?
Nie miała pojęcia dlaczego miałaby to robić. Przecież... po tym pożarze w grudniu, po tych poszukiwaniach, nawet po tym cholernym Fight Club'ie, z którego Consuela uciekła i nie zgłaszala się przez długi czas, to... mimo wszystko wszystko było ok. I teraz tak nagle?

- No... wyprowadziła. Nie ufa mi przez mój związek z Cooperem. Były.
Gabrielle zacisnęła usta na kubku, jakby chcąc się napić kawy, ale w końcu rezygnując. Zresztą nie chciała Loli zawracać głowy.
Chciałaby spytać jak się ona czuje, ale stwierdzając, że to banalne, zamilkła. Na moment, bo zaraz się odezwała ale na zupełnie inny temat. Bezpieczny.
- Słuchaj... mam coś w sprawie Świętych. Tego napadu na magazyn.

Zamrugała.
Nie wiedziała nawet co skomentować. To, że to Consueli nie powinno się ufać przez konotacje ze Świętymi (co tylko potwierdza swoim brakiem zaufania do Coopera!!!) czy fakt, że Gabrielle nie jest już z Nathanielem.
-Wiesz, że nie zbawisz jej na siłę?-odezwała się więc.-I nie musisz dać się jej ciągnąć za sobą.-dodała, wpatrując się w nią bez zawahania.
Mogła się wściekać. Może i Lola była w tym momencie nieco hipokrytką, skoro sama dawała się ciągnąć Tobiasowi za sobą. Prawie straciła przez ten związek pracę. A... Ona nie umawiała się z gangsterami na spotkania. No, nie licząc Skittlesa, ale to nie jego dotyczyły wątpliwości członków jej zespołu. Jeju, to takie niesprawiedliwe!
-Co?-zapytała więc, siadając na siedzeniu tak, by być bliżej Gabrielle.
Nastawiła uszu.

- Cooper pokazał mi listę pracowników JTC. Trochę zajęło mi przejrzenie nazwisk, ale znalazłam tam jedno..
Odpowiedziała, zdecydowanie woląc zagłębić się w rozmowę o sprawach jakie jeszcze wisiały. Było ich za dużo i któraś musiała zostać rozwiązana. Dla samego lepszego samopoczucia. Bo myśl o tym, że Consuela ciągnie Gab za sobą i nie da się jej uratować, gdy sama tego nie zechce.. była już dość przygnębiająca.
- Bolt. Jeden ze Świętych. Jest kierowcą.
Uniosła brwi, patrząc na Lolę. Czy sądziła tak samo, że nie mógł to być przypadek. Święci ot tak sobie nie mogli dowiedzieć się o broni w magazynach. Ktoś musiał dać im cynk. Jeden z pracowników.

Lola słuchała uważnie. Zmarszczyła brwi. Czy skoro Gabrielle została odsunięta od sprawy, a oni nie byli już razem, to detektyw nie powinien się z takimi rzeczami kierować do niej, a nie do Ramirez?
Poczuła ukłucie złości.
Pierwsze odsunięcie. Tylko czekać, aż się dowiedzą o ciąży... Martinez sobie chyba nie poradzi z tym, że ponownie zostanie zepchnięta na bok, wepchnięta w kąt, gdzie po cichu będzie musiała cieszyć się z nieistotnych spraw. Ona chciała coś robić. DZIAŁAĆ. ZMIENIAĆ!
Zacisnęła usta na tą myśl.
Choćby dla swojego dziecka, skoro nie mogła tego zrobić już dla Naiche.
Przeleciała szybko w pamięci twarze Świętych, próbując skojarzyć tego konkretnego.
-Ten... ten brzydki taki?-upewniła się, krzywiąc się w zastanowieniu.-Myślisz, że dał im cynk?-ożywiła się.-Mógł też ich tam... jakoś poprowadzić, był tam, wchodził... pewnie wie, gdzie są kamery, jakie zabezpieczenia...-tętno jej przyspieszyło z podekscytowania.

Kiwnęła głową i napiła się kawy,której zapach roznosił się po całym domku. Prawdziwa, mocna, czarna kawa a nie te zabielane siki, które pije większość społeczeństwa.
- No jeśli nie on, to chyba tylko ranne ptaszki.
Powiedziała z pewnością w głosie. Kiwała głową na słowa Loli, chyba nie muszac jej dodawać, że natychmiast powinna go zgarnąć na przesłuchanie. Albo postarać się o te nakazy!
Aż Gabrielle pożałowała, że ją odsunięto od Świętych. Też chciałaby!

Lola odczuwała ten zapach bardzo dobrze. A nawet lepiej jak dobrze, bo podobno kobietom w ciąży węch się wyczula. Przemieniała się w psa. Może niedługo będzie wyczuwać narkotyki?
Przewróciła oczami, cmokając na jej uwagę.
Oczywiście wiedziała, co ma robić.
-Czegoś jeszcze się dowiedziałaś?-zapytała więc, układając sobie w głowie plan tego, co będzie robić w pracy.
Brunetka za to chętnie dokończyłaby sprawę Ku Klux Klanu. Zwłaszcza, że to nie powinno długo zająć. Podobno. Tak mówił jej Cooper. I obiecał jej coś. I lepiej, by dotrzymał danego słowa.
-A jak twoja sprawa?-dopytała po chwili.
Gabrielle miała informatora co się działo u Świętych, a ona?

- Cooper ma niezłą rozpiskę u siebie w domu. Powinnaś z nim porozmawiać. Na pewno przekaże ci szczegóły.
Odpowiedziała, mając przed oczami twarz Nate. Jego uśmiech, na myśl o którym sama lekko się uśmiechnęła. Szybko jednak się otrząsnęła, nie mogąc zachowywać jak małolata pierwszy raz zakochana.
Odchrząknęła cicho i napiła się kawy, marszcząc czoło.
- Czekam na stawienie się Skittlesa i Emmy.
Odpowiedziała ostroznie i spojrzała na Lolę uważnie.

Pokiwała głową, spoglądając uważnie na Gabrielle. Uniosła lekko jedną brew do góry.
-Jesteś przekonana, że to koniec?-odezwała się, odkładając szklankę na stolik. Pustą. Ta pogoda zmuszała do picia!
Ona też miała rozpiskę. A nawet kilka. Ale może Cooper zauważył coś, czego ona nie...?
Zawiesiła spojrzenie na drugiej policjantce.
-Więc czytałaś już raport z przesłuchania Falcone'a?-odpowiedziała, wzdychając.
To powiedziało jej też kilka innych rzeczy poza tym, że Jones i młoda Whiteoak mieli coś do czynienia z Duszkami. Było jeszcze to, co Lola chciała ukryć. Ale... sama spisywała raport. Była uczciwa. Ale dalej słowa jednej osoby nie mogły świadczyć o tym, że to faktycznie było prawdą.
-Znajdź tatuaż.-poradziła jej co do przesłuchań.

- Czego koniec?
Dopytała, bo wytrąciła się z rozmowy, przez myśli o siostrze. Kawy zostało już nie wiele, więc Gabrielle dopiła co miała i wstała z kanapy, by na moment zniknąć w kuchni. Wróciła z gorącą kolejną porcją czarnego płynu i usiadła na fotelu.

-Ciebie i Coopera.

- Nie wiem.
Odpowiedziała i skupiła się na radiu, które najpierw zatrzeszczało a potem podało komunikat o Szeryfie. Gabrielle wymieniła wystraszone spojrzenie z Lolą i zerwała się z miejsca.
Trzeba było stawić się na posterunku i zdecydować kto jedzie do szpitala. Wszyscy policjanci nie mogli!

zt2

<--- SH

29.05
Gabrielle wróciła do domu, gdzie chętnie położyła się do łóżka. Spała kilkanaście godzin, nafaszerowana tabletkami przeciwbólowymi.

Następnego dnia wstała, chcąc pobiegać, ale nie była w stanie bezboleśnie ubrać się w ciasny dres, więc ze złością zrezygnowała z pomysłu. Miała ochotę coś rozwalić.
Więc stłukła kubek.
Przez przypadek...

31.05

Gabrielle zaczyna tłuc głową w ścianę...

Sms od Consi był największą mobilizacją do wyjścia z domu.

zt > Dom Parkera

// 02.06.2013, poranek

Tuż przed dyżurem zajechał pod dom Gabrielle. Chwilę się wahał z wyjściem z samochodu, ale ostatecznie nie stchórzył. Zaszedł pod drzwi, w jednej ręce trzymając jakieś ozdobne pudło z prezentem.

//


Gabrielle siedziała przy kawie, bo dziś udało jej się przynajmniej poćwiczyć w mieszkaniu. O bieganiu nie było jeszcze mowy, ale policjantka nie zamierzała do południa leżeć w łóżku i nic nie robić. Nie to co autorka!
Słysząc pukanie, policjantka zwlekła się z kanapy i podeszła do drzwi.
- Chcę do pracy.
Na dzień dobry mu zamarudziła i można się było zastanowić jak mężczyzna z nią wytrzymuje. Gabrielle wpuściła Nate do domu i zaprowadziła go do kuchni, by kawy mu dobrej zrobić. Już się nauczyła jaką lubi!

- Tobie tez dzień dobry - przywitał się i wszedł do środka.
Zamknął za sobą drzwi i wyciągnął przed siebie ręce w których trzymał pakunek.
- Prezent.

Spojrzała na pakunek podejrzliwie i zerknęła na Coopera, jakby się bała, że bombę jej przyniósł. Po chwili wahania jednak sięgneła po prezent i zaczęła go odpakowywać.

W paczce była skromna, prosta biała sukienka.
- Nie martw się, trawiłem z rozmiarem bo zawsze pamiętam numerację.