Domek Gabrielle

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

- Nastepnym razem ja ci przygotuję kiełbaskę
Powiedziała, zaczynając płakać razem z siostrą. Rozpacz Consueli udzielała się Gabrielle, która tylko przy siostrzyczce nie była złosliwą jędzą o bojowym nastawieniu. Jej serce było czułe na każdą łzę Consi.
- Albo.. albo.. kupimy gotowe!

Consuela zapłakanymi oczętami spojrzała na chrumkającą wesoło obok nich Lolcię akurat w tym momencie, w którym Gabrielle mówiła o tym, że następnym razem to ona jej przygotuje kiełbaskę. Słysząc słowo kiełbaska w momencie spoglądania na wesołą, poczciwą świnkę, złamało jej serce na jeszcze drobniejsze kawałeczki.
Nie była w stanie się pozbierać do końca tego wieczora. Zapewne siostry niedługo potem wskoczyły w piżamki i poszły spać.

Następnego dnia obie spały do południa, musząc odespać wyczerpanie fizyczne i psychiczne. Cały piątek spędziły razem, wspominając dzieciństwo przy zdjęciach, jakie miała Gabrielle. Ta jednak dalej nie mogła dowiedzieć się o niczym co robiła Consuela po pożarze.

A potem nadeszła sobota.

Niedziela.

Poniedziałek.

Gabrielle nie mogła dłużej ciągnąć wolnego.

zt

/ z domu

Sam stał przed drzwiami Gabrielle w ręce miał bukiet stokrotek i za cholerę nie wiedział czy dobrze zrobił. Kupił je pod wpływem impulsu i stał teraz jak ta owieczka dzierżąc je w dłoni.
Nacisnął dzwonek przy drzwiach i czekał aż mu ktoś otworzy. Miała nadzieję, że Gabrielle pamięta o ich spotkaniu.

Otorzyła Consuela. W piżamie, z kubkiem zimnej już kawy w dłoni. Zapewne marnowała dzień grając w Angry Birds na laptopie.
Podniosła wzrok na kwiatki, a potem zadarła głowę, by spojrzeć na Skwarka.
- No cześć stary. Gabrielle siedzi w kiblu. Pewnie poszła na dwójkę, wiec będziesz musiał odrobinę poczekać. Jadłyśmy dzisiaj chilli, więc może jej to trochę zająć. - wzruszyła ramionami, otwierając drzwi szerzej.
- Może się kopsniesz do środka?

Sam domyślił się, że ma przed sobą Consuelę. Obrzucił ją szybkim spojrzeniem i stwierdził, że różnią się z Gabby jak dzień i noc. Zalany potokiem słów wszedł do mieszkania.
-Jasne, poczekam na nią.- odpowiedział i miał nadzieję, że Rosita pojawi się jak najszybciej.

Consuela poprowadziła Sama do niewielkiego pomieszczenia. Kidy mężczyzna usiadł w fotelu, Consuela obcięła go spojrzeniem z lekkim, cwaniackim uśmieszkiem malującym się na ustach.
- Ty pewnie jesteś facetem Gabi, co nie? - zapytała, po czym podciągnęła luźne portki od piżamy po starszej siostrze.
- Nic mi nie mówiła o tym, że ma dziś randkę, ale jeśli macie w planach... - urwała, szukając najodpowiedniejszego słowa, ograniczając się w końcu do wymownego gestu sugerującego kopulację - ...to ja sobie gdzieś wyjdę!

Trzeba przyznać, że sama troszkę przytkało. Spojrzała na opadające a potem podciągnięte w górę spodnie i z tego wszystkiego zapomniał powiedzieć, że przecież nie jest facetem Gabrielli tylko razem pracują a potem głupio mu już to było prostować.
- Nie, nie musisz nigdzie wychodzić.- Sam w końcu się ogarnął i nawet uśmiechnął do Consueli.- To tylko kolacja.- dodał by wyeliminować wszelkie podteksty. Nie żeby nie chciał kolacji połączonej ze śniadaniem ale nie sądził by ta taką właśnie była.

<---

Gabrielle wracała z patrolu. Nie widziała Swarka cały dzień, albo się mijając, albo pracując na innej zmianie niż on. Teraz, zmęczona i wygłodniała, chciała się rozwalić na fotelu przed telewizorem. Oczywiście zapomniala, że wysłała Samowi smsa o treści OK. Może nawet go nie czytała za bardzo?
Consuela i Sam mogli usłyszeć odgłos przekręcanego klucza w zamku. Gabrielle weszła do domu i trzasnęła drzwiami niechcąco, po czym rzuciła klucze na szafkę i przeszła do pokoju, gdzie znajdowała się rozmawiająca dwójka.
- O! Cześć..
Gabrielle stanęła jak wryta i popatrzyła pytająco, zaraz jednak sobie przypominając o spotkaniu.
- Consuela wróciła.. - głupio oznajmiła Swarkowi i podrapała się po policzku.

Sam spojrzał pytająco to na jedną to na drugą. Podobno Gabriella była w łazience a tymczasem nie było jej wcale w domu. Widocznie się jej patrol przedłużył. Szkoda, że mu nie napisała to pojawiłby się trochę później.
- Cześć. Tak widzę, mieliśmy właśnie okazję się poznać.- zerknął na Consuelę a potem ponownie przeniósł wzrok na Gabrielle.
- To dla ciebie.- w końcu sobie przypomniał o stokrotkach i wręczył je kobiecie. Miał wrażenie, że Gab jest zmęczona i w innym wypadku pewnie by jej zaproponował by zostali w domu z piwem ale w obecnej sytuacji wolał wyjść z tego domu.

Stokrotki? Gabrielle uniosła brwi i wyglądała na zaskoczoną. Odebrała je ednak i uniosła wyżej, jakby tym gestem dziękowała za nie. Zerknęła na siostrzyczkę i woląc aby ta nie komentowała tego, zaraz zawróciła na pięcie do kuchni. Kiwnęła na Sama, by poszedł za nią.
- Przepraszam, zapomniałam o spotkaniu..
Przystanęła obok zlewu i złapała za jakiś flakonik, by napuścić do niego wody. Wsunęła łodyżki kwiatów w wąską szyjkę i odstawiła flakonik na stolik, zwracając twarz na mężczyznę.
- Jestem zmęczona.. - Tak, chciała się wykręcić.

Ruszył do kuchni i nie słyszał za sobą żadnego człapania, które sugerowałby, że Consulela podąża za nimi. Oparł się o blat szafek w kuchni i przyglądał się jak wkłada stokrotki do wody, jednocześnie kiwnął głową na znak, że nie ma problemu, że zapomniała bo przecież on jej przypomniał.
- I pewnie do tego głodna. To prawie pójdziemy coś zjeść. Napijemy się wina, Zrelaksujesz się i będziesz w nocy lepiej spała, co znaczy, że jutro będziesz wypoczęta. Poczekam jak się przebierzesz.- dodał z uśmiechem, bo po pierwsze nie da się spławić a po drugie Gabby chyba w mundurze nie pójdzie.

Consuela podrapala się po policzku, przyglądając się siostrze i zastanawiając się czemu Gabrielle zdecydowała się wrócić z łazienki drogą naokoło. Na jej twarzy wymalowalo sie wyraźne skonsternowanie, kiedy Gab zaczęła się wykrecac ze spotkania. Przeniosła wzrok na Sama i targnelo nią uczucie żalu wobec tego biednego człowieka.
- Pojebalo cię? - zapytała grzecznie - koleś ci w zębach kwiaty przynosi. Nie bądź taką suka, bo niedługo wszystkim zacznie wiednac na twój widok... - Poradziła z czułością.

Miała nadzieję, że Swarek zrozumie jej niechęć do wyjścia, ale gdy ten twardo obstawał przy pomyśle... skapitulowała. Nie miała sił się kłócić i wyganiać Swarka. Zamiast tego niemal sama została przez niego wygoniona do zrzucenia munduru.
I to jeszcze przez siostrę!
Posłała jej groźbę w spojrzeniu, ale ruszyła do swego pokoju. Zamknęła się za drzwiami i przeszła do szafy. W co ona miała się niby ubrać?
Sam sobie poczeka!
W końcu jednak Gabrielle wyszła z pokoju, ubrana w koronkową, czarną bluzkę i zwykłe dżinsy. Nie, nie stroiła się specjalnie. No gdzieżby!

Uśmiechnął się z wdzięcznością do Consueli. W duchu sobie obiecał, że następnym razem też jej przyniesie kwiatki, gdyby nie jej ingerencja to na pewno by się panna Ramirez wykręcała.
Zupełnie mu nie przeszkadzało czekanie bo efekt tego czekania był świetny. Koronkowa bluzeczka odkrywała to i owo a jeansy podkreślały jej fantastyczną pupę.
- Gotowa, to idziemy.- otworzył przed nią drzwi mieszkania a potem drzwi samochodu, który zaparkował na jej podjeździe.

Consuela wzdrygnela się nieco, gdyż rozgrywająca się przy niej scena w pewnym momencie niepokojąco zaczęła przypominać wstęp do pornosa. No ale przynajmniej Gab nie będzie zajmowala jej laptopa.
- Bawcie się dobrze! - krzyknęła na odchodne, zastanawiając się co Skwarek zaparkuje dziś jeszcze na podjeździe Gabrielle.

Gabrielle zgarnęła jeszcze skórzaną kurtkę i wyszli! Świętujcie narody!

zt

---> Viva

Dzisiaj miałem tą cholerną toyotę a jednak sie właśnie dzisiaj przydała. Zaparkowałem na podjeździe Ramirezów. Dziewczyn Ramirez.
- Gdzie masz klucze? - rzuciłem, ale zanim ta cokolwiek odpowiedziała wygrzebałem je z kieszeni.
- Chodź - wyciągnąłem pijaną w trzy dupy Consuelę i powlokłem do mieszkania. Otworzyłem wcale nie po cichu drzwi, no z uwieszoną dziewczyną nie było to łatwe.
- Gdzie masz ten tego sypialnie?

Consuela nie zdążyła nawet uprzedzić, że być może Gabrielle sobie własnie słodko śpi w mieszkaniu i dobrze by było, gdyby nie dostrzegła obecności Maro u siebie, gdyż w konsekwencji z pewnością skończyłoby się to urwaniem głowy. Głowy Maro oczywiście.
- Mam nadzieję, że Gabi robi nockę... - oznajmiła bełkotliwie z lekką obawą, po czym wskazała na drzwi sypialni.
- W razie czego, to powiesz, że jesteś hydraulikiem, czy coś. - pokiwała głową, po czym już dodała, bardziej do siebie.
- W sumie to by się jej chyba przydało przetkanie rury. - może w końcu wtedy nie chodziłaby taka nabuzowana!

Gdy znalazłem w końcu tą sypialnie, położyłem ja na łóżku.
- Ściągaj te śmierdzące szmaty - kurwa czułem się jak ojciec, na chuj obiecywałeś że nie pukniesz.
- Ta powiem jej rzem hydraulik a ona mi strzeli w łeb i powie "dobrze że pan jest ooo kurwa i tu jest jeszcze dziurka" - trochę przedrzeźniałem głos kobiety. Ściągnąłem z niej śmierdzącą fajami i wódą bluzę, potem spodnie, no za bardzo to nie stawiała oporu, wyglądała jak nadmuchana do połowy dętka.
- Ona jest psem co z tego że ładnym, mam zasady - rzuciłem szarpiąc się ze szmatami Ramirez. Potem naciągnąłem na nią kołdrę czy coś tam.
- Dać ci buziaka w czółko jak tatuś? - rzuciłem gdy już uporałem się z tym kładzeniem lulu.

Zarechotała, kiedy Maro zaczął udawać głos Gabrielle. Pewnie nie było to trudne. Jako, że jej siostra miała więcej testosteronu niż połowa populacji mężczyzn w tym miasteczku, to zapewne miała równie niski głos.
Rzeczywiście nie stawiała oporu, kiedy Maro pomagał uporać jej się z garderobą. Może nawet nie zarejestrowała dokładnie momentu, w którym już leżała pod kołderką.
- Błagam, Sally nie chciej być moim tatusiem. To by było obleśne. - zauważyła z rozbawieniem, po czym ziewnęła, odpływając powoli w objęcia Morfeusza.

- Nie chcę, uwierz - mruknąłem, po czym nachyliłem się i pocałowałem ją w usta.
- Śpi a ja ten tego idę - chwilę stałem aż zaśnie, stałem pewnie jak warta przed pałacem buckingham.
Gdy zasnęła sięgnąłem po jej spodnie, nie, nie wąchałem, wyjąłem telefon i wklepałem do niego swój numer telefonu podpisując "mój chłopak". Potem puściłem strzałkę do siebie i schowałem jej telefon na miejsce.
Chwilę jeszcze stałem potem poszedłem. Uroczo wyglądała, pijano ale uroczo.

ZT ---> przyczepa Maro

Gabrielle wstała bladym świtem, chyba jak każdego dnia. Wcześniej się kładła spać. Nie imprezowała. Nawet nie miała przyjaciół z którymi poszłaby na drinka! Co za życie. Ale policjantka nie narzekała. Wyszła ze swej sypialni w jakimś wyciągniętym dresie i poszła do siostry.
- Con, wstawaj.
Tak, jak ona nie spała, to Consia też nie musiała. Po raz kolejny Gab sądziła, że uda jej się siostrę wygonić po mleko. Ale ledwo nad nią się nachyliła, poczuła smród alkoholu. Aż się cofnęła, krzywiąc. Poszarpała siostrę za ramię, już na dzień dobry zła. Chyba zawsze lewą nogą wstawała.
- Gdzie się zaś szlajałaś?

- Mamooo... jeszcze pięć minut... - mruknęła w półśnie, przewracając się na drugi bok i szczelniej owijając się kołdrą. Pewnie spała zaledwie dwie godziny, więc wyciągnięcie jej z wyra mogło się okazać cięższe niż dupa Sue Bakera.

Gabrielle była pewna, że Consuela znowu rzuca swoimi głupimi żartami, więc jeszcze bardziej się wkurzyła.
- Nie mamuj mi tu!
Złapała za kołdrę i zaczęła ją ciągnąc. Nie bedzie jej tu się siostra lenić.
- Gdzie byłaś?