Urząd Miasta Old Whiskey

First topic message reminder :

Urząd miasta Old Whiskey znajduje się w piętrowym budynku w centrum miasta; w bliskim sąsiedztwie biura szeryfa. Daleko mu do ratusza rodem z Bostonu – to prosty budynek, który wzniesiony był w latach siedemdziesiątych. Ostatni remont miał miejsce dziesięć lat temu, kiedy to odnowiono elewację oraz wymieniono wszystkie okna.
Wchodząc do środka wpierw znajdziemy się w holu, gdzie zwyczajowo napotkamy recepcję. Tam znudzona recepcjonistka „pomoże” nad odnaleźć interesujące nas biuro. Urzęduje tu nie tylko Rada Miasta i pani burmistrz, ale też wiele innych biur zajmujących się inwestycjami w mieście, spawami infrastruktury czy budżetem. Na piętrze zaś można znaleźne sale konferencyjne i bankietowe, które okupowane są przez Radę Miasta.
W labiryncie korytarzy można łatwo się pogubić, a tabliczki nie zawsze są pomocne. Łatwo zbłądzić, a zabiegani urzędnicy nie zawsze są chętni by wskazać drogę. Często polegasz sam na sobie albo na marudnej recepcjonistce...

Pani burmistrz wszystko skrzętnie zapisywała.
- Panno Martinez, nie wiem, czy dzieci będą zachwycone stoiskami na temat pracy, gdy to będą pierwsze dni wakacji - zauważyła.
- Zawody szachowe, zawody sportowe, tańce... może w to wtrącić pogadanki o... opiece nad zwierzętami - tu spojrzała na Harpera - o ile będziecie w stanie znaleźć na to sponsorów. Jedne oczywiście jest, pan Randall, ale jego warunek jest jasny. Kilka stoisk z burgerami. Ale chyba na taki gest nas stać. 
Poszperała w swojej aktówce i spojrzała na kilka folderów.
- Może uda nam się wybudować czasowe Wesołe Miasteczko, jeśli... rada przekona dyrekcję JTC by je zasponsorowała.

Jon słuchał co burmistrz ma do powiedzenia, w między czasie robiąc facepalma widząc zachowanie Floriana i Carmality. Co za cyrk. Mogliby występować na ringu zamiast angażować jakieś wesołe miasteczko.

Carmalita słuchała.
- Może zamiast burgerów jakieś stoisko ze zdrowym jedzeniem? Jest to jakiś sposób na przemycenie zdrowych nawyków żywieniowych, a wszyscy wiemy, że zdrowe to nie koniecznie nie dobre. Wystarczy, że te burgery będą miały więcej zdrowych składników i będzie już coś! - wtrąciła swoje zdanie.

W ciszy obserwowała te szalone pomysły, w duchu współczuła tym dzieciakom, czy w końcu roku nie chodziło, żeby wreszcie opuścić szkolne mury na dłużej. O ile się nie załapało na letnie kursy.
- Może skoncentrujemy się na kilku atrakcjach, inaczej może wyjść nieco chaotycznie? Stoiska o pracy można zostawić na jakieś dni kariery, później, w roku szkolnym?
- Przepraszam, można - zapytała burmistrz i przejrzała jeden z folderów. - Jeżeli chcemy zdążyć na inaugurację wakacji, to chyba trzeba rozmawiać z JTC szybko.
- Zdrowsze burgery może będą łatwiejsze do przełknięcia przez wszystkich, - a najpewniej dla Randalla - niż całkowicie organiczne, eko jedzenie. I będzie mniej kosztowne - odpowiedziała Carmie. Naprawdę, dlaczego oni wszyscy uparli się tak gnębić dzieciaki przed samymi wakacjami, to nieludzkie.

Carmalita odwróciła się w stronę Joan.
- Zdrowie jedzenie to nie koniecznie tego eko. Poza tym, mamy ranczo, wielu hodowców, których możemy przez zrobienie takich burgerów wesprzeć, a na dodatek zdrowo dożywić każdego. - odparła. Po czym czekała na kolejne zarzuty, lub nie.

Pani burmistrz zebrała swoje notatki i zamknęła je w swojej skórzanej, lśniącej aktówce. Spojrzała na wszystkich uważnie, jakby czekając na kolejne głosy za lub przeciw.
- Panno Auguste, nie wiem czy pan Randall w ogóle wie o istnieniu czegoś takiego jak zdrowe burgery - skomentowała.
- Myślę, ze na dziś koniec. Panno Martinez, mam nadzieję, że niedługo prześle pani mi dokładny projekt przedszkola. Najlepiej bezie jeśli przedstawi pani swój pomysł dyrektorowi naszej szkoły. Panno Ramirez, projekt o samoobronie najlepiej przedstawić samemu szeryfowi.... oczywiście, gdy tylko wróci do zdrowia. Panie Harper, koronerze...
Uśmiechnęła się.
- Jeśli pan zdobędzie sponsora, który ufunduje nagrody, to turniej szachowy to tyko kwestia czasu. Myślę, że pan Randall chętnie zajmie się tą sprawą... tylko niech pan nie wspomina przy nim o zdrowym żywieniu. No, pan Constantino na pewno panu pomoże go przekonać. Panno Auguste, szkołą rodzenia... znajdzie pani salę to możemy porozmawiać o pieniądzach. Niech pani podeśle mi propozycje. Mailem, nie osobiście. Ach, i panna Wharton, spotkanie z dyrekcją JTC może pani ustalić u mojej sekretarki. na pewno sobie pani poradzi.
Wstała i podziękowała wszystkim za spotkanie.

W najbliższym czasie MG rozda punkty za tę sesję. Maile i listy do pani burmistrz proszę słać na skrzynkę NPC prowadzonych przez MG.

Jonathan pozbierał swoje rzeczy i pożegnawszy się z panią burmistrz i resztą, wyszedł.

/zt

Carmalita musiała jechać do pracy więc wzięła swoja torbę i wyszła. Przesyłając oczko Florianowi. <zt>

Podziękowała pani burmistrz za poświęcony czas i wyszła z urzędu.

zt

Jak reszta - grzecznie się pożegnała z panią Aniston, a po drodze jeszcze ustaliła datę spotkania ze wspomnianą sekretarką z dyrekcją firmy transportowej.

/zt

Noc z 20 na 21.09.2013

Noah przyszedł tu pod osłoną nocy. Jak dobrze, że w takich wsiach oświetlenie uliczne pozostawia wiele do życzenia. Mimo wszystko miał bandanę na włosach, na to jeszcze kaptur, na twarzy maskę z goglami, co by po pierwsze - nie być rozpoznanym, a po drugie nie nawdychać się smrodu farby.
Bo przyszedł tu w jednym celu. 
Z torbą na ramieniu stanął pod frontową ścianą, rozglądając się za kamerami ochrony.

wynik: 74

Noah zauważył od razu wszystkie kamery w pobliżu. Chwila zastanowienia. Spróbował znaleźć martwy punkt i miejsce, gdzie kamery nie sięgają. I tam też się udał.

wynik: 74

Uf, teraz był pewien, ze kamery go nie chwycą. Zrzucił torbę, wyjął farby i szablon po czym zaczął odbijać.
Miał tylko nadzieję, że nikt go nie nakryje!

Po skończonej, szybkiej robocie, rozejrzał się... czy ktoś go nakrył?

- No to zajebiście! - rzucił do siebie Noah, zabrał swoje zabawki i w długą!
Powinien zainwestować w rower. 

/zt

23.09
zezwolona bilokacja

Gabrielle podjechała pod urząd miasta, parkując niedaleko od wejścia. Wysiadając, założyła okulary i skierowała twarz na graffiti, które widniało na ścianie.
Uniosła brew i zbliżyła się do malunku, kręcąc głową. Następnie skierowała do środka urzędu i stanęła przed recepcjonistką.
- Sierżant Ramirez. W sprawie graffiti. Chciałabym zobaczyć nagranie z monitoringu.

Po chwili Gabrielle została ponownie wyprowadzona na front budynku, a pracownica urzędu wskazała kobiecie nową ozdobę fasady ratusza.
- Nikt nic nie widział, kamery tez nic nie uchwyciły - wyjaśniła.
- Ktoś musiał dobrze widzieć, gdzie jest monitoring.

Oczywiście, kamery nic nie uchwyciły! Świat by się skończył, gdyby było inaczej. Gabrielle westchęła i popatrzyła na rysunek, zaraz przenosząc spojrzenie na urzędniczkę.
- Jakieś podejrzenia kto to mógł być?

Kobieta wzruszyła ramionami.
- No proszę pani... no, co ja mogę wiedzieć? Różni chuligani mazają po ścianach, nie pierwszy i ostatni raz, no... ale..
Kobieta przyjrzała się graffiti.
- No tekst... "Our land"... no nie wiem.

- Tak tak - Pokiwała głową - Widzę, że biały tego nie zrobił - machnęła ręką - Ale trochę Indian tu mamy. Nikt nie sprawiał kłopotów w ostatnim czasie?

kobieta pokręciła głową.
- Z tego co wiem, to nie. Nikt. - odparła szczerze.
- Nikt kogo bym znała.

- A czy ktoś z Indian pracuje w urzędzie? - Dopytała, mając na uwadze znajomość monitoringu przez wandala. Bo w ślepy los nie chciała wierzyć.