Domek Gabrielle

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

<--- Appaloosa

Gabrielle, nic nie wiedząc o tragediach Consi, wróciła do domu. Oby jej laptop leżał w miejscu, w którym go zostawiła.

Consuela siedziała w fotelu i płakała rzewnymi łzami. Kiedy Gabrielle weszła do domu, ta otarła pospiesznie twarz z gorzkich łez.
- Gdzie byłaś? - zapytała w końcu, zerkając na nią podejrzliwie. Na dodatek ten jednolinijkowy post... coś jej tu śmierdziało.

Gabrielle rzuciła kluczami na stolik, ale widząc płaczącą siostrzyczkę nie trafiła, co pewnie będzie ją kosztowało minusowymi punktami celności. Oby Mistrz gry tego nie zauważył.
- Consia? Co się stało?
Policjantka od razu do siostry się skierowała i otoczyła ją ramieniem, przygarniając do siebie. Nie chciała odpowiadać na jej pytanie, bo musiałaby kłamać, a obiecały sobie, że będą szczere.

- Gdzie byłaś? - zapytała. Ona też zignorowała jej pytanie, bo gdyby chciała na nie odpowiedzieć, to i ona musiałaby poniekąd skłamać. Mimo oczywistych, dzielących ich różnic, bywały do siebie bardzo podobne w niektórych kwestiach.

- Ktoś Ci coś zrobił? No mów!
Odezwała się z poirytowaniem i za mocno potarła ramię siostrzyczki, od której zaraz się oderwała. Przeszła na kanapę, by na nią rzucić torebkę i skierowała kroki do kuchni. Miała ochotę zapytać czy Consuela już jadła, ale się powstrzymała, sięgając po piwo.
Niby czekała na odpowiedź, ale łaziła tam i nazot.

- Gdzie byłaś?! - zapytała, niecierpliwiąc się coraz bardziej brakiem jej odpowiedzi. Dlaczego tak zwlekała z odpowiedzią, czyżby coś zbroiła? Narobiła sobie kłopotów? Ma przy sobie podsłuch? Sprzedała ją FBI? Nawiązała pakt z talibańskimi terrorystami? Zaczęła słuchać Jeden osiem L?

- Jak to Maro doprowadził cię do łez, to ja sobie z nim pogadam. To Maro? Powiesz mi?
Dalej szła w zaparte, nie zamierzając udzielać odpowiedzi. Nie po to zaczęła ją wypytywać, by się teraz wycofać. Odkręciła kapsel piwa i rzuciła go na stół, tym razem trafiając. Butelkę podnosząc do ust, usiadła na kanapie i spojrzała na siostrę jakoś tak mniej pewnie niż dotychczas.

- To nie Maro. - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Właśnie, ODPOWIEDZIAŁA. Teraz kolej Gabrielle.
- Gdzie byłaś?

- Robiłam striptiz.
Odpowiedziała też zgodnie z prawdą i znowu napiła się piwa. Nie chcąc jednak, by siostra podłapała temat (chociaż pewnie było już za późno), postanowiła rzucić nowym tematem.
- Święci tacy zajęci, że jeszcze spotkanie nie wypaliło?

- Komu? Pooperowi?! - zapytała, marszcząc brwi.

- Oczywiście. Robiłam striptiz, po to by potem kłócić się o to, że nie chcę się masturbować przed kamerą i przy sąsiadce prowadzić dyskusje o pieprzeniu się na schodach.
Brzmiało to tak niedorzecznie, że Gabrielle miała nadzieję w niewiarę siostry. Consia była postrzelona, ale może w to nie uwierzy?
- Baker na urlopie?

Twarz Consueli wykrzywiła się w lekkim obrzydzeniu. Nie chciała słyszeć z ust Gabrielle o striptizie, seks-wideo, pieprzeniu się przy sąsiadkach i masturbacji jednocześnie.
- Gabrielle. - zaczęła, nabierając głęboko powietrza do ust. - Robiłaś to z Pooperem? - nie odpuści. Zignorowała pytanie o Bakera. Co on miał tu do rzeczy?

- A Ty z Maro?
Odbiła piłeczkę, nie zamierzając siostrze tłumaczyć się ze swego życia seksualnego. Sama się skrzywiła gdy pomyślała o Consi i tym łysolu... o ble, nie, koniec, stop. Aż sobie golnęła znowu.

- Kurwa, Gabi. Nawet jakbym razem z Maro nagrała tysiąc seks-taśm, to bym ci o tym nie powiedziała, bo to nasza sprawa, Gabrielle. Nie chcę wiedzieć o tobie takich rzeczy. Chcę tylko wiedzieć, czy robiłaś to z Pooperem.

- Spieprzaj... jesteś za smarkata, bym ci mówiła o moich seksach. Co ze spotkaniem, ja się pytam!
Oj niech ją Consuela nie wkurza, tylko odpowiada na pytanie o sprawach w które sama chciała Gabrielle wciągnąć.

- To nie ja mówiłam wcześniej o pieprzeniu się na schodach, striptizie i masturbacji. Wiem, że byłaś u Coopera. - oznajmiła w końcu, zatrzaskując klapę laptopa, którego zaraz odstawiła na stolik kawowy, znajdujący się niedaleko.
- I zapomnij o spotkaniu. - warknęła, podnosząc się z fotela i kierując kroki do swojego pokoju. Trzasnęła drzwiami.
Jednak tym razem nie miała zamiaru zakopywać się w kołdrę i przeciekać, o nie. Wygrzebała spod łóżka sportową torbę i zaczęła się pakować.

Zacisnęła zęby i nie ruszyła się z miejsca. Była pewna, że Consia się obrazi na godzinę, a potem wyjdzie i spyta co na obiad.

Tak jednak nie było. Consia spakowała wszystkie swoje najpotrzebniejsze rzeczy, zamknęła, upchaną torbe, wskoczyła w swoje znoszone trampki i ruszyła ku wyjściu z domu. Była zła, rozczarowana i wszystko naraz. Nie chciała się z nią znowu kłócić. Dlatego też w końcu wyszła bez słowa z domu i rzuciła swoją torbę na motocykl.

Gab otworzyła usta w zaskoczeniu, widząc jak jej siostra targa ze sobą bagaż i ewidentnie zamierza się wyprowadzić. Serce podskoczyło jej do gardła. Nie chciała znowu tracić siostry. dlatego też czym prędzej odstawiła butelkę i ruszyła za Consuelą.
- Jesteś dla mnie najważniejsza.
Zaczęła, przekraczając próg i wychodząc na betonową alejkę, prowadzącą na podjazd. Dotarła do siostry i złapała ją za rękę, która była najbliżej kierownicy. Z bólem i strachem spojrzała na Consuelę, nie zamierzając pozwalać sobie na kłótnie.
Nie chciała, by siostra ją znienawidziła i odeszła.
- Najważniejsza, słyszysz?

- Gdybym była dla ciebie najważniejsza, to nie latałabyś koło dupy kutasowi, którego jedynym celem jest dobranie się przez ciebie do mnie i reszty Świętych! - wrzasnęła, tracąc kontrolę nad sobą kontrolę w sekundę.
- Wyraźnie próbował nastawić cię przeciwko mnie, a mimo wszystko... - nie miała siły dokańczać. Przełknęła cisnące się jej do oczu łzy. W końcu w takiej sytuacji nie mogła jej ufać, jakkolwiek mocno by jej nie kochała.
- Skoro już wybrałaś, to nie mam tu czego szukać. - wsiadła na motocykl i odpaliła silnik.

- Wybieram Ciebie. Ciebie.
Stanęła przed motorem Consueli i spojrzała na nią błagalnie. Była w stu procentach szczera. W obliczu kolejnej utraty siostry, mogła porzucić wszystko czym się zajmowała.
Czuła jak łzy zbierają się w jej oczach.
- Zgodziłam się na rozmowę z Bakerem. Naprawdę chcę żebyśmy wyborów dokonywały razem.

- Nie, Gabi. Nie. - pokręciła głową.
- To podobno Święci są tacy źli! Ale żaden, ŻADEN z nich nie kazał mi się od ciebie odciąć! Żaden z nich, nawet Baker, wiedząc że jesteś gliną, nie powiedział, że nie powinnam się z tobą zadawać! A kiedy poprosiłam Bakera o to, by w razie czego Święci chronili ci dupę, to wiesz co zrobił? Tak, zgodził się! Mimo tego, że jesteś jebanym gliną, zgodził się! Bo odkąd jestem z nimi, to jestem też ich rodziną, a ty, jako moja rodzina, jesteś też ich rodziną! - darła się, byłaby płuca wypluła.

Gabrielle zaczynała się gubić w myślach i decyzjach jakie podejmowała. Jedno tylko wiedziała. Za żadne skarby świata nie chciała by Consuela się od niej odwróciła. Sama też nie zamierzała jej zdradzać.
- Wiem.. rozumiem.. ale ja nie zamierzam się od ciebie odcinać. Nigdy, ale to nigdy nikt mnie nie nakłoni do tego. Nie pozwolę by ktoś wszedł między nas. I nie zamierzam ciebie zostawiać na rzecz... kogokolwiek.
Machnęła ręką w powietrzu, nie ruszajac się z miejsca. Pochyliła się w stronę Consueli i położyła swe dłonie na jej.
- Nie zostawiaj mnie. Ja nie zostawię Ciebie.

- Gówno prawda! Przestań pierdolić, Gabrielle! Obie wiemy jakie plany ma Cooper. A skoro wciąż z nim jesteś, to nie mogę już ci ufać. Nigdy nie chciałam ci stawiać ultimatum, ale teraz nie mam innego wyboru. - przetarła oczy, wierzchem dłoni. Consuela zeszłaby na dno piekła, jeśli tam mogłaby mieć przy sobie Gabi. Chciałaby, by ze strony Gabrielle sytuacja wyglądała tak samo. Jeśli jednak siostra nie zdecyduje się na takie ryzyko - młodsza Ramirez to na pewno zrozumie. Wszystko, byleby nie tkwić pomiędzy.

Gabrielle poczuła jak łzy lecą po jej policzku. Natychmiast spuściła głowę i pośpiesznie wytarła policzek, podciągając nosem. Pokiwała głową, nie odzywając się przez dłuższą chwilę. Zrobiło jej się niedobrze na samą myśl o wyborze. Sama jednak się postawiła w takiej sytuacji i wiedziała, że w końcu to nastąpi.
- Dobrze. - Podniosła głowę na Consię - Nie będę się z nim spotykać. - Popatrzyła jej w oczy i nie miała tu na myśli pchania się w kolejne tajemne spotkania. Naprawdę wybierała Consuelę. Konieczność wyboru między nią a Nate'm bolała tym bardziej, że Gabrielle zaczynała coraz bardziej przywiązywać się do Coopera.