Domek Gabrielle

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

Jakaśtam muzyka pewnie leciała w tle. W każdym razie Consuela nic nie zrobiła sobie z jego groźby. Ba, strzeliła mu kolejne zdjęcie, kiedy ten sięgał na najwyższe półki, żeby zetrzeć z nich kurz. Dodatkowo zrobiła zoom na jego tyłek, po czym Parker znowu mógł usłyszeć spust migawki.
Po pytaniu, które padło z ust Willa, Consuela westchnęła ciężko.
- Nie wiem czego jeszcze Baker może ode mnie chcieć. Przecież zrobiłam już tak dużo... - w mig zmarkotniała, wbijając tępe spojrzenie w michę z popcornem. W końcu zabiła człowieka i gryzła się z tym faktem co noc.
- Ale skoro dostałam od niego pracę... może to kolejny krok do celu. - wzruszyła ramionami.

Consuela milczała. Być może trawiła słowa księgowego w wielkim skupieniu. Być może snuła refleksje nad potencjalnymi konsekwencjami czynów, których się ostatnio dopuściła. Być może walczyła z lękiem, w końcu nie trudno lękać się będąc w jej położeniu. Być może zastanawiała się, jak na to wszystko zareagowałaby Gabi.
...albo po prostu łapała ostrość, by walnąć Parkerowi kolejną focię.
- ...a to totalnie leci na instagrama. - przyznała z głupim uśmiechem, po czym wepchnęła garść popcornu w usta.
- Jak ci idzie, Willie? - zapytała z odrobinkę złośliwym uśmieszkiem.

Wbrew pozorom Consuela potrafiła nie tylko rzucać sucharami, wpadać na głupie pomysły i pakować się w kłopoty. Po prostu starała się nie myśleć o trudnych dla niej sprawach, których nagromadziło się nadzwyczaj dużo. Rzadko kiedy pokazywała swoją łagodniejszą stronę. Widok półnagiego Willa bawiącego się w pokojówkę, jakoś nie skłaniał jej jednak do prowadzenia głębszych refleksji i trudno się temu dziwić.
- Sugerujesz, że chciałabym mieć z tobą fikcyjny związek? - uniosła brew, po czym głośno i wyraźnie prychnęła, a zaraz potem dostała ścierą po gębie. Jego późniejszy, surowy ton sprawił, że zmarszczyła mocno brwi. Poczuła się trochę tak, jakby zrobiła mu krzywdę, dlatego też podniosła dupsko z fotela i przewiązała sobie w biodrach fartuszek.
- No dobra, pomogę ci - oznajmiła z ciężkim westchnieniem, po czym podgłośniła radio i chwyciła za miotłę.

Dziewczyna zmrużyła oczy, po czym pokazała Williamowi środkowy palec, z pewnym rozbawieniem malującym się na twarzy.
- Mam już wystarczająco dużo zdjęć, przynajmniej na ponad miesiąc samotnych nocy - oznajmiła teatralnym tonem, po czym spoważniała i patrząc na Willa pokręciła głową.
- Nie rozbieram się. Pamiętaj kto dziś przegrał! - przypomniała mu po raz enty, tańcząc z miotłą na środku pokoju i udając, że nie wzrusza jej jego czarujący, rozmiękczający macicę uśmiech.

Po słowach Parkera, Consuela stłumiła śmiech, po czym i ona zdzieliła go szmatą.
- Opierdalasz się! - zauważyła z rozbawieniem, a kiedy mężczyzna dopalił fajkę i wrócił do pracy, ona zabrała się za porządkowanie swojego biurka.
Jako admin nie mogę pozwolić sobie na składanie obietnic bez pokrycia, także...

Kostki dla Williama - jako że sprzątanie to wysiłek fizyczny, to na kondycję, a jako, że wszystkie brudy i śmiecie trzeba najpierw sobie swoim bystrym okiem wypatrzyć, to i na spostrzegawczość. Próg: 60. Jeśli go przekroczysz - przechodzisz test białej rękawiczki. Nadeszła pora na odpoczynek.
Jeśli nie: zawodzisz jak Perfekcyjna Pani Domu i zaczynasz żywić nienawiść do samego siebie.

Wywracała raz po raz oczami, kiedy Parker tak narzekał na jej starannie wyhodowany bałagan. Kiedy Consuela zwróciła w jego stronę twarz, by mu coś na to odpowiedzieć, ten właśnie przeglądał się w jej lusterku. Kiedy jednak miał czelność rozpisać jej kostki, to nie wytrzymała i...

Kostki dla Williama - jako że sprzątanie to wysiłek fizyczny, to na kondycję, a jako, że wszystkie brudy i śmiecie trzeba najpierw sobie swoim bystrym okiem wypatrzyć, to i na spostrzegawczość. Próg: 60. Jeśli go przekroczysz - przechodzisz test białej rękawiczki. Nadeszła pora na odpoczynek.
Jeśli nie: zawodzisz jak Perfekcyjna Pani Domu i zaczynasz żywić nienawiść do samego siebie. Lusterko po raz drugi cię nie będzie w stanie pocieszyć, gdyż Consuela je ci zabrała. Mozesz przejrzeć sie ewentualnie w kałuży własnych łez.

Uniosła wysoko brwi, kiedy chwycił za kosmyk jej włosów, po czym zmarszczyła je mocno, widząc, co ten wyprawia.
- Psujesz mi fryzurę. - mruknęła, wyglądając przy tym jak obrażone dziecko. Jednak blask czystości, który unosił się w jej pokoju, skutecznie poprawił jej humor. Oczywiście powie Gabi, że sama posprzątała.
Consuela wyskoczyła z fartuszka, pozamykała środki czystości i inne takie w składziku i kopsnęła się do lodówki po piwo, które po chwili znalazło się pod nosem Parkera.
- ...tak czy siak, dobra robota, Will. Zapamiętam sobie wszystkie twoje ukryte talenty, które dzisiaj przede mnę obnażyłeś. - zafalowała brewkami z łobuzerskim błyskiem w oku i uniosła swoją butelkę w ramach toastu.

- Mam je wszystkie na zdjęciach. - rzekła a propos tych talentów. - No... prawie wszystkie. - Dodała z łobuzerskim uśmiechem.
Kiedy walnął w jej kierunku swoją subtelna bajerkę, Consuela oparła się łokciem o ramę swojego łóżka. W końcu spotykała się z Maro, więc komplementy ze strony Williama potraktowała z grzeczną wdzięcznością i odpowiednim dystansem.
- He... hehe.. - zaśmiała się głupawo, szczerząc zęby i nawijając kosmyk włosa na palec.
- No dobra, możesz już sobie iść! - dodała po chwili, nieco zawstydzona swoją wcześniejszą reakcją głupiej nastolatki.

- Zapamiętam to sobie. - powiedziała z powagą i przekonaniem na słowa Williama-mentora, którego odprowadziła do drzwi i podziękowała mu za wszystko z wiadomym sobie wdziękiem.
William zt

/5.04.2013 - wieczór/

Consuela siedziała przed telewizorem, ubrana w wyciągnięty dres i wyjadając nutellę ze słoika, skakała po kanałach telewizora z przeszywającym na wskroś znudzeniem. Zatrzymała się dopiero na Jersey Shore, które zainspirowało ją do śmiałego wykorzystania nieobecności Gabrielle w domu i poczucia się jak Wielki Gatsby.

Ramirez utworzyła wydarzenie na fejsbuku, także każdy kto chce może wpaść na imprezę pełną atrakcji niczym z The Sims: Balanga.

// pewno z domu

Evangelia, jak została nauczona przez tatusia, korzysta z każdej nadarzającej się okazji, więc gdy przeglądając pejsa natknęła się na otwarte zaproszenie, czym prędzej wyskoczyła z dresu, nałożyła błyszczyk na usta i poszła się na rzekomą balangę.
Stanęła przed drzwiami i zastanawiała się co tak cicho? Zajebista impreza powinna rozwalać okna a nie. Może nie stać Ramirezównę na grajstejszyn i puszcza muzę z telefonu? Wszystkiego się można po niej spodziewać.
Consuela była by całkiem, całkiem gdyby jeszcze miała trochę cyca, no i grzebień. Dodatkowo wkurwiało Evę, że meksykanka się już tak zaaklimatyzowała w gronie Świętych, a jej nadal nie chcą. Przeklęty tatuś!
Z tą radosną myślą bez ceregieli wpuściła się do mieszkania.
- Siema kudłaczu, mówisz impreza to jestem! - rzuciła głośno wchodząc do środka. Jeszcze potarmosiła gospodarza po głowie. I tak gorszej szopy mieć nie będzie.
- To domówka czy stypa? Gdzie piwo? - sama nie przyniosła ani kropelki alkoholu, no bo w końcu gość w dom, bóg wie po co, ale jak już zapraszał to musi się liczyć z ogołoceniem barku. Rozwaliła się na kanapie.

Consuela, wbrew pozorom, prezentowała się dzisiaj całkiem znośnie. W każdym razie widać było, że przywiązała do swojej prezencji nieco więcej uwagi niż zwykle. Włosy, mimo iż niesforne, jak zwykle, to zostały potraktowane szczotką. Na uszach dyndały złote kolczyki, które wyglądały odrobinę jak spłuczki do sedesu. Na nadgarstkach  dzwoniły liczne bransoletki, na piersi świeżo wyprany tiszert, a na dupie dopasowane spodnie. Być może nawet sobie wypchała stanik skarpetkami.
Kiedy do domu wparowała Evangelia, Consuela własnie była w trakcie wystawiania alkoholi z barku Gabrielle. Co prawda starsza siostra trzymała je wszystkie pod kluczem, jednak trzy godziny szukania go opłaciły się nie lada odkryciem. Ekskluzywne wina z 2010, jakaś apteczna nalewka babuni i soki z najlepszych, polskich kartoflisk. Najwidoczniej starsza Ramirez lubiła sobie od czasu do czasu golnąć.
- Siema, łysa pało! Tatuś wypisał ci pozwolenie na pobyt u komendanta melanżu? - zapytała skromnie, z łobuzerskim uśmiechem, subtelnie przypominając Evie, że nie jest jeszcze pełnoletnia.
- Lodówka! - odpowiedziała a propos tego piwa.

- Spierdzielaj - powiedziała z równie radosnym uśmiechem na gębie. - A ten stary kozioł nie mówi mi co mam robić.
Nawet pokazała swojej koleżance uniwerslany znak przyjaźni i wyprostowała swój środkowy paluszek.
- A tyś się odstawiła, owulację masz?
Ruszyła się do lodówki i zaczęła ją przeszukiwać. Generalnie alkohol piła rzadko no bo trzeba dbać o swoją doskonałą kondycję i sylwetkę. Nie może sobie pozwolić żeby jakieś zbędna kalorie poszły jej w zad, jak mamie.
- A siostrzyczka wydała pozwolenie na to liczne - machnęła po pustym pokoju - zgromadzenie? Czy poprostu chcesz zobaczyć jak to jest mieć głowę wbitą na płot? - bo tak zapewne zakończy swój żywot Consuela gdy homo-smoczyca dowie się o imprezie. Łyknęła sobie piwa, krzywiąc się lekko.

Consuela zaśmiała się, odpalając piosenkę jakiegoś supermodnego, europejskiego bojsbendu The Fiord Boys, czy coś takiego.
- Żebyś się zesrała z zazdrości, brzydalu. - odpowiedziała jej ze złośliwym uśmieszkiem na ustach.
Prychnęła kpiąco, kiedy Eva zaczęła gadkę o homosmoczycy.
- Zdążę wszystko ogarnąć, zanim wróci. Pewnie właśnie zabawia się z tym pedalskim kutasiarzem. Jej nowym chłopakiem. Głupia cipa. - mruknęła pod nosem, odkręcając butelkę z wódką - ...a skoro ma oczy w dupie, to pewnie nawet się nie kapnie, że młodsza siostrzyczka postanowiła zaszaleć. - zafalowała brewkami.

---> z przyczepy

Och i o to przyszedłem. Bob budowniczy ze mnie, mógłbym tam wpaść do Consueli w samych gatkach i żółtym kasku. No ale był bym pewnie mało oryginalny. Wiec standardowo ubrany stanąłem przed drzwiami. Z kwiatami z ogródka sąsiadki i sporą ilością piwa.
Zapukałem.

- Nie wiem czy oczu nie masz czy gustu - zmierzyła ją wzrokiem - chociaż jak tak na ciebie patrze to ani jednego ani drugiego.
Prawda była taka, że ją trochę ten "brzydal" ubódł. No może i miała szersze bary i mały tyłek, ale nie była chyba zupełnie brzydka, tak?
- Hm, mówisz tak bo pewnie sama na niego lecisz - powiedziała z niesmakiem. Naburmuszona siadła na kanapie podwijając i sączyła gorzkie piwsko.

- Prędzej poleciałabym na samo dno wielkiego kanionu - Consia pokręciła tylko głową, pokazując Evangelii fakolca, po czym ruszyła do drzwi, za którymi stał Sally - największy romantyk w miasteczku. Uśmiechnęła się na widok kwiatków, po czym powitała mężczyznę mokrym całusem w środek ust.
- Maro, to Evangelia, jednak z córeczek naszego Clausa - tak, powiedziała naszego Clausa, żeby podkreślić swoje poważne stanowisko w gronie Świętych.
- Evangelia, to Maro. Pewnie się już znacie. - wzruszyła ramionami, odgarniając niesforne włosy z czoła - Z resztą wyglądacie jak rodzeństwo. Nawet zarost się prawie zgadza. - zarechotała złośliwie i zmierzając w stronę barku, zmierzwiła bujną czuprynę Evy.