Main Street

Skinęła głową.
- A ty ską wiesz? - spojrzała na niego - ale sama w ogóle niczego nie mogę zrobić.. i chyba to też mnie denerwuje - zamilkla.
- Gdzie jedziemy?

Wzruszył ramionami.
- A może wiem bo się znam na skarbach i duchach. A to, ze nie jesteś w stanie niczego sama zrobić to nie powód do denerwowania si.e. Mało co ktoś jest w stanie coś zrobić sam. Przestań dopatrywać się w sobie ofiary, bo ciebie i całą resztę wokół ciebie szlag trafi.
Pokręcił głową.
- Nigdzie, chciałem pogadać. A jeżdżąc samochodem idzie mi gadka płynnie i sprawnie.

- Jakoś do tej pory mi się udawało - stwierdziła sucho. Wszystko zaczęło się psuć od tego roku..
- Pogadać? Akurat w nocy?

- Pf, to ci się wydawało - prychnął - człowiek zostawiony sam sobie nie poradzi sobie długo, wybacz. Taka okrutna prawda. No bo co osiągnęłaś sama?
Zwrócił ku niej oczy na krótką chwilę.
- Czemu nie? Pora jak każda inna. zresztą, nie mogę spać.

- Przede wszystkim moglam spać w nocy i nie próbowałam się powiesić - stwierdziła. Przez cały czas od wyjazdu z rezerwatu była sama. Trzy lata tutaj też sama. A potem wszystko zaczęło się pieprzyć.
- Czemu nie możesz spac? - zmienila temat.

- Tak? Chciałaś się zabić, bo ktoś ci pomagał? Wybacz szczerość, ale to aj się ni dziwię, że masz jakiś problem ze sobą - odparł złośliwie.
- Nie wiem czemu, księżyc mi w twarz świeci? - zaśmiał się kpiąco.

- Nie, chodzi mi o to, że.. - machneła reką - nieważne - wpatrywała się w drogę przed nimi.
- Czyli nie chcesz o tym rozmawiać. Dobrze - stwierdziła. Schowała dłonei w rękawy bluzy i zamilkła.

- No to o co chodzi, co? Nagle pojawiają się ludzie w twoim życiu, którzy ci pomagają, a ty uważasz to za złe fatum?
Znowu prychnął.
- Nie, ze nie chcę rozmawiać. Dziś nie mogłem spać, zwykle nie mam z tym problemów. Nie we wszystkim jest jakiś problem, Liluye. Przestań ich szukać.

Nie wiedziała co ma odpowiedzieć, więc tylko zagryzła wargę i odwrócila wzrok w szybę po swojej stronie.

- Oczywiście, najlepiej milczeć, jak ktoś mówi jak jest. Spójrz na to tak, Liluye. Sama tworzysz problem, tam, gdzie go nie ma. Winisz innych za to, ze spotykają cię porażki. Och, jak innych nie było, to nie było problemów! Gówno prawda. 
Przycisnął gaz do dechy.
- Biedna, biedna, Liluye!

Może i ktoś musiał jej to powiedzieć w ten sposób, ale na pewno nie była na to gotowa. I zupełnie nie wiedziała jak zareagować. Czuła się źle, po prostu źle, bo przez nią cierpieli tez inni i głównie miała na myśli Loco, któremu zrobila świństwo, jakie w ogóle nie powinno się zdarzyć.
- Zwolnij - burknęła tylko.
A teraz nienawidziła siebie i swoich hormonów, bo miała ochotę się popłakać, chociaż nie potrafiłaby logicznie wytlumaczyć dlaczego. Po prostu. Zagryzła szczękę i siedziala naburmuszona, strzelając typowo babskiego, nielogicznego focha.

- Ani mi się śni - warknął, przyspieszając. Droga była prosta, pusta, ale też z każdym metrem mniej oświetlona.

- Zgłupialeś?! - poprawiłą się na fotelu. - Zwolnij!
Raczej nei miałą dobrych wspomnień z za szybką jazdą pickupem!

- Nie, nie ma ochoty zwalniać - uparł się i zmienił bieg. 
- Przekonaj mnie, ze powinno być inaczej.

- Nie mam zamiaru kończyć na jakimś słupie po drodze! - zacisnęła dłoń na pasie bezpieczeństwa, bojąc się że faktycznie tak skończą.
- Na razie to ja jestem jak jedno wielkie nieszczescie, ktore spotyka ludzi po drodze.. zwolnij, to porozmawiamy.

- Tu nie ma słupów - zauważył i wciąż utrzymywał prędkość.
- Jesteś jedno wielkie nieszczęście? Cóż, mówienie tak ci nie pomaga, Liluye...

- Tak, bo te mają tendencje do pojawiania się w ostatniej chwili - prawda Murphyego tak dzialały, a to chyba te, które najlepiej się sprawdzają.
- Nie będę z tobą rozmawiać póki nie zwolnisz

- To będziesz milczeć, bo nie zamierzam zwalniać.
Wziął mocny zakręt.
- Chyba, ze odwołasz to co mówiłaś wcześniej. O ludziach i o sobie.

On jest dokumentnie pojebany. Zamiast stroju baletnicy powinna zrobić mu kaftan bezpieczeństwa, zapakować go w niego i odesłać do Appaloosa. Moze nawet dostanie ten sam pokój co miałą Liluye?
- Świetnie, odwołuje, ale sie do cholery zatrzymaj!

Zatrzymał się. Z piskiem opon, tak gwałtownie, że zarzuciło samochodem. Przekręcił szybko kierownicą i obrócił autem, wjeżdżając na sąsiedni pas. Ledwo uniknęli wylądowania na poboczu.

- Kurwa - dobrze, że pas miała zapięty i ją przytrzymał, bo inaczej walnęłaby czolem w deskę. Odpięła go teraz i wysiadła, schodząc na pobocze. Ręce jej się trzęsły, a nogi miała jak z waty. Usiadła na jakimś kamieniu.

Sam chwilę siedział w samochodzie, bez ruchu. Dopiero po pięciu minutach wyszedł z auta, zapalając papierosa.
Usiadł przy Liluye i milczał.

Sama najchetniej by teraz zapaliła, gdyby paliła. Objęła kolana ramionami i oparla czoło na nich, chowajac twarz. Chyba musialaby wrocic do domu na pieszo zeby sie uspokoic. Chociaz nie. Teraz juz było jej tylko zimno.

Zaciągnął się papierosem i powoli wypuścił dym w stronę skulonej Liluye. Potem, odrzucając niedopałek, przyciągnął dziewczynę do siebie i ją objął. Nawet jeśli dostanie po pysku.
Było ciemno, chłodno. Silnik samochodu wciąż chodził, a przednie światła oświetlały parę.

Oj, miała wielką ochotę strzelić go w pysk, ale żadnej, by wracać z buta. Więc nie zareagowała. Siedziała bez słowa i bezruchu dłuższą chwilę.
- Kiedyś ode mnie oberwiesz - zapowiedziała. Tylko niech nabierze trochę masy!