Magazyn

OW, ranek --->

Czego to nie brakowało w Starej Whiskey? Tak naprawdę chyba wszystkiego, a brak połączenia kolejowego sprawiał, że właściwie wszystko trzeba było dostarczać tirami. Oparty o drzwi swojej klimatyzowanej kabiny, Lonnie przyglądał się w lusterku bandzie kolorowych, którzy ładowali właśnie towary do prowadzonego przez niego potwora ze stali. Fizyczna robota dla idiotów. Wreszcie właściwi ludzie, na właściwym miejscu.
Znano go tu już dość dobrze, w końcu pracował w firmie już od lat, a wcześniej jeszcze robił dla Niej jego świętej już pamięci ojciec. Nie było więc niczym nadzwyczajnym, że to jednak ktoś z białych pracowników magazynu podszedł, by przekazać mu dokumenty do podpisania. Ot, najwyraźniej przez te kilka lat zdążono już wyrobić sobie tutaj pewne nawyki. Zresztą... nie kosztowało to tak dużo, a szkoda przecież było robić sobie problemy.
Czacha machnął jakiś bohomaz we wskazanym miejscu, machnął przez okno ręką, wskazując, by wszystko pozamykano, a gdy było to już gotowe odpalił silnik swojej maszyny. Pojazd zadrżał, zaryczał, a z dwóch rur wydechowych umiejscowionych po bokach kabiny buchnęły kłęby smogu. To było widowisko mogące ukoić każde, prawdziwe, amerykańskie serce. Morti przestawił skrzynie na ruch, pomalutku dodał gazu i ruszył tego szesnastokołowego potwora, prowadząc go drogami z powrotem do OW.

---> Droga do OW

//początek, wieczór

Antonio Lopez został zwolniony za kaucją. Mógł się jedynie domyślać, kto sypnął kasa, nie dane mu było spotkać swego wybawiciela, gdy wychodził z aresztu. Jednak gdy tylko opuścił celę dostał konkretne wytyczne od swojego szefa, który do niego zadzwonił.
Musimy się spotkać. Tam gdzie zwykle.
Doskonale wiedział co to znaczy.
Przyjechał na miejsce spotkania, przezornie ubezpieczony - z gnatem u boku, chociaż szef nie będzie zadowolony. Lecz będąc samemu, nigdy nie wiadomo co może się zdarzyć. Szczególnie teraz, gdy „góra” wie, że spierdolił sprawę.
Siedział w samochodzie. Ze skrytki wyciągnął woreczek z białym proszkiem i drżącymi rękoma przyszykował sobie kreskę. Zwinął dolara i wciągnął kokę szybko, kichając po tym nieznacznie.
Czekał na Smitha i karmił się nadzieje wywieszana z kokainą, że jakoś to będzie.

Samochód Lopeza stał na uboczu za magazynem, w ślepym zaułku. W oddali było słychać samochody ciężarowe, jednak nikt o tej porze tutaj nie zachodzi. Nawet stóż nie miał ochoty obchodzić całego tego grajdołu o tej godzinie – wolał spać w swojej kanciapie/
Lopez więc siedział w swoim mercedesie, z lekko uchylona szybą i oddychał głęboko, czując jak narkotyk zaczyna działać..

Szarpnięcie za klamkę w drzwiach samochodu – nim Lopez się zorientował, ktoś chwycił go za bluzę i wytargał z wozu, wprost na beton. Słabe światło latarni padło na jego twarz i przez moment nie potrafił sobie nawet przypomnieć gdzie jest. W krwi szalała kokaina, a on nie umiał podnieść się na równe nogi.
- Szefie? - Wymamrotał i ktoś postawił go do pionu. Wreszcie zobaczył przed sobą mężczyznę, lecz ten twarz miał skrytą za bandaną, zaś na głowę nasunięty kaptur.
- Kurwa! - krzyknął Lopez, ale za chwile dostał w twarz. Zachwiał się i znowu padł na ziemię.
Wtedy to mężczyzna pochwycił go ponownie za bluzę, stojąc tuż za nim. Pociągnął ku górze, tylko po to, by potem ułatwić głowie Lopeza spotkanie z ziemią. Kilka razy uderzył czołem Antonio o beton, lecz ten nie stracił jeszcze przytomności.
Napastnik pochwycił glocka Lopeza w swoje dłonie skryte w rękawiczkach. Wyciągnął go zza pasa mężczyzny. Potem szybko jeszcze raz postawił mężczyzna na nogi i pchnął na samochód tak, by był zwrócony do napastnika plecami.
- Nie, proszę, proszę, ja to odkręcę!
Dwa strzały. Lopez padł na ziemię z postrzeloną czaszką. Krew prysnęła na lśniący, czarny samochód.

Zabójca nie czekał długo. Odwrócił się i zaczął iść w stronę drogi prowadzącej na parking, a do pobliskiego kontenera wyrzucił broń Lopeza.

/zt

<--- Old Whiskey

Było koło 22.00, gdy Święci dojechali na miejsce. Teren magazynu był słabo oświetlony, lampy głównie przy budynku, kilka latarni oświetlało ulicę, którą tu przyjechali. Kierowca objechał magazyn tak, by zatrzymali się na tyłach i mieli łatwe połączenie między autem a magazynem. Nie podjeżdżali jednak od razu do rampy. Samochód zatrzymał się w pewnej odległości od hangaru. Najpierw należało się rozejrzeć...

Kostki.
Mnożnik na spostrzegawczość, próg 30. Kto rzuca, decydujecie sami.
Jeśli przekroczycie, zauważacie dwóch ochroniarzy krążących wokół magazynu.

33

początek

Maro jak nigdy ubrany w czarny dres z saszetką przy pasie, bronią na szelkach i kominiarką na łbie siedział cicho nic nie mówiąc. Dopiero gdy Will się odezwał, przytaknąłem ze zrozumieniem głową.
- Trzeba ich po cichu uciszyć - rzuciłem szeptem, wychodząc z wozu i chowając się tuż obok Parkera w zacienionym miejscu. Zapewne jakieś kontenery.

- Po cichu! - powtórzył Baker, nie ruszając się tymczasem z miejsca. Co nie zmieniało faktu, że broń miał w pogotowiu. Choć oczywiście miał nadzieję, że nie będzie musiał jej używać.

Ślepy los (rzuca jedna osoba):
2,3,4,5 - Maro i Will przemieszczają się bliżej magazynu, ochroniarze nic nie zauważają.
1 - Maro i Will przemieszczają się bliżej magazynu, ale któryś z nich robi hałas i jeden z ochroniarzy robi się bardziej czujny. Włącza latarkę i patrzy w stronę, gdzie schowali się święci.
6 - ochroniarz zauważa skradających się Świętych i idzie w ich stronę.

6 - ochroniarz zauważa skradających się Świętych i idzie w ich stronę.

No tak moje szczęście ostatnimi czasy mnie nie opuszczało. Wzruszyłem ramionami.
- Odwróć jego uwagę - szepnąłem - a ja go palnę w łeb - dodałem, no bo skoro już nas zauważył, lepiej żeby zobaczył jednego niż dwóch. Wyjąłem gnata chwytając go za lufę i obszedłem samochód z drugiej strony. Chyba nawet dobrze że nas zauważył, przyjdzie do nas w ciemność my nie będziemy musieli iść do niego w jasność.

- Stać, kto tam jest! - zawolał ochroniarz, idąc w stronę auta, za którym schowali się nieproszeni goście. Wyciągnął latarkę i zaczął świecić po samochodach. W drugiej ręce trzymał coś, co wyglądało jak pistolet.

Ślepy los dla Willa:
parzyste - udaje mu się zwrócić na siebie uwagę ochroniarza (nie wiem jak, ale w końcu jest księgowym, więc może coś wymyśli)
nieparzyste - ochroniarz idzie raczej w stronę Maro

4

Gdy tylko ochroniarz stanął koło Willa ja obszedłem po cichu go od tyłu zamachnąłem się by przydzwonić mu kolbą w łeb. Tak nie myślałem za wiele po prostu się najzwyczajniej w świecie zamachnąłem.

- Hej ty! - krzyknął ochroniarz, gdy natrafił na Willa. - Coś ty za jeden!
Gdy tylko zauważył broń przewieszoną przez ramię zamaskowanego mężczyzny, wystawił rękę z pistoletem, z zamiarem naciśnięcia na spust.

Kostki dla Maro, mnożnik na siłę i refleks, próg 60.
Jak więcej, bez problemu i zbędnego hałasu ogłuszasz strażnika, zanim ten zaatakował Willa.
Jeśli mniej, robisz to zbyt późno lub zbyt słabo - strażnik ma czas by nacisnąć spust. Okazuje się wtedy, że to, co trzyma w ręku, to wyższej klasy paralizator. Z lufy w kierunku Willa pofrunęły dwa kabelki, wbiły się w jego tors i zaczęły porażać prądem. Will osuwa się na ziemię.

21+27+5*6= 78

Gdy coś burczał ochroniarz było okazją by wykonać plan. Jak jebnąłem tak się osunął na ziemi, nawet go przytrzymałem układając na ziemię.
- Trzeba go związać, zakneblować i zabrać co ma, może ma klucze - szepnąłem do Willa.

33

31
5

Chyba zaczęliśmy się trochę guzdrać i straciliśmy na czujności, grzebiąc mu po kieszeniach i wiążąc.

Ochroniarz zakradł się po cichu i...

Ślepy los, rzuca jedna osoba:
parzyste - strzela paralizatorem w Maro
nieparzyste - strzela paralizatorem w Willa

Osoba która jest przytomna ma szansę zaatakować strażnika. W jaki sposób: wasza decyzja. Po poście czekanie na reakcję MG.

Tylko jedno zdążyłem powiedzieć.
- O rzesz kurwa!
A potem to już miałem tylko sny.

3 (53)

Mnożnik na siłę+refleks, próg 50.
Jak więcej, Will uderza ochroniarza. Jak mniej, ochroniarz uderza księgowego