Dom Williama Parkera - obecnie: Consueli Ramirez

First topic message reminder :

Od 28.05.2013 dom jest własnością Consueli Ramirez.

Fakt, pewnie szybciej doszłaby do domu pchaja kartony przed sobą niż niosąc je.
- Dobrze, dobrze, niech będzie - zgodzila się, że nic nie będzie mowić. Tylko jak wyjasni ską to ma? Trudno.
Po pytaniu o Loco zamilkla i zgarbiła się, a radość jakoś z niej.. uszła. W końcu podrapała się po policzku.
- Mieszkam u siebie.

Wzruszyła ramionami podnosząc się z podłogi i zgarniając szklanke, z ktorej upila herbaty.
- Kiedyś muszę zacząć - wzruszyła ramionami.

- W sumie nie bardzo jest z kim - ponowne wzruszenie ramion. Potem podniosła na niego wzrok, zdziwiona.
- Tak? I..? - czekała na jakieś rozwinięcie.

Odwróciła wzrok i nastała niezręczna cisza. Lil napila się jeszcze herbaty i spojrzała na kartony.
- CHodźmy - wstała, odkładając kubek.

/od Betty

Liluye ze swoją koszulką szła do Parkera. Zastanawiała się czy to nie glupi pomysł.. A jak mu się nie spodoba? A jak zły rozmiar? Wyobraziła sobie za małą koszulkę, w której ledwo wszedł w barkach i wystaje mu pępek. Nie. Oby nie była za mała. Z coraz większymi wątpliwościami podeszła do drzwi i stala przed nimi chwilę. Obciachowy prezent.
Ale i tak zapukała.

/ po przeskoku

- Nie w porę? - spojrzałą na Willa z dołu, bo inaczej się nie dało.
- Bo mogę iść... - i ten prezent wyląduje w szafie, bo się nie odważy go dać mężczyźnie.

- Gdzie byłeś? - weszła do środka i wyciągnęła prezent z torebki.
- Khm.. ostatnio siedziałam dużo przy maszynie do szycia.. - zaczęłą zakłopotana.
- I..e.. no.. zrobiłam koszulkę. Nie wiem, czy będzie dobra, ale.. no nie musisz jej nosić.

- - Robiłeś coś ciekawego? - sama praktycznie nie wyjeżdzała, więc się zainteresowala.
- Nie każe, sama chciałam. Dostaję już jobla w domu, musze wrócić do pracy, bo oszaleję. No i zrobiłam koszulkę - wyciagnęła do niego ręke ze złożonym t-shirtem

- No, w sumie robilam - usmiechnęła się lekko. Nie dopytując o to co dokładnie robil. Niechętnie mówił cokolwiek i chyba zaczynała się do tego przyzwyczajać.
Popatrzyła na to jak reaguje i uśmiechnęłą się lekko.
- Wiesz, jak nie chcesz to nie musisz nosić.. - zapewniła od razu.
- Bez okazji. Po prostu siedzę w domu i się nudzę - wzruszyla lekko ramionami i odstawila gdzieś torebkę.
- Zwiedzałeś coś?

- Wiem, ale.. no.. - znów się zakłopotala.
- Hm. Bo chcialam cos zrobić, jakieś ubranie, a nie bardzo wiedziałam dla kogo oprócz siebie. No i to było pierwsze co mi przyszło na myśl - powinna uszyć rożowe sztruksowe spodnie. Albo strój baletnicy. Oh, to by było wredne.
- Nawet nie wiem czy będzie ci pasować - poprawiła włosy, zagryzając wargę. Mogła sie dowiedzieć jaki rozmiar koszulki nosi to by sie miala na czym wzorować.
- W każdym razie jak ci sie spodoba no to .. pewnie będę mogła zrobić inne jakbys chciał - popatrzyła na kawę.
- Filmy czytam, ksiażki oglądam.. znaczy na odwrot. Tylko ile mozna? Z psem mogę niewiele, bo nadal nie czuje się super dobrze. Za tydzien wrócę do pracy to będzie lepiej.
- Hm... możesz zrobić - powiedziałą co do kawy. - Ale mało alkoholu - zaznaczyła od razu.
- W kasynie? Straciłeś wszystkie pieniądze czy jeszcze nie?

Mokasyny robić umiał pewnie Skittles też. W końcu dawna Liluye razem z Django robili. MOże mu zostało we krwi? Jakaś pamięć genetyczna?
Poszła pewnie gdzieś usiąść, bo jakoś dziwnie się jej stało tak bez sensu.
- Moirę roznosi, dziwię się, że nie było z nią problemów jak mnie nie było - pokręciła głową. - Musi wrócić do treningów, bo zejdzie z formy, a to nie dobrze. Zresztą ja tez - dodala po chwili.
- Um.. dziękuję - odpowiedzialą speszona. Co ci ludzie, zmówili się?!
- Aa.. no chyba że tak. To niebezpieczny nałóg - usmiechnela sie lekko - Księgowy wpadający w długi to nie najlepsza sprawa.

- To już więcej niż tydzień.. od czasu.. - zawahała się na moment - szpitala. A miałąm jechać z nią na zawody - westchnęła lekko.
- Nie. I najchętniej chyba karmiłaby mnie jak największą ilością mięsa. A ja średnio się potem czuję - spojrzała na kawę i powąchała ją odruchowo. Hm. Przydalaby się łyżeczka do tej śmietany!
- Nie wiem, nigdy nie grałam. W karty w sumie nawet tez nie - usmiechnęłą się lekko. - Wiec nie wiem.

- Dość. To znaczy to nic wielkiego, ważne są dla mnie i dla psa. Moira ma dopiero trzy lata, tak na prawdę teraz zaczną się dla niej poważne starty, bo zakończyła rozwój fizyczny - wyjaśniła.
- Czy ja wiem.. niekoniecznie potrzebuję mięsa do przeżycia. Pewnie, czasem mam ochotę, jak ta pieczeń u Betty, ale wolę inne rzeczy.
Poza tym Lil sie nie odchudzała! Przynajmniej nie celowo.
- Nie. Nigdy - pokręciła głową i zaraz pokiwała glowaą na kolejne jego pytanie. - M-mm - mruknęła zaprzeczajaco i chcąc napic się kawy zrobiła sobie śmietanowego pacia na nosie. Zazezowała na niego i przetarła nos palcem, który oblizala.