Park Promnitz

First topic message reminder :

Największy park w Appaloosa, nazwany nazwiskiem majętnej rodziny, która w końcu XIX wieku założyła w okolicach sanatorium dla gruźlików. Niestety, kompleks został spalony w czasie trzeciego wielkiego pożaru Old Whiskey. Na szczęście rodzina Promnitz zasłynęła tez innymi rzeczami – odbudową Starej Whiskey, inwestycją w kolej i szpital w Appaloosa City.
Park został założony w latach 50 XX wieku prze żyjących potomków rodziny Promnitz. Składa się on z dwóch głównych części – pierwsza przeznaczona dla spacerowiczów i rowerzystów, z szerokimi alejkami i placami zabaw dla dzieci. Druga, wschodnia część parku to błonia na których odbywają się imprezy masowe, w tym słynny koncert AppaLOL.
W centrum parku, między dwoma kompleksami rekreacyjnymi stoją pomniki i popiersia ważnych osobistości hrabstwa Cochise – w tym tablica pamiątkowa rodziny Promnitz i pomnik kota Porucznika Wąsa.

Lionel wykorzystał ten moment, by dopaść swojego idola. Objął go mocno swoimi silnymi ramionami. I nie puszczał. W miłosnym, pełnym adoracji uścisku.

Nagle napadła ciemność; Cooper potknął się o własne nogi i pociągnął Gabrielle za sobą. Para lewo uniknęła upadku.
Nathan pochwycił Gabrielle i nie miał zamiaru puszczać.
- Dobra... teraz to naprawdę nie pamiętam gdzie zaparkowałem.

Joan zrobiła kilka kroków w tył, gdy reflektory dały pokaz fajerwerków. A potem nastąpiła ciemność. Wyjęła telefon, żeby świecić przed sobą drogę i złapała za ramię Cath. Zaczęła się kierować w stronę wyjścia, nie chcąc zostać stratowana i nie upaść.

- Przyznaj się, to twoja sprawka?
Zapytała, gdy już stała twardo na ziemi i nie było obawy, że padnie plackiem jak Koksu. Mocno zacisnęła swą dłoń na dłoni Nate i nawet się nie wysiliła, by coś dojrzeć. Słyszała tylko jeden wielki pomruk niezadowolonego tłumu.

Jonathan upadł na trawę gdy Koksu go porzucił. Cóż za nieczuły brutal! Leżał chwilę skołowany a po kilku minutach wszystko zgasło. Aż przez chwilę myślał, że oślepł, ale chwilę później wzrok przyzwyczaił się do braku światła. Wstał, otrzepał tyłek i zastanowił się o ze sobą zrobić. Bez muzyki przeszła mu ochotę na tańczenie i chyba nieco wytrzeźwiał. Tłum wokół niego najpierw stanął w miejscu, żeby potem zacząć się przemieszczać w mniej lub bardziej spanikowanym tempie.
Pora się wynosić. W tej ciemności nie ma mowy, żeby znalazł Gabrielle. Wyciągnął telefon i wykręcił do niej numer kierując się w stronę z której jak się mu zdawało przyszedł.

- Tak, specjalnie zepsułem elektrownię w Appaloosa - powiedział - żeby cię złapać za cycka.
Więc i to uczynił.

Gdy dostała cukierki, to aż się jej oczy zaświeciły, a w tym momencie zgasło wszędzie światło. Schowała cuksy do kieszeni szortów i usłyszała jakiś głośny grzmot, jakby tona mięśni rąbnęła o jakąś twardą powierzchnię. Ten dźwięk odezwał się na scenie, dlatego Catherine totalnie chciała sprawdzić co się dzieje.
- No ej! - została jednak pociągnięta w przeciwnym kierunku i jęknęła z niezadowolenia. - Tam się coś dzieje! Trzeba to nagrać!
Rozlała przy tym wszystkim piwo, upuszczając kubeczek z piwem, ale z tego powodu jednak nie było żadnej reakcji, bo i tak w środku nie było procentów.
Machała ręką po ciemku, aż natrafiła na coś kościstego. To była dupa Liluye, ale Cath nie wiedziała co to takiego, dlatego ścisnęła kilka razy, by się upewnić.

- O kurwa! - wymsknęło się z pełnych ust Evy gdy koncert zrobił się czarniejszy od niej.
- Ja pierdole - wyciągnęła telefon i włączyła latarkę - No to chyba dobrze, żeśmy nie poleźli pod scenę...
- To co? Spierdalamy?

- Oh wysil się, cwaniaku.
Odepchnęła łapsko Coopera i sięgnęła do małej torebki, słysząc wołanie o pomoc. Odebrała i od razu postanowiła pokierować Harpera do siebie.
- Idź pod scenę. Tam będę czekać.

Iiii.. wszystko zgasło. Liluye wyciągnęła rękę w bok i złapała.. Cath za cycka!
- Oj, sory! - i wyciągnęła drugą rękę łapiąc za cycka Joan. Ups.
- Oj. przepraszam - pisnęła i cofnęła obie ręce, rozgladając się. Na razie nic nie widziała.

Zaczęły pojawiać się światła latarkę i telefonów komórkowych. Rozlegały się krzyki i nawoływania. Ochrona usiłowała zapanować nad paniką, ale tłumy zaczęły w panice kierować się do wyjść.

Ślepy los dla Evy, Joan i Cath (rzuca każda z osobna):

2,3 - tłum wpadł na ciebie i upadasz
5,6 - tłum cie porwał i odciąga od grupy
1,4 - ludzie cię pobijali, ale tłum cie nie porwał

2

Eva była tak ciemna, że światło z jej latarki zostało w nią wciągnięte jak w czarną dziurę i lud nie widzący przeszkody stratował ją jak antylopy Mufasę.
- KURWA! - leżała na ziemi i co chwila czuła but na innej części ciała. Oby nie w głowę.

2,3 - tłum wpadł na ciebie i upadasz

W międzyczasie została zmacana, ale nieważne, bo właśnie na Joan wpadł tłum. Z tego impetu, stała się kobietą upadłą i wylądowała na ziemi.
- Cath? Lil? - szybko zawołała, reszty z imienia nie znała.

Seth cofnął się parę kroków w tył, stając przy tojkach. Cóż, tojki będą ostatnim miejscem do którego ludzie podążą, więc technicznie rzecz biorąc motocyklista powinien być bezpieczny. Nie kumał troszeczkę tej paniki w oczach wszystkich ludzi. Kurwa, blackouty się zdarzają, nie raz nie dwa. Pamiętał jak Lemmy rzucał mięchem kiedy w koncercie w Seattle wywaliło prąd. Co prawda teraz nie było prądu w całym mieście, ale bez przesady...
Zaciągnął się szlugiem i właściwie to szykował się (chyba?) na odparcie rozwścieczonego tłumu.
Właściwie to powinien coś zrobić żeby pomóc kobietom... Zmarszczył brwi i westchnął. Jego empatia wystawiała go na próbę. Jednak jakiś ostatek dżentelmeństwa w nim był. Wyrwał więc i począł zbierać baby w opresji żeby uratować je niczym Simba Mufasę spod kopyt wołów.

Chwycił Gabrielle za rękę.
- Co, chcesz iść pod scenę? - Spytał.
Znowu go ktoś pchnął i wylądował gębą w trawie.

1 - ludzie cię pobijali, ale tłum cie nie porwał

Wszyscy zaczęli się przepychać i odciągać ją od sceny. Trzymała chwilę tyłek, aż puściła, bo została złapana o cycek.
- Łał! - pisnęła nie wiedząc czy wybuchnąć nagłym entuzjazmem czy zaskoczeniem. Ciemnością w ogóle się nie przejmowała. Gdzieś zgubiła Joan, która legła w błocie, niczym Mufasa stratowana przez antylopy (jak wszyscy to wszyscy), a Cath jak Skaza pozostawiła ją samej sobie. Łokciami odpychała od siebie natrętny tłum.
- Ogarnijcie się ludzie. Ja mam dzień wolny, nie każcie mi pracować. Jezuu! - narzekała, nie ogarniając sytuacji.

Światła zgasły, ludzie powariowali i zaczęli tratować towarzyszących jej ludzi. Co tu się, kurwa, dzieje.
Nie to jednak było najgorsze.
- Wiecie co? To chyba nie były pudrowe cukierki. - zauważyła jakże bystrze, z tak głupią miną, że nawet przeszczepienie jej twarzy delfina by w tym momencie nie pomogło. Serce zaczęło jej walić jak oszalałe i nagle uderzyła w nią przeogromna chęć niesienia pomocy poszkodowanym.
- Eva, gdzie jesteś?! - od czegoś trzeba zacząć - Czemu czarni nie świecą, kurwa, w ciemności?!

Jon po telefonie do Gabi skierował się z powrotem pod scenę. W miarę możliwości na około.

4

Liluye i Consuela wylądowaly obie w toi toiu. Jednym. Oby sie nie przewrócil, bo ją do busa nie wpuszczą.

- Musimy ratować Jona! Ty wiesz co on musi czu...
Nie dokończyła, bo Cooper zaraz puścił jej dłoń, padając u jej stóp. No wiedziała, że kiedyś to nastąpi! Ledwo siebie uchroniła, by nie pójść w ślady mężczyzny. Gabrielle westchnęła i szybkim ruchem wcisnęła komórkę do torebki.
- No proszę cię!
Westchnęła i pochyliła się, by złapać Nate za ramię i próbować podnieść.

No jako, że nie była tak do końca suką bez uczuć i jakieś takie miała wyrzuty sumienia, że olała resztę. Jako, że na odnalezienie czarnej nie było jakiejkolwiek szansy (zresztą jej nie znała) to na znalezienie Liluye miała średnie, była trochę jaśniejsza aczkolwiek wciąż ciemna, jedyna nadzieja w Joan. Ale kręciła się bez ładu i składu w tłumie, poszukując Liluye i Joan.
- Dziewczyny! Dziewczynyyyyyy! Szybko! Idziemy! - zawołała i krzyknęła, gdy ktoś ją szturchnął, prawie brudząc bluzkę. - Jezu, bluzka! Uważaj!

6

No i wpadła jak świnia w buraki. Z tą różnicą, że nie była świnią i nie wpadła w buraki.
Na szczęście Liluje wpadła do tojtoja pierwsza, także to ona musiała przeżyć bliższe spotkanie z kupą.

1 - Tailor sam zaczyna cię okładać i piszczeć jak dziewczynka

Koksu zareagował takim samym piskiem, gdy jego idol zaczął piszczeć.
-Prrzestań, przestań!!!!!!-potrząsnął nim mocniej, by przestał wydawać takie dźwięki.-Ja mam płyty! Autografy! Dawaj autografy! Szybko, nie ma czasu!

Cooper podniósł się z ziemi. Chwycił Gabrielle za rękę i pociągnął ją w stronę sceny. Skąd normalni ludzie oczywiście uciekali.
- Szybko, Jonathan na nas liczy! SZYBKO!