Bar "Viva Maria!"

First topic message reminder :



Bar posiada ciasną kuchnię. Na piętro prowadzi obskurna klatka schodowa, a o jego zastosowaniu jakoś nikt nie mówi.

SZAFA GRAJĄCA VIVA MARIA!

---

W barze można zagrać w BILARD:

1. Gra przeznaczona dla dwóch POSTACI - z czego jedną może być NPC.
   
2. Gdy gracze dobiorą się w pary, rozpoczyna się grę. Jeden MECZ ma 3 TURY. Każda tura to rzut kostką na INTELIGENCJĘ + CELNOŚĆ (może być wspomagana logiką).
   
3. Wynik rzutu kostką podstawiamy do wzoru na mnożnik: (Inteligencja + celność + ew. umiejętność) + k6*5
   
4. Osoba z pary, która ma wyższy mnożnik WYGRYWA TURĘ i dostaje 10 punktów.
   
5. Mecz wygrywa osoba, która wygrała najwięcej tur - zdobędzie najwięcej punktów.
   
6. Rozpisanie meczu (sposób pisania) zależy jest od graczy - jak im wygodnie. Ważne, by było w postach zaznaczony wyniki mnożnika i punktacja.
   
7. Grę w bilard można rozgrywać dowolną ilość razy (nie ma ograniczeń co do ilości meczy)
   
8. Grę w bilard można wpisywać do DZIENNICZKA UMIEJĘTNOŚCI.
   

---

- To ja wyniose jak bede wychodzić - zaproponowała i odsuneła sie od stołu, dopijajac sok.
- Dziekuje. zrobię dzisiaj coś większego na kolacje- zaanonsowała i wyszła, razbierajac smieci.
zt

Znowu się zarumieniła jak smarkula.
-Ach, jak widać, nie ma kto mnie rozpieszczać - odpowiedziała ze smutkiem. Podała mężczyźnie kieliszek tequili.
- Na koszt baru - powiedziała. Sama usiadła obok Florencio i położyła my dłoń na ramieniu. Nachyliła się i ucałowała go w policzek.

Uniósł rękę.
- Skandallo! (pewnie nie ma takiego słowa, ale nieważne to!) - zawołał wyraźnie przejęty. A potem przyjął z wdzięcznością darmowego drineczka i przechylił go zaraz. Gdy odstawił kieliszek to dostał buziaka od senory Betty. Na jego licu pojawiły się rumieńce - dokładnie takie wspaniałe jak na avku.
- Oh, senora Betty. Gdyby nie to miejsce to bym porwał do tańca i zawirował! - rzucił ponownie i wręczył kwiatka, którego miał na wejściu w ustach i chyba ciągle go tam trzymał. - Hermosa! Muy hermosa!

Przyjęła kolejny prezent i zaśmiała się cicho. O boże, chyba odmłodniała o dziesięć lat! 
- Aj, Florencio, jeszcze mnie kiedyś porwiesz do tańca - zauważyła i nalała mu druga kolejkę - ja już tego dopilnuję. Ale nie tu. Nie w tym och...
Spojrzała po spoconych motocyklistach, którzy chyba mieli niezły ubaw z samego Florencia. Jeśli jednak, któryś z nich by się zaśmiał na głos, Betty by dała mu w łeb.

09.09.13 wczesne popołudnie.

Harry wszedł do baru w poszukiwaniu swojej klientki. Było jeszcze wcześnie, więc w barze nie było tłumów, co go nieco pocieszało, bo z każdym razem gdy gapily sie na niego te brudasy w skórach, oblewał go zimny pot.
Przywitał sie ze znaną mu już barmanką GuGu, czy jak jej tam było i zapytał o szefową.

/ 09.09.13 wczesne popołudnie


Zapewne Betty dnia poprzednio jeszcze chwilę porozmawiała z Florencio, po czym wygoniła mężczyznę do żony. Zachowała wszystkie prezenty i zabrała je ze sobą do domu, radosna jak skowronek. 
I ten sam humor trzymał się jej i dziś.
- Ach, mecenas Bright! - zaświergotała, widząc prawnika.
- Czym mogę służyć?

- Dzień dobry - przywitał się żałując, że pewnie popsuje jej ten dobry humor. No ale biznes iz biznes.
- Chciałem z panią porozmawiać na temat naszej sprawy - rozejrzał się - może w jakimś bardziej ustronnym miejscu? - nie czuł się wystarczająco swobodnie omawiając strategię w miejscu publicznym.

No i miał rację. Gdy tylko wspomniał o "sprawie" to jej się humor zepsuł. Mogła teraz na to się wypiąć i powiedzieć Harry''emu, że ma to w dupie i niech się Baker tym zajmuje. No bo co, kazał jej się odsunąć, tak? To niech ma, niech on myśli, a Betty zrobi sobie wakacje!
Tylko, ze Betty miała to do siebie, ze nie umiała odejść od tego wszystkiego. za bardzo jej na gangu zależało i za bardzo kochała tego chuja, żeby machnąć na to ręką.
- Tak, tak... - mruknęła i zaprosiła Harry'ego na zaplecze. 
Gdy zamknęła drzwi, dopytała, co się w sprawie ruszyło.

Harry był zupełnie nieświadomy opero-mydlanych dram i dramatów w gangu, no i to podpis Betty widnieje na umowie, więc naturalną sprawą jest, że to z nią przyszedł sie kontaktować. Usmiechnął sie przepraszająco widząc jak jej usmiech zrzedł.
Poszedł za kobietą na zaplecze.
- Rozmawiałem z panną Ramirez i panem Parkerem. Uważam, że najlepszą linią obrony będzie postawić na obronę konieczną. Mam niedługo spotkanie z prokuratorem i chciałem się przed tym z panią spotkać i omówić naszą strategię. Czy będzie pani na rozprawie?

Miała ochotę zapalić papierosa, jednak się powstrzymała. Przysiadła przy niewielkim stole i spoglądała na Harry'ego, zastanawiając się, czy wciągać siebie w to wszystko ponownie.
- Tak, będę - uznała po chwili.
- Jeśli pan uważa, ze taka linia będzie najlepsza - wzruszyła ramionami.

- Myślę, że tak. Nie jest pewne, czy uda się wywalczyć uniewinnienie, przynajmniej dopóki nie dowiem się nic od prokuratora, ale biorąc pod uwagę tutejsze prawo, 'stand-your-ground' jest wystarczająco, um... liberalne. - przytaknął.
- Dobrze, nalezałoby wybrać światków, który zeznawaliby na naszą korzyść.
Zmarszczył brwi nieznacznie widząc zachowanie kobiety.
- Czy coś się stało? Obiecałem dać z siebie wszystko i tak zrobię, proszę się nie poddawać - powiedział odrobinę tylko niepewny. Jak klient w niego wątpił to obniżało morale.

Machnęła ręką.
- Proszę się mną nie przejmować i skupić na obronie. I dać mi znać, gdy trzeba bezie jechać na przesłuchanie... wolałabym zeznawać mając pana u boku. Ach... no i proszę powiedzieć, czy jest już data spotkania z prokuratorem?

- Oczywiście - kiwnął kobiecie - Spotkam sie z nią dzisiaj, jeśli znajdzie dla mnie chwilę czasu. Ma pani jeszcze jakieś pytania? - nie podobał mu się brak swoich świadków z samej burdy. Nie znosił grać na obcym boisku.

- Tak, jedno - mruknęła - co im wszystkim grozi w NAJGORSZYM wypadku?

- W zależności jak zawzięty będzie prokurator to za morderstwo byłoby nawet 25 lat. Ale do tego nie dopuścimy.

Potarła dłonią czoło i w końcu zapaliła tego papierosa. 
- Mam nadzieję, ze uda się panu udobruchać panią prokurator. Czy... wie pan, sprawy finansowe mamy uregulowane do końca?

Harry obrzucił kobietę kalkulującym spojrzeniem. Znowu ta sama gadka, w stusunku do której miał mieszane uczucia. W tym momencie zaswędziało go nad pośladkami...
- Ja jestem tylko na etacie - powiedział tylko - I tez mam taką nadzieję. - Pani prokurator była specyficzną osobą, ale Harry miał nadzieję, że jego promienny uśmiech złagodzi jej twarde serce.
- Będę się w takim razie zbierał.

Pokiwała głową. Wyciągnęła rękę do prawnika i kilka razy mu podziękowała.
- Mam nadzieję, ze się uda.

Chciał powiedzieć "ja też" ale to nie było by zbyt podnoszące na duchu słyszeć coś takiego od swojego prawnika. Więc tylko się uśmiechnął, kiwną głową i opuścił przybytek w chórze niewybrednuych komentarzy dochodzących ze stolików.
Pora się spotkać z przeciwnikiem.

/zt ---> biuro szeryfa.

/14.09.2013/późne popołudnie/z głównej ulicy/

Cudem unikając aresztu, ciężkiej kary pieniężnej i śmierci poprzez porażenie piorunem, Consuela dopchała swój motor do Vivy, do której z głównej ulicy było najbliżej. Wycisnęła wodę z mokrych włosów wchodząc do środka, zamówiła piwo i zajęła jeden ze stolików. Chociaż najchętniej wlazłaby pod niego, podnosząc głośną modlitwę, by uprosić Bozię o koniec burzy.
Z każdym grzmotem podskakiwała na skrzypiącym, drewnianym krześle, zieleniejąc ze strachu.

Wcale nie ucieszyła się na widok Joolsa, mimo iż wydawał się być spoko i całkiem fajna dupa z niego była. Nie ucieszyła się z tego powodu, że będzie musiała udawać, że nie wzrusza jej pogoda za oknem.
Widząc Reynoldsa szybko oderwała dłonie od twarzy, wyprostowała się, nerwowo poprawiając klejące się do czoła włosy i przyjęła 'luzacką' pozę czarnego rapera.
- 'Sup? - zapytała, siląc się na cwaniacki uśmieszek.
- W sumie to... nie wiem, nie pamiętam. - odpowiedziała, nieco spuszczając ze swej pozy, drapiąc się w nos - Kiedy się właściwie zwinąłeś? No i czy... nie zaobserwowałeś tam przypadkiem czegoś... podejrzanego? -  zmrużyła nieco oczy, wpatrując się w mężczyznę.
- nie mówię o nagich ludziach tańczących Harlem Szejka, ani nic, tylko... no... - potarła swoją skroń, postanawiając  nie owijać w bawełnę.
- Ktoś tam rozprowadzał prochy. - oświadczyła. Najwidoczniej Joolsa wykluczyła z kręgu podejrzeń, chociaż... w sumie może zrobiła to zbyt pochopnie? Zaczęła się zastanawiać.

- Próbowała ci zajebać obrączkę? - zapytała, unosząc wysoko brew, po czym wbiła wzrok w jego dłonie. Na jednej z nich rzeczywiście widniała złota obrączka.
- Ach, bo ty jesteś żonaty... - oświadczyła z cichym westchnieniem, po czym wróciła do rozmyślania nad tym ko mógłby podać jej prochy tamtego feralnego wieczora. 
Tajemnicą nie był fakt, że Noah był ćpunem, a tacy bywają nieprzewidywalni w swoich czynach. Sama nim w końcu była i wyczyniała przeróżne akrobacje, byleby tylko dostać działkę. Nie ufała chłopakowi, ale z drugiej strony lubiła go i odsuwała od siebie myśl, że to on mógł zrobić coś takiego, jak podanie im wszystkim prochów. Zwłaszcza, że nie stać go było na nic. Sprzedał w końcu przyczepę...
Ona - gdyby wciąż ćpała - posunęłaby się do tego samego. Sprzedałaby wszystko byleby mieć na prochy. Ciekawe ile działek Noah by dostał gdyby kupił narkotyki za wszystkie pieniądze, które dostał za przyczepę?
W jej głowie znowu zaczęły się kłębić co do niego podejrzenia, chociaż z drugiej strony - jego brat wykitował przez Skittlesa, więc może chociaż to...
- Już sama nie wiem... - jęknęła boleśnie, a gdy niebo nagle rozdarła błyskawica w akompaniamencie potężnego grzmotu, Consuela podskoczyła w miejscu, przez przypadek strącając swoją szklankę ze stolika.

Nie wiedziała o co mu chodzi. Nawet nie pamiętała żadnej chudej, bladej laski. Być może też miał fazę i mu się jakaś uroiła.Na kolejne jego słowa wywróciła oczami.
- Mam tysiąc lepszych powodów do cierpień. - oznajmiła, po czym poprosiła Gigi, by zajęła się stłuczonym pokalem.
- Zapomnij. Już nigdy nie urządzę domówki. - obiecała sobie, tak samo, jak po każdej swojej wcześniejszej domówce.
- I wcale się nie boję burzy. - oznajmiła, brzmiąc w tym momencie trochę jak dziecko.