Magazyn

Ładnie udało mu się wyprowadzić cios, żeby ochroniarz dostał prosto w pysk. Parker uznał, że najlepiej sprawić, aby go unieszkodliwić to kopnąć w kolano. No, albo uderzyć w splot słoneczny. Przecież akcja miała iść znacznie szybciej.

3 (58),
Stąpający ochroniarz był pewną przeszkodą i nieco drażnił Willa tym tańczeniem. Parker niedługą chwilę odczekał i na tyle mocno wymierzył kopniaka w staw kolanowy, ażeby złamać go i sprawić, że nieznajomy padnie przed Świętym. Ktoś mógłby się dziwić, no ale Will w końcu był księgowym. To wszystko wyjaśnia.
Parker obszedł mężczyznę i kolbą wymierzył w jego kark, coby ten padł i stracił przytomność, jeśli takowa była szansa. Najpewniej w następnym momencie wziął się również za związanie i zakneblowanie go, aby potem przeszukać jego kieszenie.

Grał czy nie grał - nie obchodziło go to. Zależało mu na czasie, więc gdy tylko obaj zrobili się spokojniejsi, Parker związał i zakneblował mężczyznę. Z lekkim pośpiechem zaczął przeszukiwać jego kieszenie, by w końcu znaleźć klucze do magazynu, co skwitował pewnym uśmiechem, który pod maską czy tam kominiarką nie był zauważalny. Klucze schował do kieszeni. Jeśli przy tym znalazł jakieś krótkofalówki  to te odrzucił gdzieś na bok, najwyżej jedną z nich biorąc, aby w razie czego coś usłyszeć.
Wciągnął dwóch, nieprzytomnych ochroniarzy za ciężarówki, twarzami do ziemi. Następnie podszedł do Maro. Jasne, mógł go zostawić, ale przecież nie będzie głupot robił, więc dosyć ciężko i nieporadnie zaczął Świętego przeciągać w stronę ciężarówki, w której siedział Baker, by tam go wpakowali.

- Żyje, żyje - powiedział, wzdychając cicho. - Paralizatorem dostał, a tamci leżą związani i zakneblowani. - wciągnął Maro, przesuwając go gdzieś na bok. - Obaj stracili przytomność, a jeden to raczej za szybko nie wstanie - spojrzał na Bakera.
- Klucze do magazynu znalazłem - dodał.

6 (48),
- Ta, pewnie nie do wszystkiego, ale zawsze coś - mruknął i na niedługi moment podciągnął maskę, coby przetrzeć twarz, bo jednak materiał drażnił minimalnie. Zakrył twarz, kiedy mieli wysiadać; Parker wyskoczył, przewiesił broń tak, by było mu wygodnie i rozejrzał się za skrzynką do alarmu. W takich ciemnościach chwilę to trwało.
- Tam jest - szepnął do Bakera, wskazując na niewielką skrzynkę, do której trzeba będzie dotrzeć lada moment.

2 (52)
Parker stanął przy alarmie i zaczął kombinować, jak wyłączyć. Najlepiej byłoby za jednym razem coś zrobić, ale księgowemu się nie udawało, bo chwilę się już męczy; wszak, trzeba to zrobić na tyle ostrożnie, żeby się nie włączył i nie poszło żadne powiadomienie. Musi się bardziej skupić!

1, nie liczę
Podjął się kolejnej próby, ale pewnie było za ciemno, żeby coś zrobić, a trzymanie w zębach latarki nie widziało się Parkerowi.
- Kurwa, nie mogę wyłączyć alarmu - rzucił szeptem. - Baker, weź mi latarką mignij - bo pewnie księgowy oślepł w tym momencie!

5 (67),
Spodziewał się, że Baker go wyśmieje, no ale nie narzekał. Jakżeby mógł!
Gdy szef poświecił latarką, Will - nieco spokojniej, ale też uważniej - podjął się kolejnej próby wyłączenia alarmu. Dobrą chwilę to trwało, bo nie był pewien czy czasem takie naruszenie i zwlekanie, jakieś próby, nie dadzą pewnego sygnału. Niemniej po chwili poszło, a urządzenie ustąpiło.
- Wyłączony - szepnął, z niejaką ulgą w głosie.

2 (55),
Akcja spalona, oni spaleni, a Parker jeszcze by dostał pewnie od Bakera za spieprzenie wyłączenia alarmu.
Stanął przy wozie, wyciągając klucze i przyglądając się ząbkom, całemu żelastwu zresztą. Ogarnięcie tego, a także i drzwi z pewnością nie będzie łatwe. Równie dobrze to mogły być klucze do kanciapy tych ochroniarzy, ale skoro nie była to pojedyncza sztuka...
Szkoda tylko, że nie było tak łatwo znaleźć odpowiedniego klucza w przeciwieństwie do światła, którego snop mignął swobodnie.
- Ktoś idzie - szepnął, od razu zamykając klucze w ręce. - Było tylko dwóch ochroniarzy - wątpił, żeby któryś z tamtych tak szybko się podniósł i rozwiązał...

Parker to pewno stanął za Eastmanem czy w podobnej pozycji. Zdążył jeszcze schować klucze do kieszeni, by czasem mu nie wypadły. Pewno Indianin szybciej zareaguje, ale w razie czego - księgowy też spróbuje, choć bardziej zaabsorbowany był kluczami.

Parker mimowolnie skierował jedną z dłoni na strzelbę, by w razie czego móc zaatakować tych, co przybędą. Przeszedł na drugą stronę, by zobaczyć czy ktoś stamtąd nie idzie, by czasem nie byli zaskoczeni. W razie czego - postara się szybko zareagować albo pomóc Eastmanowi, choć z tymi punktami...