Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

- W sumie, na siłę zawsze coś znajdzie. - wzruszył ponownie ramionami i ruszył za Ennisem do stolika. Zainteresował się już barem. Ta ruda jest kelnerką? I kelnerki będą tańczyć? Nieeeeeeee... Rozmyślając nad tym zaczął sączyć swoje piwo.
- Właśnie nie. - pokręcił głową odwracając się od lady. Zerknął gdzieś w bok obserwując resztę ludzi. Spojrzał akurat w inną stronę niż tą z której nadciągnęła Tammy. Pociągnął kolejny łyk i prawie by się zadławił. Piwo mu do nosa poszło i chwilę sobie chłopina kaszlał. Jezus. Maria.
Na powitanie podniósł tylko rękę. Kilka razy, nisko nad stołem.

To była ta sama dziewczyna, którą wtedy zawiózł do przychodni! Ba, to była chyba jakaś koleżanka Cassidy. Były może w tym samym wieku. Docierało do niego powoli, że zamienia się w supernianię, przyciągając coraz to więcej nieletnich. Spojrzał na Ennisa, później na Tammy.
Słowa bruneta skwitował jakimś krótkim yup, po czym upił kolejny łyk piwa przenosząc wzrok w końcu na bar, bo coś się zaczynało dziać. Wtedy też na ladzie pojawił się nie kto inny, a Autumn. Zachary usiadł sobie wygodniej, wystawił łokieć na stół podpierając sobie głowę z lekkim uśmieszkiem na ustach.
A jednak kręci dupskiem!