Domek Gabrielle

Parker przyglądał się Skittlesowi.
- Och, nie udawaj, że przypominasz sobie jej nazwisko - rzucił z przekąsem, po czym odpalił papierosa. Spojrzał jeszcze na Consuelę.
- Trzeba się pilnować, kogo zapraszasz - skwitował. - Martw się teraz wyganianiem - dodał, choć większej uwagi na Cruellę nie zwrócił. Teraz nie było po co, ot.
Księgowy spojrzeniem wrócił do swojego przyjaciela, bo inaczej przecież Jonesa traktować nie mógł, to jest oczywiste. Rozmowa o Roberts wybiła Williama z pantałyku, który ze zmarszczonymi brwiami przyglądał się czarnemu dilerowi.
- Powiedz mi Jones... po co przyszedłeś? Gdzie indziej dali zakaz wstępu twoim zasyfionym dredom? - rzucił, rozsiadając się wygodniej. - A jak tam młody? Jeszcze niewinny czy idzie dumnie tą samą ścieżką, co ty? A może zacznie gdzieś indziej, hm? - spytał, wyraźnie zaciekawiony tym, co się dzieje u Ducka czy jak mu tam. Najpewniej całą rozmowę Will zechciał sprowadzić do jednej, wielkiej bzdury. Najlepsze walki to są te słowne w końcu, no nie?

Pewnie Will, gdyby miał szansę, to reakcję Skittlesa skomentowałoby jakże poważnie - "Ups".
Także możliwe, że gdy tylko Tęczowy Dred chwycił Parkera za fraki, ten upuścił papierosa na kanapę czy gdzieś tam. Autorce jeszcze przez głowę się przewinęło "Why so serious?".
Tak czy siak, księgowy dosyć prędko wylądował na Marku, którego dotychczas nie zdążył zauważyć albo nie zwracał uwagi na jego obecność. Pewnie o mało co się nie wyrżnął, ale równowagę jakoś złapał.
Księgowy, nie licząc tym razem rachunków, a pewnie ogarniając prawdopodobieństwo kolejnych śladów na twarzy, rzucił się na Jonesa z zamiarem przylutowania mu, a nie wylądowania w czeluściach pożądania.

2,4,5 - papieros, który zostawił Will podpala kawałek materiału poduszki i powolutku zajmuję resztę kanapy.
nieparzyste - płomyczek wybuchł tuż obok pozostawionej, leżącej na kanapie butelki, z której sączą się procenty. Wszyscy zaaferowani zamieszaniem dostrzegają problem dopiero wtedy, kiedy cała kanapa staje w ogniu. Koc już może nie wystarczyć!

Will nie był świadomy tego, że rzucony papieros sprawi, że Noc Świętojańska pojawi się także w zatęchłej dziurze Ameryki. I do tego w domu! To dopiero była impreza, no nie?
Parker, dzięki celnemu rzutowi Evy, dał radę powalić Skittlesa, na którym chwilowo się skupił najbardziej; nie miał zamiaru pozostawić tego ot tak. Przylutować w twarz raz, drugi, aby Tęczowiec się uspokoił.
No ale kiedy próbował się zamachnąć, to ciepło, które uderzyło tak nagle i duchota sprawiły, że mężczyzna przez ramię zerknął, co też się dzieje.
Och, och, no kurwa, trochę szkoda!
- Pomóż jej, do cholery! - rzucił do Marka, bo jednak stał jak słup soli, jak idiota.

ZA MAŁO ;_;

Williamowi niestety nie udało się przyłożyć Skittlesowi. Sam zaś otrzymał piękną bombę z prawej strony, co go odrzuciło nieco. Miał już zamiar spróbować przyłożyć ponownie, ale kura, która wskoczyła między nich skutecznie sprawiła, że księgowy odskoczył od dilera, przecierając od razu kurtkę, jakby się obawiał, że przez kurę sam się zacznie palić.
Parker ino pewnie stanął dalej i choć miał ochotę na papierosa, to zaczął szukać komórki.

Parker najwidoczniej nie zauważył jak Jones wylazł z domu sióstr Ramirez. Sam jednak ledwo co znalazł telefon, a tu już pożar ugaszony. Tylko syfu i dymu dużo.
Po upewnieniu się, że nic się nie tli i można otworzyć okno - zrobił to. Następnie odwiesił kurtkę i postanowił, że... nic dziwnego, zacznie sprzątać!
Ale nie w bokserkach.

- Ta - odpowiedział na pytanie Consueli, zerkając na nią przez ramię. A jako że Parker był zajęty sprzątaniem, to pewnie część butelek postawił pod ścianą, by te zaraz wrzucić do worka i odstawić na śmietnik.
Spojrzał z politowaniem i rozbawieniem na Evę, a potem na Marka, kiedy ten spytał.
- Najpewniej mężczyzna - odparł. - Ot, kutas z dredami, który szarżuje po mieście jak król i władca od siedmiu boleści. Samozwańczy - mruknął, przecierając swoje dłonie.
- Może ktoś się ruszy? - no bo sam ma sprzątać, w nieswoim domu? Aż tak dobrego serca nie ma!