Dom Williama Parkera - obecnie: Consueli Ramirez

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.
+ później będzie dodatkowy opis

Trish już trochę czasu znała Parkera. I musiała wiedzieć, że ten nigdy nie był taki, że od razu leciał za kobietami; to, że bajerował i gadał to była różnica. Ot, luźne rozmówki, prawie jak nogi Kaśki, ale nie będę dalej wspominać. W takiej atmosferze nie wypada, ponoć.
Gdy Trish ściągnęła koszulkę to dużej różnicy to nie zrobiło, taka krótka ona była! Parker nie dał jej długo całować ust, bo księgowy z tymi zsunął się na szyję Levy, kiedy ta już rozpięła jego koszulę. Objął kobietę ramieniem, przysuwając ją do siebie, a wargami kilkakrotnie naznaczył jej szyję.
Czekać można jednak długo! Różne orientacje są i typy, no nie?

Do czasu, bo pewnie nudne niedługo będzie. Zwłaszcza, że w przeciwieństwie do Trish Parker ABSOLUTNIE się nie spieszył. A widok kobiety w biustonoszu nie był dla niego czymś nowym, nie przesadzajmy!
No ale wracam już do pisania... William całkiem śmiało wodził wolną dłonią po ciele Trish, skoro ta na nic nie narzekała. Nie wiadomo czy się z nią w końcu droczył, czy nie. Oczywiście, oprócz guziczka w spodniach był jeszcze zamek, bo pasek pewnie po drodze rozpięła.
Parker jeszcze przesunął wargami wzdłuż obojczyka jasnowłosej, po czym się odsunął. Spoglądając na Levy.
- Wstań - mruknął.
Dobrze, że Parker nie miał przy sobie pieniędzy. Pewno portfel rzucił gdzieś dalej, a większa suma była gdzieś indziej; nie będzie mogła go oskubać, hehe.

Ha, nie ma tak dobrze. Zresztą, im dłużej czeka tym ponoć lepiej, no nie? Chyba że szybko się znudzi i zaraz pójdzie, bo i taka była możliwość.
William przyjrzał się Trish. Ale tylko chwilę. zaraz przysunął się na kraniec kanapy, ustami wodząc po brzuchu dziewczyny. W międzyczasie jego dłonie, które na dłuższą chwilę zatrzymały się na biodrach kobiety, zaraz przesunęły się na przód. Po to, by rozpiąć te szorty i zacząć je powoli zsuwać, znowu - niespiesznie.
Spróbowałaby tylko!

Och, no tak, tak.
Niestety, ale Patricia nie mogła liczyć na to, że Will zrobi to, czego oczekiwała. Księgowy zsunął z niej szorty razem z bielizną, po czym ponownie przyciągnął do siebie, ale nie posadził jej na swoich kolanach. Jedną dłonią sięgnął do jej biustonosza, który rozpiął, a potem zamienił się z Trish miejscami. Tak więc teraz kobieta leżała pod księgowym.
Parker ściągnął z niej biustonosz, a potem zajął się obcałowywaniem dekoltu jasnowłosej. Pewno w międzyczasie sięgnął po gumki, bo wbrew pozorom i założeniom pozostałych graczy, takowe posiadał, mimo że seks uprawiał raz na 3 (4) rozdziały fabularne.

William, który zdążył w tym czasie się nakręcić, naprawdę był bliski temu, by zaraz po prostu wziąć Trish w obroty i działać! Gdy czuł nacisk z jej strony to pewnie przyłożył się bardziej do tych pocałunków, którymi raczył piersi kobiety.
Tak samo w momencie, gdy pociągnęła za szlufki, już zsuwał spodnie, a rozbrzmiał telefon na stoliku. Chcąc nie chcąc, Will zerknął na ekran i dostrzegł, że dzwoniła Liluye. Jako że Will jest pracoholikiem to zawsze zerknął na komórkę. Pewnie gdyby to był klient, to by nie odebrał, ale że to była Indianka - od razu odebrał.
Trish z kolei mogła zauważyć, jak wyraz twarzy Parkera z całkiem zrelaksowanego zmieniał się na pełen skupienia czy niejakiego zmartwienia. A zauważywszy, jak Will podaje jej bieliznę mogła być pewna, że nici z seksu, od którego dzieliło ich tylko zsunięcie spodni, bokserek i założenie gumki. Los bywa okrutny.
Mogła usłyszeć, jak mężczyzna zapewnia, że zaraz ruszy. Rozmowa nie trwała długo, a po skończeniu jej, Will zaczął się ubierać. Sam księgowy powiedział jej, żeby też się ubrała.
- Muszę pilnie gdzieś jechać - wytłumaczył się, zapinając guziki koszuli, choć widać było, że niezbyt mu to pasowało, aczkolwiek postawiona przez samego siebie obietnica była ważna. Takich Will dotrzymywał.
William po ubraniu się, podszedł do drukarki i podał papiery Trish, z jej CV. Przeprosił dziewczynę, choć był pewien, że go miała ochotę zabić w tym momencie. Całkiem cierpliwie poczekał na to, aż się ubierze, a potem wyszli z domu Parkera, zamykając go na klucz.
Will odwiózł Trish albo raz jeszcze przeprosił, a potem skierował się w odpowiednią stronę.

/zt

Parker zatrzymał się pod domem, zaraz gasząc silnik.
- Trzeba było dłuższą ubrać - powiedział. - Nieprzyzwyczajona? - spytał, wyciągając klucze i podchodząc do drzwi, które otworzył przed Liluye.
Ot, większą różnicą było to, że Liluye mogła dostrzec pozostawioną popielniczkę i laptop, migające światło drukarki, dwie poduszki przesunięte na drugi koniec kanapy.
- Zaraz ci dam jakąś koszulkę - powiedział, zamykając drzwi.

- Czemu mnie to nie dziwi - westchnął pod nosem i kiwnął lekko. Ach, nie przesadzajmy, bo wtedy większość kobiet wygląda jak dziecko przy księgowym, a to już brzmi źle.
Przekona się czy Parker śpi nago, jak faktycznie do snu będzie się przymierzał.
- Jak możesz to zrób mi też kawę - ekspres był, więc wystarczyło podstawić filiżankę i włączyć. - Szklanki masz u góry, herbatę obok tej szafki, ten mały regał - recytował z pamięci, ogarniając chwilowo salon, a potem zniknął w sypialni.

Will odpowiedział twierdząco. O tej porze lepiej było zrobić sobie słabą kawę, typową lurę.
Księgowy chwilę jeszcze siedział w sypialni. Tylko po to, by wyjść z niej z jakimś kocem, który miał wciśnięty pod pachą, a także z długą, ciemną koszulką dla Liluye. Ostatnią rzecz położył na podłokietniku kanapy, samemu jednak zajmując fotel.
- Kiedykolwiek ścinałaś włosy? - spytał, przyglądając się dziewczynie.

- Widać - powiedział z rozbawieniem, przyglądając się dziewczynie. - Nie są... za ciężkie? - spytał, bo właściwie nie wiedział, jak powinien to określić. Pewnie mu chodziło o robienie fryzur, o mycie i rozczesywanie, ot.
Napił się kawy, wspierając łokcie o kolana.
- Będziesz spała w sypialni - odparł. - Ja tutaj posiedzę, bo muszę przejrzeć księgi jeszcze - poinformował. Pewnie jakby powiedział, że musi coś liczyć to by źle zrozumiała!

- Fakt, dziwnie byś wyglądała - przyznał po chwili, przy czym delikatnie odchrząknął, patrząc na ten warkocz, bo choler, długie to i grube, nie!
- Nie, wyśpisz się w sypialni, a tak to będę ci latać - odparł i pokręcił przy tym głową. - Śpiąc tutaj, nie będę chociaż czuł się źle, że kogoś wybudzam z każdym krokiem - zaśmiał się.
No, na pewno nie brzmi najlepiej; kilka godzin wcześniej nie liczyłby sam, ale cóż... życie swoje robi, prawda?

Kiwnął na jej słowa i sam się napił kawy. Najwidoczniej Will już nie był tak rozmowny; możliwe, że to przez porę, ktora była późna.
- Dlaczego? Że śpisz w sypialni? - spytał i zaśmiał się gardłowo. - Tym się nie martw, wyśpisz się chociaż.

- Nie chcesz wiedzieć - powiedział rozbawiony, bo usłyszał jednak słowa Liluye. - Akurat podróżowanie nocą mi nie przeszkadza, więc nic się nie stało - dodał po chwili swobodnie. Najwidoczniej nie miał jej (już) tego za złe, bo wiadomo, że w pierwszych chwilach ciśnienie i to wszystko swoje robi!